2,859 matches
-
în atac cu atac simultan; - combinații în atac cu schimb de locuri. d. După numărul jucătorilor care participă la organizarea și efectuarea atacului; - combinații în atac cu și fără intrarea ridicătorului din L2 - combinații în atac cu și fără participarea trăgătorilor din L2. e. După numărul de lovituri după care se efectuează atacul (2-4 lovituri). Dublarea atacului. Este o acțiune de joc colectivă, deși presupune acțiunea individuală a fiecărui jucător. Este o acțiune de joc reeșită din necesitatea jucării mingiilor respinse
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
sarcinilor de joc ale unei echipe presupune o participare concertată dar diferită a jucătorilor pe măsura posibilităților lor individuale. În funcție de aceste cerințe, pot fi alcătuite formații de joc diferite, toate plecând de la existența și numărul jucătorilor specializați în ridicători și trăgători. Astfel, formațiile de joc cele mai utilizate la volei, pot fi: 3R+3T, 2R+4T, 1R+5T. Caracteristicile generale ale jocului, a treia componentă a modelului de joc, exprimă principiile generale ale jocului unei echipe atât în atac, cât și
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
contribuie la realizarea acestora sunt: atacul (în principal în F1 — S2), blocajul și serviciul (în principal în F1 — S1). Modelul tehnico-tactic de joc se va completa cu modele ale situațiilor concrete de joc (relațiile existente între cuplurile de ridicători și trăgători, combinațiile în atac etc) și cu modelele celor șase acțiuni individuale de joc (serviciu, preluarea din serviciu, pasa/ridicarea, atacul/lovitura de atac, blocajul și preluarea din atac), care vor fi prezentate în capitolul următor (5). Ultima componentă a modelului
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
unei echipe în formația de joc sunt determinate de sarcinile de joc necesare în organizarea jocului echipei la execuția (S1) și primirea serviciului (S2). Posturile cel mai des întâlnite în formațiile de joc sunt: - ridicător coordonator; - jucător de zona 3 (trăgător principal, jucător de blocaj central); - jucător de zona 4 (trăgător secund, extremă de Z4); - jucător de zona 2 (ridicător fals, trăgător fals, <<fals>>); - jucător "libero". Aceste modele sunt denumite - modele funcționale - pe considerentul că ele determină funcționalitatea jocului, a acțiunilor
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
decât ceilalți jucători. El trebuie să fie foarte creativ, să aibă mare încredere în el însuși și să cunoască o mare varietate de procedee a atacului. Model tehnico-tactic pentru jucătorul de Z4 (trăgător) Caracteristici și organizarea jocului. Jucătorii de Z4 (trăgătorii) sunt în formația de joc în număr de doi, așezați în diagonală (permanent unul dintre ei va fi în linia întâi iar celălalt în L2) și vin în ordine, la serviciu înaintea jucătorilor de centru (Z3). Preponderent în linia a
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
la serviciu înaintea jucătorilor de centru (Z3). Preponderent în linia a I-a joacă în Z4, iar în L2 în Z6 și uneori în Z5 (în situația când jucătorul de centru nu este schimbat de jucătorul libero) Jucătorii de Z4 (trăgătorii), au următoarele sarcini specifice de joc: In linia a I-a: - preluare din serviciu, atac combinativ (3-4 combinații), dublarea atacului; - blocaj în Z4 și Z3, sau preluare din atac în Z4. În linia a doua (L2): - preluare din serviciu, dublarea
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
formația de joc) b) Combinațiile în atac. a) Sistemul de atac (formația de joc), în voleiul de plajă este „1-1”, deci are în componență doi jucători polivalenți, polivalență care este legată de trecerea alternativă și permanentă, atât prin postul de trăgător cât și prin cel de ridicător. Aceste două posturi, ocupate de cei doi jucători, se numeasc trăgători-ridicători (TR), astfel, jucătorului care face preluarea îi revine și sarcina de finalizare, celălalt îndeplinind, pentru situația dată, rolul de ridicător. b) Combinațiile din
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
odată cu trecerea la faza a doua, când atacul advers se manifestă la cele mai înalte cote de periculozitate, atât prin combinațiile pe care le poate realiza, cât, mai ales, prin modalitățile de finalizare și, prin calitățile de excepție ale unor trăgători. Apărarea ăn voleiul de plajă se realizează prin două sisteme de apărare distincte, dar și cu situații diferite, care conduc la utilizarea alternativă a acestora în timpul jocului, sau chiar în cadrul aceleiași situații fundamentale de joc. Deoarece apărarea unei echipe, se
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
cele două acțiuni sunt denumite și sistemele de apărare. Sistemul de apărare „0-2”, Este un sistem asemănător cu dispozitivul de așezare la preluarea serviciului, și se utilizează când adversarii execută lovitura de atac de departe de fileu sau printr-un trăgător „mai slab”, sau când echipa adversă nu reușește să construiască o combinație de atac cu finalizare prin lovitură de atac. Sistemul de apărare „1-1 Este așezarea în care, un jucător este pregătit și va executa blocajul, iar celălalt preluarea din
