3,534 matches
-
al unei imagini deja arhetipale, care străbate, ca un fir roșu, conștiința și literatura mileniilor. Și cum tot ceea ce este individual nu poate fi așa decât după ce a fost mestecat, ca o foiță subțire de tutun, de grup, și apoi scuipat în afară, spre a fi dat împărtășaniei colective, japonezii au "construit" cultural baia ca pe singurul moment care permite o comuniune întru odihnă, alături de ceilalți. Pentru că, înainte, doar cei bogați își puteau permite o baie proprie, baia publică reprezenta acest
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
care l-ar putea costa” “Fiți blestemați cu toții, ucigașilor!”... ...O bătaie sfielnică la poartă, apoi încă una. La post, câinele latră, iarăși, furios. Dă să sară peste gard și să se răfuiască cu cel de dincolo. Dumitru tușește adânc și scuipă sânge. Încet-încet, ajunge la poartă. “Ce-i, Costele?” “Nea Dumitre, tataia trage să moară. Crez că i-a venit ceasu’...” “Și?” Și m-a trimes după mătale. Cică are să-ți spuie ceva. Să fii repede, așa mi-a zis, că
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
și suflul meu seamănă cu un oftat lung. „De ce oftați?“ mă întreabă senin moșneagul. Doamne, la grea încercare mă pui, urlu în mine. Nu mă întorc spre el pentru că o să-l strâng de gât. Mă uit în tavanul liftului. „Viața.“ Scuip cuvântul dușmănos, printre dinți. Etajul patru. Etajul cinci. „Eh, viața, zice el cu o voce limpede. Viața nu-i niciodată cum îți trebuie. Ce sens are?“ Liftul se oprește la șase. Mă uit la el cum deschide încet ușițele și
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
dar, în afară de ficat și inimă, nu mai aveam nici ce, nici cui să dau. În afară de mine.) Sunt singurul pentru care nu am făcut nimic. Furnicături. Raluca Al-Haddad Trecerea-petrecerea 11.25, rezonabil, hai că mă descurc, derulăm ciorapi, fixăm portjartier - check, scuipăm, netezim - check, acum pantofii, exemplari, minunați. Check. Check. Doamne, cine-o fi inventat torturile astea dezumanizante, o conspirație împotriva femeii, și cine m-o fi făcut să cred că mă pot mișca o noapte întreagă pe niște cuie de unșpe
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
spus nimic. Au schimbat un timp vorbe aiurea, fără interes, despre ce s-a petrecut în lume, în oraș, acasă. Bătrâna doamnă Marga Pop se întrerupea la răstimpuri, aducea încet în dreptul gurii o batistă făcută ghemotoc în mână, în care scuipa cu zgomot gâjâit sputa formată în gât ce-o împiedica să respire. Vorbeau încet, pentru că, în liniștea din jur peste care se așternuse liniștea foșnitoare a parcului, își auzeau și cele mai neînsemnate șoapte. Un timp n-au spus nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
acasă, deși - și ea: încât și după-amiaza asta se va sfârși, ca și altele, în lumină și în liniște și în calm, mulțumită calmantelor și numai sputa asta din gât care o sufocă și pe care e nevoită să o scuipe din când în când în batistă nu reușește s-o înțeleagă și o să-i spună, înainte ca el să plece, să facă curat în casă și să se pregătească pentru întoarcerea ei, va veni îmbrăcată în cea mai frumoasă rochie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
spaimă, nu de dureri, parcă îi ieșeau globii ochilor din orbite de durere. Dar, în întunericul subțiat de sclipirile lunii noi, a reușit să se întoarcă pe o parte, să apuce batista de sub pernă, să scoată din gâtlej și să scuipe sputa care o sufoca, să-și șteargă buzele ude și fierbinți; n-a mai fost în stare de altă mișcare, nici cât să întindă mâna până la soneria de la marginea patului, să cheme o soră. Rămăsese pironită locului de o sfâșiere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
a scuturat de câteva ori părul mult și galben, fața i se înroșea, ochii îi sclipeau, era mândră și fermă și tare și amazoană și deloc tristă și foița de pergament se așternuse iarăși pe chipul ei. Vorbea din ce în ce mai gâfâit, scuipându-și vorbele, făcea pauză să găsească cuvântul potrivit, apoi dintr-odată n-a mai făcut pauze, amestecând vorbe românești și ungurești. Dar bărbatul îi întorsese spatele cu indiferență și dispreț, întindea mâna spre Andrei Vlădescu, „Vasăzică, așa, dom’le, vii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
