5,057 matches
-
soluție decât să-l lase pe Liu Shaogi să conducă lucrările celui de-al VIII-lea Congres al PCC în septembrie: un rău mai mic, dat fiind că noul secretar general al partidului, Deng Xiaoping* e unul din foștii săi partizani credincioși. Rămâne să reia inițiativa. în acest scop, el întreprinde o manevră riscantă: prefăcându-se că se instalează în fruntea taberei dezghețului, Mao forțează, în aprilie 1957, declanșarea campaniei „O sută de flori”, care încurajează critica la adresa partidului. Avalanșa de
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
între garda sa apropiată și prietenii lui Jiang Qing. Dar, în septembrie 1976, Mao moare. Stângiștii din „Banda celor Patru” sunt eliminați o lună mai târziu de către o coaliție formată din generali, foști colaboratori ai lui Zhou și Deng și partizani ai acestora. China populară fără Mao Cei treizeci de ani care au trecut de la toate aceste tragedii au fost în același timp mai săraci în evenimente și cu un bilanț mai pozitiv. La toate acestea, o explicație cât se poate
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
în URSS. între 1947 și 1949, 103.500 germani vor fi transferați din regiunea Königsberg - devenită Kaliningrad - în viitoarea RDG. Cum, în Ucraina și în Lituania are loc un adevărat război de gherilă antisovietică, 77.806 de membri ai familiilor partizanilor ucrainieni sunt deportați în octombrie 1947, și 49.000 de lituanieni în februarie 1948. Pe 21 februarie 1948, Hrușcior* propune - și obține - aprobarea unui ucaz privind „deportarea din Ucraina a elementelor parazitare și antisociale”. Aceste măsuri sunt generalizate și, pe
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
este însărcinat să transmită aceste critici Comitetului Central al PCU: Nagy devine prim-ministru. După arestarea lui Beria, Ungaria va avea, timp de un an de zile, o conducere bicefală: un ultrastalinist în fruntea partidului, iar în fruntea guvernului, un partizan al reformelor (îndepărtat în cele din urmă, în 1955). Această tensiune explică și ea, în parte, revoluția ungară* din 1956. în vara anului 1953, Auguste Lecoeur, secretar cu probleme organizatorice al PCF*, se duce la Moscova, unde tocmai sunt criticate
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
respectarea drepturilor garantate de Constituția sovietică și prin acordurile juridice internaționale cum ar fi Declarația Universală a Drepturilor Omului. Disidența înțelege să rămână pe terenul legalității și respinge orice acțiune violentă. Aceasta este „conștiința juridică” care-i însuflețește pe disidenții partizani ai „libertății cuvântului”. în august 1967, Vladimir Bukovski, Vadim Delaunay și Ergheni Kușev, redactori ai revistei clandestine Russcoie Slovo (Cuvântul rus) sunt condamnați la câte 3 ani de lagăr. După care, Iuri Galanskov și A. Ghinzburg primesc și ei câte
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
în 1947. Acest proces nu-i privește numai pe sovietici: în mai 1945, la Maribor, pe frontiera dintre zona de ocupație britanică din Austria și Iugoslavia, circa 120.000 de refugiați - îndeosebi croați, dar și sârbi și sloveni - sunt predați „partizanilor” lui Tito* care-i execută în masă. Aceiași partizani practică „purificarea etnică” a enclavei Triest și a regiunii Veneția Iuliană, provocând fuga a 350.000 de italieni. Reconfigurarea frontierelor în 1945 îi obligă pe 5.500.000 de germani să
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
sovietici: în mai 1945, la Maribor, pe frontiera dintre zona de ocupație britanică din Austria și Iugoslavia, circa 120.000 de refugiați - îndeosebi croați, dar și sârbi și sloveni - sunt predați „partizanilor” lui Tito* care-i execută în masă. Aceiași partizani practică „purificarea etnică” a enclavei Triest și a regiunii Veneția Iuliană, provocând fuga a 350.000 de italieni. Reconfigurarea frontierelor în 1945 îi obligă pe 5.500.000 de germani să părăsească Polonia și pe 2.700.000 Cehoslovacia. 410
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
fiind considerată „capitalistă” -, și, în sfârșit, de colectivizarea pământurilor. Lenin și prima mare foamete în Rusia, încă din primăvara anului 1918, Lenin*, care a promis pământ țăranilor, impune rechiziționarea forțată a cerealelor pentru aprovizionarea prioritară a orașelor, unde se află partizanii săi, unde nemulțumirea muncitorilor crește și unde își are garnizoanele o Armată Roșie* devenită pletorică. Pe 13 mai 1918, el înființează Armata aprovizionării: zeci de mii de oameni trimiși la țară pentru a confisca cu forța produsele agricole sunt plătiți
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