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
la loviturile de atac executate de departe de fileu: - serviciul, dar și lovitura de atac, se vor orienta spre jumătatea dreaptă a terenului advers pentru a forța execuția atacului advers cu ridicare din partea stângă, mai puțin pe agreat de mulți trăgători (excepție fac trăgătorii stângaci). 6.1.5. Volei de plajă — regulament, aspecte specifice Aspecte caracteristice din regulamentul de Volei de plajă Suprafața de joc = Terenul de joc + zona liberă Terenul de joc - dreptunghi - rectangular 16/8 m Zona liberă: - pentru
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
atac executate de departe de fileu: - serviciul, dar și lovitura de atac, se vor orienta spre jumătatea dreaptă a terenului advers pentru a forța execuția atacului advers cu ridicare din partea stângă, mai puțin pe agreat de mulți trăgători (excepție fac trăgătorii stângaci). 6.1.5. Volei de plajă — regulament, aspecte specifice Aspecte caracteristice din regulamentul de Volei de plajă Suprafața de joc = Terenul de joc + zona liberă Terenul de joc - dreptunghi - rectangular 16/8 m Zona liberă: - pentru competițiile interne - minim
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
propriu-zisă a mingii, aterizarea și pregătirea pentru a intra în acțiunea următoare. Eficiența atacului este condiționată și dată de următoarele aspecte: - analiza și aprecierea blocajului advers înaintea fiecărei faze și continuarea acestuia după intrarea în elan și efectuarea desprinderii de către trăgător. Această analiză se face în felul următor: dacă se sare la blocaj, de unde vine jucătorul, câți jucători îl efectuează, dacă întârzie vreunul din jucători, ce direcții rămân libere, eventual printre sau peste blocaj; - capacitatea de modificare a deciziei inițiale în
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
va fi cu atât mai mare cu cât înălțimea și depărtarea de fileu a pasei, înălțimea adversarului și săritura acestuia vor fi mai mari; La blocaj jucătorul trebuie să parcurgă următoarelor faze: - înaintea fiecărei faze se informează și analizează dispunerea trăgătorilor adverși de la plasă, ce colaborează cu posibilitățile ridicătorului advers; - în timpul fazei, când la adversar se construiește atacul, urmărește diferențiat acțiunile acestuia astfel, în momentul preluării de către adversar — păstrează sub control periferic mingea, în timp ce vederea centrală urmărește jucătoarea care va ataca
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
atac este atributul ridicătorului coordonator, intrând numai în modelul de joc al acestuia, la fiecare fază el jucând efectiv mingea pentru unul din ceilalți coechipieri aflați în teren, pe care îi coordonează și îi conduce în toate structurile jocului. Fiecărui trăgător îi sunt necesare un anumit tip de pase (înalte, joase, urcare etc.), individualizate, din care să poată ataca cu eficiență, pase care trebuie asigurate de execuțiile ridicătorului coordonator. Eficiența și evaluarea pasei se concretizează prin precizie, corelată la preferințele trăgătorilor
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
trăgător îi sunt necesare un anumit tip de pase (înalte, joase, urcare etc.), individualizate, din care să poată ataca cu eficiență, pase care trebuie asigurate de execuțiile ridicătorului coordonator. Eficiența și evaluarea pasei se concretizează prin precizie, corelată la preferințele trăgătorilor și racordată la combinațiile în atac ale echipei proprii, cât și oportunitatea în distribuire în funcție de apărarea adversă. Pentru rezolvarea eficientă a problemelor jocului se formează jucători specializați pe postul de ridicători, dar nu înainte ca învățarea și perfecționarea pasei să
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
atacului în joc și să se asigure modalități de pasare care să contribuie la creșterea vitezei atacului; - să deservească atacul în cadrul combinațiilor în atac, conform cerințelor modelului de joc al echipei; - să asigure o varietate mare de pase în funcție de particularitățile trăgătorilor și diversității atacurilor; - să se asigure deplasarea rapidă în teren a RC, pentru a putea ajunge în timp util pentru o execuție corectă și eficientă a pasei; Realizarea acestor obiective operaționale, va ajuta ridicătorul coordonator să găsească pasa ideală pentru
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
lovitura de atac în prezența blocajului; - să se încadreze lovitura de atac în fazele și structurile de joc specifice; - să se asigure sensibilizarea specifică loviturii de atac, manifestată la nivelul palmei și brațului și raportarea acesteia la mingea ridicată; față de trăgător, plasă și suprafața de joc adversă; - să se asigure o mare varietate de execuții, în condiții specifice de primire și pasare a mingii la nivel de; echipă, jucători și poziții a formației de joc, păstrând însă pretențiile de precizie și
