4,904 matches
-
cu degetele mici ca niște rîme frumoase cu unghii. CÎmpul galben-portocaliu le deschidea În fațé o cérérușé că un fermuar. - Nu se poate, Sophie, nu se poate! - Dar de ce, tati? Pot sé-l ajung și eu cu mîna! Este un iepuraș micuț pufos și alb! - Nu se poate, Sophie! Hai sé mergem... Mergeau Înainte prin cîmpul cel galben. El o ducea de mînuțé și ea țopéia cu séndéluțele mici. Un cîmp cu baloane galbene și portocalii, peste care ei amîndoi célcau. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
umeri, și ea era mare și avea rochie albé, umflaté, ca În filmele cu d’Artagnan și pérul auriu, prins În coc, din care curgeau șuvițe crete. „Nu se poate, Sophie, nu se poate”. „Dar de ce tați? e un iepuraș micuț și pufos, de ce nu pot sé-l iau În brațe?” „E un iepure réu, Sophie”. Vézu din autobuz copacii și ogoarele, drumul și livezile În floare, toaté méreția Patriei sale o vézu. Înfloritoare și méreațé, siguré și pașnicé. Un cer albastru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
72 de procente la pépușoi, ca sé nu mai vorbim de mere, cartofi, sfeclé de zahér, résérité din care se face uleiul și celelalte produse de care ne folosim. La fabrica de conserve au apérut noi soiuri de suc pentru micuți, iar cele vechi au fost perfecționate. Fabrică de cusut a depéșit planul cu 12 procente, ceea ce este cu patru procente mai mult decît În anul trecut. Într-un cuvînt, scopul pe care și l-a pus cel de al XXVI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
puțin într-o parte și prin faldurii ei albi apăru un blond cap de copilă. Râdea. - Maria! șopti el cu inima strânsă. Părul ei cel blond și împletit în cozi cădea pe spate; o roză de purpură la tâmplă, gura micuță ca o vișină coaptă și fața albă și roșă ca mărul domnesc. După ce râsese - cine știe de ce? - ea lăsă perdeua să recadă. Dară inima lui se contrase cu violență, căci el înțelese sensul, dar și neputința realizărei viselor lui. Acuma
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
c-o bluză de catifea care cuprindea, strâns de un colan lustruit, mijlocul cel mai gingaș din lume. Ochii lui Dionis pe jumătate-nchiși nu trădau că el veghează. Il privi în întreg, de la capul inundat în aur pân-la botinele micuțe ce stecleau radioase pe covorul înflorit. "Ah! gândi el, și inima se cutremură în el, este Maria! Da, odorul! ea era. Vorbea singură... fetele vorbesc adesea singure... El simți aerul îndulcindu-se sub șoptirile ei. - Am fugit de - acasă deghizată
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Era într-adevăr frumos ca o femeie, blond, palid, interesant. - Parcă ești o fată! îi zisei, strîngîndu-l la piept. - Și tu parcă ești un băiat, zise el râzând nebunește. Dar strânsoarea cea rece și tare a mînei lui atât de micuțe îți dovedea că [ai] a face cu degete într-adevăr lungi, delicate, albe, însă pătrunse de măduva de leu. Ajunserăm cu toții la moară. Salutarăm pe sas, care ni deschise ușa. Era țiganul acela care ședea lângă el, povestindu-i cum
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Se uita în ochișorii ei albaștri și își țuguia buzele ca sa spună tot ce-i traversa mintea. Ghighina îl asculta mirată de mimica lui și mai ales de planurile amănunțite pentru noaptea aceea. Se uitase discret spre cele două răni micuțe de pe gât, iar în cele din urmă îl întrebase: - Unde crezi că ne întâlnim noi la noapte? - Te găsesc eu. 3. Spătarul Gongea era mai mult plecat. În special către seară punea caii la trăsură și pleca doar cu vizitiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
în seara aceea a descoperit cu emoție o față delicată și înmiresmată a vieții. În rând cu toată servitorimea, îmbrăcat cu o cămașă curată și cârpită frumos, a intrat în biserică. El era cu ochii după Ghighina, îi urmărea silueta micuță care se strecura printre șirurile de oameni și plănuia o întâlnire de dragoste, așa cum zăcea ea de multă vreme ascunsă în închipuirea lui Pampu. Știa ce urma să se întâmple în biserică și la început nici n-a fost atent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