oraș. Căruțe de lemn și ricșe se Înghesuiau pe Amherst Avenue, fiecare Încărcată cu toată averea unei familii de tărani. Adulți și copii, cocoșați sub baloturile legate În spate, Împingeau roțile cu mîinile. Hamalii trăgeau de mînerele ricșelor, mormăind și scuipînd, iar venele groase cît degetul ieșeau În relief din carnea umflată a gambelor. Funcționari mărunți Împingeau biciclete Încărcate cu saltele, sobițe pe cărbuni și saci cu orez. Un cerșetor fără picioare, cu toracele prins Într-un uriaș corset de piele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Împingeau biciclete Încărcate cu saltele, sobițe pe cărbuni și saci cu orez. Un cerșetor fără picioare, cu toracele prins Într-un uriaș corset de piele, se clătina prin labirintul de roți, avînd În fiecare mînă cîte un clopot de lemn. Scuipă și lovi cu putere În Packard, cînd Yang Încercă să-l oblige să se dea la o parte, apoi dispăru printre roțile trăsuricilor și ale ricșelor, Încrezător În regatul său de salivă și praf. CÎnd ajunseră la ieșirea spre șoseaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
stradă. Pedalînd cu putere, Jim se luă după un tramvai foarte aglomerat, care Înainta zgomotos pe Avenue Edward VII. Chinezi morocănoși stăteau agățați de laturile acestuia, iar un tînăr cu părul creț, Îmbrăcat Într-un costum negru de mandarin, Îl scuipă pe Jim, apoi sări jos și se pierdu În mulțime, speriat că pînă și acest mic gest va declanșa un șir de pedepse. Trupuri de chinezi zăceau peste tot, În mijlocul străzii, cu mîinile legate la spate, În spatele stivelor de saci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
trase barca spre bancurile de nisip. Intrară Într-un golfuleț puțin adînc, Între debarcaderele funerare, un canal negru, pătat de ulei, care se ondula trecînd pe lîngă docuri. Americanul privi țintă un sicriu gol, care Își aruncase ocupantul peste bord. Scuipă În el ca să aibă noroc și Îl sparse cu o vîslă. Cu Îndemînare, Împinse barca În spatele carenei albe a unui iaht fără catarg, legat de un șlep eșuat la mal. Ascunși sub pupa În formă de lebădă a iahtului, legară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ia o decizie. Bineînțeles, sergentul cercetă linia aglomerată a orizontului de clădiri cu apartamente și depozite, apoi arătă la Întîmplare spre o stradă cu piatră cubică, cu o linie de tramvai abandonată. Neimpresionat, șoferul drese glasul. Porni plictisit motorul și scuipă un ghem de flegmă, care ateriză la picioarele lui Jim. — Drept Înainte...! Îi strigă Jim. Woosung - e Într-acolo! Arătă spre strada cu șinele ruginite. Sergentul Uchida Îl plesni pe Jim peste cap, Învinețindu-i ambele urechi. Îl mai plesni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
podeaua umedă a camionului. Coborîră și rămaseră Împreună În norul de praf alb, lîngă basculantă. Doamna Hug stătea lîngă tatăl ei pe o grămadă de pietre de pavaj, ținîndu-i de mînă pe băieții englezi. Soldații chinezi Își umpleau coșurile și scuipau pe pietre. Așa cum se cățărau pe terenul accidentat spre pistă, chipurile lor ca de cretă păreau că iluminează aerul serii. În jurul lor, santinelele japoneze priveau fără să se miște. La vreo cincisprezece metri mai departe, În panta sudică a văii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
japonezi de pe drum. Împovărați de puști și de sulurile cu saltele de dormit, se foiau neliniștiți În soarele de august. Soldatul Kimura privea cu regret orezăriile pustii, de parcă ar dorit să se Întoarcă În lumea sigură a lagărului. Pete de scuipat luminau praful din jurul ghetelor rupte ale soldaților. Răcorindu-și furia de ani de zile față de foștii paznici, femeile scuipau printre sîrme, strigînd și rîzÎnd. O belgiancă Începu să urle În japoneză, rupînd bucăți de pînză decolorată din mînecile rochiei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
august. Soldatul Kimura privea cu regret orezăriile pustii, de parcă ar dorit să se Întoarcă În lumea sigură a lagărului. Pete de scuipat luminau praful din jurul ghetelor rupte ale soldaților. Răcorindu-și furia de ani de zile față de foștii paznici, femeile scuipau printre sîrme, strigînd și rîzÎnd. O belgiancă Începu să urle În japoneză, rupînd bucăți de pînză decolorată din mînecile rochiei de stambă și aruncîndu-le la picioarele soldaților. Jim se agăță de cărucior, trăgînd de mînere, cînd domnul Maxted, obosit, Încercă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pînză decolorată din mînecile rochiei de stambă și aruncîndu-le la picioarele soldaților. Jim se agăță de cărucior, trăgînd de mînere, cînd domnul Maxted, obosit, Încercă să se așeze pe scîndura de lemn. Băiatul nu se simțea legat de femeile care scuipau și de bărbații lor cuprinși de frenezie. Unde oare era Basie? De ce oare evadase el? În ciuda zvonurilor că războiul se terminase, pe Jim Îl surprindea că Basie părăsise Langhua și se expunea tuturor primejdiilor din regiunea aceea. Stewardul de cabine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
