2,753 matches
-
identificat cu el a devenit reprezentarea complexă a "celuilalt" marginalizat, aparținând unei rase diferite, care poate viețui oriunde și de care ne temem profund. Acesta poate simboliza chiar frica de noi înșine (Auerbach) sau teama de o "invazie" de la periferia "barbară", pe care nu am descoperit-o încă și nu o putem controla. Procesului de metamorfozare a omului obișnuit în supererou prin transfer de forțe supranaturale i se opune procesul de transformare a vampirului în om obișnuit prin umanizare. Ambele procese
Efectul de bumerang: eseuri despre cultura populară americană a secolul XX by Adina Ciugureanu [Corola-publishinghouse/Science/1423_a_2665]
-
și provoacă reacții în plan mediatic. Putem să strâmbăm din nas și să ne întoarcem ochii de la acest subiect "murdar". Putem, de asemenea, să credem că oamenii care se ocupă de asta sunt fie niște hippies care, într-o lume barbară, continuă să viseze floricele și non-violență, fie niște cumpliți profitori reacționari care se folosesc de subiect pentru a-și asigura un loc mai bun în câmpurile științifice, mediatice sau politice. Acest lucru este uneori adevărat, ba chiar ar trebui să
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
aibă efecte foarte scăzute și, în final, să dăuneze cauzei pe care pretindea că o apără: prevenirea. Standarde științifice în evaluarea programelor Exemplul DARE ne face cunoscută o metodă foarte specială și novatoare de evaluare a programelor: meta-analiza. Numele e barbar și riscă să repugne cititorului, însă metoda e deosebit de elegantă și promițătoare și avem nevoie de câteva explicații pentru a o înțelege mai bine. Termenul de "meta-analiză" a fost folosit pentru prima dată de Glass, în 1976, într-un articol
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
și a celei online, a doua fiind o parte (demistificată sau nuă a celei dintâi. Între identitatea real-fizică și cea tehnologică se află prin urmare o relație de conectare și de reversibilitate. De exemplu, utilizatorul Internetului este un nomad, un „barbar” hoinărind între două spații, cel digital și cel fizic, conturând prin însăși traiectoria discontinuă a perindărilor sale o teritorialitate virtuală, intermediară între spații și interacționând cu acestea sau interacționându-le până când acestea își pierd unicitatea sau polaritatea. Spațiul virtual, în
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
efort dramatic de a căuta liniștea. Se dorește sublinierea forței interioare resimțite ca o povară. Marina e, la primul nivel, poemul reminiscențelor unei iubiri. În realitate el concentreză tentativa unei izbăviri de zbucium. Zbuciumul mării simbolizează neliniștea primordială: „Era rupere barbară Dinăuntru în afară” „Marea respiră precum am dormi Calmă, puternică-n zori de zi.” Marina apare ca alegoria propriei biografii spirituale a lui Labiș, amintind de Cimitirul marin a lui Valéry. Sentimentul unei mari și nesatisfăcute nevoi de liniște apare
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
cer scuze, voi folosi câteva expresii tehnice, dar ele nu trebuie să vă sperie, pentru că nu e nevoie să le înțelegeți. De exemplu, vă voi spune: am găsit demonstrația cutărei teoreme în cutare circumstanțe; această teoremă va avea un nume barbar pe care mulți din cei prezenți nu-l cunosc, dar asta nu are nicio importanță; pe psiholog nu-l interesează teorema, ci împrejurările. De cincisprezece ani, mă chinuiam să demonstrez că nu putea exista nicio funcție asemănătoare cu ceea ce am
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
vechi cu faptele lui și v-ați îmbră- cat cu omul cel nou, care se înnoiește prin cunoaștere, după chipul Celui ce L-a fă-cut. Aici nu mai este nici grec, nici iudeu, nici tăiere împrejur, nici netăiere împrejur, nici barbar, nici scit, nici rob, nici slobod, ci Cristos este totul și în toți.” Saul recunoaște explicit că barbarii și sciții aveau aceleași concepte teologice cu cele din Evanghelia păcii, pe care pretinde că a primit-o el de la Dumnezeu. În
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
însă vechimea lui se duce în primele secole ale mileniului Vll î.e.n. Încă o dovadă care demască marea mișelie pusă la cale de ivriți, numită iudeo-creștinism și care a fost numai în dauna culturii și istoriei strămoșești. Scrierile acestui neam ,,barbar” și ,,neștiut” de Meliton se găsesc amintite une-ori în scrierile grecilor din secolului Vll î.e.n., în Egiptul lui Hermes Trismegistos sau în Siria și Palestina. Toate izvoarele antice ne informează că iudeo-creștinis- mul practicat de zeloții iudei era aproape apus
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
