3,279 matches
-
Am privit statuia din mijlocul heleșteului: aerul din jurul ei făcea valuri. Bronzul era încins aproape la roșu. Azi-noapte am auzit din nou de dedesubt zgomotele unei voluptuoase agonii. De data asta, la apogeu, femeia a strigat răgușit: Victor! Victor! și coincidența asta m-a tulburat mai mult decât toate încolăcirile de trupuri din imaginația mea. Asta s-a-ntîmplat după ce aseară am întîrziat puțin la masă, prea încîntat de drumul prin pădure ca să nu mă tenteze să-l prelungesc. Mi-am închipuit cum
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
vreo explicație pentru situația ta specială? - Nu prea. Doar câteva speculații făcute de predecesorul meu, care ar lua ceva timp pentru a fi redate. - Foarte bine. Figura celui care-l privea se aspri dintr-o dată. - Cum ai putea să explici coincidența că o sută șaptezeci și opt de mii de nave de război ale Imperiului Dzan se trezesc așa, fără nici un avertisment, într-un loc necunoscut din spațiu și în spațiul acela se află o capsulă în care te afli tu în stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
transcede controlul uman. Brusc, în urma acestui răspuns. Dan Lyttle deveni un caz aparte. Se scurseră câteva momente, chiar și pentru un corp Gosseyn, dotat cu inteligență, asociațiile care se impuseră necesitând mai mult decât o trecere în revistă. Ceea ce păruse coincidență... acolo... atât cu Gosseyn Unu și Gosseyn Doi, deodată - ce? Deodată, paznicul de hotel Dan Lyttle, care intrase în camera unui Gilbert Gosseyn și-i salvase viața, părea să aibă legătură cu... tot ce se întâmplase... Și totuși, cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
ansamblu a colajului. Enescu după Festivalul „Enescu“ Bedros Horasangian Un sentiment tulbure ne traversează în aceste zile, când întrecerea pe ramură cu concertele din Festivalul „Enescu“ s-a încheiat și noua stagiune va începe în curând. Ca un făcut, stranie coincidență, și transmisiile postului MEZZO au fost subit suprimate. Cine va dori să le urmărească în continuare pe micile ecrane va avea de achiziționat - id est, scos alți bani din buzunar, aici nu merge cu bilete de protocol sau acreditări făcute
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
stat la baza personajelor dumneavoastră? Mai știți ceva de ei? Ce fac acum Otilia și Găbița? Or mai fi ele încă prietene, s-or fi măritat, o fi rămas Otilia cu Adi? Ce-o mai fi făcând domnul doctor Aldea? (coincidența de nume cu familia medicului neurochirurg și profesorului de la Universitatea de Medicină din Iași este amuzantă). De domnul Bebe nu sunt curioasă să aflu noutăți, deși a fost jucat magistral de Vlad Ivanov... Am încercat cât am putut de tare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
părea mai închegat și mai melodios și i-l cântă, ca o curiozitate, Profesorului, după închiderea localului. De data asta saxofonistul ciuli urechile, pentru că melodia i se păru al dracului de cunoscută. Nu, nu mai putea fi vorba de o coincidență. O dată la o mie de ani cineva, apăsând clapele la întîmplare, putea reproduce o scară muzicală de zece sunete, dar acum era altceva. Plecă preocupat și în demisolul său își revăzu însemnările din conservator cu privire la muzica arhaică. De câteva ori
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
comparație, el îl răsfoi mult timp cu o figură mirată. Într-un sfârșit, complet aiurit, își ridică ochii spre clasa care stătea să izbucnească în hohote, apoi, cât se poate de încet, își mută ochii holbați spre Semionov. - Aașșa o coincidență, șopti el tragic, ridicând din umeri și lăsându-și în jos colțul buzelor. Nota unu fusese deja pusă, prețul fusese plătit, dar Takadjiev care stăpânea la perfecție limba rusă s-a folosit pur și simplu de situație ca să-și amuze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
o paloare verzuie, Burkeviț se tot căuta prin buzunare cu mâini tremurânde. Dar nu-și găsea batista. - Scumpule, puteai să-ți ții pentru tine stridiile, observă Iag, doamne ferește, mai trebuie să și mâncăm pe ziua de astăzi. - Aașșa o coincidență, se minună Takadjiev. Clasa întreagă se prăpădea de râs, în timp ce Burkeviț, pierdut și jalnic, ieși în fugă din clasă. Volkman urla, bătând cu creionul în catedră - Reeuhe! Dar, în vacarmul general, nu se auzea decât primul sunet, care aducea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
