2,969 matches
-
mărunt, ochi căprui, păr negru, creț, sprâncene stufoase, împreunate, obraji ciupiți de vărsatul vântului, buze uscate a secetă, a nisip, a lespede smulsă din trupul fântânilor. Două semne de exclamare, mâinile căzute pe lângă corp. Semnele nu pot ascunde emoția, oricâtă fermitate încape într-o linie și un punct. Semnele sunt intenții nedefinite. În podul palmei, timiditatea își sapă loc de veci; în podul palmei, nerostirea se sufocă în propriul mugur; în podul strâns al palmei, salutul moare strivit precum melcul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
conform metodelor non-A. Numai astfel, putea să spere că va domina această situație unică - să se afle în posesia unui corp care nu era al lui. Gosseyn oftă adânc. Se simțea, în mod curios mai bine. Se hotărâse. Cu fermitate și cu o cunoaștere suficientă a limitelor poziției sale. Timpul, evenimentele puteau adăuga alte aspecte planului său, dar cât timp era "întemnițat" în sistemul nervos al lui Ashargin, antrenamentul trebuia să treacă pe primul plan. Nu avea cum să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
mai trage de timp. - Prezic Victoria sigură a lui Enro peste trei luni. Gosseyn își ascunse surprinderea. - Vezi realmente Victoria? Ezitarea fu atât de neînsemnată încât Gosseyn, mai apoi, se întrebă dacă nu și-o închipuise. - Perfect, zise celălalt cu fermitate. Asta era imposibil de acceptat, dat fiind că creierul secund nici nu intra la socoteală, în această evaluare. Po-sibilitatea unei foarte admisibile minciuni îl făcu din nou sarcastic pe Gosseyn: - Nici o neclaritate? - Niciuna. Avu loc o întrerupere datorată lui Leej
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
numele Secoh. Aproape tot atât de rapid. Aduse cu un gest normal dar prompt levierul la zero și înapoie placa Nirenei. Se simțea cât se putea de calm și în apele sale. Corpul lui Ashargin, liniștit, accepta aceste violențe evidente cu o fermitate de bun augur. - Succes! îi spuse Nirena. Reprimă o dorință a lui Ashargin de a-i spune unde se ducea și nu pentru că Enro nu va afla în câteva minute, dar era de părere că, dacă i-ar menționa destinația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
dragă. Avea el viziunea unei galaxii întregi în extaz în fața imaginii videofonice a criptei zeului Adormit? Așa spera Gosseyn. Secoh puse jos furculița și cuțitul și-și așeză mâinile pe masă. Arătau fine și sensibile, dar aveau în ele și fermitate. Zise în sfârșit cu amabilitate: - Băiatul meu, nu vreau să te descurajez. Poziția dumitale este anormală. Aș fi fericit să-ți dau personal instruirea primară de bază, iar grație elasticității puterilor mele discreționare, gândesc că aceasta ar putea include și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
mesaj forței complexe: - Ordonă încetarea atacului! Repetă de mai multe ori, așteptând ca ordinul să fie reluat de roboperator, dar acesta continua să transmită schimburile între creierele roboților exteriori navei. Trimise un al doilea mesaj: - Întrerupe orice contact! ordonă cu fermitate. Robotul navei spuse vag că toate elementele, în afară de unul singur, erau scoase din luptă, și fără cea mai mică mențiune a ordinului, adăugă: - Concentrați-vă asupra recalcitrantului. Gosseyn apăsă levierul și opri similizarea după cinci minute-lumină. După șaisprezece secunde, reluă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
Noi, adăugând drept coadă a frazei ostentația grafică a unui enorm semn de Întrebare, deja amintita manșetă An Nou, Viață Nouă, În ciuda banalității sale apăsătoare, pică la țanc pentru unii care, prin temperament sau educație, preferau mai presus de orice fermitatea unui optimism mai mult sau mai puțin pragmatic, chiar dacă aveau motive să creadă că ar fi vorba de o simplă și poate trecătoare aparență. Trăind, până În aceste zile de confuzie, În cea mai bună dintre toate lumile posibile și probabile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
E exact ca un afurisit de cuc. — Cine? Bruno Stahlecker își ridică privirea din ziar. — Hitler, cine altcineva? Stomacul mi se strânse, simțind că urmează una dintre profundele analogii ale asociatului meu legate de naziști. — Da, desigur, am aprobat cu fermitate, sperând că totala înțelegere de care dădeam dovadă asupra chestiunii îl va opri de la a-mi furniza o explicație mai detaliată. Dar nu fu să fie. — Nici n-a scăpat bine de puiul austriac abia ieșit din ou din cuibul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
