5,206 matches
-
și forma de acțiune a statului de configurația OLI și de propriile sale obiective, după cum urmează: • cu cât sunt mai puține avantajele distinctive ale unei CTN, cu atât este mai puțin probabil ca acțiunile statului să fie îndreptate spre acea corporație transnațională; • cu cât este mai mare competiția între țări pentru atragerea de investiții, cu atât mai mult orice stat-gazdă va încerca să se asigure de faptul că avantajele sale de locație sunt cel puțin la fel de atractive ca avantajele altor state
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
mai mult orice stat-gazdă va încerca să se asigure de faptul că avantajele sale de locație sunt cel puțin la fel de atractive ca avantajele altor state. Ajunși în acest punct al discuției, este util să ne reamintim că, după cum susțin neoinstituționaliștii, corporațiile transnaționale nu pot vota la alegerile naționale, dar că, după cum avertizează economiștii neoclasici, pot vota pe piețele internaționale, alegând unele state în detrimentul altora 16; • cu cât sunt mai atractive resursele sau piețele de desfacere ale unui stat-gazdă și cu cât
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
stat-gazdă și cu cât este mai mare competiția între CTN-uri pentru acele resurse sau piețe, cu atât este mai probabil ca statul respectiv să fie capabil să implementeze politici prin care să extragă maximum de beneficiu din activitatea acelor corporații; • cu cât corporația ține mai mult la avantajele sale de tip O (ale proprietății), cu atât este mai puțin probabil ca ea să renunțe la controlul asupra lor. Așadar impactul acțiunilor statelor-gazdă asupra activității corporațiilor transnaționale va fi o funcție
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
cât este mai mare competiția între CTN-uri pentru acele resurse sau piețe, cu atât este mai probabil ca statul respectiv să fie capabil să implementeze politici prin care să extragă maximum de beneficiu din activitatea acelor corporații; • cu cât corporația ține mai mult la avantajele sale de tip O (ale proprietății), cu atât este mai puțin probabil ca ea să renunțe la controlul asupra lor. Așadar impactul acțiunilor statelor-gazdă asupra activității corporațiilor transnaționale va fi o funcție dependentă de interacțiunea
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
de beneficiu din activitatea acelor corporații; • cu cât corporația ține mai mult la avantajele sale de tip O (ale proprietății), cu atât este mai puțin probabil ca ea să renunțe la controlul asupra lor. Așadar impactul acțiunilor statelor-gazdă asupra activității corporațiilor transnaționale va fi o funcție dependentă de interacțiunea dintre configurația avantajelor de tip L (ale locației) specifice statului și configurația avantajelor de tip O și I specifice corporațiilor transnaționale. Asemenea acțiuni (Dunnning, 1993) merg de la suport informațional și persuasiune până la
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
să renunțe la controlul asupra lor. Așadar impactul acțiunilor statelor-gazdă asupra activității corporațiilor transnaționale va fi o funcție dependentă de interacțiunea dintre configurația avantajelor de tip L (ale locației) specifice statului și configurația avantajelor de tip O și I specifice corporațiilor transnaționale. Asemenea acțiuni (Dunnning, 1993) merg de la suport informațional și persuasiune până la interdicția investițiilor în anumite sectoare și/sau limitarea drepturilor de control, trecând printr-un lung șir de condiții impuse și de angajamente solicitate. Birkinshaw și Hood (1997) și-
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
și de angajamente solicitate. Birkinshaw și Hood (1997) și-au axat studiul pe suportul pe care statul-gazdă îl poate oferi în procesul de dezvoltare a filialei CTN. Ei ajung la concluzia că statul-gazdă joacă un rol critic în sprijinirea filialelor corporațiilor transnaționale fie direct, prin stimulente investiționale și asistență guvernamentală, fie indirect, prin crearea unui mediu propice de afaceri. Raportul UNCTAD (1997) avertizează în privința efectelor negative asupra competiției pe care le au stimulentele acordate CTN-urilor, cum ar fi diferitele tipuri
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
invocat de Dunning are în vedere contracararea efectelor anticoncurențiale și de perturbare a funcționării normale a pieței de către oricare dintre participanții de pe piață. După cum impactul acțiunilor statului-gazdă este o funcție a celor trei avantaje O, L și I, și performanța corporației este tot o funcție de O, L și I, unde O și L sunt factori preponderent endogeni firmei, iar L este preponderent exogen. Dar a avea un anume avantaj de proprietate nu înseamnă neapărat și a-l utiliza eficient. De aceea
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
I, unde O și L sunt factori preponderent endogeni firmei, iar L este preponderent exogen. Dar a avea un anume avantaj de proprietate nu înseamnă neapărat și a-l utiliza eficient. De aceea Benito și Tomassen (2003) susțin că performanța corporației depinde nu doar de avantajele de proprietate, locație și internalizare, ci și de capacitatea de a utiliza aceste avantaje la orice moment în timp. Însă capacitatea de mobilizare a avantajelor de proprietate poate necesita un set de procese și practici
