2,722 matches
-
structuri instituționale fără a dobândi însă toate caracterele noului regim (ce urmează a fi instaurat). Se configurează astfel o perioadă de fluiditate instituțională cu care se confruntă diferitele variante politice susținute de actorii reprezentativi. Pentru că, în numeroasele cazuri, succesive primei democratizări, regimul de la care se pleacă este unul autoritar, tranziția debutează atunci când încep să fie recunoscute drepturile civile și politice aflate la baza oricărei ordini democratice. Ea poate fi considerată încheiată atunci când devine evidentă direcția luată și când este clară posibilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
regim), indivizii fiind mai puțin temători de schimbare și, prin urmare, mai dispuși să-l accepte și să-l sprijine. Pentru ce motive o asemenea elită ar trebui să decidă harakiri? Răspunsul se referă la ceea ce am spus despre prima democratizare: o parte a elitei conducătoare înțelege, din motive diferite, că nu poate bloca schimbarea dacă nu impune măsuri coercitive pe care ea nu poate sau nu dorește să le adopte; dacă se agrează schimbarea, se elimină componenta cea mai conservatoare
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
fac ca sistemul de partide și raportul de putere între diferitele partide să fie diferite. Influența și importanța regimului nedemocratic anterior sunt evidente. O primă situație se referă la trecerea de la oligarhia competitivă la democrație: este vorba de experiența primei democratizări. A doua ipostază privește încercările, de obicei eșuate, de democratizare succesivă după decolonizare. Majoritatea celorlaltor cazuri de tranziție la democrație au ca punct de plecare regimurile autoritare de diferite tipuri. Cele mai relevante două variabile conectate sunt: a) gradul în
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
diferitele partide să fie diferite. Influența și importanța regimului nedemocratic anterior sunt evidente. O primă situație se referă la trecerea de la oligarhia competitivă la democrație: este vorba de experiența primei democratizări. A doua ipostază privește încercările, de obicei eșuate, de democratizare succesivă după decolonizare. Majoritatea celorlaltor cazuri de tranziție la democrație au ca punct de plecare regimurile autoritare de diferite tipuri. Cele mai relevante două variabile conectate sunt: a) gradul în care un regim autoritar mobilizează, organizează, controlează societatea civilă și
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
a intervenției sale, consensul privește mai degrabă interacțiunea dintre influențe interne și actorii interni care îmbrățișeză cauza democratică. Întrepătrunderea elementelor interne și internaționale, sau, mai degrabă, anularea diferenței dintre elementele interne și externe, este subliniată de Bonanate, care analizează empiric democratizarea unui eșantion mare (31) de țări. Astfel, este evidențiată importanța politicilor de democratizare a țărilor occidentale. Figura 4.4. Factori explicativi ai instaurării democratice Trebuie să se ia în considerare și gradul de organizare a opoziției în timpul regimului autoritar. O
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
interni care îmbrățișeză cauza democratică. Întrepătrunderea elementelor interne și internaționale, sau, mai degrabă, anularea diferenței dintre elementele interne și externe, este subliniată de Bonanate, care analizează empiric democratizarea unui eșantion mare (31) de țări. Astfel, este evidențiată importanța politicilor de democratizare a țărilor occidentale. Figura 4.4. Factori explicativi ai instaurării democratice Trebuie să se ia în considerare și gradul de organizare a opoziției în timpul regimului autoritar. O opoziție democrată, mai mult sau mai puțin organizată, prezentă în ultima etapă autoritară
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
dezvoltată este esențial că legea să fie respectată. Implicarea regională pune sub semnul întrebării: 1) importanța acordurilor și compromisurilor în tranzițiile democratice din Europa de Sud și America Latină; 2) beneficiile rupturii cu trecutul în Europa de Est; 3) puternica corelație existentă dintre democratizare și reforma economică în sens capitalist din Europa de Est, 4) pericolele pentru democrație din America Latină și Europa de Est (post-socialistă) cauzate de deficiențe legate de aplicarea legii. Dincolo de câteva coincidențe între anumite elemente din cele două categorii, este evident că nu există suficiente
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
au formulat mai multe definiții alternative ale acestui concept problematic. Cu toate acestea, definiția adoptată aici pare cea mai convingătoare, în afara faptului ca este împărtășită de numeroși autori ca, de pildă, Linz, Lipset (1959) Almond și Verba (1963), care, studiind democratizarea centrată pe elite, recunosc importanța legitimării (v. Higley și Gunther, 1992). Cu toate acestea, unii autori subliniază capcanele teoretice și empirice generate de acest concept, chiar dacă, în cele din urmă, nu se pot evita referințe legate de anumite aspecte ale
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
