30,395 matches
-
ne aruncă. Avem de sărbătorit. Se uită la noi cu atenție. Fir-aș al naibii, Veej, șterge-te. Parcă tocmai ți s-ar fi ouat o găină pe bărbie. —Ce sărbătorim? întreb, dar Barney a plecat deja. —Vreun nou contract? sugerează Davey. Nu a avut nici o întâlnire dimineață, deși... —Frate, bombăne Vijay, uitându-se la resturile de pe șervețel. Nu pot să cred că nu mi-ați spus că eram murdar ca dracu’. Lui Davey i s-a părut amuzant! comentez. — Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ar trebui făcut. Și, sincer, n-am nici cea mai vagă idee. — Ar fi cazul să discut cu ei, admite el, fără să dea semne că ar fi dispus să se urnească. Poate mai târziu, când sunteți singuri, i-am sugerat. — Da. N-aș putea da ochii cu nimeni acum. Altă tăcere insuportabilă. Nu știu ce să-i spun ca să-l fac să se simtă mai bine. Rana e prea proaspătă. Când m-am despărțit de Patrick, toți mă asigurau că timpul le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
revedea sau dacă mă poate suna... —Bărbații fac uneori asta, am încurajat-o. Pleacă, dar, de cele mai multe ori, vin înapoi. Efectul benzii elastice despre care tu însăți mi-ai vorbit. —De data asta a fost foarte clar. Nu mi-a sugerat ceva de genul: mă-retrag-în-peșteramea-dar-am-să-revin, ci adio-și-mersi-pentru-distracție. Ai mai făcut asta, îi amintesc. Ai mai intrat în panică degeaba și altădată. Știu, numai că pot să-mi dau seama când lucrurile merg bine. Te sună a doua zi și te sărută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
asculte divagând despre Patrick. Davey își dă seama de asta și forțează nota. Nu poți face asta doar cu trei oameni. E nevoie de mai mulți și, în plus, îți trebuie și niște indivizi pe care nu-i cunoști. Ce sugerezi că ar trebui să fac? îl întreb cu indiferență. Să-mi atârn o plăcuță de gât, ceva de genul: „Tocmai vi s-au dat papucii? Sunați la 72634948 și jeliți în grup!“ Davey își manifestă nerăbdarea. Nu fi ridicolă! Dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pe Iisus în viața mea și sufletul îmi este acum plin de dragoste. Mi-am dat seama ce mult ne dăruiește El și...“ — Nici gând, strigăm în cor. Aș putea să-i spun că deocamdată nu mai avem loc, le sugerez. Da, nu cred că vrei să fii îndoctrinată de un fan al lui Iisus. —Nu-i rău să fii un creștin autentic. E bine să simți că ai multe de dăruit. Davey mă privește perplex, în timp ce Finn îmi aruncă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
schimbi viața și să scapi de demonii interiori. Trag cu ochiul în agenda lui Finn și văd că o desenează pe Vanessa, îi face coarne, coadă și furcă. Terapie, nu glumă! — Mai aveți nevoie și de un fel de cronometru, sugerează Jake. Vă asigurați în felul acesta că nu vor vorbi la nesfârșit. De obicei, media e de cinci minute. —De ce să nu folosim un ceas deșteptător? se interesează Finn. —Cel de la aragaz sau de la cuptorul cu microunde ar fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
lucrează într-un birou cu reguli foarte stricte. Și-a dat cu prea mult gel pe păr, de parcă vârful capului, sătul de îmbrăcămintea prea conservatoare, stă să explodeze. N-aș putea scoate nici un cuvânt, continuăel. Ce-ar fi să votăm? sugerează Charlotte. În mod clar, tipa încearcă să o facă pe șefa. Mi-o imaginez peste zece ani, într-un sat, căsătorită cu un bancher, gata să pună pe roate un institut pentru femei și să organizeze tot felul de acțiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ei ondulat și pare îngrozită când îi întâlnesc privirea. Îl surprind pe Ben ezitând și îl încurajez din ochi, când deodată Charlotte strigă: —Eu! Va prelua conducerea întâlnirii dacă nu o opresc la timp. Ridicați mâna când doriți să vorbiți, sugerez eu cu scopul de a o face să înțeleagă că nu e nevoie să fie așa de insistentă. Charlotte, ai cinci minute. Da, da, intervine Finn. Cartonaș galben după patru minute, iar apoi cartonaș roșu. Scoate două bucăți de hârtie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