-se spre tunel. Incapabil să meargă mai mult de trei pași, un bărbat căzu și fu lăsat pe pista de zgură. Jim ascultă vocile japonezilor apropiindu-se, Înăbușite de măștile de pe fețele lor, și Îl auzi pe sergent Înecîndu-se și scuipînd. Un soldat Îngenunche lîngă el, cu răsuflarea aspră și obosită șuierînd sub mască. MÎini puternice trecură peste pieptul și șoldurile lui Jim, pipăindu-i buzunarele. Brusc, Îi traseră pantofii din picioare, apoi Îi aruncară pe pista de zgură. Jim stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de pe pieptul său, Într-un cod secret al durerii și amintirii. Ți-am spus că băiatul a stat cu ochii-n patru. Cei doi bărbați traversară drumul și intrară În parcare. Price se aplecă peste un tanc fără șenile și scuipă din plămîni, prin ușa deschisă, flegma Închisorii. Jim rămase În urmă, printre șirurile de camioane, gîndindu-se la domnul Maxted. Oare mai zăcea pe iarba pătată de sînge? Fiincă mîncase atît de mult, Jim se simți vinovat și Își aminti că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
că trebuiau să se Întoarcă În lagărul lor din Soochow. Gelatina caldă a cărnii tocate se amesteca Încet cu grăsimea topită. Jim Își spălă mîna În canal și folosi capacul ca să taie o felie mică. Duse carnea la gură, dar scuipă bucățica În apă. Carnea grasă era Încă vie, de parcă ar fi fost tăiată din trupul unui animal care respira. Plămînii și ficatul acestuia tremurau În cutie, de parcă ar mai fi fost mișcați de o inimă. Jim tăie o a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
creaturii În momentul dinaintea morții. Scoase felia dintre buze și se uită fix la carnea uleioasă. Carnea vie nu era menită să hrănească morții. Aceasta era o hrană care Îi va devora pe cei care Încercau să o mănînce. Jim scuipă ultima firimitură În iarba de lîngă japonez. Aplecîndu-se peste cadavru, Îi atinse buzele albite cu degetul arătător, gata să-i strecoare Îmbucătura de șuncă În gură. Dinții neregulați se Închiseră În jurul degetului lui, tăindu-i pielița unghiei. Jim scăpă cutia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
deschiseră și un roi de muște zbură prin aer. Zilele lor de festin trecuseră. Un bărbat cu părul roșu, Într-o uniformă americană, cu o mască verde chirurgicală pe față, le gonea. În mînă avea un insecticid. — Doctore Ransome...! Jim scuipă sînge din gură și alergă pe treptele putrede. — Ai venit Înapoi, doctore Ransome! E-n regulă, toată lumea vine Înapoi! Mă duc să o iau pe doamna Vincent...! Trecu pe lîngă doctorul Ransome În Întuneric, dar mîinile medicului Îl apucară de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
la masă cu lingurița ca din pepene galben, și dacă nu e dragoste, nu e, trebuie întoarsă și mușcată din coadă și pusă iar pe șina lumii, risipitorii de viață trebuie uciși, inutilii care mănâncă aberant și aliniază planetele ca să scuipe-n Univers cu otravă, cu respingerea magneților, cu decăderea și marele râs, cu batjocura din hohotul lui pe spate căzut în nisip, tu nu ești bărbat, cu anularea mea de femeie, de om, de dragoste drăgălașă ca genele, ca genunchii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
pe spate căzut în nisip, tu nu ești bărbat, cu anularea mea de femeie, de om, de dragoste drăgălașă ca genele, ca genunchii lângă pat, ca de jos în sus spre tine, iar tu habar n-ai, ca și cum doar să scuipi e important pe ce se dă fără cerere în schimb, vă dau foc la toți, vă fut în gură. merg pe stradă și sunt fericită cu Miau și Pinochio și n-avem unde merge și ne oprim la un moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
spectrelor și dezlănțuirii unei cruzimi sălbatice. Gărzile din Iuliu Cezar, a căror mărturie e relatată de Calpurnia, au și ele, ca și santinelele din Hamlet, „înspăimântătoare vedenii” („most horrible sights”): În stradă o leoaică a fătat, Morminte s-au căscat, scuipându-și morții, Aprinși războinici s-au luptat prin nouri, Așa, ca în război, în rânduri strânse, Lăsând să cadă burniță de sânge Pe Capitoliu. Zăngăneau din arme Și caii nechezau și horcăiala Răniților se auzea. Pe stradă Urlau nălucile 3
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]