2,723 matches
-
Înconjurându-l câteva vălurele. Apa era tot mai adâncă. Partea de sus a bușteanului era gri și uscată, acoperită de umbră pe o parte. Nick scoase dopul sticlei și un cosaș se agăță de el. Îl prinse, Îl Înfipse-n cârlig și-l aruncă. Ținea undița la distanță, așa Încât să fie purtat de apă În interiorul bușteanului. Lăsă undița mai jos și cosașul pătrunse-n buștean. Uite că prinsese ceva mare. Trase undița. Dacă n-ar fi fost senzația de ființă vie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
undița la distanță, așa Încât să fie purtat de apă În interiorul bușteanului. Lăsă undița mai jos și cosașul pătrunse-n buștean. Uite că prinsese ceva mare. Trase undița. Dacă n-ar fi fost senzația de ființă vie, ar fi părut că cârligul s-a prins chiar În buștean. Încercă să-l scoată cu forța afară din buștean. Peștele ieși greu. Firul se Înmuie și Nick crezu că peștele a scăpat. Apoi Îl văzu, foarte aproape În apele râului, scuturând din cap, Încercând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
chiar În buștean. Încercă să-l scoată cu forța afară din buștean. Peștele ieși greu. Firul se Înmuie și Nick crezu că peștele a scăpat. Apoi Îl văzu, foarte aproape În apele râului, scuturând din cap, Încercând să scape de cârligul din gură. Își ținea gura Închisă. În apele limpezi ale râului, peștele se lupta cu cârligul. Apucând firul Într-o buclă cu mâna stângă, Nick trase de undiță, Încercând să-l conducă spre minciog, dar peștele Îi dispăru din fața ochilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
se Înmuie și Nick crezu că peștele a scăpat. Apoi Îl văzu, foarte aproape În apele râului, scuturând din cap, Încercând să scape de cârligul din gură. Își ținea gura Închisă. În apele limpezi ale râului, peștele se lupta cu cârligul. Apucând firul Într-o buclă cu mâna stângă, Nick trase de undiță, Încercând să-l conducă spre minciog, dar peștele Îi dispăru din fața ochilor, trăgând brusc firul. Nick se luptă cu el Împotriva curentului, lăsându-l să se zbată. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
stângă și Începu să tragă păstrăvul, care trăgea de undiță, opunându-se cu toată greutatea sa, În susul râului, și apoi În plasă. Îl ridică mult deasupra apei, un semicerc greu atârnând În minciogul din care picura apa, apoi Îi scoase cârligul și-i dădu drumul În sac. Deschise larg gura sacului și Își privi peștii vii În apă. Clătinându-se În apa tot mai adâncă, Nick se duse spre buștean. Își scoase sacul peste cap. Păstrăvii săltară când fură scoși din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
lor. Manuel se apropie de barrera ca să bea niște apă. Omul lui Retana Îi dădu plosca grea și poroasă. Fuentes, țiganul cel Înalt, stătea acolo, ținând În mână o pereche de banderillas, două bețe subțiri și roșii, terminate cu două cârlige. — Hai, du-te, Îi spuse Manuel. Țiganul intră Încet În arenă. Manuel lăsă plosca din mână și se uită la ce se-ntâmpla. Se șterse cu batista pe față. Criticul de la El Heraldo apucă sticla de șampanie caldă pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
vulgare și așa am intrat În a treia parte a sindrofiei.“ Singur În mijlocul arenei, taurul rămăsese fixat În același loc. Fuentes se Îndreptă arogant spre el - Înalt, zvelt, cu brațele Întinse, ținând Între degetele fiecărei mâini câte un băț cu cârligul Întins drept În față. Fuentes Înaintă. În spatele său, puțin Într-o parte, venea un peon cu o capă. Taurul Îl privi și atunci nu mai fu hipnotizat. Își pusese ochii pe Fuentes, care acum se oprise. Apoi Fuentes se lăsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
agațe, Fuentes se lăsă și mai pe spate, Își lipi brațele unul de celălalt și le ridică, cu mâinile atingându-se și cele două banderillas alcătuind două linii roșii descendente; aplecându-se Înainte, Între coarnele taurului, Îi Înfipse cele două cârlige În umăr și, ajutându-se de cele două bețe acum Înfipte, pivotă, cu picioarele lipite și trupul curbat pentru a-l lăsa pe taur să treacă. — Olé! se auzi mulțimea. Taurul Încerca sălbatic să agațe ceva, sărind ca un păstrăv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
