3,626 matches
-
Ăștia ce-s? Amintirile despre ei sunt foarte puternice... Și recente... mamă, ce urâți sunt! Dacă împăratul tău te-a trimis să stai printre ei atâta vreme înseamnă că eu unul, care am suportat doar violurile lui Rade, am fost norocos... Dar de ce au șase picioare? Mamă... Și barajul ăsta tot de ei e construit? Și câmpurile astea cui... ― Taci! tună la rândul său Rim, incapabil încă să-l omoare pe tânăr. ― Bine. Cu tine nu mă mai pun... Oricum îmi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
o să ne fie mai ușor să luăm o hotărâre. în ceea ce mă privește, dacă mă uit la cum suntem noi astăzi și apoi la disperarea în care am văzut poporul nostru sub călcâiul hunilor, nu pot decât să mă consider norocos, de vreme ce acum - și cu siguranță nu sunt singurul aici, de față - am mult mai mult decât mai avea tatăl meu acolo, lângă Rin. Dar, cum am zis, toate astea sunt vorbe goale și e vremea să ajungem la o concluzie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lui, pe prundiș și se alătură conducătorului său. Nu sunt urme de cai pe drum, în spate. Un fulger de iritare sclipi în ochii lui Gualfard și imediat îl fixă pe Balamber. — Ăștia doi sunt ori foarte abili, ori foarte norocoși, spuse printre dinți. Din nou, hunul ridică din umeri. Arătând iarăși spre mâna bandajată, observă: — Nu-mi spune mie. Urmărirea asta deja m-a costat zdravăn. Ți-am mai spus: zeul lor îi ocrotește. împingându-și bărbia înainte cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
această crimă oribilă. Sunt sigur că acum, mai mult ca oricând, vorbesc în numele lui Magister militum și al lui Augustus însuși, care vor fi neîndoielnic îndurerați la aflarea acestei vești. Oricum - adăugă, coborând vocea - trebuie să știi că o împrejurare norocoasă mi-a dat posibilitatea să cunosc numele vinovatului. Ochii lui Gundovek sclipiră. Aruncă în jur o privire fugară, apoi, prefăcându-se că îl îmbrățișează, îl trase la sine și îi șopti în ureche: — Spune-mi, iute! La auzul numelui asasinului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
puține zile după aceea. Primii - venind de la miazănoapte - ajunseră câteva sute de suabi din Jura, pe care burgunzii îi primiră cu prietenie, în ciuda conflictelor ce dezbinaseră cele două popoare destul de recent. Soseau ducând cu ei doar câteva lucrușoare. Cei mai norocoși, în care cu două roți, încărcaseră în grabă și cu furie câțiva saci de provizii, dar mulți nu aveau cu ei mai nimic, chiar dacă, în general, bărbații nu se despărțiseră de armele lor. După cum poruncise Gundovek, însă, erau hrăniți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
căutând scăpare în munții împăduriți ce se înălțau, abrupți, de jur împrejur. Mulți dintre burgunzii ce scăpaseră în luptă se amestecaseră, probabil, cu localnicii fugari din vale, alții căutau, cu siguranță, să ajungă la Noviodunum; trupurile tovarășilor lor mai puțin norocoși zăceau risipite cu sutele prin noroiul vadului sau prin desișurile dimprejur; altele se mai aflau, totuși, pe ulițele acelui sătuc amărât. Victoria, cu toate acestea, nu o obținuseră fără să plătească un preț și în seara aceea aveau să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
descumpănită. Făcându-și calul să salte în două picioare, îl împinse înainte, până ce ajunse la câțiva pași de el. Privirea sa își regăsise deja expresia ironică de mai înainte. — Etius al tău a sosit până la urmă! Ești un om tare norocos, romanule. Sper să te întâlnesc din nou! Spunând acestea, trase de hățuri și, întorcându-și calul, îi dădu pinteni, alăturându-se oamenilor săi, printre care își făcu loc cu viteza fulgerului. O clipă mai târziu, întorcând spatele pieței ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
căci, cu un șuierat rapid, implacabil, securea unui războinic îl ajunse și în țintui în noroi după câțiva pași. Rezervele se împuținau, iar pentru cină un câine mergea de minune. Tovarășul său, mai iute de picior ori poate doar mai norocos, izbuti, în schimb, să se facă nevăzut în întuneric, printre mărăcinii ce înconjurau satul. Balamber nu reușise să se răsucească la timp spre copilă, care deja pornise să se strecoare iute printre războinici, cu aceeași intenție. Odolgan, care descălecase și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
