30,395 matches
-
fără nici un regret, și totodată să simtă nevoia imperioasă de a privi îndelung, singur, o dată cu răsăritul soarelui, neliniștele mării. Când i-am spus mai târziu uimirea mea Ioanei, ea s-a revoltat. - Îmi vezi și tu tragedia! Mie mi-a sugerat imediat povestea luiviața noastră, și tu te-ai gândit la preocupările tale, fără nici o legătură cu mine. Și, cu o infinită tristețe: Nu mă iubești. - Mă chinui îngrozitor din pricina ta tot timpul, asta nu e dra-goste? Dar Ioana arăta în
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
o corabie mai mare, care câteva zile a rămas în fața Cavarnei (corăbiile nu se pot apropia prea mult de țărm) ca să încarce grâne, să le ducă la Constanța. Hacik ne-a spus că cunoaște bine pe comandant și ne-a sugerat c-am putea face drumul până la Constanța, să rămânem acolo o zi, și cu aceeași corabie să ne întoarcem. Hacik era încîntat că ne poate face un serviciu, iar pe comandant conta aproape sigur. Și într-adevăr, curând, ne-a
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
o părăsește, căci adnotează fiecare rând și nu-și permite nici o superficialitate. Discuțiile cele mai aprinse, chiar pentru motive sentimentale, sunt extrem de interesante, la fiecare moment face observații asupra vieții și asupra omului, care pot fi false, dar care îți sugerează o mulțime de rânduri. Pentru susținerea lor, Ioana își pune tot sufletul, se consumă, așa că, privind-o, îmi spun că am avut norocul să mă iubească o femeie excepțională și că grație ei am învățat enorm de multe lucruri, mi-
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
pierdusem mult timp ca să am curajul să cred că anumite opere sunt proaste, indiferent de admirația ce o au încă pentru ele unii critici cunoscuți. O bu-cată de vreme, la începutul inițierilor, cunoștea la întîmplare numai opere bune, așa cum îmi sugerase cine știe ce preferință sau întîm-plare, căci n-aveam răbdare să-i fac un plan. Anumite bucăți neînsemnate, dar esențiale pentru început, i-au rămas totdeauna necunoscute, și când a vrui totuși să se apropie de ele, era prea târziu ca să le
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
afla acea teorie (căci nu mă interesează. Teorii pot găsi oricând într-o carte, nu-i nevoie să utilizez cunoștință cu un om pentru aceasta. Un om nu poate fi interesant decât întrucît aduce o sensibilitate personală, care uneori îți sugerează o mie de priveliști asupra vieții, fără să spuie o vorbă), cât din a afla atmosfera în care au trăit, emoțiile ce au putut să străbată prin vorbele lor, gesturile ce au putut să întovărășească unele conversații. Analiză subtilă, migăloasă
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
gândească cum gîndește: "Trebuie să-l admit așa, căci îl iubesc. Dar ce mult aș fi vrut să fie mai puternic!" Cred că Ioana ar fi trebuit dominată, și, cu scrupulele mele, cu o mie de explicații pe care le sugerează fiecare întrebare am păruit slab. Să fiu destul de tare, ca să plec, fără să mă reție fiecare din vaietele ei! - Când mă gândesc la ce a fost, nu-mi vine a crede. Cu mine s-auîntîmplat toate grozăviile? Așa spune Ioana. Frază
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
ascundă remușcările. Și acum utiliza, mai ales ca să se potolească (întotdeauna, în nenumăratele noastre discuții, a vorbit mai mult pentru dânsa decât ca să-mi răspundă mie. Deseori am avut impresia că fiecare monologăm. Replica nu e făcută decât ca să ne sugereze noi scuze sau învinovățiri), tot felul de afirmații dubioase. Pornită astfel, trebuia să întregească, printre o mulțime de detalii, calitățile lui și calitățile mele, și teoriile ei deveneau și mai complicate și mai fantastice. Încercare de a se calma, am
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
tot au obiceiul de a exagera, pentru ca să impresioneze. Eu, în același timp, am gîndit: "N-a făcut așa de mult" și am spus: "Iubito, săraca de tine!" Când, impresionat de farmecele mării, te încumeți să găsești cuvinte care să o sugereze, înșiri imagini. Încerci să găsești echivalențe pentru mișcarea neîntreruptă, scînteiele fiecărui val, jocul culorilor sau pentru tânguirile misterioase ce vin de la fund. Cu puțină sforțare, izbutești să imaginezi, pe apă, la diferite ore, orice fantezie. Joc de fete vesele, palate
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
