2,616 matches
-
să-i sugereze contrariul, pentru a putea formula apoi un raționament mai realist, care să conțină un element provocator (de exemplu, „alegând o soluție, am posibilitatea de a-mi rezolva problema”). Sedințele 12, 13 și 14: consolidarea rezultatelor și prevenirea recăderii Ultimele ședințe au drept obiective încurajarea Mariei să continue terapia pentru a-și consolida rezultatele, să identifice prezența unor elemente noi care pot dăuna schimbării și să prevină o eventuală recădere. Identificarea obiectivelor în funcție de abilitățile dezvoltate Travaliul terapeutic începe printr-
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Sedințele 12, 13 și 14: consolidarea rezultatelor și prevenirea recăderii Ultimele ședințe au drept obiective încurajarea Mariei să continue terapia pentru a-și consolida rezultatele, să identifice prezența unor elemente noi care pot dăuna schimbării și să prevină o eventuală recădere. Identificarea obiectivelor în funcție de abilitățile dezvoltate Travaliul terapeutic începe printr-o trecere în revistă a componentelor abordate în timpul terapiei. Marie afirmă faptul că expunerea la neliniști i-a permis să lucreze asupra neliniștilor sale în ceea ce privește lipsa de bani, sevrajul medicamentos și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
faptului că expunerea la neliniști a ajutat-o foarte bine, terapeutul îi propune să utilizeze, seara, scenariul stabilit atunci când o așteaptă pe fiica sa, pentru a observa dacă acesta o ajută să tolereze situația și să meargă la culcare. Prevenirea recăderii Prevenirea recăderii are drept scop menținerea beneficiilor terapiei. Ea permite pacientului să se pregătească, în mod realist, pentru revenirea posibilă a neliniștilor mai importante și să reflecteze la modalitatea de a le face față. Marie își imaginează situații care ar
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
expunerea la neliniști a ajutat-o foarte bine, terapeutul îi propune să utilizeze, seara, scenariul stabilit atunci când o așteaptă pe fiica sa, pentru a observa dacă acesta o ajută să tolereze situația și să meargă la culcare. Prevenirea recăderii Prevenirea recăderii are drept scop menținerea beneficiilor terapiei. Ea permite pacientului să se pregătească, în mod realist, pentru revenirea posibilă a neliniștilor mai importante și să reflecteze la modalitatea de a le face față. Marie își imaginează situații care ar putea să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
subiecților verificatori sau ruminatori (cei cărora le este teamă să nu creeze un prejudiciu cuiva, să nu ucidă pe cineva cu mașina, de exemplu, deoarece n-au ritualizat și n-au anulat gândurile rele) să consolideze rezultatul și să prevină recăderea. Cazul subiecților „ruminatori” ridică, în tehnica comportamentală, mai multe probleme decât în alte cazuri, deoarece gândirea intrusivă și neutralizarea (ritualurile) sunt interne. Acești pacienți trebuie să învețe să repereze gândurile obsedante (care amplifică angoasa) asupra cărora se lucrează prin expunerea
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
prevalență asupra vieții de 11% pentru bărbați, 22% pentru femei, cu un deces prin sinucidere la 2,2% dintre pacienți. Depresia este o boală cronică și recidivantă. Sunt descrise 20% cazuri cu evoluție cronică (mai mult de doi ani), 50% recăderi după doi ani și 85% pe întreaga durată a vieții, cu o medie de cinci până la șase episoade pentru un pacient. In plus față de suferința individuală, această patologie reprezintă un cost social considerabil: 20% din costul bolilor mentale și 4
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
situații clinice: unele teorii și metode cognitive acoperă ansamblul tulburărilor anxioase, tulburărilor alimentare, adicțiilor... Aportul cognitiv a fost integrat în teoriile existente pentru a forma terapiile denumite cognitiv-comportamentale. S-a constatat același lucru privitor la existența respondenților parțiali și a recăderilor, asociate cel mai adesea unor probleme de fond legate de personalitate. In cadrul lucrărilor sale despre depresie, Beck a postulat, încă de la debut, existența unor scheme, pornind de la observația conform căreia gândurile automate se regrupează în jurul unui număr mic de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
postulat, încă de la debut, existența unor scheme, pornind de la observația conform căreia gândurile automate se regrupează în jurul unui număr mic de teme. In afara tratamentului depresiei per se, el a postulat importanța continuării terapiei pe baza schemelor, pentru a preveni recăderile și a acționa asupra respondenților parțiali. Dezvoltarea teoriei schemelor Teoria în legătură cu schemele a urmat aceeași cale de diversificare ca și teoria centrată pe axa I. Ideea în sine a unor scheme preexistente, rigide sau nu, conduce la definirea dimensiunilor personalității
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
clinică se situează pe un continuum, elementele discriminante fiind, în mod esențial, unele criterii cum ar fi rigiditatea, capacitatea de acces și interferența schemei asupra travaliului terapeutic în sine. Caracteristicile pacienților „slab respondenți” cu o mare probabilitate de a prezenta recăderi ca urmare a unei terapii cognitive standard: - dificultate în a realiza sarcinile, - dificultate în accesarea cognițiilor și emoțiilor, - rezistență la intervențiile clasice, - rigiditate psihologică, - dificultate de a forma o alianță terapeutică, - lamentații polimorfe, vagi. Schemele precoce ale dezvoltării Terapia cognitivă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
