2,992 matches
-
sè plec! Cu mine cum rèmâne? ea mè întreabè cu ea cum rèmâne, Voi trece mâine pe aici, oricum am nevoie de un program de reinstalare, Nu ți-ai bèut cafeaua! îmi caut precipitat geantă, Nu mè lèsa aici! eu uimit, unde sè n-o las?! se referè firește la ecranul calculatorului, o imagine nefamiliarè pentru ea, a fișierelor de directori și subdirectori, din câteva mișcèri grèbite îi readuc pe ecran interfață binecunoscutè și îl închid, Pe la ce orè vii mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
și subdirectori, ordonându-și probabil informația dupè o anumitè logicè, deschid la întâmplare un fișier, format html, Dernier message anniversaire de notre Mère Tres Aimante a Conyers, 13 octobre, 1998, Mes chers enfants... citesc pânè la capèt, pește mèsurè de uimit, je suiș venue me joindre à vous aujourd’hui, et c’est à titre de Mère Tres Aimante que je viens de vous donner ces conseils, sar peste câteva rânduri, amuzat și curios, Si vous avez choisi de vivre à
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
A zefirului nopții și sună cadențat. Ii pare că prin aer în noaptea înstelată, Călcând pe vârf de codri, pe-a apelor măriri, Trecea cu barba albă - pe fruntea-ntunecată Cununa cea de paie îi atârna uscată - Moșneagul rege Lear. Uimit privea Cesarul la umbra cea din nouri, Prin creți ai cărei stele lin tremurând transpar, I se deschide-n minte tot sensul din tablouri A vieții sclipitoare... A popoarelor ecouri Par glasuri ce îmbracă o lume de amar: {EminescuOpI 64
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
de ape Cînt-un corn cu-nduioșare Tot mai tare și mai tare, Mai aproape, mai aproape; Iar izvorul prins de vrajă, Răsărea, sunând din valuri - Sus în codri de pe dealuri Luna blândă ține strajă. Ca din farmec Ea tresare Și privind uimită-n lături, Vede-un tânăr chiar alături, Pe-un cal negru e călare... Oare ochii ei o mint, Sau aievea-i, adevăru-i? Flori de teiu el are-n păru-i Și la șold un corn de-argint. Ea privi atunci
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
se pleacă-n jos, În sus rămâi cu fața, Să ne privim nesățios Și dulce toată vieața; {EminescuOpI 175} Și ca să-ți fie pe deplin Iubirea cunoscută, Când sărutîndu-te mă-nclin, Tu iarăși mă sărută". Ea-l asculta pe copilaș Uimită și distrasă, Și rușinos și drăgălaș, Mai nu vrea, mai se lasă, Și-i zise-ncet: - "Încă de mic Te cunoșteam pe tine, Și guraliv și de nimic, Te-ai potrivi cu mine... Dar un luceafăr, răsărit Din liniștea uitării
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
ți se va întâmpla nimic rău. Mă uit spre Finn, care se strâmbă cu dispreț. Dacă tipa continuă în felul ăsta, ne va aduce pe toți la disperare. Am o idee! exclamă Daisy. Exercițiile de încredere! — Ce anume? o întreb uimită. Ceea ce fac actorii înaintea unei repetiții. Putem să facem același lucru pentru a ne relaxa puțin. Ce presupune asta? se interesează Ben îngrijorat. Trebuie să cântăm? — Fii serios! Bineînțeles că nu! Îi strălucesc ochii. Ben nu mai fixează sticla de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
lângă mine, dă din cap cu neîncredere. Mă uit la ea și o aprob din priviri. Lipsa de respect a lui Daisy față de sine ne surprinde. Jennifer încearcă să-mi zâmbească timid. Văd că Ben și Finn se uită foarte uimiți. Pare de necrezut că o tipă blondă, înaltă, frumoasă și cu o slujbă de invidiat are o părere așa de proastă despre propria persoană. —Bănuiesc care e problema, continuă ea. Nu reușesc să trec de cele cinci stadii despre care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
își toarnă mai mult gel decât de obicei. Are o expresie foarte hotărâtă, care nu prea se potrivește cu stilul extravagant de care face atâta caz. Sunt curioasă ce vrea să ne spună. —Daisy va fi prietena mea. Îl privesc uimită. N-am observat vreo atracție sexuală între ei, mai ales că Finn nu e genul lui Daisy. E destul de chipeș, se potrivește standardelor ei, însă ea preferă tipii mai spilcuiți și mai convingători. Lewis, de exemplu, era genul clasic: un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
