26,373 matches
-
la data și împrejurările închegării Țării Românești, după Neagu Djuvara. Spre sfârșitul secolului al XIII-lea, sub Ladislau IV Cumanul (1272-1290), intervin tulburări în regatul ungar: în 1282, cumanii retrași în interiorul țării se revoltă, dar sunt înfrânți, unii din ei fug spre Moldova, alții rămân pe loc și se supun regelui. În mijlocul acestor tulburări, în 1285, tătarii trec munții și pătrund în regat: Transilvania este pustiită, iar cumanii cooperează cu năvălitorii. Haosul din Ungaria culminează cu uciderea regelui Ladislau, în 1290
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
În anii următori, au fost organizate alte expediții războinice dinspre Transilvania spre Moldova, cronicile ungurești precizează: "După aceasta (expediția din 1345), secuii au năvălit adesea asupra tătarilor și se întorceau cu pradă mare...aceia care rămăseseră în sudul Moldovei au fugit la ceilalți tătari, departe spre mare (Bugeac)". Expedițiile militare ungurești repetându-se, fiind tot mai frecvente, în cele din urmă, tătarii au părăsit Moldova și s-au retras spre coastele de nord ale Mării Negre (Bugeac și sudul Ucrainei), la mijlocul secolului
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
la Cetatea Albă. S-ar mai putea adăuga ceva relativ la extinderea autorității statului (domnului) Moldovei asupra sud-estulu țării: un pasaj din cronicile rusești referitor la evenimentele din 1386 menționează că principele Vasile, fiul marelui cneaz al Moscovei, Dimitri Donskoi, a fugit de pe teritoriul Hoardei de Aur "în Țara Podoliei, la valahii mari, la voievodul Petru", iar în alte cronici se amintește concis că el s-a refugiat "în Țara Podoliei, la voievodul Petru". Deducem din textele (cronicile) citate, că domnul Moldovei
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
vasele aliate pe insula Corfu, unde fusese instituit un guvern sîrb în exil condus de prințul regent Alexandru și de Nikola Pašić. Muntenegru a avut o soartă asemănătoare. O armată habsburgică a cucerit țara în ianuarie 1916, iar Nicolae a fugit în Italia. În aceeași lună Aliații au fost nevoiți să se retragă din Gallipoli. Puterile Centrale dobîndiseră deci o poziție avantajoasă în Balcani. Bulgaria și Imperiul Otoman erau de partea lor, iar Serbia fusese înfrîntă. O armată aliată puțin numeroasă
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Adunarea Națională de la Ankara a votat mai întîi separarea funcției de sultan de cea de calif, adică de conducător religios, și apoi desființarea sultanatului. Între timp, la Constantinopol, marele vizir Tevfik a demisionat, nefiind înlocuit: Mehmed al VI-lea a fugit la bordul unei nave de război britanice. Drept urmare, adunarea l-a ales în funcția de calif pe Abdul-Medjid al II-lea, un fiu al lui Abdul Aziz. Revoluția repurtase deci o victorie deplină. Fostul guvern otoman se prăbușise, iar regimul
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
în această perioadă în afara teritoriului sovietic. Guvernul român s-a folosit de prilej pentru a-și consolida poziția și a trimis în aprilie o armată în Ungaria. Ca urmare a acestei intervenții, guvernul radical a fost răsturnat, iar Kun a fugit peste hotare. În ciuda eșecului partidelor comuniste de a repurta o victorie și în alt stat, guvernele balcanice au continuat să fie profund îngrijorate de mișcarea ca atare și de Rusia Sovietică. Atitudinea lor, ca și aceea a marilor puteri, semăna
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
oameni, adică 40 % din populația de sex masculin a țării. Enormele pierderi de vieți omenești au fost deja menționate; pe lîngă costurile necesare îngrijirii răniților, statul a fost nevoit să aibă grijă și de 200 000 de refugiați forțați să fugă din teritoriile aflate sub controlul Greciei sau Serbiei. Consecințele grelei poveri a războiului asupra vieții națiunii și suferințele îndurate în acești ani s-au reflectat în Bulgaria, ca și în celelalte state, printr-o creștere masivă a sprijinului popular acordat
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
au cedat repede, iar peste două săptămîni, soldații naționaliști intrau în Izmir. Trupele grecilor au fost evacuate în mare grabă și în dezordine prin toate mijloacele posibile. Locuitorii greci care au putut face rost de un mijloc de transport au fugit, de asemenea, în insulele din apropiere. Un incendiu a mistuit apoi orașul. Astfel, după 2500 de ani de ocupație, locuitorii greci ai Anatoliei au fost nevoiți să plece. Marea Idee adusese o nenorocire asupra lor. Un schimb de populații avea