se ducă jignit spre banca sa, Iag se adresă în șoaptă grupului agitat de lângă geam. — Să te minunezi, nu alta, cum îi adoră ovreiașii noștri pe preoți! Doamne ferește să te atingi de un papă, că toți evreii se răscoală! — Ce coincidență! clătină din cap Takadjiev, dar nimeni nu râse. În grup se discuta aprins. Nimeni nu apuca să spună ceva până la capăt, fiind întrerupt, contestat și contrazis cu înfrigurare. Unii spuneau că Burkeviț are dreptate, că războiul nu-i folosește nimănui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
Când a pronunțat ultimul nume, toți s-au uitat unul ia altul. — Tovarășul Burkeviț? întrebă medicul-șef. E șeful nostru direct. E suficient un cuvânt de-al lui și sunteți salvat! Maslennikov puse multe întrebări, gândind, probabil, că e o coincidență de nume sau că nu a înțeles el bine. Era foarte tulburat și, se pare, fericit când s-a convins că acest tovarăș Burkeviț este chiar persoana pe care o cunoaște el. Medicul-șef l-a informai că instituția pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
zâmbete. Ce s-a întâmplat, de ești atât de veselă? Am primit o scrisoare de la Mihai, în care ne comunică faptul că este invitat să participe la Festivalul Wagner de la Bayreuth. Nu-mi credeam urechilor! Cum se poate o asemenea coincidență! Am hotărât să mergem împreună. I-am scris și lui Mihai de hotărârea noastră. Festivalul Wagner este un eveniment extraordinar. Muzica lui este minunată, dar trebuie să ai cunoștințe pentru a o înțelege. Și pentru a fi admis în program
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
domnișoara Didier. Didier, m-am mirat eu? Am primit o invitație de la casa de bijuterii Didier din Paris. Aveți cunoștință de așa ceva? Într-o română cu accent francez delicios, mi-a răspuns surâzând: Eu sunt Casa de bijuterii Didier. Ce coincidență! mi-am spus. Camelia a dorit să stea cu Mihai, eu am plecat cu domnișoara Didier la deschiderea expoziției. Am întrebat-o de numele Casei: de ce "Clotilde Didier"? A, este numele mătușii mele. E, cumva, româncă? Da, o veți cunoaște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
și prezența ei m-au tulburat foarte tare. A doua zi, noi plecam la București, Mihai la Berlin. Nu îmi venea să cred că Clotilda mea, Clocotilda mea, îmi era partener de afaceri la Paris! Era ceva de necrezut! Ce coincidență, ce întâmplare! Doamne, cum ai făcut asta? În ce împrejurare să mă întâlnesc cu Clotilde! Apoi a dispărut de pe lista partenerilor mei, așa cum apăruse. Parcă fusese un vis. Mihai ne promisese că va veni în țară pentru o săptămână. Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
-mi bibliotecă, aureolată de minunatul autograf: „Eugeniei și lui Sorin, aceste frînturi din Respirația umbrei care mi-au zălogit ființa într-o fugă de gînd, de trecut, de noapte. Cu sinceră iubire”, Vama 7 iulie 2012. Câteva asemănări și unele coincidențe le-am regăsit derulându-mi filmul copilăriei: anii grei de după război, amândoi eram descendenți din familii moldovenești de viță nobilă, din păcate fii de persecutați sau arestați politic, trăind o copilărie nefericită, „fără copilărie”, dar mari iubitori de cărți, filme
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
din Copou cu vechiul tei, Bojdeuca ori Muzeul Dosoftei. Iar la Palat e Ștefan domnitorul Și Lui, dar și lui Cuza-i dăm onorul! Răul și binele Realitatea existențială e guvernată de doi antagoniști, care au la bază teoria relativității, a coincidenței și a haosului spiritualității umane, în lupta acerbă și contradictorie de interese fundamentale opuse. Urmare a acestei confruntări rezultă procesul de dezvoltare, care de preferință ar fi să se încheie cu victoria binelui. Dar nu întotdeauna înving forțele cunoașterii și
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
care face povestirea vieții sale pe care o cunoaște deja, o povestește de la un punct de plecare la care pare că ignoră soluția în momentul în care o relatează. A se pune în poziție autobiografică înseamnă a accepta principiul unei coincidențe între cel care ține pana în mână și cel care nu o ține. Dar adevărul pe care îl expune nu va fi decât un adevăr al momentului, cel pe care memoria îl dezvăluie sau, pur și simplu, cel pe care
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
într-una din fotografii etalează o extrem de orientală brățară cu lanțuri care se leagă de un inel. Un amănunt semnificativ, aș zice, având în vedere compoziția ei ca scriitoare și ca personaj, până la urmă. S-a născut la Strasbourg - de dragul coincidenței putem spune și că în interviuri spune deseori că este puternic pro-UE, într-o Turcie încă divizată în funcție de această opțiune politică -, dar a trăit în Spania, apoi s-a întors în Turcia și acum este în Statele Unite. Un prieten remarca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