fierbe de mânie, și iese din cameră val-vârtej. Pantalonii o fac să pară atât de înaltă, încât, pentru o clipă, am senzația că dă cu fruntea de prag. În sfârșit, exclam eu ușurată. Bravo, Daisy! Ce nenorocită! remarcă Daisy foarte uimită. Cred că Vanessa e de-a dreptul idioată. Cum își poate închipui că Finn s-ar uita la extraterestra asta? —E o tipă destul de ciudată, admit eu, fiind sigură că nu mă aude. Mi-am dat seama după zgomotul făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ele venea în fugă și șoptea ceva, apoi mai multe, după care se retrăgeau în grup compact. Noi suntem tu, păreau să spună, aceasta vedea și ea, nu era nici înfricoșată, nici bucuroasă că își vedea etapele existenței, era doar uimită. Ceva nu se lega. Ce anume lipsea din lanțul ciuntit? Ființele aveau ochii morți, ațintiți într-un singur punct, în funcție de poziția fiecăreia, o împietrire vie, în afară de păpușa pietrificată cu totul. Ceasul funcționa, umbrele aveau atitudine, răzmerița de grup se terminase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
izomorf cu Kn acum însă va trebui să facem distincție netă între elementele lui Kn și elementele dualului său (Kn). Nilă lucra la Soarele negru. Subiectul era simplu. În primul rând, se pornea de la eliminarea inhibiției, dezvelit, mereu născut, mereu uimit, privind fără să analizeze, să primească totul ca un dar firesc, fără a cumpăni valoarea. În care așa gol să adauge din nimic valori substanțiale. Nici acestora nu trebuia să le cumpănească valoarea. Privindu-le ca pe un posibil fond
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
pisică scheletul ei, numărul de molecule și atomi, stomacul gol, pulsul inimii, urma albastră a volutelor înscrise printre picioarele meselor cărora le știam structura fibrelor, greutatea, gramajul și gustul băuturilor din pahare, analiza chimică a frunzelor tocate din țigări, constatând uimit lipsa tutunului, am făcut cubajul camerei, dimensiunea în țoli a țevilor, precum și structura moleculară a unui bețiv adormit, puterea în hertzi a melodiilor izvorâte din player-ul cârciumii, vedeam gărgăunii din capul lui Gustav și undele browniene, toate învelite de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ar cutremura și ar fugi. Stătea acolo, de partea cealaltă a catedrei, pe un scaun, sprijinită pe coate, cu pletele de culoare blond închis revărsându-i-se pe umeri, pe lângă mâini, până ce atingeau discret suprafața pupitrului. Mă privea, dar nu uimită, cum aș fi crezut că o să mă privească, nici șocată sau înspăimântată. Avea un zâmbet pe față. Discret, dar prezent. Întinse capul înspre al meu. Oare vroia să mă sărute? Oare o voi putea săruta? Închisesem ochii în așteptarea momentului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
-i pachetul? Se uită urât la ceilalți doi care erau lângă mine, apoi își îndreptă privirile asupra mea și zise: Soliteraj, bineînțeles. Nu mă uitase! Soliteraj nu mă uitase! Era bine! Era viu! Ce fericit eram în acel moment! Deși uimit și confuz, eram cât se poate de fericit. Arvon avuse dreptate. Se retrase în cabina sa și apăsă pe câteva butoane. În câteva clipe, cât îi luă să-și scoată din nou capul pe geam, partea din spate a camionului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Chronosi, răspunse acesta mândru. Încântat! E trecut de unșpe, așa că mă voi duce să mă culc. Pe mâine, Corvium! zise acesta și plecă cu umerii aduși în față spre cele mai apropiate scări. Pe tine chiar te cheamă Vladimir? întrebai uimit. Da. Vladimir Chronosi. După cum a spus și Sergiu, e trecut de ora unsprezece, Corvium... spuse lăsând fraza suspendată în aer. Și ce dacă e trecut de unsprezece? Trebuie să fim în altă parte. Avea dreptate. Nu avea nici cinci minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
nou. Își turnă jumătate de pahar, luă o gură, după care spuse: Mi s-a transmis să-ți vorbesc mai întâi de afaceri, și apoi de doleanțele mele. Și cine ți-a transmis? întrebai curios. Se uită la mine aproape uimit, după care zise pe o voce înceată: Sincer, băiete, după câte am auzit, te-aș fi crezut mai deștept. Împăratul m-a trimis. Mai luă o gură de lichid, după care continuă. Trebuie să-ți spun că mâine dimineață vei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