alt aspect este cel legat de sincronizare (timing), adică de momentul în care legitimarea își face apariția și începe să "crească". În ceea ce privește masele, atitudinile populare pozitive au început să se dezvolte în urma introducerii noilor regimuri democratice. În stadiile incipiente ale democratizării nu este de așteptat ca astfel de atitudini favorabile și comportamentele asociate lor să fie adânc înrădăcinate în societatea civilă. Sprijinul pentru un regim democratic specific și pentru instituțiile sale nu a avut încă șansa de a se dezvolta, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
multe țări nu sunt pe deplin evaluate prin prisma profilului lor caracteristic. O confirmare (indirectă) a acestei afirmații poate fi găsită în literatura de specialitate, care nu face distincție între procese și, care, de multe ori, folosește termenul general, de "democratizare", ce include, pe lângă consolidarea în sine, tranziția și instaurarea. Mai mult decât atât, lipsa cercetărilor empirice specifice asupra potențialelor "ancore" din diferite țări nu permit o examinare aprofundată asupra temei, așa cum s-a întâmplat pentru sudul Europei. Acest lucru înseamnă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
calității democrației, identificată efectiv ca o consolidare. Dacă păstrăm, în schimb, înțelesul adoptat la începutul acestui capitol, subliniind faptul că procesul este uneori foarte diferit, dacă nu chiar invers proporțional cu calitatea democrației, dacă menținem distincția între procesul mai amplu (democratizare) și cele specifice (instaurare și consolidare); dacă se încercă o analiză (fie în termeni de legitimare, fie de ancorare), se disting în mod clar anumite elemente de varietate. Referitor la legitimare, o concluzie simplă este aceea ca țările în discuție
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
să demonstreze contrariul, în cazul în care ar putea furniza dovezile empirice adecvate concluziei comform căreia aceste două procese sunt identificabile și analizabile. Capitolul 6 În căutare de explicații 1. Întrebările Analiza efectuată în capitolele anterioare s-a concentrat pe "democratizare", studiată prin aspectele ei specifice, și pe unele explicații "intermediare", privitoare la anumite caracteristici politico-instituționale. De exemplu, în capitolul 5 s-a exprimat opinia conform căreia consolidarea poate fi explicată, în primul rând, prin cele două procese (de legitimitate și
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
explicată, în primul rând, prin cele două procese (de legitimitate și de ancorare), analizate în trei zone geografice diferite. Imediat apar întrebările: "Cum se explică legitimitatea?" sau "Care sunt condițiile pentru ancorare?". În cadrul discuțiilor privind instaurarea democrației au fost descrise democratizarea inițială, precum și tranzițiile și instaurările succesive. Acum trebuie să aflăm explicațiile "invenției democratice" (în cazul în care, mai întâi, s-a ajuns la instaurarea unei liberal-democrații de masă, în măsură să depășească provocări și crize) și care sunt aspectele de
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
doar asupra aspectelor mai importante, sunt cel puțin trei întrebări pe care trebuie să ni le punem: 1) Cum se explică instaurarea inițială a democrației, ce se stabilizează și depășește momentele de criză (adică cum se explică mai bine prima democratizare)? 2) Cum se explică răspândirea democrației pornind de la un număr mic de țări din Europa de Vest și din spațiile coloniilor engleze către diferite zone ale lumii? 3) Care sunt, în ultimii ani, caracteristicile esențiale ale democrației, capabile să sprijine consolidarea unei
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
de la un număr mic de țări din Europa de Vest și din spațiile coloniilor engleze către diferite zone ale lumii? 3) Care sunt, în ultimii ani, caracteristicile esențiale ale democrației, capabile să sprijine consolidarea unei democrații stabile? 2. Cum se explică prima democratizare? Pentru a răspunde la această întrebare trebuie realizat un tablou temporal și spațial precis, capabil să ilustreze "invenția" liberal-democrației de masă din Europa secolelor al XIX-lea și al XX-lea. Utilizând o terminologie diferită, mulți autori s-au confruntat
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
clasa muncitoare în regimul democratic. Deoarece există doar presupuneri privitoare la "antagonism" și "concurență", este esențială existența unei burghezii urbane ample și viguroase. e) Al cincilea factor este o ruptură revoluționară cu trecutul. Moore o interpretează "pozitiv", considerând fenomenul indispensabil democratizării (de exemplu "revoluțiile" engleze, americane și franceze). Analizând aspectele mai importante, putem afirma că revoluția engleză a reușit doat limitarea absolutismului regal; cea franceză și americană au determinat fărâmarea, în moduri diferite, a puterii unei aristocrații agrare care ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
ar fi devenit un obstacol în calea transformării democratice [Moore, 1966]. Analiza lui Moore poate fi amendată în anumite privințe. În primul rând, trebuie să fie revizuită afirmația conform căreia cum că "ruptura revoluționară este un element indispensabil pentru următoarea democratizare". Chiar restrângerea analizei la cele trei cazuri menționate mai sus (Anglia, Franța, Statele Unite ale Americii) o poate induce în eroare. Analizând căile urmate de democrațiile europene mici și mijlocii se poate vedea clar că "ruptura" revoluționară nu-și găsește întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