incitarea agenților naziști - ca cel din satul polonez Jedwabne, pe 10 iulie 1941. Totuși, ostilitatea față de naziști crește neîncetat și, la sfârșitul anului 1943, are loc o cotitură, reacția la violența ocupantului ducând la o susținere sporită a mișcării de partizani, născută în cursul iernii 1941-1942 și structurată de către Statul Major Central al Partizanilor, înființat pe 30 mai 1942. Reacția sovietică Stalin are o grea responsabilitate în eșecurile militare de la început. Pe plan strategic, el a refuzat să creadă că Hitler
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Totuși, ostilitatea față de naziști crește neîncetat și, la sfârșitul anului 1943, are loc o cotitură, reacția la violența ocupantului ducând la o susținere sporită a mișcării de partizani, născută în cursul iernii 1941-1942 și structurată de către Statul Major Central al Partizanilor, înființat pe 30 mai 1942. Reacția sovietică Stalin are o grea responsabilitate în eșecurile militare de la început. Pe plan strategic, el a refuzat să creadă că Hitler, aflat în stare de război cu Marea Britanie, va fi atât de imprudent încât
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Comisia de Control. Puterea sub Stalin Din 1922 până în 1926, Stalin manevrează cu abilitate pentru a face din Secretariat centrul administrației partidului, putându-și astfel numi oameni în posturile de decizie - secretari regionali, membri ai Comitetului Central. în ianuarie 1926, partizanii săi - Molotov, Voroșilov și Kalinin - întră în Biroul Politic, ceea ce-i permite să-i îndepărteze pe Troțki, apoi pe Zinoviev și pe Kamenev. Totuși, la această dată, cele două compozante ale partidului-stat - partidul, controlat acum în întregime de Stalin și
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
considerabile fără a contraveni niciodată progreselor militare ale „lagărului socialist”. Mai mult, mișcarea comunistă internațională* a știut să facă din război - dus sub conducerea ei - principalul vector al punerii mâna pe putere. La capătul luptei armate* și a războaielor de partizani din Rezistență*, în timpul celui de-al doilea război mondial, și al războaielor de eliberare națională duse în țările lumii a treia comuniștii au pus mâna pe putere în democrațiile populare* din Europa și în numeroase țări din Asia*, Africa* și
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
sale”. în Franța și în Italia, unde, datorită rolului lor în Rezistență, comuniștii cunosc o creștere enormă, Eliberarea* are loc într-un climat tensionat care degenerează uneori într-un fel de proto-război civil, ca în nordul Italiei, unde grupuri de partizani comuniști masacrează antifasciști și unde „brigăzile volante” terorizează regiuni întregi. în sudul Franței, tensiunea este foarte puternică, în toamna 1944, între puterea de stat reprezentată de generalul de Gaulle și rezistența comunistă. Odată cu întoarcerea din URSS a lui Maurice Thorez
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
politic. Ustașii croați masacrează în masă sârbi și evrei*. Dar, cu începere din 1943, izbucnește războiul civil și între rezistența naționalistă a generalului Mihailovici și comuniștii lui Tito*. Susținut de Churchill și de Stalin, Tito are câștig de cauză și „partizanii” săi îi extermină pe „cetnicii” lui Mihailovici. în 1945, el ordonă să fie executați mii de italieni din Triest, din Veneția Iuliană și din Istria - 10.000 de victime; 350.000 de locuitori care iau calea exilului* -, și aproape 100
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
americane - conduse de generalul Mac Arthur restabilesc situația. Dar în momentul când acestea se aproprie de frontiera nordică a Coreei, o violentă ofensivă chineză le obligă să se replieze, și Seul este recucerit de comuniști între ianuarie și martie 1951. Partizan al bombardării bazelor chinezești din spatele frontului, Mac Arthur este înlocuit cu Ridgway, pe 10 aprilie 1951. Politica de containment - îndiguire -, susținută de președintele american Truman încă din 1947, se impune. Puțin câte puțin, frontul se stabilizează și lupta se mută
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
800 școli, toate universitățile, 790 spitale, 1.900 pagode, 100 moschei, 100 uzine și 1.500.000 vite. Din corpul medical au supraviețuit numai 50 de medici. Supraviețuirea și impunitatea khmerilor roșii începe acum o lungă perioadă de război de partizani marcată de noi masacre. Vietnamezii securizează circa 70% din teritoriu și pulverizează încă o dată, în 1985, forțele lui Pol Pot. Ei ocupă Cambodgia până în 1989, desfășurând aici 2.500.000 de oameni. Guvernul cambodgian compus din personalități pro-vietnameze nu reușește
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
sale: scos la pensie, el își scrie memoriile, înainte de a deceda pe 11 septembrie 1971. KIM IR SEN Născut pe 15 aprilie lângă Pherian, Kim Ir Sen își ia acest nume de la un luptător faimos de pe vremea primului război de partizani împotriva ocupației japoneze din 1910. Pe adevăratul său nume Kim Song Ju, el se trage, dinspre mamă, dintr-o familie de penticostali și și-a urmat părinții în Manciuria, în 1925, înainte de a se alătura, în 1933, unei gherile comuniste