subraț o picătură de miere amestecată cu ierburi descântate, și-a frecat buzele cu hrean, le-a vopsit, începând o cutiuță nouă de cremă amestecată cu Phytolacca Decandra. În zorii zilele de 22 aprilie, arăta ca o păpușă de porțelan: micuță, durdulie, cu ochii albaștri ușor tiviți cu negru, cu fața albă și buzele foarte roșii. S-a așezat în trăsură cu satisfacția de a se ști frumoasă. Zogru a privit-o cu ochii lui Pampu, buimăciți de somn, și și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
ai putea să mori. Dezbracă-te! Adică dă-ți chiloții jos. Giulia s-a așezat pe spate, acolo, pe linoleum, în timp ce femeia își punea o mănușă chirurgicală, nu-ți fac nimic, îți bag o sondă în uter, uite, furtunul ăsta micuț, să stai liniștită și să lași burta moale. Mda, e destul de mare, pare să aibă mai mult de cinci luni, uite acum l-am pus, pe capătul ăstălalt pun seringa și îți pompez puțin ser, nimic rău, așa, gata. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
spre biserică, chiar pe lângă hotelul Intercontinental, mersese un scurt răstimp alături de o mamă ce își ducea copilul la grădiniță. Puștiul fredona la nesfârșit un cântecel din care nu izbutise să rețină decât refrenul, nu tocmai educativ, dar care îi plăcuse micuțului în mod deosebit: "Bebel cel porcoșel, s-a cam căcat pe el". Cât a stat pe lângă cei doi, băiețelul a repetat chestia asta de vreo treizeci de ori. Suficient ca să i se graveze pe scoarță și lui Petrică. Ba încă
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
Cine are fi crezut că putea să scape de necazuri doar afundându-se și mai adânc în necazuri? Zoia simțea pământul scufundându-se. Privirea îi era fixată pe pământ înaintea ei în căutare de lemne de foc. O lăsase pe micuță dormind și era nerăbdătoare să se întoarcă. Nu suporta gândul ca fetița să se trezească singură. Ah, dar micuța Vera putea dormi ore întregi pe frigul ăsta. Câteodată Zoia credea că ea nu avea să se mai trezească. Își spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
secret strălucitor. Crucită, capul îi apărea extreme de voluminos. Era așezat pe o parte. Ochiul lui stâng o dojenea. Ea își făcu semnul crucii pentru a doua oară. Îi evită ochiul căutător și îi inspectă restul făpturii. Oh, dar ce micuț este!, își dădu ea seama. Mâini micuțe și picioare micuțe, cum de încăpeau toate de care avea nevoie - o inimă, plămâni, rinichi, ficat - în acel corp mititel? Unde mai pui că era vorba de un bărbat și nu de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
de voluminos. Era așezat pe o parte. Ochiul lui stâng o dojenea. Ea își făcu semnul crucii pentru a doua oară. Îi evită ochiul căutător și îi inspectă restul făpturii. Oh, dar ce micuț este!, își dădu ea seama. Mâini micuțe și picioare micuțe, cum de încăpeau toate de care avea nevoie - o inimă, plămâni, rinichi, ficat - în acel corp mititel? Unde mai pui că era vorba de un bărbat și nu de un copil. O barbă neagră era tăiată până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
așezat pe o parte. Ochiul lui stâng o dojenea. Ea își făcu semnul crucii pentru a doua oară. Îi evită ochiul căutător și îi inspectă restul făpturii. Oh, dar ce micuț este!, își dădu ea seama. Mâini micuțe și picioare micuțe, cum de încăpeau toate de care avea nevoie - o inimă, plămâni, rinichi, ficat - în acel corp mititel? Unde mai pui că era vorba de un bărbat și nu de un copil. O barbă neagră era tăiată până sub bărbie. Purta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
dar are un temperament prea tumultos, pe care trebuie să‑l țină În frâu. Temperamentul Îl determină să fie nearticulat. Ea e cea rațională și a venit Îmbrăcată Într‑un taior albastru cu două rânduri de nasturi În față. E micuță. Sau poate că soțul ei supradimensionat o face să arate plăpândă. Oricum, are o mutriță drăguță, englezească, și care privește mereu În sus. Cred că atunci când copiii se uită la ea, văd o față plăcută, Înțelegătoare... - Și deci care‑i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
de toaletă, CD‑urile etc., erau Îndesate laolaltă În pungi de supermarket. Eu am fost urcat Într‑un scaun cu rotile și Încărcat apoi În remorca unui camion. Acolo am dat peste biroul meu - ba nu, peste cabinetul unei surori, micuț, dar pus la punct, și cu lumină electrică. Placa din spate a camionului a fost ridicată și Închisă; părțile laterale erau deschise, camionul a mugit și s‑a repezit direct În subteran, Într‑un tunel. Un timp a rulat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