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Esad Toptani. Funeraliile lui Rustem au constituit ocazia organizării de mari demonstrații. În mai, partizanii reformelor, cei care se opuneau personal lui Zog, precum și alți oponenți, ajutați de țărani, au pus la cale o rebeliune încununată de succes. Zog a fugit din țară, iar Noli a format noul guvern. Dat fiind că administrația lui Noli a durat puțin, din iunie pînă în decembrie, el nu a avut timp destul ca să-și pună în aplicare politica, dar a încercat totuși să pună
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
bolșevicilor sub comanda generalului Vranghel. Zog a primit de asemenea arme din arsenalele statului iugoslav.18 În decembrie, el a invadat Albania. Guvernul nu a fost în stare să reziste acestui atac; Noli și suporterii lui au fost nevoiți să fugă din țară. În ianuarie 1925, membrii rămași din Adunare au declarat Albania republică și l-au ales pe Zog președinte pe timp de șapte ani. Totodată, țara a primit o Constituție, dar una menită să sporească puterea lui Zog. Ca
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
toate acestea, cooperarea cu Belgradul nu putea fi obținută atît timp cît problema Macedoniei rămînea un permanent punct dureros. Cu ajutorul armatei și a aripii moderate a ORMI, guvernul a reușit să destrame această organizație teroristă; liderul ei, Ivan Mihailov, a fugit. Acțiunea a fost dusă la bun sfîrșit fără nici o repercursiune internă majoră și a făcut posibilă strîngerea legăturilor cu Franța și cu Mica Antantă. În 1934 au fost stabilite relații oficiale și cu Uniunea Sovietică. Noua conducere suferea totuși din cauză că
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
fost trimis un ultimatum; termenii acestuia includeau în primul rînd cererea de acceptare a ocupării țării de către armata italiană. Regele Zog a încercat să întîrzie trecerea la fapte, dar dîndu-și seama de situația fără ieșire în care se afla, a fugit împreună cu familia sa în Grecia. El nu era dispus să devină o marionetă în mîinile italienilor. Trupele lui Mussolini au debarcat în Albania, la 7 aprilie; ele au întîmpinat o rezistență nesemnificativă și au suferit puține pierderi. Pregătirile pentru o
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
activitățile lor din timpul războiului, cazul membrilor organizației Ustaša și ai Gărzii Casei, sau pentru că nu erau de acord cu poziția politică a partizanilor. Peste 100.000 dintre aceștia, însoțiți de familiile lor și de alți refugiați, au decis să fugă spre nord și să se predea armatei britanice, ceea ce avea să ducă la ultima atrocitate în masă făptuită pe teritoriul iugoslav în timpul războiului. În ziua de 15 mai, în satul Bleiburg din Austria, grupul acesta a încercat să se predea
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
închisoare, iar principalii lideri republicani erau în exil. Pe durata perioadei anterioare de criză, națiunea fusese unită din cauza necesității de a lupta împotriva invaziei italiene, iar regele a devenit simbolul rezistenței. După capitulare, Ghiorghios II, ca și regele Petru, a fugit peste hotare și a format un guvern în exil la Londra, care a fost recunoscut de Aliați. Un al doilea centru al activității grecilor a fost stabilit la Cairo după victoriile repurtate de britanici în Africa de Nord asupra Axei. Au fost
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
curînd a rămas nemișcat. Acest lucru a dat naștere mai tîrziu poveștii că ucisesem un neamț într-o luptă cu mîinile goale. De fapt, asemeni majorității prizonierilor, nemții erau ca paralizați și nici nu se apărau, nici nu încercau să fugă.25 8 Noile aranjamente din perioada postbelică: războiul civil din Grecia și conflictul sovieto-iugoslav DESTRĂMAREA COALIȚIEI ALIAȚILOR După cum am văzut, în perioada cînd războiul se apropia de sfîrșit în Europa, forțele aliate nu reușiseră să încheie nici un acord preliminar în privința
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
lichideze centrele rebelilor, pornind din Pelopones și deplasîndu-se apoi spre nord. În iulie 1949 Tito a închis granița cu Grecia, întrerupînd astfel liniile de aprovizionare ale insurgenților. Luptele s-au încheiat în septembrie; o mare parte a forțelor învinse au fugit din țară. În octombrie conducerea KKE a acceptat realitatea și l-a blamat pe Tito pentru înfrîngerea suferită. Războiul civil a constituit un dezastru pentru națiunea greacă. S-a estimat că fuseseră uciși circa 70.000 de oameni din tabăra
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
încercat să întărească poliția aflată sub controlul lui. Arhiepiscopul beneficia și de susținerea facțiunilor aripii stîngi din insulă; acestea nu voiau unirea cu Grecia, unde Partidul Comunist era acum în ilegalitate. De fapt, insula devenise o ascunzătoare pentru cei care fugeau de regimul militar. Existau deci trei facțiuni: Makarios și suporterii lui, Grivas și detașamentele sale înarmate și comunitatea turcă, aceasta din urmă primind arme din Turcia. În 1967, ajutate de soldații trimiși din Grecia, detașamentele lui Grivas au început să