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
reclamată vreme de decenii de toți democrații și revoluționarii, și care urma să fie aleasă prin vot universal. El simte că singura șansă de a pune mâna pe putere constă tocmai în distrugerea acestui embrion de democrație*. Astfel, el impune partizanilor săi uluiți o critică radicală a guvernului provizoriu format din socialiști moderați și o tactică a „dublei puteri”: puterii legale el îi opune puterea sovietelor, ele însele tot mai puternic infiltrate de bolșevici. Grație unei agit-prop* demagogice care promite totul
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
-l face să descopere mijloacele esențiale ale victoriei viitoare: captarea naționalismului, relativa libertate de manevră a aparatului de conducere în raport cu Stalin și talentul militar. în afară de asta, importanța centrală a acestui episod nu trebuie să facă uitate rolul celorlalte mișcări de partizani, îndeosebi a celei a lui He Long în provincia Guizhou și a lui Zhang Guotao în Hubei, iar apoi în nord-vestul Sichuanului. LUPTĂ ARMATĂ VIOLENȚĂ șI REVOLUȚIE Karl Marx subliniază încă din 1843 că „arma criticii nu poate înlocui critica
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
tactică militară constând în refuzul luptei deschise, în hărțuiri și lovituri date prin surpriză - sunt preferate ca prefigurare a unui război în toată regula. Această formă a reținut doar puțin atenția lui Marx* și a lui Lenin, chiar dacă luptele de partizani au jucat un rol deloc neglijabil în războiul civil din Rusia. și ea este practicată în timpul Rezistenței* în țările ocupate din întreaga Europă* și din Asia*, organizându-se detașamente de partizani care fie că susțin acțiunile trupelor aliate regulate, fie
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
lui Marx* și a lui Lenin, chiar dacă luptele de partizani au jucat un rol deloc neglijabil în războiul civil din Rusia. și ea este practicată în timpul Rezistenței* în țările ocupate din întreaga Europă* și din Asia*, organizându-se detașamente de partizani care fie că susțin acțiunile trupelor aliate regulate, fie că facilitează preluarea puterii de către comuniști, ca în Iugoslavia și în Albania. Războaiele revoluționare în țările lumii a treia Mao Tzedun* este cel care a înțeles primul importanța războiului de partizani
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
partizani care fie că susțin acțiunile trupelor aliate regulate, fie că facilitează preluarea puterii de către comuniști, ca în Iugoslavia și în Albania. Războaiele revoluționare în țările lumii a treia Mao Tzedun* este cel care a înțeles primul importanța războiului de partizani în mediul rural. Mai întâi ca practician, el integrează această tactică militară într-o teorie a războiului revoluționar bazat pe strânsa legătură dintre politic și militar: o armată „roșie” care, condusă și încadrată de un partid comunist, practică simultan atât
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
armată „roșie” care, condusă și încadrată de un partid comunist, practică simultan atât lupta de gherilă, cât și revoluția socială. Războiul, revoluționar mai ales, le permite comuniștilor să înregistreze succese mari, mai întâi în China*, în 1949, apoi în Vietnam* - partizanii din Viet-minh și apoi armata Vietnamului de Nord reușind să învingă, în 1954 și, respectiv, în 1975, două mari puteri, Franța și Statele Unite și în Cuba*, odată cu intrarea detașamentelor de barbudos ai lui Fidel Castro în Havana, pe 8 ianuarie
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
puterii. Mișcarea contra războiului se exprimă la conferința de la Zimmerwald, în Elveția (5-9 septembrie 1915), în cadrul căreia Troțki poate plasa pacea în centrul manifestului final, denunțând în același timp minciuna apărării patriei și propovăduind calea revoluționară; după ce și-a regrupat partizanii în sânul unei stângi zimmerwaldiene”, Lenin aprobă această poziție. Conferința de la Kienthal (24-29 aprilie 1916) confirmă o extindere a mișcării, fără a reuși totuși să ralieze fracțiuni semnificative ale marilor partide socialiste. După trei ani de război, propaganda pacifistă devine
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
independența în interiorul Frontului Unit. Iar intenția lui ascunsă este ca, la adăpostul unei propagande unitare, el să-și reducă angajarea contra Japoniei rezervând principalele lovituri naționaliștilor. Sunt lunile decisive ale carierei lui Mao, în care acest comandant de război de partizani se transformă într-un mare conducător, la ora când națiunea chineză este amenințată să fie strivită de japonezi. Semnificativă pentru aceasttă schimbare este și evoluția lui matrimonială: se căsătorește cu o actriță provenită din mediile „branșate” din Shanghai, o femeie
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]