să ajungă la capătul pământului și până atunci nu va păți nimic, cum se vor întoarce caii scăpărând din copitele lor mari, dar simți deodată că e ceva în neregulă. Fetița se lăsase moale la pieptul lui cu mâinile sale micuțe atârnând fără viață. Îi luă capul în palme și de abia atunci văzu că în timp ce-i vorbea, peste ochii mari de copil fâlfâise necruțătoare aripa neagră a morții. O zgâlțâi puțin, sperând într-o pâlpâire a pleoapelor, apoi mai mult
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
și pe care și-o pusese sub cap îi lăsase îi lăsase dungi roșii pe obraz. Își cumpără un sfert de kilogram de parizer, uitându-se cu luare aminte, ca și cum de acest lucru ar fi depins soarta sa, cum vânzătoarea micuță cu ochelari de vedere, împachetează cu mișcări iuți și îndemânatice salamul în hârtia transparentă. Unde erau acum măturătorii și măturătoarele, a căror față niciodată nu o văzuse prea bine la lumina săracă, străvezie și înșelătoare a neoanelor, care-i spuneau
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
că face și el parte din mobilierul încăperii. Cei doi își dădură pe spate glugile șiroind de apă și atunci se văzu că primul era un bătrân butucănos cu o figură comună, iar cel de-al doilea, era o femeie micuță la statură, de vreo treizeci de ani, cu cearcăne mari vineții sub ochii stinși parcă de o suferință atroce. Vru să mulțumească, dar gura îi rămase încleștată și două lacrimi mari se rostogoliră repede pefața-i încă tânără, unindu-se sub
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
făcea sforțări să-l uite. Acum nu înțelegea această degajare a fetei care-i zâmbea liniștită din scaunul ei, mângâind o păpușă foarte mare, goală, fără hăinuțele pe care aceste jucării le au la vânzarea lor din magazinele orașelor. Palmele micuțe ale fetei cu unghiile îngrijite minuțios, date într-o culoare roșie ca boabele fructelor de pădure, treceau ușor și drăgăstos, urmărind fidel contururile de la părul blond, aspru și până la tălpile picioarelor frumos modelate în plasticul acela roziu. I-o arătă
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
el mi-ar fi replicat că Elena Udrea nu scrie zilnic la jurnal, ci scrie doar comenzi de tichii de mărgăritar pentru unii cu părul bogat precum Trăian Băsănău. Iată de exemplu ce mult s-a gândit în ultima vreme, micuța de ea, la țara noastră care de când a sărăcit așa de tare nu mai avea cu ce să-și acopere rușinea nici în față nici în, scuzați, în tur, așa că s-a gândit că se rezolvă problema asta ca pe timpul
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
aur I se spunea "boțul de aur". Era mică, dolofană, avea ochii mari și negri, o piele catifelată de crin alb iar părul blond, des și ondulat, te ducea cu gândul la chipul sfânt al lui Iisus din pruncie. Pe măsură ce micuțul boț de aur crescu, deveni o fetiță slăbuță, nărăvașă, orgolioasă și tare neastâmpărată. Luana Leon reprezenta întregul univers al unei familii obișnuite. Mama, femeie blândă și cumsecade, o alinta peste măsură și-i îndeplinea toate capriciile. Când tatăl se pierdu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
în casă, minți Dan cu nasul în clătită, ca nu cumva să fie trimis după ea. Bunica puse deoparte câteva rulouri. Astea sunt pentru Luana. Am să i le duc mai târziu. În vreme ce copiii se înfruptau din bunătățile aburinde, inima micuței curajoase își grăbea ritmul iar răbdarea îi era pusă la grea încercare. Amorțise dar nu îndrăznea să-și schimbe poziția. Își ținea ochii ațintiți în întuneric, fixați într-un loc anume și, în ciuda faptului că-și vorbea încontinuu, fetița nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
imploră pe Domnul să n-o năpăstuiască și să nu-și reverse mânia asupra celor dragi. Cu responsabilitățile mărite prin apariția acestui copil, trebuia să se îngrijească de universul spiritual al familiei, în vreme ce acela material se învârtea, fără ostoire, în jurul micuțului boț, care sugea cu poftă și creștea văzând cu ochii. Nu-și imaginase ce bucurie și satisfacție sfântă, ce împlinire și adorație, încercai atunci când te aflai în fața propriului copil! Când micuța Aniela își lipea buzele de sânul ei, femeia simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]