asta. Nu că mi-ar păsa prea mult ce-a pățit. Emmeline Steininger nu e prietenă cu mine. Spune întotdeauna lucruri urâte despre evrei. O urăsc și nu-mi pasă că tatăl ei e mort. — Ajunge, zise tatăl ei cu fermitate, probabil neținând prea mult să audă despre tați care erau morți. Nu contează ce-a spus ea. Dacă știi ceva care l-ar putea ajuta pe Kommissar să o găsească, atunci trebuie să-i spui. E clar? Sarah se strâmbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Am spus că n-am mai mers niciodată cu o mașină așa mare și că mi-ar plăcea... Tatăl lui Sarah oftă zgomotos: — Sarah, de câte ori ți-am spus noi să nu... Dacă nu vă supărați, domnule, am zis eu cu fermitate, poate că asta ar putea aștepta până mai târziu. M-am uitat din nou la Sarah: — Și apoi ce s-a întâmplat? — Bărbatul a zis că dacă o să-i răspund corect la niște întrebări o să mă ducă cu mașina, exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
m-ați putea numi celebru, zise, dar cu ceva satisfacție totuși. Vă mulțumesc însă pentru compliment. — Sunteți austriac? — Da, de ce întrebați? Îmi place să știu câte ceva despre bărbații cărora le strâng mâna, i-am întins eu mâna, strângând-o cu fermitate pe a lui. — Într-o clipă, zise Weisthor, îl voi ruga pe prietenul nostru Otto să stingă lumina. Dar întâi de toate, aș vrea ca să închidem cu toții ochii și să respirăm adânc, cu scopul de a ne relaxa. Numai dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
pe lac care să le deranjeze. Se auzea doar sunetul vântului și al frunzelor moarte, pe care le sufla peste cărare ca pe tot atâtea lăcuste zburătoare. Mi-am pus mâna pe spatele lui Lange și l-am împins cu fermitate către ușa principală. — E foarte jenant, zise el. Să vin aici cu cătușe la mâini, ca un infractor de rând. Sunt foarte cunoscut aici, să știți. Un infractor de rând și ești, Lange. Vrei să-ți pun un prosop pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
luă ochii de la Adriana. —Tu cine ești? El se uita la Adriana și Adriana se uita la el, amândoi încleștați într-un război al privirilor timp de aproape treizeci de secunde, fără ca niciunul să scoată o vorbă. Adriana îi admiră fermitatea; majoritatea bărbaților se fâstâceau când ea rămânea tăcută și sfidătoare. Îi plăcea și faptul că el era solid. Era peste înălțimea medie pentru un bărbat, avea probabil aproape 1,80m, dar tricoul strâns îi punea în evidență torsul care îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Jesse. — Eu nu pot să vorbesc în numele lui Jesse, dar în ceea ce mă privește, n-am nimic de spus. Manuscrisul nu este încă așa cum aș vrea eu să fie, dar nu există motive de îngrijorare, a spus ea cu o fermitate pe care de fapt n-o avea. Henry s-a oprit o clipă, a vrut să zică ceva, apoi s-a răzgândit. — Deci asta e versiunea ta și nu ți-o schimbi, hm? Foarte bine. N-o cred, dar o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
mănâncă? — Liduvina... Liduvina... Bucătăreasa lăsă capul în jos în fața dulcelui reproș. Așa obișnuiau ei, și el, și ea. Da; va cânta la pian, pentru că e profesoară de pian. — Atunci nici nu se va mai atinge de el - adăugă Liduvina cu fermitate -. Și dacă nu, de ce se mai mărită? — Eugenia mea... - începu Augusto. — Ah! Deci o cheamă Eugenia și e profesoară de pian? - întrebă bucătăreasa. — Da, și ce? — Cea care locuiește cu unchiul și mătușa ei pe bulevardul Alameda, deasupra magazinului domnului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
După ce nu ne-nțelegem nici în ale noastre, vii tu cu alta... Nu credeți însă, doamnă - o întrebă Augusto -, că ar fi bine să existe doar o singură limbă? — Așa, așa! - exclamă entuziasmat don Fermín. — Da, domnule - zise mătușa cu fermitate -; o singură limbă, castiliana, și cel mult asturiana ca să vorbim cu servitorii, care nu sunt raționali. Mătușa Eugeniei era asturiană și avea o servitoare, tot asturiană, pe care o muștruluia în dialect. — Acum, dacă-i vorba de teorie - adăugă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de frică și de emoție, înaintează pe pipăite pe coridorul întunecat să descopere ce jucării și daruri visate i-au fost puse în pantof. Cipriano Algor se încălță, deschise ușa bucătăriei și ieși. Frunzișul compact al dudului negru reținea cu fermitate noaptea, nu-i va da drumul prea curând, prima rază a zorilor va mai întârzia cel puțin jumătate de oră. Se uită spre cușcă și își roti ochii de jur împrejur, mirat că nu vede câinele. Fluieră încet, dar Găsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