nu mă interesează cât ar trebui probabil să mă intereseze. Lucrul acesta a părut să-l pună în încurcătură. — Sunt indiscret dacă te întreb cum îți câștigi existența? întrebă el. — Ca scriitor, am zis. — Adevărat? se miră el. E o coincidență extraordinară. Stăteam acolo pe bancă și regretam că nu sunt în stare să scriu, fiindcă mi-am imaginat ceva ce cred că ar fi o foarte bună poveste de spionaj. — Chiar așa? am zis. — Aș putea foarte bine să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Chiar de plâns, n-a plâns, dar a fost foarte aproape - cu adevărat pe-aproape, cred eu. Jones, Krapptauer și Keeley au intrat în urma noastră. — Cum se face, l-am întrebat pe Jones, că tocmai dumneata îmi redai soția? — O coincidență fantastică, spuse Jones. Într-o zi am aflat că mai trăiești. Peste o lună am aflat că și soția dumitale trăiește. Cum să numesc o asemenea coincidență dacă nu „Mâna lui Dumnezeu“? — Habar n-am, am zis eu. — Ziarul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
face, l-am întrebat pe Jones, că tocmai dumneata îmi redai soția? — O coincidență fantastică, spuse Jones. Într-o zi am aflat că mai trăiești. Peste o lună am aflat că și soția dumitale trăiește. Cum să numesc o asemenea coincidență dacă nu „Mâna lui Dumnezeu“? — Habar n-am, am zis eu. — Ziarul meu are o circulație restrânsă și în Germania Federală, explică Jones. Unul dintre abonați a citit despre dumneata și mi-a trimis o telegramă. M-a întrebat dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
o altă „scriitoare“ din aceeași lume), câteodată cu bune reușite la nivelul unui sentimentalism cu adevărat emoționant Ătextele despre Ayan). Singura nereușită categorică din punct de vedere literar: proza La naiba cu prejudecățile, telenovelistică și simplistă, cu tipica situație de coincidență forțată, cu schematismul aferent... un text care ar fi fost mai bine să lipsească! Dar important, în cazul unor astfel de situații, când o vedetă de largă audiență transmite texte către publicul cititor larg, este, cum spuneam mai sus, conținutul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
concurența. Oricum, nici unul nu putea trăi fără film. Antonioni spunea că pentru el a face film e sinonim cu a trăi, în vreme ce Bergman compara filmul cu o amantă Ăcapricioasă și scumpă, normal), teatrul fiind soția credincioasă care iartă tot. Această coincidență din 30 iulie cred că pune un semn de punctuație în istoria cinematografului pe care au marcat-o în ultimii 50 de ani ai secolului trecut. Amândoi aveau în spate o mare experiență ĂBergman avea 89 de ani, iar Antonioni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
nimic, domnule, s-o fi dus fata să se plimbe. - Dar ce zice lumea? - Domnule, rea e lumea, pe onoarea mea, nu poți să faciun gest care să nu fie interpretat. Păi, nici eu nu știu ce să mai zic, sunt câteodată coincidențe absurde, care uimesc, care zguduie. (Stănică stinse glasul.) Ți-o spun și eu cum am cumpărat-o. Nu te obligă nimeni să crezi. Ei și? și dacă? ce, numai ea, mă-nțelegi? Felix își stăpâni enervarea. - Ce anume? - Păi, se
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
altă parte, ea concepe strâmb sensul cauzal al lucrurilor atunci când pare să conceapă o singură cauză, fie ea și superioară celorlalte. Mai fecund este să admitem că orice lucru are o mulțime de cauze și că, la un moment dat, coincidența unui flux cauzal ajunge să se concentreze sub forma care duce la apariția unui lucru, nu ca efect, ca simplu efect, ci, dimpotrivă, ca perpetuare statică a fluxului cauzal; acesta se strânge, se adună la un moment dat ca să dea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
sinele puterii de a da viața. Abia atunci suprafața vizibilului, expresia cea mai precisă a acestei suprafețe coincide perfect cu energia generatoare a forței invizibile, atunci când aceasta apare și se arată pentru prima oară în mod vertiginos și irepetabil. Această coincidență, palpabilă și vie, între suflul ieșirii la viață și lumină și „aspectul“ material al vederii acestui act, este sensul adânc la care au aspirat marii artiști - un sens complet ignorat de formele „mimetice“ ale artei, ignorat de toate tendințele decorative
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]