atunci s-a legat o prietenie sinceră între cei doi. Sacrificarea taurului în religia lui Mitra este un ritual simbolic, acest animal fiind considerat forța generatoare de viață, iar moartea lui va regenera toată viața de pe pământ. Culturnicii occidentali consideră barbar acest ritual cînd se sacrifica un taur dar același obicei făcut de iudei cu zeci, sute sau mii de tauri îl țin de divinație unică închinată dumnezeului ce merita a fi cinstit, chiar dacă i-au scos din sărite pe vechii
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
ce acesta asedia cetatea Epidaurus. Mai târziu, în anul 164 î.e.n., în provinciile romane din Siria izbucnește din nou ciuma. Molima se extinde cu repeziciune în tot imperiul roman și cuprinde Roma, unde ani de zile îi macină pe invadatorii barbari cât și pe romani. Marcus Aurelius, împăratul filizof, atunci când iese cu legiunile din cetatea eternă și merge în nord pentru a ataca triburile barbare, se contaminează de la soldații barbari morți, fără a fi răniți, și moare de ciumă. Cristofor
Prelegeri academice by VASILE BURLUI () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92374]
-
repeziciune în tot imperiul roman și cuprinde Roma, unde ani de zile îi macină pe invadatorii barbari cât și pe romani. Marcus Aurelius, împăratul filizof, atunci când iese cu legiunile din cetatea eternă și merge în nord pentru a ataca triburile barbare, se contaminează de la soldații barbari morți, fără a fi răniți, și moare de ciumă. Cristofor Columb și echipajele lui au „meritul” de a fi adus și diseminat în Europa sifilisul. Marinarii săi, bolnavi de sifilis, odată lăsați la vatră
Prelegeri academice by VASILE BURLUI () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92374]
-
cuprinde Roma, unde ani de zile îi macină pe invadatorii barbari cât și pe romani. Marcus Aurelius, împăratul filizof, atunci când iese cu legiunile din cetatea eternă și merge în nord pentru a ataca triburile barbare, se contaminează de la soldații barbari morți, fără a fi răniți, și moare de ciumă. Cristofor Columb și echipajele lui au „meritul” de a fi adus și diseminat în Europa sifilisul. Marinarii săi, bolnavi de sifilis, odată lăsați la vatră se angajează ca mercenari în armatele
Prelegeri academice by VASILE BURLUI () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92374]
-
o nevoie aproape patologică de înregimentare, ajunge să motiveze metafizic folosirea ghilotinei, bâtei și mitralierei, autoiluzionându-se că participă la o metanoia colectivă și la o „schimbare la față” națională chiar și atunci când nu e decât anexa mistico-filozofică a unei gloate barbare și criminale sau a unui grup de acțiune cu ambiția puterii, de stânga sau de dreapta. Fiindcă nu am trăit în acele vremuri - dar am trăit sub regimul comunist și am meditat de atunci încoace la problematica puterii - și fiindcă
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
picioare cerința lui Hristos care a poruncit Apostolilor să se ferească de patimi, învățând în același timp oamenii cum să se ferească de ele. Or exemplul pe care reformatorii l-au dat au „oferit lumii un spectacol dezgustător prin viciile barbare pe care uneori le-au afișat chiar ostentativ” conchide Paulescu. Pentru a fi cât se poate de convingător Paulescu recurge la o incursiune în viața, și îndeosebi în modul de viață al principalilor promotori ai reformei, judecându-i prin prisma
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
afirmă, mai ales în ipostaza lui Martin Luther. Din totdeauna aceste vicii au fost dăunătoare, în egală măsură pentru individ ca ființă și pentru popor ca vigoare, iar biblia le condamnă, nici mai mult nici mai puțin, decât ca vicii barbare. Situația a rămas la fel de valabilă și astăzi, mai ales din punct de vedere biologic, științific fiind demonstrat că datorită acestor vicii; obezitatea, alcoolismul și în special consumul de droguri (îndeosebi în rândurile tineretului) ca un corolar al civilizației, conduc la
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
a culturii noastre prin biserică i se adaugă un alt pericol. Acesta venea din nord vest, din partea ungurilor (coborând în hoarde din centrul Asiei sub conducerea lui Atilla) care încearcă catolicizarea românilor. Fenomenul avea să înceapă îndată după invazia ungurilor barbari (de origine turanică ca și bulgarii) care s-au așezat, în secolul al IX- lea, în Câmpia Panonică. Creștinarea acestora de către regele lor Ștefan la începutul mileniului al II-lea se va răsfrânge și asupra românilor odată cu ocuparea Transilvaniei. Va
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
când iconomul Daniil scrie în prefața unui lexicon nici mai mult nici mai puțin că limba greacă trebuie însușită, ca și datinile și obiceiurile grecești „Albanezi, români, bulgari, bucurați-vă și pregătiți-vă să vă faceți romei. Lăsați limba cea barbară, dialectul și datinile - ca ele să pară fabule strănepoților voștri. Veți onora Neamul și Patriile voastre prefăcându- le grecești”. În 1818 un aromân pe numele său Boiagi, care a scris o gramatică în românește pentru macedoromâni a fost declarat eretic