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
procese și practici organizaționale diferit de cel necesar pentru a mobiliza avantajele de locație sau de internalizare. Capacitatea de utilizare (mobilizare) a avantajelor de tip O, L și I este la rândul ei specifică fiecărui tip de avantaj. Performanța unei corporații i devine astfel o funcție dependentă de fiecare avantaj și de capacitatea specifică de mobilizare a fiecărui avantaj. Performanța oricărei firme este, pe de altă parte, rezultatul diferenței dintre venituri și costuri (costuri de producție plus costuri de tranzacție). Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
capacitatea specifică de mobilizare a fiecărui avantaj. Performanța oricărei firme este, pe de altă parte, rezultatul diferenței dintre venituri și costuri (costuri de producție plus costuri de tranzacție). Astfel, avantajele O, L și I influențează separat veniturile și costurile; o corporație are venituri și costuri (de producție și de tranzacție) specifice fiecărei categorii de factori - de proprietate, de locație și de internalizare. Benito și Tomassen (2003) sintetizează teoriile economice privind performanța firmelor, privindu-le prin prisma factorilor specifici paradigmei eclectice. Implicațiile
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
producție și de tranzacție) specifice fiecărei categorii de factori - de proprietate, de locație și de internalizare. Benito și Tomassen (2003) sintetizează teoriile economice privind performanța firmelor, privindu-le prin prisma factorilor specifici paradigmei eclectice. Implicațiile avantajelor de proprietate asupra performanței corporațiilor includ: - obținerea de rente de monopol din limitarea ofertei și creșterea prețurilor pentru produsele superioare tehnologice (Peteraf 1993); - reducerea costurilor de producție și creșterea randamentelor pe baza asimetriei informaționale (Barney, 1986); - creșterea randamentelor prin utilizarea unor resurse tacite, neimitabile și
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
fi inelastică la preț (Vernon, 1966); - reducerea costurilor unitare prin folosirea transnațională a patentelor și prin organizarea eficientă a diviziunii producției transnaționale (Cantwell, 2000); - reducerea costurilor de producție prin economiile de scară (Vernon, 1971). Implicațiile avantajelor de locație asupra performanței corporațiilor includ: • creșterea profiturilor prin efectele stimulentelor financiare și fiscale; • diminuarea costurilor de producție prin diminuarea prețurilor input-urilor: forță de muncă, tarife, transport (Dunning, 1973; Hennart, 2000); • scăderea profiturilor din cauza unor dezavantaje de locație (Hymer, 1960); • micșorarea riscurilor și minimalizarea
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
și, prin urmare, la rente de monopol (Cantwell, 1989); • creșterea cotei de piață prin folosirea externalităților de rețea (Cool et al., 2002), adică restricționarea compatibilităților unor produse conexe (de exemplu, în industria de software). Implicațiile avantajelor de internalizare asupra performanței corporațiilor includ: - obținerea de rente de monopol din integrarea pe verticală (Buckley, 1985); - reducerea costurilor de tranzacționare intrafirmă (Hennart, 2000; Rindfleisch, Heide, 1997); - obținerea de economii de scară prin internalizarea tranzacțiilor repetitive (Williamson, 1985); - creșterea veniturilor prin dezvoltarea de noi tehnologii
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
colusiv (Hymer, 1960). Capitolul 6tc "Capitolul 6" O dezvoltare proprie a paradigmei eclecticetc "O dezvoltare proprie a paradigmei eclectice" 6.1. Matricea politicilor statului-gazdătc "6.1. Matricea politicilor statului‑gazdă" Politicile pe care un stat-gazdă le poate adopta cu privire la filialele corporațiilor transnaționale se înscriu într-o matrice cuprinzând zece categorii (fig. 6.1 - Voinea, 2001 a). Facem două presupuneri necesare pentru acest cadru teoretic. Prima este cea a raționalității: statul acționează ca un actor rațional, adoptând politici care să sporească bunăstarea
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
un actor rațional, adoptând politici care să sporească bunăstarea netă a societății pe care o reprezintă. A doua presupunere este cea a prevalenței: un stat poate adopta, la un anumit moment în timp, o singură politică referitoare la filiala unei corporații transnaționale. Altfel spus, la orice moment specific în timp, o politică prevalează față de alta. O schimbare de politică poate să apară într-un mediu deja modificat de efectele primei politici adoptate; de aceea, ea este o consecință a celei dintâi
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
dintâi. De exemplu, impunerea de condiții este o consecință a intenției statului de a redresa un dezechilibru creat printr-o discriminare pozitivă inițială (condițiile vizează limitarea exercitării puterii suplimentare de piață deja acordate). Figura 6.1 - Matricea politicilor statului-gazdă cu privire la corporații (Sursa: Voinea, 2001 a) Figura 6.2 - Secvențialitatea politicilor statului-gazdă (Sursa: Voinea, 2001 a) Politicile de la 1 la 4 (discriminare pozitivă, control birocratic, impunerea de condiții, control social) sunt percepute ca fiind slabe și sunt adoptate mai frecvent de statele