se sustragă acesteia; Coping-ul de contraatac reprezintă toate atitudinile prin intermediul cărora pacientul exprimă exact opusul schemei sale. Obiectivele terapiei Terapia depresiei se desfășoară în mod ideal în două faze: - terapia depresiei ca atare, - urmată de o fază de prevenire a recăderii: terapia centrată pe scheme. In practică, numeroși pacienți își întrerup terapia atunci când depresia s-a ameliorat, deci nu parcurg și această a doua fază. Drept consecință, numeroși pacienți vin la consultație acuzând stări de indispoziție depresivă fluctuante, reziduale sau nu
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
prizoniera multora dintre ele (abandon, exigență crescută, neîncredere/abuz). Numeroase situații continuă să-i creeze probleme pe care n-a reușit decât să le evoce pe parcursul terapiei. In special, conflictele cu părinții și cu sora sa constituie un risc de recădere important. Acest caz demonstrează în ce măsură schemele limitează răspunsul la terapie și dovedește importanța continuării tratamentului utilizând o altă metodă terapeutică. Datorită faptului că travaliul asupra schemelor nu s-a putut efectua în cadrul grupului (risc de a dezvălui elemente prea intime
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în multe domenii ale vieții, o repetare a scenariilor de eșec. Unele terapii anterioare au permis depășirea crizelor și controlul fazelor simptomatice dar, datorită întreruperii lor înainte de a fi fost abordate „problemele de fond”, ele n-au reușit să împiedice recăderile, situație care generează o stare de insatisfacție la adresa lor. In cadrul unei noi terapii, utilizarea unei paradigme de analiză cum este aceea a schemelor permite definirea problemei sau problemelor țintă și manifestările emoționale, cognitive și comportamentale repetitive care amplifică lamentațiile
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
cognițiile disfuncționale care accentuează comportamentele bulimice; - a treia etapă conține tratamentul insatisfacției corporale și a stimei de sine diminuate. Ea îl învață pe pacient cum să-și rezolve problema și cum să se afirme pe sine; - ultima etapă vizează prevenirea recăderii. Rezultate Numeroase studii controlate dovedesc eficiența acestei terapii cognitiv-comportamentale. Ea realizează un procent de 40 până la 50% cazuri de abstinență și reduce cu 80% crizele de bulimie și vomismentele autoprovocate. Terapia acționează asupra tuturor simptomelor bulimiei (bulimii, purgații, restricție alimentară
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în care se rezolvă problemele interpersonale: este partea cea mai importantă a terapiei; - ultima etapă a terapiei constă în stabilirea unui bilanț al schimbărilor efectuate și al celor care urmează a fi efectuate după încetarea tratamentului, cât și în prevenirea recăderilor. Rezultate Rezultatele terapeutice sunt mai puțin bune la sfârșitul tratamentului decât cele obținute prin terapie cognitiv-comportamentală, dar sunt echivalente cu acestea la mijlocul terapiei (trei luni) și pe termen lung (mai mult de șase săptămâni). Din nefericire, persoanele care nu beneficiază
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a comportamentelor de purgație. - Normalizarea alimentației (în ceea ce privește regularitatea, cantitatea și diversitatea). - Modificarea atitudinilor negative față de greutate și de siluetă. - Tratamentul tulburărilor co-morbide (depresie...). - Ameliorarea problemelor subiacente sau asociate (slabă stimă de sine, anxietate socială, perfecționism clinic, anxietate de performanță...). - Prevenirea recăderilor. Evaluare clinică Primele convorbiri individuale urmăresc mai multe obiective: - stabilirea unei alianțe terapeutice, - evaluarea motivației pentru schimbare, - obținerea de informații utile pentru înțelegerea problemelor, - formularea unei teorii holistice și a unei analize funcționale a problemelor persoanei, - propunerea unui plan de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
-i privește. Părinții și-au recunoscut vina și s-au angajat să facă eforturi pentru a evita anumite subiecte. Părinții constată faptul că fiica lor este mai relaxată și mai veselă acasă. Ei se tem să nu se producă o recădere, deoarece simt că este preocupată de fizicul său. Terapeutul le sugerează să nu-i răspundă și să o asigure pe fiica lor de sentimentele lor mai degrabă decât să caute să o liniștească în legătură cu atractivitatea fizicului său. Părinții au citit
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
căreia învățarea se face prin imitație, prin observația modelelor reale sau imaginare (modeling). Această teorie insistă asupra rolului de întărire al eficienței personale percepute și al așteptărilor rezultatelor. Anticiparea și observația vizuală joacă în acest caz un mare rol. Prevenirea recăderii Marlatt și Gordon au dezvoltat aplicarea acestui model în cadrul „metodelor de prevenire a recăderii”. Ei constată că o persoană care suferă de alcoolo-dependență și care se angajează într-un efort de abstinență fără a avea mijloacele de a controla eficient