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
orice societate poate promova unitatea și cooperarea internă comparându-se ea însăși în mod favorabil față de altele. În mod semnificativ tendința către etnocentrism devine mult mai pro-nunțată în timp de război; fiecare țară în conflict evidențiază corectitudinea ei în contrast cu inamicul barbar. În ciuda realității că etnocentrismul este funcțional în anumite feluri, mulți sociologi îl văd ca fiind în general disfuncțional și încearcă să-l descurajeze. Mai întâi, acesta poate fi o sursă majoră de conflict în orice societate cu un grad semnificativ
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
ale gândirii lui Aaron este cel alcătuit din termenii civilizat-barbar. Desigur, patriotismul patologic este specific barbarilor, în timp ce gradul de civilizație și superioritate morală a europenilor au condus la rafinarea iubirii de nație sub forma patriotismului nobil. Patriotismul patologic al popoarelor barbare este reductibil la afecțiunea nemăsurată pentru pământul natal și prin "iubire egoistică de cei de un neam și sânge cu dânșii" (p. 7). În schimb, patriotismul nobil al popoarelor civilizate este caracterizat înainte de toate de dragostea pentru instituțiile, legile și
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
de apărat. Însă, chiar dacă legiunile militare au fost retrase la sud de Dunăre, "tot colonii, plugarii și alții, carii începuse economiia și lucrul cel de casă, acolo au rămas" (Micu, 1995, p. 42). Nici chiar confruntați cu valurile de popoare "barbare" care năvăleau furibund în cascade interminabile în Dacia romană nu avea să îi miște pe coloniștii aduși de Traian care s-au înrădăcinat în pământul dacic: "colonii romani [...] pururea au rămas în Dachiia" (Micu, 1995, p. 47). Astfel este formulată
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
această includere se va îndepărta decisiv de paradigma latinității absolute stabilite de Școala Ardeleană. Odată cu această asumare a dacilor, are loc și o sensibilă revalorizare a condiției lor. Dacă în scrierile cărturarilor ardeleni dacii nu erau decât un alt popor barbar care, provocând supremația Romei prin incursiunile de prădare la sud de Dunăre, și-au semnat sentința la dispariție istorică, Kogălniceanu se raportează admirativ față de puternicul stat dacic și mai ales față de năzuința acestui popor pentru independență. Iată cum este redactat
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
și mai ales față de năzuința acestui popor pentru independență. Iată cum este redactat paragraful de deschidere al operei istorice scrisă de viitorul om politic român: În primele secole după I. H. un stat puternic și măreț, un stat care deși barbar, a cutremurat Roma cea civilizată, un stat independent a existat acolo unde astăzi sunt situate Transilvania, Valahia, Banatul Timișoarei și Moldova. Acest stat este Dacia: el se întindea de la Tisa și Carpați până la Dunăre, la Nistru, și la Marea Neagră (Kogălniceanu
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
și a altuia vărsară sânge de rumân!" (Aaron, 1835, p. xi). Lipsa de solidaritate etnică și absența coeziunii naționale "supseră măduva țării mai mult decât răsboaele streine" (Aaron, 1835, p. xii). După dislocarea unității primordiale a Daciei Traiane de năvălirile barbare, un licăr de speranță pentru întregirea națională l-a reprezentat momentul fundării statului Țării Românești prin Negru Vodă. Totuși, speranța de reunificare a întregului primordial în cadrul statalității unice a Țării Românești a fost iremediabil spulberată odată cu întemeierea Principatului Moldovei de către
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
putea fi mai expres exprimat. Deplângând oportunitatea istorică pierdută de unire a Țării Românești cu Moldova, Basarabia și Bucuvina, pentru a căror alipire politică "ori că nu s-a făcut nici o mișcare, ori că nu s-a putut din pricina națiilor barbare ce au mai stăruit pe acele locuri până spre anul 1359" (Aaron, 1835, p. 29), Aaron punctează antecedentele istorice care nu trebuie repetate. Într-adevăr, unirea principatelor danubiene din 1859 își are propulsia ideologică în laboratorul ideatic ce se va
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
își părăsească patria" (p. 16). Aceeași idee își găsește ecou în manualul lui Albineț, publicat câțiva ani mai târziu în Moldova: "Dacia cucerită se priface în provincie romană, lăcuitorii sei parte se ucidu, parte își caută scăpare între alte nații barbare, eară parte se târăscu sclavi la Roma și prin osebite provincii ale Italiei" (Albineț, 1845, p. VI). În acest chip, prin "stârpirea Dacilor învinși de Augustul Traean", Dacia rămâne "deșertată de lăcuitori" (Albineț, 1845, pp. XXI, VI). Pentru justificarea măsurilor
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]