mai clar caracterul și să extragă, sub influența mea, orgoliu. Firea ei mereu neliniștită nu o dusese la constante preocupări funebre, ca pe mine. Nu întorcea în toate chipurile ideea morții și a zădărniciei fiecărui gest, dar imediat ce i-am sugerat o mie de catastrofe, s-a simțit ca în elementul ei. Deseori i-am explicat o mulțime de vibrații cu ocazia unui mort, fie că nu puteam scăpa de aceste obsesii și le spuneam oricui avea răbdarea să mă asculte
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
în voie. - Dacă tu ai fi fost credincioasă, aș avea curajul să mă arunc în mare! Ce romanțios și totuși ce adevărat mi se pare! După o zi discutăm cu aprindere despre celălalt. Am uitat complect ceea ce încercase să-mi sugereze, cu toate că pentru o clipă avusesem speranța nebună... Ahmed și-a găsit o nouă joacă: sare după fluturi. Pe perete, în apropierea cuiului unde e atârnată lampa mică de gaz, se strâng fluturi mulți, și e o minune să privești formele
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
inteligent ai fi. Lângă mine, Ioana mângâie pe Ahmed și-i spune cu o nespusă dragoste: Are mămica o bucățică de pisică!" Și mă întreb: "Poate să fie Ioana rea vreodată?" Cum azi a fost o zi plictisitoare, i-am sugerat Ioanei: "Ce-ar fi să facem o vizită Lidiei?" (O vecină mereu invizibilă.) - Știi bine că s-a eschivat să ne invite! - Avea o scuză plauzibilă: scutura casa. Acum este totul aranjat, după spusele lui madame Pitpalac. În definitiv, o
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
inconștient în romanele lui o puternică specificitate, aspirația lui nefiind occidentala căsătorie liberă întemeiată pe respectul între cele două sexe, ci disprețul orientalului pentru femeie. Și de data aceasta problema morții se strecoară prin episodul îmbolnăvirii d-rei Viky. Spre a sugera autenticitatea și de altfel și dintr-o reală inaptitudine literară, scriitorul afectează a fi în imposibilitate a "reda prin scris" unele lucruri, ba chiar inutilitatea transcrierii sublimului, reeditând astfel teoria lui I. Al. Brătescu-Voinești cu sprijinul lui A. Gide..." George
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
de pe pernă, spunând: — Ei bine, atunci am să vă aștept răspunsul. — Vi-l voi da după ce mă sfătuiesc cu Seniorul Nagaharu și cu ceilalți generali, replică Goto, ridicându-se și el. Astfel, modul cum se desfășurase întrevederea din noaptea aceea sugera că negocierile urmau să fie încununate cu un succes mai presus chiar și de speranțele lui Kanbei și ale lui Hideyoshi - dar trecură cinci zile, apoi șapte, zece și încă nu apărea nici un semn de răspuns din partea castelului. Luna a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
opriră speriați. Vedeau o siluetă stând între tulpini, pe malul opus. — Cine e? A doua surpriză fu altfel decât prima. Omul părea să fie un general inamic important, dar singurul său însoțitor ținea în spinare un copil mic. Nimic nu sugera că cei trei ar fi venit cu intenții ostile. Păreau doar să aștepte, în liniște, ca grupul lui Kanbei să se apropie. — Așteptați aici, ordonă Kanbei. Supunându-se ordinului, cei doi îl priviră atenți cum se îndepărta. În timp ce Kanbei se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
văzu stăpânul venind spre el. Caii, lăncierii și ajutoarele îl urmau în grup compact. Dar îngrijorarea de pe chipul lui Toshimitsu nu se risipi când se apropiară. Ceva nu era așa cum s-ar fi cuvenit. Nimic din înfățișarea lui Mitsuhide nu sugera că se întorcea de la un banchet care sărbătorea victoria. Stăpânul său ar fi trebuit să călărească spre casă într-un mod triumfal, legănându-se elegant în șa, îmbătat împreună cu însoțitorii săi de sake-ul oferit în acea zi. Dar Mitsuhide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
victimă unor greșeli foarte grave. — Bine, atunci credeți că sufăr de vreo boală cronică? — Îmi dau seama, doar privindu-vă tenul și ascultându-vă vocea, că nu sunteți în apele dumneavoastră. Decât să spun că aveți o afecțiune cronică, aș sugera că organele dumneavoastră interne au obosit, iar energiile subtile asociate lor sunt dezechilibrate. Dacă nu spuneți decât că sunt obosit, vă dau dreptate cu toate convingerea. După ce am participat la felurite bătălii, în ultimii câțiva ani, servindu-mi seniorul, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
și, probabil, nu poate fi tratată astfel. Oricât de mult ar discerne oamenii, sufletele lor vor fi atrase în această erezie și nu vor renunța, nici chiar dacă-i crucificați sau le tăiați capetele. Nobunaga nu mai spunea nimic. Expresia lui sugera că problema era de o asemenea gravitate, încât nu putea fi discutată în câteva cuvinte. Arsese până-n temelii Muntele Hiei și, folosind o violență care o întrecea pe aceea a foștilor conducători, adusese buddhismul în genunchi. Azvârlise asupra clerului o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