eu pe un ton respectuos. —Corect, completează Finn. De unde știi toate chestiile astea? — Am scris un articol cu foarte mult timp în urmă, explică ea. Mai știi și altele? întreabă Ben. —Vă învăț eu unul. Se cheamă „Guiță, porcușorule!“, ne sugerează Charlotte. Mă uit la Jennifer și începem să râdem amândouă. În acest moment, roșie ca o pătlăgică, Charlotte chiar seamănă cu o purcică. Cred că m-ar apuca isteria, dacă ar trebui să particip la jocul propus de ea. — Stați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
un fel, totul se desfășura conform dorinței lui. De exemplu, dacă voia să se uite la Familia Simpson, îi urmăream împreună, însă, când eu vizionam un episod din Prietenii tăi, lua o carte și citea până se termina filmul. Îmi sugera prin atitudinea sa că acel serial nu-i era deloc pe plac și nu avea nici un rost să mai discutăm despre asta. Acum, când privesc înapoi, îmi dau seama că amănuntele sunt de fapt cele mai semnificative, nu-i așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
buzunar. Mulțam, Daise. —Și eu îți mulțumesc, zâmbește Ben, gen „Nu-ți face griji din pricina lui Charlotte, noi suntem de partea ta“. Tipa oftează, vizibil deranjată, dar o ignorăm. — Ce-ar fi să stabilim o temă pentru data viitoare? le sugerez eu. Am putea discuta despre cele Cinci Stadii și despre felul în care considerăm că ni se potrivesc. —Bună idee! mă aprobă Finn. Ne despărțim la scurt timp după asta. Daisy se oferă să mă ajute să fac curat, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
zâmbește în direcția noastră, ignorând complet încercările disperate ale soțului de a-i ține pe puști să nu cadă de pe scara pe care noi tocmai urcăm. Jake a avut ideea să venim aici. Când l-am sunat și i-am sugerat să ne întâlnim, mi-a spus că încearcă să ajungă aici în fiecare weekend. Pentru mine a fost o adevărată provocare să-l însoțesc - nu prea obișnuiesc să depășesc zona cuprinsă între Highbury Fields și Clerkenwell - însă a meritat. Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
exclamă Barney, de parcă n-ar ști cât de bine îi cunoaște viitoarea nevastă fratele. Nimeni nu zice nimic, așa că Barney se vede obligat să continue: — Așa că, frățioare, nu crezi că ar fi o bună ocazie să îngropăm securea războiului? îi sugerează lui Finn, bătându-l pe umăr. Ce-a fost a fost! Veșnica luptă pentru supraviețuire! Asta e! A, să nu uit! Vanessa are o tipă pentru tine. Arată trăsnet, lucrează în relații publice, e de familie bună. Nessa i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Controlează-ți faptele și gândurile nepotrivite vor dispărea. Îmi face bine prezența lui Jake în mintea mea. Are ceva din seninătatea unui supraviețuitor. La un moment dat viața sa devenise un iad - a ars în flăcări, a părut să-mi sugereze - dar a renăscut din propria cenușă. Simt că pot să-i spun orice, deși n-aș face-o. Sunt o mulțime de lucruri legate de Patrick despre care mi-ar fi jenă să-i vorbesc. Cum aș putea să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
apartament mare, al ei nu era cine știe ce, dar se plângea mereu că trebuie să meargă să-și aducă din lucruri. Lăsase la mine din ce în ce mai multe, dar când avea nevoie de ceva și nu găsea, se enerva, de aceea i-am sugerat că ar trebui să cumpărăm împreună o casă - voisem să fac asta de mult timp, însă mi-a fost teamă să n-o presez - și a fost de acord. Am văzut o groază de apartamente. Eram foarte încântat, consideram chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
fostului soț. Judecând după casa asta, probabil că a fost norocos dacă a reușit să se aleagă cu niște șosete desperecheate și cu o pereche de boxeri. Așadar, noi recunoaștem că nu ne putem stăpâni sentimentele pentru foștii noștri iubiți, sugerează Daisy, că nu mai știm ce să facem cu viața noastră. Dependența de ei, o corectează Ben. —Așa să fie. „Recunoaștem că nu putem să ne împăcăm cu gândul că ne-am despărțit de iubitul sau iubita noastră și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