a furat corpul copilului său și golise sticla din mâna sa până când să ajung la convorbirea cu profesorul de istorie. Pe cine trebuie să protejez? întrebai eu. Fiul împăratului, răspunse acesta sec. Finul Baronului. Și cine e el? Rămase puțin uimit. Nu-l știi? Ar fi trebuit să-l fi cunoscut până acum. Nu-i nimic. Ți se va arăta când vei fi pregătit. Până una alta, ar trebui să fii mai selectiv cu prietenii tăi. Și Arvon mă prevenise în privința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
raliez pe toți elevii acestei școli sub steagul meu și să ne revoltăm. Acum era momentul pe care-l așteptam și pe care-l simțeam adeseori ca fiind aproape. Acum era timpul de a face o schimbare. Păstrând aceeași față uimită și cu ochii în lacrimi, i-am verificat pulsul celui care mi-a fost coleg. Nimic. Mi-am aplecat urechea peste fața sa, încercând să văd dacă mai respira. Nimic. Totul trebuia făcut ca la carte. Trebuia să joc un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mirosul de sânge nu mai este. Au mușamalizat tot incidentul. Îi vor cere pe cei care au văzut moartea și cadavrul lui Orande și îi vor reduce la tăcere. Chiar și pe tine, Govar! Rămase câteva secunde cu gura căscată, uimit. Își reveni rapid, căci era și pielea lui la bătaie: Ce facem? Trimite vorbă ca toți cei care se pot lupta bine să fie în preajma Gardienilor și pune pe cineva să vorbească elevilor. Să-i instige și să le spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Lumina cu putere, încercând, parcă, să se bată cu intrușii ce-i contestau autoritatea. Din vârtejul de emoții și dorințe, am reușit să mi le găsesc pe ale mele, nu pe cele ale Sfetnicilor din mintea mea. Explică-mi! Rămase uimit. Ceva era schimbat la mine. Tonul. Vocea mea îi poruncea, iar el realiza că în spatele ei se afla o voință mai puternică, care nu putea fi ignorată și care cu greu putea fi oprită din a intra în mintea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
sufletului Cronicarului. Mă apropiai de el și întinsei mâna spre mânerul argintiu. "E'o'nashi ke terasefa!" Șoaptele nu erau nici ale mele, nici ale lui Vladimir. Eu nu reacționasem, căci nu știam ce însemna, dar el își ridică capul uimit și stupefiat și vroia să scape de sabia ce o ținea... de care era ținut, mai bine zis. Se dezlipi greu de căldura degetelor sale, despărțindu-se de mâna sa cu o nostalgie vizibilă, asemeni unui prunc ce realizează că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
doar una de-ar fi fost crăpată sau un rol jucat greșit... un zâmbet sau un ton al vocii nepotrivit... câte depindeau de prestația mea! Nu câte... ci câți! Nu cred că ne-am prezentat. Eu sunt Corvium! Se uita uimit și un pic speriat la mine, dar își reveni. Altanovici Helur, călăuza ta credincioasă, zise el cu o voce tremurândă. Încântat! Nu pot decât să spun același lucru. Din depărtare se auzi motorul unui elicopter cu trei pale care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
și din el să se scurgă șuvoaie de praf. Se auzeau bubuituri înfundate și, apoi, sunetul a ceva masiv care se lovește sec de pământ inundă coridorul subteran. Tancurile? întrebă Sergheiov. Da. Au început bombardamentul, confirmă Helur. Vor fi tare uimiți când nu vor găsi nici un suflet viu în tot acel monolit, zise Mihail. Luminile becurilor vechi din fața lor începură să pâlpâie a vești proaste și în curând nu mai luminară deloc. Totul în fața lor se cufundă în întuneric și această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
sufletul nostru. Înțelegi, Vladimir? Te înțeleg, Marcela. Te înțeleg. Mulțumesc. Își dădu pe gât la vale ciocolata și dădu să plece. O luai de mână. Mai rămâi, te rog. Se uită uimită la mine. Oare îndrăznisem prea mult? Nu. Era uimită pentru că nimeni nu mai făcuse asta până acum. Nimeni nu-i dorise prezența până în acel moment. Se așeză la masă și eu m-am ridicat când dădu să ia loc. Îi plăcu gestul meu. Am luat cănile de pe masă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
securitate, facilitând intrarea în interior. Sergheiov fu primul care aruncă o privire. Își puse pușca la umăr și elimină un soldat de-al Armatei care era în pauză și fuma o țigară. Necrezând că fusese împușcat, se dădu în spate uimit până când întâlni un perete și se prelinse în josul său murind. Împușcătura alarmă restul oamenilor din clădire. Știau că nu-i nici o grabă și că aveau tot timpul din lume să se ocupe de ceea ce trebuiau să facă, pentru că în preajmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]