dram de noroc, încă nu știu nimic. Cerul ne-a acordat câteva ore de grație, însă timpul e foarte scurt. — Suntem abia în ziua a treia. Dacă mâine cerem o întrunire oficială de pace, se poate organiza în două-trei zile, sugeră Hikoemon. Nu, e prea mult, ripostă Hideyoshi. Trebuie să încapă imediat, fără a aștepta nici măcar până la ivirea zorilor. Hikoemon, cheamă-l din nou aici pe Ekei. Să trimit un mesager chiar acum? întrebă Hikoemon. Nu, așteaptă puțin. Un mesager sosind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
se despărțiseră ajungând la același impas: soarta lui Muneharu. Prin urmare, Hikoemon i se adresă lui Ekei astfel: — Mai devreme, când am vorbit cu Seniorul Kanbei, acesta mi-a spus că Seniorul Hideyoshi e mult mai generos decât pare. A sugerat că, dacă Mori ar mai face doar o singură concesie, s-ar ajunge, cu siguranță, la pace. Seniorul Kanbei a spus că, dacă am ridica asediul și am cruța viața Seniorului Muneharu, lumea ar avea impresia că armata clanului Oda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
făcea niciodată rondul zilnic al taberei la oră fixă, dar rareori pornea atât de devreme dimineața. În ziua aceea, părea mai bine dispus și, din când în când, glumea cu aghiotanții ca și cum totul ar fi fost absolut normal. Nimic nu sugera că știrea despre incidentul din Kyoto s-ar fi aflat, chiar și printre propriii lui oameni. După ce-și confirmă personal acest lucru, Hideyoshi se întoarse, agale, la cartierul general. Kanbei îl aștepta în fața porții templului. Ochii săi îi spuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
reieși că mulți tindeau deja să fie de partea lor. În ziua aceea, toate numeroasele separeuri din Castelul Kiyosu fuseseră deschise, fără îndoială fiindcă soarele continua să strălucească și, altminteri, căldura și zăpușeala ar fi fost insuportabile. Această acțiune, însă, sugera și că se avea multă grijă să nu se permită conversații private. Aproape toți străjerii din castel erau vasalii lui Shibata Katsuie. Pe la Ora Șarpelui, toți seniorii se așezaseră în marea sală. Erau aranjați după cum urmează: Katsuie și Takigawa stăteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
totul. — Da, scrisoarea ne-a fost arătată înainte de a pleca din Kitanosho. Seniorul Katsuie a considerat că tot ceea scriseseși era rezonabil și toate acestea nu trebuiau pomenite din nou în timpul acestor tratative de pace. — Înțeleg că Seniorul Nobutaka a sugerat să ținem tratativele de pace după citirea scrisorii mele. Inuchiyo, am fost deosebit de atent să nu-l supăr pe Seniorul Katsuie înainte de venirea ta aici. — Ei, știi, unui om de stat mai vârstnic trebuie să i se acorde respect în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
precum și pe vasalii superiori. — Vreau să vă aud părerile, fără rețineri. Mai întâi, aruncați aici o privire, spuse el, scoțând o hartă din kimono. În timp ce-și treceau harta de la unul la altul, oamenii își dădură seama ce anume sugera Shonyu. Pe hartă fusese trasă o linie cu cerneală roșie, de la Inuyama, prin munți și peste râuri, până la Okazaki, în Mikawa. După ce priviră harta, oamenii așteptară, în tăcere, să vadă ce avea să spună mai departe Shonyu. — Dacă lăsăm deoparte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
fără lupte. — Ei bine, dacă-mi dai voie... Shonyu înaintă în genunchi, întinse o hartă și începu să-i explice, cu entuziasm, planul. Hideyoshi ascultă la fel de entuziast, încuviințând din cap, de mai multe ori. Dar expresia de pe chipul lui nu sugera că avea să se lase atras ușor, aprobând planul. — Dacă-mi dai permisiunea, îmi voi aduna tot clanul și voi ataca Okazaki. Odată ce lovim provincia de baștină a clanului Tokugawa la Okazaki, iar Ieyasu va auzi că e călcată sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
mâncarea, soldații priveau orar spre nord-vest. Deodată, ceva din acea direcție îi atrase și lui Shonyu atenția. — Tango, ce se vede pe cer, într-acolo? întrebă Shonyu. Generalii din jurul lui se întoarseră cu toții spre nord-vest. — Să fie oare o insurecție? sugeră unul dintre ei. Dar, în timp ce mâncau ceea ce le mai rămăsese din rații, auziră, deodată, strigăte învălmășite la poala colinei. Tocmai se întrebau despre ce era vorba, când un mesager de la Nagayoshi veni în fugă, spre ei: — Am fost atacați prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]