capătă un accent vulgar, de băiat de cartier, și stă cu picioarele depărtate, ca bărbații ăia enervanți din autobuze, care ocupă mai mult loc decât ar trebui. Nu știu dacă o face în mod conștient, dar cu siguranță vrea să sugereze că nu e intimidat de banii și fumurile ei. — Depresia e un sentiment! se apără Charlotte. V-am spus că eram deprimată. — Da, dar e doar un singur sentiment, insistă Ben. Mai sunt și altele despre care nu ne spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Jennifer, care își manifestă timiditatea și în afara grupului. Nu scoate un cuvânt până la Earl’s Court, murmură un „ne vedem săptămâna viitoare“ și iese pur și simplu din vagon. Încep să le țin o predică lui Finn și lui Daisy, sugerându-le să se apuce serios să se țină de programul nostru, dacă vor să-și revină, și să nu mai continue cu mascarada pe care o pun la cale cu bună știință pentru a-i face pe alții geloși. Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
a făcut-o încă, dar n-au trecut decât două zile. Daisy are speranțe mari. Prin urmare, când mi-a telefonat Jake și m-a întrebat dacă vreau să ne întâlnim pentru a discuta despre întâlnirile Alcoolicilor Anonimi, i-am sugerat să ne vedem la Seven Dials, barul lui Matt. Am format apoi numărul și m-am chinuit să leg câteva fraze în franceză, ca să verific încă o dată dacă Matt lucra în seara asta („Puteți să-mi spuneți dacă Matt va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
asta de spirit; i s-ar putea spune sunt-atât-de-fericită-cu-iubitul-meu-că-vreau-catoată-lumea-din-jurul-meu-să-fie-la-fel. Îmi zâmbește complice, deoarece presupune că noua mea situație amoroasă ar trebui să mă facă să-i dau dreptate. Am putea să ieșim în oraș într-un grup mai mare, îi sugerează ea lui Davey. Asta dacă te simți incomodat de ideea de lipeală. De exemplu, o putem invita pe Rebecca și... nu știu, de exemplu, pe Jake? Daisy a cam întrecut măsura de data asta. Observ că Davey și-a terminat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cu buretele și săpunul în mână. Te superi dacă fac eu duș prima? Vreau să mă spăl pe cap. Prezența lui Daisy la discuția noastră va duce cu siguranță la înrăutățirea situației. Deocamdată ne privim fix, cu multă dușmănie. — Îți sugerez să-ți iei lucrurile de pe patul meu, nu mă las eu. Intenționez să termin de despachetat. Zic asta pentru că e timpul să-i dau un ultimatum și, strategic, vreau s-o implic pe Daisy în dispută. În acest moment, Baby
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
vorba francezilor, experiența unui ménage à trois și stăteai și tu în cameră cu noi! Izbucnesc în râs. —Imaginează-ți ce fețe ar face toți! spun printre hohote. Să împărțim toți trei aceeași cameră... Nici acum nu-i prea târziu, sugerează Daisy, ridicând din sprâncene. — Nu, n-are rost. Am luptat pentru patul ăsta, așa că rămân aici, să savurez victoria împotriva Domnișoarei de pe Planeta Sparanghelului. Finn bagă capul pe ușă. — Ce vă tot hliziți aici? întreabă el bănuitor. Vorbim despre un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
alb și ce-i negru. Să o luăm logic, dacă un bărbat nu mai vrea să fie cu tine pentru că nu crede că vă potriviți și-ți spune asta, ce crezi că înseamnă asta? Că încearcă să scape de tine? sugerez eu. —Exact. Nu-ți dă să mănânci din înghețata lui cu lingurița, și nici nu te sună în aceeași seară să-ți facă capul calendar despre cât de dor îi e de tine! E de necrezut! Pot să pun pariu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Clatin din cap cu un sentiment de vinovăție, fiindcă nici n-am observat că Jim lipsește. Întotdeauna apare, zice Jennifer. N-a lipsit de la nici o întrunire, niciodată. N-ar trebui să începem fără el, zice Ben hotărât. —Să-l sunăm? sugerează Finn. Poate crede că tragem de el, zice Daisy. E om în toată firea, se pronunță Charlotte. Și știe numerele noastre de telefon. Lui Charlotte nu i-a plăcut niciodată de Jim. Ca foarte mulți dintre cei născuți într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Parisului până la cele mai limpezi pânze freatice, din care veneticii, imigranții, afaceriștii în tranzit sorbeau cu plăcere angoasele, măcinările, răstălmăcirile, cacealmalele, pamfletele, strofocările, refulările lumii de jos care, fiind asimilate, produceau ravagii cu izotopii radioactivității lor încât se înmulțiseră, așa cum sugerase Mioara, poeții pe cap de locuitor mai mult decât șeptelul. Poeții talentați se inspirau direct de la sursă: mâncau șobolani. În felul acesta, Statuia Perfecțiunii nu mai era văzută printre copaci, care-i creau umbre de mister și neliniști, ci era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]