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
teorie insistă asupra rolului de întărire al eficienței personale percepute și al așteptărilor rezultatelor. Anticiparea și observația vizuală joacă în acest caz un mare rol. Prevenirea recăderii Marlatt și Gordon au dezvoltat aplicarea acestui model în cadrul „metodelor de prevenire a recăderii”. Ei constată că o persoană care suferă de alcoolo-dependență și care se angajează într-un efort de abstinență fără a avea mijloacele de a controla eficient situațiile de risc are un sentiment de slabă eficiență personală și o lipsă de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
atunci ca fiind în mod definitiv incapabil să rămână abstinent. Această credință în incapacitatea sa de a exersa un autocontrol ar deveni o profeție care se autoîmplinește, ceea ce ar genera o continuare a consumului, o reluare a consumului (cădere) și recăderea completă. Marlatt denumește această înlănțuire de evenimente „efectul violării abstinenței”. Mijlocul prin care poate fi combătută această înlănțuire de evenimente constă în învățarea unei strategii cognitive specifice care permite evitarea celor două riscuri principale: - minimizarea („totul merge bine, doar cu
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
pahar, „s-a terminat, mai bine să beau, deoarece nu știu să fac decât asta”). Astfel, pacienții sunt învățați că o „cădere”, un pas greșit este un accident de parcurs, nu o incapacitate definitivă de a reuși să rămână abstinent. Recăderea este considerată ca un accident din care subiectul poate învăța și, astfel, restabili starea de abstinență. Modelul prelucrării informației: teoria cognitivă In teoria cognitivă, se consideră că subiectul prezintă unul sau mai multe postulate de bază care influențează prelucrarea informației
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
filtrează informația pentru a produce gânduri automate negative. Conform teoriei lui Beck, unele gânduri contradictorii („Nu trebuie să beau”/” Pot foarte bine să beau doar un pahar”) sunt, în plus, prezente simultan în mintea pacientului: acestea generează ambivalența și favorizează recăderea. In cadrul terapiei sale, la fel ca și Ellis, Beck insistă pe restructurarea gândurilor disfuncționale, dar utilizează și tehnici comportamentale. Utilizarea actuala a terapiilor comportamentale și cognitive Cea de a doua Conferință a consensului validează utilizarea terapiilor cognitiv-comportamentale ca mijloace
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
al schimbării al lui Proschaska și DiClemente. Acest model descrie șase stadii de schimbare. Subiecții trec de la un stadiu la altul, de obicei într-o manieră ciclică, uneori anarhică. Figura 1. Cele șase stadii de schimbare Precontemplare Contemplare Progres Determinare Recădere Acțiune Menținere In stadiul de precontemplare, subiectul nu conștientizează problema legată de conduita adictivă, sau o consideră fără importanță. Subiectul vine la consultație deoarece este afectat de „forțe” exterioare: juridice, profesionale, familiale... Atunci când sunt abordate problemele legate de consum, subiectul
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
el oscilează între acest stadiu și stadiul precedent al contemplației. In stadiul de acțiune, subiectul începe să acționeze pentru schimbarea comportamentului. Acest stadiu se caracterizează, dincolo de declarațiile de intenție, prin realizarea schimbării. Stadiul de menținere întărește efortul de prevenire a recăderii, început adesea chiar din perioada stadiului de contemplare. Prevenirea recăderii pregătește persoana să facă față diferitelor situații de risc. Stadiul recăderii readuce subiectul în stadiul anterior: subiectul consumă din nou alcool. Metodele terapeutice adaptate fiecărui stadiu Această teorie a stadiilor
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
In stadiul de acțiune, subiectul începe să acționeze pentru schimbarea comportamentului. Acest stadiu se caracterizează, dincolo de declarațiile de intenție, prin realizarea schimbării. Stadiul de menținere întărește efortul de prevenire a recăderii, început adesea chiar din perioada stadiului de contemplare. Prevenirea recăderii pregătește persoana să facă față diferitelor situații de risc. Stadiul recăderii readuce subiectul în stadiul anterior: subiectul consumă din nou alcool. Metodele terapeutice adaptate fiecărui stadiu Această teorie a stadiilor are o consecință terapeutică importantă pentru tratamentul subiecților alcoolo-dependenți. In
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Acest stadiu se caracterizează, dincolo de declarațiile de intenție, prin realizarea schimbării. Stadiul de menținere întărește efortul de prevenire a recăderii, început adesea chiar din perioada stadiului de contemplare. Prevenirea recăderii pregătește persoana să facă față diferitelor situații de risc. Stadiul recăderii readuce subiectul în stadiul anterior: subiectul consumă din nou alcool. Metodele terapeutice adaptate fiecărui stadiu Această teorie a stadiilor are o consecință terapeutică importantă pentru tratamentul subiecților alcoolo-dependenți. In stadiul de precontemplare, terapeutul își propune să-l ajute pe subiect
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]