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
-l reface, nici în fața „ezecuției oștenești”. În felul acesta toată greutatea obligațiilor apăsa pe restul populației. Deoarece ea era deja extenuată de havalele sau beilicuri, a răspuns acestor noi obligații printr-o opoziție dârză. Locuitorii târgurilor amenințau cu împrăștierea, meșterii fugeau din ținut în ținut, țăranii fugeau de la lucru, nu se supuneau chemărilor, băteau pe zapcii și se răzvrăteau. Răscoalele țărănești din 1831 și epidemiile au întrerupt lucrările de drumuri. Ele au fost amânate până după 20 mai 1831. În astfel
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
În felul acesta toată greutatea obligațiilor apăsa pe restul populației. Deoarece ea era deja extenuată de havalele sau beilicuri, a răspuns acestor noi obligații printr-o opoziție dârză. Locuitorii târgurilor amenințau cu împrăștierea, meșterii fugeau din ținut în ținut, țăranii fugeau de la lucru, nu se supuneau chemărilor, băteau pe zapcii și se răzvrăteau. Răscoalele țărănești din 1831 și epidemiile au întrerupt lucrările de drumuri. Ele au fost amânate până după 20 mai 1831. În astfel de împrejurări dificile au început și
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
în legătură cu așa-numiții „salahori” sau, cum li se mai spunea pe atunci în Moldova, „muncitori”. Plata lor însă era atât de scăzută față de valoarea muncii pe care o prestau, încât, probabil din această cauză, după angajare, erau păziți să nu fugă de către un „storoj” (paznic). Lucrătorii săpau gropile pentru stâlpi, așezau sârma și izolatorii, curățau, pârleau și îngropau stâlpii etc. Munca de pregătire și de control era executată de către ingineri, în majoritatea lor străini. Restul lucrărilor era lăsat pe seama revizorilor autohtoni
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
să-și caute refugiu în alt loc sau într-o altă îndeletnicire. Numai așa se explică fuga din orașe a meșterilor și a calfelor. Documentele consemnează acest fenomen într-un chip neîndoielnic. Între 1838 și 1845 din orașul Bârlad au fugit 62 de meșteri și calfe, din Târgul Frumos 8, din Vaslui 4. Dezvoltarea relațiilor de tip capitalist, ai căror purtători sunt mai ales meșteșugarii și negustorii din târguri, descompunerea breslelor etc., au determinat și grăbit procesul de diferențiere a meșteșugarilor
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
aprobarea strămutării, procedura și sistemul complicat al întocmirii formalităților de strămutare în care erau implicați ispravnicii, privighetorii de ocoale, vorniceii, proprietarii sau posesorii ș.a. îngreuiau mult mutarea sătenilor la oraș. În aceste împrejurări, țăranii părăseau satul adeseori în mod ilegal, fugind în orașele mai mari, în special în capitală, unde își pierdeau urma, găsind scăpare fie în corupția poliției, fie în protecția unui stăpân influent, fie intrând în rândul numeroșilor „oameni fără căpătâi”, pe care poliția n-a reușit niciodată să
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Până la 1845, numărul lor a scăzut la 1.264, ca apoi, până la 1859-1860, să crească la 3.435. În Botoșani, din cei 258 de birnici existenți la 1845, 218 erau „veniți din alte locuri”, dar, în aceeași vreme, 176 au fugit din oraș, iar la Galați, din cele 662 de familii birnice, 261 de familii de birnici și căpătâieri au imigrat din sate, 57 din alte târguri și 29 de peste graniță. La Bacău, numărul birnicilor scade de la 384 în 1838 la
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
etc.; or, Rumianțev și ceilalți comandanți au răspuns țarinei că Principatele erau cu totul istovite și nu puteau întreține armata rusă, că detașamentele de creștini din Turcia, așa-numiții arnăuți pustiau țara nu mai puțin ca otomanii, încât locuitorii au fugit în păduri și nu se întrevede nici o șansă de a-i scoate de acolo. Concomitent s-a pus și o altă problemă, de natură diferită și de însemnătate capitală, și anume statutul politico-juridic al raporturilor cu cele două Principate autonome
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
și înainte de începerea propriu-zisă a ostilităților militare, se invoca necesitatea apelului la austrieci, ruși, creștini să ne ajute să ne eliberăm. Apoi, cele două deputății nu puteau pretinde o deplină împuternicire. În Muntenia, o foarte mare parte a marii boierimi fugise în Transilvania, încât cronicarul atribuia Cantacuzinilor un rol exclusiv pentru că „alți boieri ai țării nu s-au arătat cu nici un ajutor către patrida lor, ci au fugit de la țara lor și au mers la țara neamțului [...], și acolo au fost
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]