deveni prietene bune. Cu discreție, ca vorbele ei să nu poată ajunge la urechile stăpânului magazinului, Marta o întrebă pe Isaura dacă îi plăcea munca iar ea îi răspunse da, se simțea bine, te obișnuiești. Vorbise fără mulțumire, dar cu fermitate, ca și cum vroia să arate clar că plăcerea n-avea nici o legătură cu slujba, că fusese voința, și numai ea, cea care o făcuse să accepte. Marta își amintea c-o auzise spunând cu o vreme în urmă, Orice muncă, numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
l dicta, de a se elibera cu o smucitură violentă când ușa va fi deschisă, așteptându-și apoi, triumfător, stăpânul afară. Ușa s-a deschis numai după alte îmbrățișări și alte sărutări, alte cuvinte murmurate, totuși femeia îl ținea cu fermitate, în timp ce spunea, Rămâi, rămâi, așa sunt vorbele, același verb care fusese incapabil să-l rețină pe Cipriano Algor nu-l lăsa acum pe Găsit să scape. Ușa se închise, separă animalul de stăpânul lui, dar, așa sunt sentimentele, angoasa abandonului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
stâncă, respiră adânc, Și dacă trebuie să mor aici, spuse, și o porni din nou la drum. Deodată, ca și cum s-ar fi rotit în unghi drept, peretele apăru în fața lui. Ajunsese în fundul peșterii. Coborî lanterna pentru a se convinge de fermitatea solului, făcu doi pași și îl începuse pe al treilea când genunchiul drept se lovi de ceva tare care îl făcu să scoată un geamăt. Din pricina șocului, lumina oscilă, în fața ochilor se ivi, într-o clipă, ceea ce părea o bancă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
unui monarh străin, ca să se sustragă legilor din țara lor, iată un procedeu nou, inedit, neobișnuit. Shuster nu voia să se resemneze. Le dădu ordin jandarmilor să meargă să ia În posesie proprietățile respective, fără să utilizeze violența, dar cu fermitate. De această dată, Pokitanoff nu interveni. Crease incidentul. Misiunea sa era Îndeplinită. Reacția nu Întârzie. La Sankt-Petersburg a fost publicat un comunicat care afirma că faptul care tocmai se petrecuse echivala cu o agresiune Împotriva Rusiei, cu o insultă la adresa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
introducem chestia aia, poate fi infestată toată nava. ― Dar, fir-ar al dracului! Nu este un german! Creatura asta e cât mâna mea de mare și cât se poate de solidă în interior! ― Cunoașteți procedura de carantină, răspunse ea cu fermitate, mirată și ea de fermitatea ei. Douăzeci și patru de ore de contaminare. Aveți aer suficient, iar la o adică. vă vom aproviziona. Aceste douăzeci și patru de ore nu vor dovedi, în definitiv, că creatura nu este periculoasă, dar această chestiune nu este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
infestată toată nava. ― Dar, fir-ar al dracului! Nu este un german! Creatura asta e cât mâna mea de mare și cât se poate de solidă în interior! ― Cunoașteți procedura de carantină, răspunse ea cu fermitate, mirată și ea de fermitatea ei. Douăzeci și patru de ore de contaminare. Aveți aer suficient, iar la o adică. vă vom aproviziona. Aceste douăzeci și patru de ore nu vor dovedi, în definitiv, că creatura nu este periculoasă, dar această chestiune nu este responsabilitatea mea. Eu mă limitez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
o variantă: pocinogul l-ar fi făcut un deținut, puțopalmistul Fane Lanolină, care reușise să fugă chiar în acea zi din lotul de pușcăriași din închisoarea din pădurea Obancea, aduși la cules de porumb în Șoptireanca. Girevengu a refuzat cu fermitatea această variantă. Oricât de păcătoasă în neștiința ei curioasă ar fi fost Mantinela, nu se putea accepta aventura ei cu un pușcăriaș. A fost acceptat tractoristul. În fond, era și el om al muncii și, la o adică, aducea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
șapte. Eu aș zice că șase. Davey ar trebui să vină și el. N-a depășit încă momentul Jenna. Sosise clipa să mă răzbun. — Nu știu ce să zic... Am mai discutat asta la Alcoolicii Anonimi. Nu-i același lucru, susțin cu fermitate. N-ar trebui să primim în grup prea mulți care se cunosc... —Lașule! îi strig. —Fricosule, mă susține Finn. —Poate mai târziu. Nu sunt pregătit... Ești patetic! îl apostrofează Finn din nou. — Ne pune pe noi să facem ceva ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]