sfeșnic masiv pe trepied o lumina într-o lumină gălbuie. Sebastianus, care avea privilegiul de a se găsi în apropierea lui Etius, se bucura de o poziție avantajoasă. Pentru care era cu siguranță mult invidiat de ceilalți ofițeri mai puțin norocoși, prinși în ultimul rând. Cea mai însemnată dintre căpeteniile aliate era Theodoric, atât pentru stirpea sa neîndoielnic de rang, cât și pentru că vizigoții săi reprezentau ei singuri aproape jumătate din întreaga armată. Se afla alături de Etius, pe care îl depășea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Odolgan și chiar vicleanul Kayuk. Gândindu-se la ei, nu putea să nu-și amintească sumbra profeție pe care o făcuse Malaberga și să nu se întrebe dacă destinul avea să-i îngăduie într-adevăr să se afle în numărul norocoșilor supraviețuitori ai celor „șase luni de sânge și de foc“ de care îi vorbise ea. Cât despre pradă, avea speranțe mari să fie răsplătit de Atila care, după ce îl văzuse pus la încercare în Campus Mauriacus, părea acum să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
prima, de la Aix en Provence, participarea a fost infinit mai numeroasă. Acolo au venit Monica Lovinescu, Virgil Ierunca, Paul Goma, Lucian Raicu, Sonia Larian etc. etc. Întâlnirea acestora cu niște scriitori foarte buni din țară a stat sub o stea norocoasă. Nici până atunci, nici după aceea, nu l-am mai văzut pe Paul Goma atât de împăcat cu sine și cu lumea. Nu mi l-aș fi imaginat niciodată comunicând atât de bine cu suprarealistul Gellu Naum. Și față de mine
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
sufeream, dar treptat mi-am revenit. După aceea am discutat și cu un detectiv care se ocupa de caz. Mi-a spus că am avut noroc că am ațipit. Aveam ochii închiși și respiram mai lent (râde). Am fost o norocoasă. Tuturor le place scandalul. Spun: „Vai, ce s-a întâmplat!“ și, în același timp se distrează pe seama acelui lucru. Sono Hideki ( 36 de ani) Domnul Sono lucrează în districtul Aoyama, la o filială din Tokio a unei firme care produce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
agonie. Mă trezeam și, oricât de mult mă străduiam să apăs pe butonul acela, tot nu reușeam. În noaptea aceea, asta mi s-a întâmplat de două ori. Cu toate că am luat pachetele de gaz sarin cu mâna, am fost foarte norocos că am scăpat așa de ușor. Poate că are legătură cu direcția vântului din tunel. Sau, poate că am luat pungile într-un anumit fel și nu am inhalat gazul direct. Oare astea să fie cauzele? Alți colegi de-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
a trezit nici un sentiment înlăuntrul meu, nici măcar de ură. Vreau să mă implic mai mult în ajutorarea victimelor grav afectate. Eu am scăpat destul de ușor. Așa cred. Cu o seară înainte de atac stăteam împreună cu familia la masă și spuneam: „Ce norocoși suntem!“ Akashi Tatsuo (37 de ani, fratele mai mare al lui Akashi Shizuko, care este foarte grav afectată) Domnișoara Akashi a fost grav afectată în metroul de pe linia Marunouchi. A fost în stare vegetativă pentru o perioadă, iar acum este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
cel puțin poate vorbi. Când o întreb: «Ce vrei să faci?», răspunde: «Să merg.» Are voință. Nu prea vede. Se pare că vede puțin cu ochiul drept. Cu o seară înainte de atac stăteam împreună cu familia la masă și spuneam: «Ce norocoși suntem.» Ne strânsesem cu toții la masă și vorbeam diverse... O fericire prea scurtă. În ziua următoare această fericire a fost distrusă de niște dobitoci... Ne-au privat de mica noastră bucurie. Imediat după atac, am fost cu nervii la pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
și pe cei de la IRA, lăsând la o parte modalitatea pe care au abordat-o, pot să-i înțeleg oarecum, dacă privesc lucrurile din punctul lor de vedere. Dar acest atac cu sarin depășeste orice putere de înțelegere. Am fost norocos că nu am fost grav afectat, dar nu e nimic de făcut pentru cei care și-au pierdut viața sau pentru cei care mai suferă încă. Morții sunt morți, dar, cu siguranță, există alte modalități mai semnificative de a muri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
