26,373 matches
-
spuse. Cum Melania păru că nu-l aude, o scutură puternic de umeri : Hai, scoală-te, repetă el, avem treabă ! — Ce... ce treabă... ? bâigui fata, continuând să legene capul înțepenit în poală. — Uite, adăugă Golea. Cum ar fi cartea asta... Fugi repede și arunc-o la gunoi ! Melania lăsă cu blândețe capul fratelui ei, nu înainte de a-i așeza o pernă sub ceafă. Se ridică, nedezmeticită. S-o aruncăm... repetă. De ce s-o aruncăm ? — Ai dreptate, dădu un fel de răspuns
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
dintr-o streașină. Sufletul se desprinde de trup mai ușor decât sângele de sânge. — Puteți să-l dezlegați, spuse Rada, arătând spre bețiv și repetând spusele altcuiva, de demult. Nu se poate nici măcar ține pe picioare, n-are cum să fugă... Polițistul nu-și ridică ochii din registrul în care oamenii se preschimbau în coduri numerice, mai accentuate sau mai șterse, după cum creionul chimic era mai bine muiat între buze. Răspunsul veni totuși de la milițianul cel vechi și de la polițistul cel
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
mâinile strânse peste pântece. „Drogata aia în blugi !“, strigase careva, dar ea nu grăbise pasul, putea fi vorba despre altcineva, oricum, s-o iei la fugă însemna condamnare sigură, numai ei aveau dreptul să alerge, erau justițiarii, toți ceilalți care fugeau erau vinovați, fuga lor era oprită, de parcă, fugind, s-ar fi lovit de o ușă de sticlă. Oricât de repede ai fi fugit, se găsea în calea ta o bâtă să-ți zdrobească genunchii sau să-ți rupă șalele. Poate
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
strigase careva, dar ea nu grăbise pasul, putea fi vorba despre altcineva, oricum, s-o iei la fugă însemna condamnare sigură, numai ei aveau dreptul să alerge, erau justițiarii, toți ceilalți care fugeau erau vinovați, fuga lor era oprită, de parcă, fugind, s-ar fi lovit de o ușă de sticlă. Oricât de repede ai fi fugit, se găsea în calea ta o bâtă să-ți zdrobească genunchii sau să-ți rupă șalele. Poate că părea drogată, nu dormise toată noaptea, rămăsese
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
iei la fugă însemna condamnare sigură, numai ei aveau dreptul să alerge, erau justițiarii, toți ceilalți care fugeau erau vinovați, fuga lor era oprită, de parcă, fugind, s-ar fi lovit de o ușă de sticlă. Oricât de repede ai fi fugit, se găsea în calea ta o bâtă să-ți zdrobească genunchii sau să-ți rupă șalele. Poate că părea drogată, nu dormise toată noaptea, rămăsese în sediul Facul tății de Arhitectură să ridice baricade. „E degeaba !“, spusese Alexandru, privind amândoi
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
care continua s-o iubească pentru amândoi. „E plecat cu aju toare pentru niște sate din Moldova. Tot mai ești supărat pe el.“ Cine rămâne la urmă e cel care iubește mai mult, gândise el, dar, de fapt, spusese : „Să fugim !“. Unii rămăseseră să întărească baricada cu niscaiva mese și proptele, dar știau și ei că va fi zadarnic, ba chiar dacă ar fi rezistat baricada n-ar fi făcut decât rău, căci, neputând năvăli pe uși, asediatorii ar fi spart ferestrele
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
ar fi spart ferestrele mari cât niște vitrine de la parter. Alexandru cunoștea bine facultatea, în ultima vreme, sub pretextul că rămâne să lucreze până târziu, dormea într-o debara. Părinții lui erau dintr-un sat de pe malurile sărătoase ale Prutului, fugise de-acolo, urcându-se într-un tren de noapte, lucrase la un depou la Grivița până când reușise să intre la Arhitectură. Desena pentru alții și din asta trăia. El cunoștea cel mai bine clădirea, atelierele, scările de evacuare, subsolurile și
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
da’ fata a fost sănătoasă. M-a ajutat Dumnezeu. — Dumnezeu, zici ? Crezi în El... — Altfel cum să cobori în fiecare zi în mină, fără să știi dacă mai ieși ? Tu singur nu poți să faci nimic, n-ai pe unde fugi. Odată începe o huruială, nu știi din ce parte vine ca să știi unde, în partea ailaltă, să fugi. Și dacă fugi e degeaba, prăvălitura te prinde din urmă. Măcar să te strângă de-a binelea, că poți să rămâi într-o
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