un atac pe distanță mică. Îl pândi În continuare. Țiganul se lăsă pe spate ridicându-și brațele, cu cele două banderillas Îndreptate spre taur. Îl strigă, bătând din picior. Taurul era suspicios. Își voia omul. Nu mai avea chef de cârlige-n umăr. Fuentes se apropie puțin. Se lăsă pe spate. Îl strigă din nou. Cineva din public Îl avertiză. — Pe dracu’, e mult prea aproape, spuse Zurito. — Stai să vezi, spuse omul lui Retana. Lăsându-se pe spate, agitând taurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ferigă, și le foloseam pe ele. Găseam cărăbuși și niște insecte cu picioarele ca niște fire de iarbă, și mai găseam viermi În buștenii putreziți. Găseam niște viermi albi, cu capete maronii, pe care nu puteai să-i Înfigi În cârlig și care se făceau nevăzuți În apa rece; mai găseam căpușe de copac sub bușteni, și uneori râme care lunecau În pământ de Îndată ce ridicam bușteanul. O dată am folosit o salamandră pe care o găsisem sub un buștean bătrân. Salamandra era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ridicam bușteanul. O dată am folosit o salamandră pe care o găsisem sub un buștean bătrân. Salamandra era foarte mică și drăguță, era agilă și avea o culoare superbă. Avea niște piciorușe mici, cu care tot Încerca să se agațe de cârlig, și de atunci nu am mai folosit niciodată salamadre, deși le găseam foarte des. Nici greieri nu foloseam, tot din cauza felului În care se chinuiau când Îi băgai În cârlig. Pârâul străbătea o pajiște și În iarba uscată prindeam uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
piciorușe mici, cu care tot Încerca să se agațe de cârlig, și de atunci nu am mai folosit niciodată salamadre, deși le găseam foarte des. Nici greieri nu foloseam, tot din cauza felului În care se chinuiau când Îi băgai În cârlig. Pârâul străbătea o pajiște și În iarba uscată prindeam uneori lăcuste, pe care le foloseam ca momeală; alteori le aruncam doar În apă și le priveam cum plutesc, Înotând În cercuri la suprafață, duse de curent, și În cele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
meu erau vreun milion de păsări. După ce mi s-a oprit sângerarea m-am mai uitat o dată prin lupă și am vâslit spre vasul meu, Încercând să găsesc ceva mai greu decât cheia aia, dar n-am găsit. Nici măcar un cârlig. M-am Întors și apa se făcea tot mai limpede, așa că puteai să vezi tot ce plutea deasupra bancului alb de nisip. M-am uitat după rechini, da’ nu erau. Dacă ar fi fost, puteai să-i vezi de departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
tot ce plutea deasupra bancului alb de nisip. M-am uitat după rechini, da’ nu erau. Dacă ar fi fost, puteai să-i vezi de departe. Atât era apa de limpede și atât de alb nisipul. Aveam În schif un cârlig mare pe care-l foloseam În loc de ancoră; l-am tăiat și m-am lăsat tras de el. M-a dus direct În jos și am trecut de hublou, de care m-am apucat, dar nu m-am putut ține, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
mare pe care-l foloseam În loc de ancoră; l-am tăiat și m-am lăsat tras de el. M-a dus direct În jos și am trecut de hublou, de care m-am apucat, dar nu m-am putut ține, și cârligul mă trăgea tot mai jos, lunecând de-a lungul marginii vaporului. A trebuit să-i dau drumu’ din mână. L-am auzit izbindu-se o dată și până să ies Înapoi la suprafață parcă a trecut un an. Schiful fusese dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
am tot lovit până s-a desprins cheia și am văzut limpede cum a alunecat de-a lungul vasului și apoi s-a afundat În bancul de nisip. Acum nu mai puteam face nimic. Cheia se dusese și pierdusem și cârligul, așa că m-am Întors pe vasul meu. Eram prea obosit să mai urc schiful la bord și se lăsa seara. Păsările au Început să se retragă din jurul pachebotului; eu m-am Îndreptat spre Sou’west Key doar cu schiful și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
evidentă”. 10. Mijlocul lunii mai. Se Împlinea o jumătate de an de la plecarea domnului Pavel. Zăpada trecuse, zilele se topiseră, vîntul noii primăveri bătea ușor În rufele doamnei Pavel, Întinse la uscat pe frînghia din curte, de la poartă pînă la cîrligul din zidul magaziei. Era un vînt călduț, Înnoitor peste copacii Înverziți ai străzii. Doamna Pavel era plecată la una din vecinele ei care locuia peste drum de poartă; Împlinea acolo, ea și Încă trei din doamnele știute ce-o vizitau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