lună.“ Shimada Saburō (62 de ani) S-a născut pe 7 iulie, 1932. O zi de naștere ușor de reținut. Toate sunt cu 7. Cred că s-a născut cu stea în frunte. L-am întrebat: „Nu-i așa că sunteți norocos?“ A întors capul, mi-a dat următorul răspuns: „Nu, nu e chiar așa.“ În urechea mea cuvintele lui au sunat astfel: „Nu e chiar atât de rău“ (în engleză ar fi fair). Până la șaizeci de ani, când s-a pensionat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
afla forma preliminară a „Raportului incidentului cu sarin Matsumoto“, în care erau notate toate simptomele intoxicării cu gaz sarin și pașii importanți pentru tratament. De aceea, am trimis totul prin fax. Dacă stau să mă gândesc acum, am fost foarte norocoși că dețineam astfel de documente. Cu toate acestea, pentru că erau foarte multe informații, dura o groază de timp, trebuiau trimise la multe spitale și se pare că era destul de dificil. În cazul unor dezastre de genul acesta, cel mai important
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
spune că nu am dormit deloc. Nu, nu am avut probleme deosebite de sănătate. Îmi displăcea faptul că nu puteam dormi, dar, în rest, nu aveam nimic altceva. Singurul simptom care s-a manifestat la mine a fost insomnia. Sunt norocos că am scăpat atât de ușor, ținând cont de gravitatea intoxicației. Sentimentul acesta de teamă nu vrea să dispară. Când mă întorc de la firmă, mi-e frică să merg pe drumul întunecos din fața casei. Normal că sunt îngrozit de Aum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
viața asta. Câte ore ai stat la rând la carne și ai adus acasă cartofi? Nu este bine, dar suntem mulțumiți că avem un loc de muncă, chiar și prost plătit și ne putem crește copiii. Vezi noi suntem totuși norocoase, tu urmezi liceul, acum mergem la mare. Altă dată m-aș fi revoltat, aș fi protestat În ședințe. Făceam eu ceva ca să se mai miște treburile, dar acum nu mai am nici putere nici voință. Îți amintești când m-am
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
imediat să se Îndrepte cu eforturi spre mal. Cu Dunărea nu se glumește. Ce-ți spune ție cultura generală despre acest pod? De cine a fost proiectat și construit? Anghel Saligny Îți spune ceva? Da, el a fost desigur. Ce norocoasă sunt că te am pe tine, spusese Andreea la un moment dat. Ai fi putut fi și mai norocoasă să ne ai pe amândoi, lângă tine dar... așa a fost să fie. Ești cea mai bună prietenă a mea. Și
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
despre acest pod? De cine a fost proiectat și construit? Anghel Saligny Îți spune ceva? Da, el a fost desigur. Ce norocoasă sunt că te am pe tine, spusese Andreea la un moment dat. Ai fi putut fi și mai norocoasă să ne ai pe amândoi, lângă tine dar... așa a fost să fie. Ești cea mai bună prietenă a mea. Și cea mai dragă...asta o știai deja. Tu știi, cu lingușelile la mine, nu merge. Bine...atunci află că
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
down“, „up“, „yeah yeah“, ca să sfârșească într-un pocnet sec când lovea una deja așezată. Dintr-odată, totul se calma. W. se ridica, skip-ul striga: „Well done“, „good shot“, iar W. simțea o satisfacție care nu provenea numai de la piatra norocoasă: găsea în jocul ăsta o atmosferă de fairplay, era împreună cu alți oaspeți, mulți dintre ei englezi sau scoțieni, care jucau numai de dragul jocului. Se simțea eliberat, înconjurat de piscurile înzăpezite, stând pe gheața de joc și, când ridica piatra și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
de față, coincidența dracului, Michi vine la mine să mă întrebe dacă nu am cumva o fotografie cu Monciu. Vrea să o mărească, să facă un afiș sau ceva de genul ăsta și să-l expună în curte. Am fost norocos că am găsit fotografia, altfel Michi voia să se ducă la Facultatea de Filosofie să ia poza lui Monciu de pe diploma de absolvire. Fulgerică și Sângerică V-am mai povestit despre pompierul instituției în care lucrez. V-am mai zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
o bună amintire Ancăi Ovanez și lui Feste din A douăsprezecea noapte, o altă experiență despre care nu am chef să vorbesc acum, dar care ar merita povestită o dată, fie și pentru a putea fi măcar pildă pentru unii mai norocoși. Am plecat de la Național ca să fac un alt teatru, ca să construiesc o trupă, ca să fiu dascăl, ca să învăț pe alții ceea ce trebuie învățat dacă vrei să fii actor și probabil că nebuniile mele m-au transformat într-un cerber, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]