în fiecare zi în mină, fără să știi dacă mai ieși ? Tu singur nu poți să faci nimic, n-ai pe unde fugi. Odată începe o huruială, nu știi din ce parte vine ca să știi unde, în partea ailaltă, să fugi. Și dacă fugi e degeaba, prăvălitura te prinde din urmă. Măcar să te strângă de-a binelea, că poți să rămâi într-o crăpătură și mori încet, fără aer. Așa că nu te apără decât Dumnezeu, ca să ieși viu. Și Sfânta Varvara
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
întrebat dacă nu i-a găsit în buzunar valuta și i-a șterpelit-o. — Poți să fii sigur, spuse Tili. Dar poate că nici n-a trebuit să-l întoarcă. Poate că așa o fi murit. — Nu se poate. Dacă fugea, numai pe burtă putea să cadă. Și cu mâna în apă, parcă s-o apuce. Deschise buletinul. Paginile erau înnegrite la un colț. — L-au nimerit în piept. Sau în spate și i-a ieșit prin piept. — Bine că nu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
lățească... Erau mai scumpi la rișcă, își aminti Maca. Un leu lățit făcea cât cinci de-ăia normali. Ce dacă nu puteai să cumperi cu el nici măcar o corcodușă. Nu era puțin lucru să așezi banul pe șină și să fugi la vreme. Și pe urmă să-l găsești printre brusturii de pe taluz. Bătrânul se ridică să adune farfuriile. Îl ajutară, el veni cu o cârpă să șteargă mușamaua, apoi le puse câte o bere în față. Ciocniră și băură, ultimul
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
galoșii ca Moș Coprol. Și să-l vezi, pe urmă, când răscolește prin farfuria cu lozuri ori prin castronul cu numerele de loto. Degetele nu-i mai tremură, părul i se adună smocuri și se încrețește, ochii nu-i mai fug într-o parte. Iar eu zac, aruncat la întâmplare, ca o moluscă, pe scaun, cu umerii căzuți, cu genunchii tremurând, cu palmele umede și limba ținută a zbârcă între dinți. Cel mai rău nu e când câștigă, asta e, nu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
vedeam anul două mii înțesat cu farfurii zburătoare. Dar noi eram patru prieteni și voiam să rămânem împreună și la facultate. Unul dintre noi, mai slab la matematici, voia să facă afaceri, căuta o altfel de lume și era obsedat să fugă în Occident, unde credea că o s-o găsească. Și atunci am dat cu toții la Politehnică, la o secție unde se intra mai ușor. Ironie a sorții, eu, care mă gândeam la ce-o să fac în anul două mii, mi-am ales
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
despre Luca... răspunse, făcându-și de lucru cu șervețelul. Maică-sa își trase brațul și se întoarse brusc, uitând să mai ofteze. — Despre Luca ? repetă ea. Ce să mai vorbiți despre zăbăucul ăla care nu era cu mințile acasă ? A fugit, a trecut Dunărea înot și dus a fost... Nu i-a plăcut aicea, să trăiască așa cum trăiesc oamenii cumsecade. Sau te pomenești că s-a întors... Jenică își mușcă buza, privind într-o parte. — N-a plecat niciodată, șopti. N-
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
își lăsă fața în palme : Mai trist, spuse, e că am început să uit. Ar fi trebuit să scriu toate astea, și locurile, și cuvintele... Când închid ochii, nu mai pot să mi-l amintesc pe Luca așa cum era, îmi fuge gândul. Nici măcar nu mai știu cu ce era îmbrăcat ultima oară. — Când s-o ia la fugă după tren, i-am dat fularul meu, spuse Tili. ăla negru, tricotat, cu modele portocalii. Nu l-am întrebat pe pescar dacă, atunci când
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
înfioră Jenică. — Nici nu trebuie să aibă cine știe ce, spuse Tili, fără să-l slăbească din ochi. Niște chei, ceva mărunțiș... Ne caută și nu ne găsește. Știe că îl căutăm... Se apără... De ce nu s-a ascuns ? De ce n-a fugit ? — Cum să se ascundă ? Nu știe unde suntem. Și unde să fugă ? Cine-l primește ? Dacă bate la vreo ușă, ce să răspundă la întrebarea dinăuntru : cine-i ? S-a gândit, probabil, că într-o zi o să mai fie nevoie
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
-l slăbească din ochi. Niște chei, ceva mărunțiș... Ne caută și nu ne găsește. Știe că îl căutăm... Se apără... De ce nu s-a ascuns ? De ce n-a fugit ? — Cum să se ascundă ? Nu știe unde suntem. Și unde să fugă ? Cine-l primește ? Dacă bate la vreo ușă, ce să răspundă la întrebarea dinăuntru : cine-i ? S-a gândit, probabil, că într-o zi o să mai fie nevoie de el. Noi avem nevoie de el, spuse Maca. Nu e chiar
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