ivi printre norii pe care vântul îi împrăștie repede. Nici unul din bărbații aceia nu era Salix, constată Valerius cu o ușurare care i se păru odioasă: nici mortul pe care câțiva îngrijitori îl târau, după ce îi agățaseră trupul cu niște cârlige, nici învingătorul, care primea impasibil frunza de palmier și aclamațiile, privind în jur fără să zâmbească. Valerius se întoarse și începu să urce repede treptele. Îi venea să verse; simțea în aer mirosul sângelui, amestecat cu cel al plăcintelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
mare, în spatele căruia se poate ascunde cu totul. Tracul este obligat să se învârtă în jurul lui și să încerce să treacă de scut. I-ai văzut arma? Maestrul îi arătă lui Valerius sica supina, o dagă încovoiată care, asemenea unui cârlig, amplifica efectul atacului de sus și din lateral, ce avea ca țintă spatele și șoldurile mirmilonului. — Atacul tracului e atât de învăluitor, încât îl obligă pe mirmilon să-și apere capul cu un coif special. Bagă de seamă că viziera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
întotdeauna sigur de victorie. Poate că trufia nemăsurată e punctul lui slab. Nu uita însă că rănile pe care le face sunt groaznice... Evită-le, pe cât poți. — L-a ucis pe Salix, zise Valerius. Amintirea trupului lui Salix prins în cârlige și târât spre porta libitinaria îl umplu de mânie. Înjură, nerăbdător să înceapă înfruntarea. Venise clipa. Cortegiul ce anunța luptele de gladiatori intrase în arenă. Cortegiul defilă prin fața pulvinar-ului unde Vitellius stătea la o masă încărcată, înconjurat de curtea sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
scutul și îi lăsară doar pumnalul. Lui Skorpius îi luară plasa, lăsându-i tridentul și pumnalul. Din public se ridicară strigăte indignate, ce părură să zguduie cerul. — Ce se întâmplă? îl întrebă pe Marcus un îngrijitor care avea deja pregătit cârligul cu care urma să târască leșul învinsului. Ce se întâmplă? — Vitellius aplică o regulă veche. Înainte vreme, dacă luptătorii erau la egalitate, li se lua echipamentul de apărare. Dar regula asta se aplica numai când ambii gladiatori erau înarmați cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Ausper! striga Vitellius printre hohote de plâns. Glasul său răsuna în palatul pustiu. — Ausper... Îl zărea pe un coridor, apoi într-o sală, mereu departe, cu neputință de atins, făcându-i semn să se apropie cu degetul îndoit ca un cârlig. — Ausper! — Ești speriat, împăratule, zise Listarius cu milă, apropiindu-se de Vitellius. Ți-e frig. Cu un gest hotărât, îi puse pe umeri lui Vitellius o mantie neagră. În clipa aceea, la Ludus cineva deschise ușile celulelor, una după alta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
cale un complot Împotriva mirodeniei. La Împărat sosește navigatorul, Într-un samovar. Vrăjitoarea trebuie să plece. Navigatorul e hidrocefal. Pufăie. Scoate flăcări de aragaz, litere și rotocoale laser pe-o guriță răutăcioasă aidoma cu aceea a lui Predator, alcătuită din cîrlige cartilaginoase mișcătoare, deși e inteligent. El Îi spune Împăratului că fiul ducelui trebuie să moară. Adică Paul Atreides. Și trebuie să moară pe planeta Caladan, de care-i va fi dor. Mai există o planetă, Bene Treilax, pe care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Că pește e, ca animal, dar nu trage la rîmă. Cel mult strămoșul lui autohton acvatic trăgea, nu era Însă nimeni pe uscat să-l prindă, nu era uscat. Acum Însă a apărut, și de pe el Horia Brestoiu agață-n cîrlig un adjectiv venit pe țeava vremii din gura bunicilor noștri, comensurabil(ă), transformîndu-l Într-un verb zburător cu dificultăți la aterizare, scriind de două ori În același paragraf despre „comensurarea acelui șantaj exercitat Împotriva celui desemnat de popor” (știți ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Încît la scena În care i se zboară cuiva creierii pe lunetă, spectatorul să se strice de rîs. Și se strică. Dar primul În domeniu rămîne filmul coreean The Isle, unde un coreean se hotărăște să se sinucidă Înghițind un cîrlig de undiță după care trage de sfoară, cu tot cu esofag. Puțin mai tîrziu, același procedeu Îl utilizează iubita lui mută, care alege Însă alt loc pentru cîrlig. Pe cel mai intim. Blake: „Plăcerea este hrana intelectului”. Nu trebuie să Închiriezi Patimile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]