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
la execuția serviciului (S1) și la primire serviciului (S2). Posturile cele mai des întâlnite în formațiile de joc, în sistemul de joc 5T+1R, sunt: ridicător coordonator; jucător de Z3 (jucător de blocaj central, centru trăgător principal); jucător de Z4 (trăgător secund, extremă de Z4); jucător de Z2 (universal, „fals”); libero. Modele sunt denumite modele funcționale pe considerentul că ele determină eficiența și funcționalitatea jocului și acțiunilor de joc și au fost prezentate anterior. Este necesar de menționat că cerințele și
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
prin așezarea în teren a jucătorilor și prin distribuirea sarcinilor specifice pe posturi și zone, pe baza unei concepții de joc bine stabilită. Formațiile de joc cele mai utilizate la echipele reprezentative, sunt cele cu 2R+4T (2 ridicători+4 trăgători) și cu 1RC+5T (1 ridicător coordonator+5 trăgători). Element definitoriu în jocul echipei reprezentative, formația de joc are menirea de a valorifica la maximum posibilitățile și particularitățile fiecărui jucător în parte, pe baza principiului: valoarea unei echipe trebuie să
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
sarcinilor specifice pe posturi și zone, pe baza unei concepții de joc bine stabilită. Formațiile de joc cele mai utilizate la echipele reprezentative, sunt cele cu 2R+4T (2 ridicători+4 trăgători) și cu 1RC+5T (1 ridicător coordonator+5 trăgători). Element definitoriu în jocul echipei reprezentative, formația de joc are menirea de a valorifica la maximum posibilitățile și particularitățile fiecărui jucător în parte, pe baza principiului: valoarea unei echipe trebuie să fie mai mare decât suma valorilor individuale ale jucătorilor
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
valorifica la maximum posibilitățile și particularitățile fiecărui jucător în parte, pe baza principiului: valoarea unei echipe trebuie să fie mai mare decât suma valorilor individuale ale jucătorilor. Cerințe pentru alcătuirea formației: - se va realiza în funcție de modelul de joc stabilit (numărul trăgătorilor și ridicătorilor va fi funcție de modelul stabilit); - echilibrarea pe linii, a potențialului de atac și apărare Acest echilibru trebuie păstrat după fiecare rotație; - să țină seama de aspectele socio-psihologice, respectiv antipatiile și prieteniile existente între jucători; - să țină seama de
VOLEI. Bazele teoretice şi metodice ale jocului by Mârza Dănilă Dănuț () [Corola-publishinghouse/Science/91684_a_92843]
-
În opinia sa, schimbul de focuri care a început din după-amiaza zilei de 22 decembrie 1989 a constituit o „diversiune diabolică”, prin intermediul căreia, în anumite cazuri, diferite unități ale Armatei au tras unele în altele. Totuși, admite și existența unor trăgători profesioniști (a căror origine nu o cunoaște), care împușcau doar în cap; nu în ultimul rând, consideră că o parte din vină pentru haosul creat o poartă și civilii (fie ei revoluționari sau nu), care au primit arme și au
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
statului să plece în Iran, însă a acceptat propriu-zis revoluția doar după fuga lui Ceaușescu și capturarea lui. Chestiunea „teroriștilor” a depins de hibridarea revoltei populare și a revoluției cu lovitura de stat, în sensul în care „teroriștii” au fost trăgători de elită (străini sau autohtoni) ce au acționat după un scenariu; nu toate victimele produse începând cu 22 decembrie 1989 le-au aparținut lor, moartea unora dintre revoluționari sau militari fiind cauzată și de o gherilă urbană haotică, stimulată de
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
căreia „teroriștii” erau franctirori izolați afirmă că rolul acestora era să mențină o stare de panică și tensiune până la o eventuală redresare a situației lui Ceaușescu și o regrupare a forțelor în jurul dictatorului. Alte voci consideră însă că aceștia erau „trăgători de elită, străini sau autohtoni, care au tras după un scenariu în punctele-cheie ale Bucureștiului. Restul a fost panică, lipsa instruirii pentru asemenea lupte de stradă sau gherilă urbană, au tras unii în alții, militari în militari, milițieni în milițieni
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
așezări. În ziua de 5 septembrie Armata a 2-a ungară din jurul Clujului s-a lansat într-un vast atac pe o porțiune de front lungă de 65 km. Atacul a fost deschis de gherilele adunate în Asociația Wesselényi a Trăgătorilor de Elită și de baronul Atczél Ede, personaj picaresc al vieții mondene din oraș: au atacat pe neaștepate avantposturile românești din fața Clujului. Peste aproximativ două săptămâni, Atczél se și afla în drum spre Moscova, împreună cu Dudás József și Fauszt Imre
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]