între degete, căpețelul de lumânare. Cum flacăra i se apropia de degete și ceara topită îi acoperise mâna până la încheietură, Maca luă lumânarea și o puse pe masă. Fetița se trezi, își privi mâna înmănușată în ceară, se sperie și fugi în brațele bunicului ei. Parcă n-a fost aceeași poveste, constată Jenică. — Cum să explici o poveste ? întrebă Tili. E ca și cum ai vrea să completezi un tablou, desenând dincolo de ramă. — Așa cum e și cu blestemele și înjurăturile mele, râse Maca
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Fata, complet goală, îl privea îngrozită de după ușă. Se aplecă, își adună în grabă puținele haine și se strecură afară. — Măcar ți-ai luat banii înainte ? îi șuieră Maca atunci când trecu pe lângă el. Ea îi aruncă o căutătură ucigașă și fugi pe hol, trântind ușa. Auzea țăcăneala dinților care parcă explodau în gura bătrânului ca floricele de porumb sub capacul ceaunului. De jos năvăleau pași pe scări. Maca se strâmbă la bătrân, încercând să-i imite rictusul, apoi înșfăcă rața de
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
credeai că n-o să se mai facă noapte niciodată. În oraș, apusurile sunt mai scurte. Din clipa în care începuseră să construiască blocuri, oamenii au înțeles că lumea îmbătrânea. Își dădea seama că pasiunea lui pentru motocicletă îl ajuta să fugă de toate astea. Și totuși, când ajunse în dreptul casei, rămase s-o privească. Părea pustie, dar nimeni, în afară de el, nu știa cât de pustie era, de fapt. Ar fi trebuit să plece repede, ca și când n-ar fi văzut-o. Cu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Descrisă de cuvintele lui Fann Sora cea Mare, acea scenă de vânătoare, desfășurată toamna, părea cu adevărat măreață. Tufișurile și buruienile erau înalte până la brâu. Au fost aprinse torțe pentru a scoate din ascunzișuri sălbăticiunile. Iepuri, leoparzi, lupi și căprioare fugeau să-și scape viața. Șaptezeci de mii de oameni călare au alcătuit un cerc. Terenul de vânătoare se zgudui. Oamenii au strâns încet cercul. Gărzile imperiale îl urmau pe fiecare dintre prinți. În vârful celui mai înalt deal stătea tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
că am chef să merg la vânătoare? Cu grijă, Seng-ko-lin-chin explică: e timpul să se plece din Peking; e timpul să se uite de aparențe. El îi sugerează împăratului să folosească domeniul de vânătoare de la Jehol drept pretext pentru a fugi. După părerea generalului, situația este ireversibilă - China e pierdută. Inamicul e pe cale de a-l aresta și de a-l detrona pe Fiul Cerului. — Pieptul meu, Orhideea. Majestatea Sa se chinuie să rămână pe locul său. Mă simt de parcă înăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Nu credeți că moralul poporului se va prăbuși dacă împăratul său... este absent? Evit cuvântul „dezertează“. Continui: Un dragon are nevoie de cap. O capitală goală va încuraja jafurile și distrugerile. Împăratul Chou Wen-wang din dinastia Han a ales să fugă în timpul crizei de pe vremea Domniei Sale, iar rezultatul a fost pierderea respectului în fața supușilor săi. — Cum îndrăznești să faci această comparație?! Împăratul Hsien Feng scuipă frunze de ceai pe jos. Eu am decis să plec pentru siguranța familiei mele, inclusiv a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Majestatea Voastră, părăsirea tronului va încuraja nebunia barbarilor. Va face ca negocierile viitoare să fie și mai dificile. Cine zice că părăsesc tronul? Merg doar la o vânătoare. Prințul Kung râde cu amărăciune: — Orice copil de pe stradă va spune: „Împăratul fuge“. — Cum îndrăznești?! Împăratul îl lovește pe eunucul care vine să-i dea medicamentul. De dragul sănătății MajestățiiVoastre, iertați-ne. Prințul Ts’eng îl apucă pe împărat de picior. Permiteți-mi să-mi iau adio, atunci. Mă voi duce să mă pun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
adânci, alături de ustensile de bucătărie, oale și tigăi. La coadă se află șapte mii de cavaleriști, conduși de Yung Lu. Când trecem de ultima poartă, ochii mi se încețoșează de lacrimi. Magazinele de-a lungul străzilor sunt abandonate. Familii întregi fug precum niște găini fără cap, cărându-și bunurile pe măgari sau în spinare. Vestea fugii împăratului Hsien Feng a aruncat orașul în haos. După câteva ore, cer să-mi fie adus fiul. Mi-l pun în poală și îl țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]