Război Mondial, au fost, prin ele însele, factori decisivi în tranziția către democrație de masă. Pe baza indicațiilor lui Rokkan [1970], putem vedea legătură clară între acele acte de război și importanța votului (care rămâne unul dintre elementele fundamentale ale democratizării). În plus, întrebarea cea mai importantă care se pune este: "De ce clasele sociale ale proprietarilor, așadar privilegiate, sunt de acord la un moment dat să transforme regimurile oligarhice și liberale în democrații de masă, acceptând pe scena politică clase sociale
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
odată începută, extinderea votului (pentru elitele politice conservatoare, reprezentante ale claselor de mijloc urbane sau agrare) determină la o democrație de masă care pare a fi o alegere evidentă. Așadar, analiza lui Moore pune bazele conceptuale pentru a înțelege prima democratizare. Critica acestei analize a permis unele aprofundări. Bendix [1964] înțelege democrația ca mobilizare și afirmare a claselor de jos; Tilly [1975 și 1984] se ocupă de formarea statului național în Europa de Vest. Rustow pune accent pe unitatea teritorială și națională, iar
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
1975 și 1984] se ocupă de formarea statului național în Europa de Vest. Rustow pune accent pe unitatea teritorială și națională, iar Rokkan [1970] analizează problematica extinderii votului și a trecerilor la democrație (inclusiv în cazul democrațiilor mici (v. cap. 4). Prima democratizare poate fi înțeleasă și printr-o sinteză a cercetărilor lui Moore cu alte contribuții teoretice. Concret, cu ajutorul lui Rueschemeyer, Huber Stephens și Stephens [1992]60 se pot "reconstrui" primele "instaurări" din lumea occidentală. Acești autori au în vedere, în analiza
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
clară între oligarhia post-independență și democrația de masă (cum se se întâmplă în alte cazuri). De fapt, ordinea politică americană se instaurează încă de la începutul existenței modelului de guvern reprezentativ din țara-mamă, chiar după independență. Cu toate acestea, procesul de democratizare a fost diferențiat și trebuie abordat pe etape: până la războiul civil, la jumătatea secolului al XIX-lea (când partea de Nord și cea occidentală a țării se vor democratiza, ajungându-se la sufragiul universal masculin alb); de la războiul civil la
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
se vor democratiza, ajungându-se la sufragiul universal masculin alb); de la războiul civil la al Doilea Război Mondial; din anii '40 până la sfârșitul anilor '60 (când, în sfârșit negrii din Sud au dobândit cetățenia deplină). În primele două etape ale democratizării exista o clasă de mari proprietari de pământ, iar agricultura era bazată pe munca țăranilor, dar și pe constrângerea lor. O alianță puternică s-a stabilit între agricultori (proprietari mici și mijlocii), datorită marii disponibilități de terenuri ieftine, și reprezentanților
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
înțelegere între Nord și Sud. Această înțelegere a satisfăcut interesele burgheziei și ale claselor urbane din Nord, cât și pe cele ale proprietarilor din Sud. După cel de-al Doilea Război Mondial, eliberarea negrilor din Sud, și, în consecință, o democratizare completă, devin posibile datorită unei clase muncitoare în mare parte organizată și recunoscută politic, din care făceau parte, începând cu anii treizeci (în Nord) și muncitorii negri. La acest rezultat a contribuit modernizarea agriculturii, industrializarea țării, o anumită centralizare statală
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
care făceau parte, începând cu anii treizeci (în Nord) și muncitorii negri. La acest rezultat a contribuit modernizarea agriculturii, industrializarea țării, o anumită centralizare statală după "New Deal", organizațiile negrilor și noua poziție internațională a Statelor Unite. Acestor cazuri de primă democratizare a celor trei mari democrații occidentale li se alătură democratizarea din țările mici din Europa de Nord (lipsesc din analiza lui B. Moore). În Danemarca, Norvegia și Suedia, deși cu unele diferențe, presiunea clasei muncitoare, bine organizată din punct de vedere sindical
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
muncitorii negri. La acest rezultat a contribuit modernizarea agriculturii, industrializarea țării, o anumită centralizare statală după "New Deal", organizațiile negrilor și noua poziție internațională a Statelor Unite. Acestor cazuri de primă democratizare a celor trei mari democrații occidentale li se alătură democratizarea din țările mici din Europa de Nord (lipsesc din analiza lui B. Moore). În Danemarca, Norvegia și Suedia, deși cu unele diferențe, presiunea clasei muncitoare, bine organizată din punct de vedere sindical și cu puternice partide social-democrate, realizează succese datorită apariției unei
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]