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
sunt adoptate mai frecvent de statele slabe (cu putere de influențare mai mică - sau, altfel spus, cu avantaje de locație statice mai mici), cum ar fi, de exemplu, economiile în tranziție. Statele concurează între ele pentru a atrage investiții de la corporațiile transnaționale; problema este că majoritatea acestor state sunt slabe, deci competiția se rezumă la una între facilități, între intensitatea discriminării pozitive. În timp ce statele își folosesc doar limitat puterea (care, oricum, este redusă), corporațiile profită de acest lucru, folosind-o în
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
între ele pentru a atrage investiții de la corporațiile transnaționale; problema este că majoritatea acestor state sunt slabe, deci competiția se rezumă la una între facilități, între intensitatea discriminării pozitive. În timp ce statele își folosesc doar limitat puterea (care, oricum, este redusă), corporațiile profită de acest lucru, folosind-o în mod excesiv. Reacția lor este asimetrică, deoarece o corporație nu are de ce să-și folosească puterea (capabilitățile) în mod limitat, să-și subutilizeze resursele. Mediul de afaceri care rezultă este unul anticompetitiv, dominat
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
slabe, deci competiția se rezumă la una între facilități, între intensitatea discriminării pozitive. În timp ce statele își folosesc doar limitat puterea (care, oricum, este redusă), corporațiile profită de acest lucru, folosind-o în mod excesiv. Reacția lor este asimetrică, deoarece o corporație nu are de ce să-și folosească puterea (capabilitățile) în mod limitat, să-și subutilizeze resursele. Mediul de afaceri care rezultă este unul anticompetitiv, dominat de filialele corporațiilor transnaționale, și apare de multe ori sub formă de monopol, oligopol restrâns sau
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
acest lucru, folosind-o în mod excesiv. Reacția lor este asimetrică, deoarece o corporație nu are de ce să-și folosească puterea (capabilitățile) în mod limitat, să-și subutilizeze resursele. Mediul de afaceri care rezultă este unul anticompetitiv, dominat de filialele corporațiilor transnaționale, și apare de multe ori sub formă de monopol, oligopol restrâns sau colusiv. Politicile de la 7 la 10 și chiar politica 6, dacă se referă la strategii-scut, reflectă recursul excesiv la putere al statului. Numai un număr restrâns de
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
și structuri de piață echilibrate. Măsurile de promovare a competiției nu înseamnă laissez-faire, ci existența cadrului legal și eficiența mecanismelor instituționale prin care statul poate interveni pentru prevenirea sau redresarea eșecurilor pieței. Figura 6.3 - Un model al relațiilor dintre corporație și statul-gazdă (Sursa: Voinea, 2001 a) 6.2. Transformarea avantajelor de locație în avantaje de proprietatetc "6.2. Transformarea avantajelor de locație în avantaje de proprietate" În categoria avantajelor de locație (de tip L) intră și stimulentele acordate investițiilor străine
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
de fiscalitate și la deductibilitatea unor cheltuieli. Stimulentele financiare pot apărea sub formă de subvenții guvernamentale, de credit la rate preferențiale, de participare la capitalul social. Alte tipuri de stimulente pot fi subvenționarea infrastructurii sau a serviciilor conexe desfășurării activității corporației, tratament preferențial referitor la cursul de schimb, achiziții publice etc. Lista nu este exhaustivă, stimulentele variind de la țară la țară și de la caz la caz. Pentru simplificare, ne vom referi la toate aceste stimulente folosind denumirea generică de induceri de
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
obținută în condiții egale pe piață, de libera competiție. Unele dintre aceste induceri de putere de piață au caracter general: ele sunt acordate pentru toate firmele dintr-un anumit sector sau pentru toate firmele dintr-o țară. Literatura internațională privind corporațiile transnaționale oferă referințe extinse privind aceste IPP-uri generale, deși majoritatea lucrărilor de specialitate se focalizează asupra câtorva tipuri de stimulente, în special fiscale. Însă mai dăunătoare pentru mediul de afaceri sunt inducerile de putere de piață acordate individual unor
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]
-
piață, susținând, ca dezvoltare a paradigmei eclectice, că ele se transformă din avantaje de locație în avantaje de proprietate. După cum am menționat în capitolul precedent, avantajele de locație sunt netransferabile, în timp ce avantajele de proprietate se bazează pe active intangibile ale corporației, dar transferabile spațial (de la o țară la alta). Avantajele de tip O sunt orice active care generează venituri ce permit firmelor să se internaționalizeze (Dunning, 2003 c). Dunning face totodată deosebirea între avantajele de tip O disponibile pentru toate firmele
[Corola-publishinghouse/Science/1912_a_3237]