3,228 matches
-
era că n-avea nici o legătură cu ea. O scotea din minți. O făcea și puțin geloasă, presupun. Nu Îi era ea cel mai bun prieten? Nu-și spuseseră ei totul Întotdeauna? Nu făcea ea totul pentru el: gătea, Îi cosea, și ținea casa așa cum făcuse mama lor? Nu era ea cea care se ocupase de viermii de mătase de una singură, pentru ca el, frățiorul ei deștept, să poată lua lecții de greacă veche de la preot? Tot ea Îi spusese: ― Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
să se culce până la ora nouă, ca să se odihnească. Îi place să fie proaspăt dimineața. ― Asta-i bine. Bine. Amândoi deodată, Își puseră pălăriile pe cap și plecară. Și așa ajungem la săptămânile premergătoare serbării de absolvire. La Desdemona, care coase o vestă palikari, brodând-o cu ață roșie, albă și albastră. La Lefty, care pleacă de la lucru Într-o seară de vineri și traversează strada Miller ca să fie plătit din mașina blindată. Și iar la Lefty, În seara serbării, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
din spate ale acestuia urca acum Desdemona. ― Vindem mătăsurile direct din templu, Îi explică sora Wanda de deasupra ei. Facem singuri hainele, după tiparele pastorului Fard Însuși. După hainele strămoșilor noștri din Africa. Pe vremuri comandam materialul și noi doar coseam hainele. Dar cu Cri-za asta, materialele sunt din ce În ce mai greu de obținut. Așa că pastorul Fard el a avut una din revelațiile lui. A venit la mine o dimineață și spus: „Trebuie să deținem mijloacele și scopurile sericiculturii Însăși“. Așa vorbește el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
afară. Decorațiunile dinăuntru. Sora Wanda ajunse sus: ― Aici e grupa noastră de pregătire. Și deschise larg ușa. Desdemona păși pe ultima treaptă și le văzu. Douăzeci și trei de adolescente, toate Îmbrăcate În chador colorat și cu basma pe cap, cosând la pânze. Nici măcar nu-și ridicară privirile de la ce lucrau când Comandanta Supremă o aduse pe necunoscută. Cu capetele plecate, cu gurile ținând eventaie de ace cu gămălie, cu pantofii de piele acoperiți de tiv apăsând pedale nevăzute, acestea continuau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mic, care-mi ciuruise de zeci de ori fundul cu baterii de penicilină și streptomicină pentru orice strănut, și care încă nu se obișnuise cu numele mamei: tot doamna Cărtănescu îi zicea... Nu mai țin minte decât că numele doctoriței, cusut cu ață pe buzunarul halatului alb, a făcut atunci asupra mea o impresie cât se poate de neplăcută: era viu, se mișca încoace și-ncolo pe pieptul ei ca un fel de șerpișori înfometați... Mi s-a făcut rău deodată
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
în special pentru rubrica de decese). N-a mai vrut să plece, cu vremea n-a mai acceptat nici să fie plătită, o certa pe mama că nu-i gătește cum trebuie copilului, că nu-i calcă și nu-i coase, s-a ofuscat când un băiețel mai mare, în parc, nu i-a dat lui Pușița o sabie, iar mai târziu s-a făcut foc și pară când un băiețel mai mic, tot în parc, i-a cerut lui Pușița
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
chel, pe care au început să-l roadă reumatismele, tusea tabagică, gastrita și nostalgiile. E nostim și plăcut să te autocitezi, e ca și cum ai îmbrăca o cămașă pe care ai spălat-o și ai apretat-o singur, căreia i-ai cusut câțiva nasturi cu mâna ta. Iată textulețul: Eu și Pătrașcu Luigi, pionieri Aș putea să vă spun că razele soarelui, subțiri ca niște tăieței, se strecurau prin frunzișul plopilor din curte, se prelingeau pe zidurile școlii, pe tencuiala gri, zgrunțuroasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
cu un fular peste ochiul drept, apoi acel tu generic, prin care curge povestea, devine eu, persoana a doua singular se diluează și dispare, lăsând locul persoanei întâi. Și nici nu m-a prea durut când asistenta medicală mi-a cusut arcada. Eram în tabără la Poiana Izvoarelor, în vacanța de iarnă dintr-a șasea, înnebunit de-un joc secret, cu care ne umpleam serile în dormitor, după ce aprindeam focul în sobă cu bucăți de burete smulse din perne. Pe rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
mai năstrușnice fantezii create special, pentru o reprezentație bizară la circul din Capitală, sau provincie. Vestonul și pantalonii erau pline de un jeg greu suportabil derivând probabil dela resturi de mâncare ori muncă În mediul uleios având sute de petice cusute În mod grosolan Încât nu se mai știa care-i adaus și care a fost costumul inițial. Iar Încălțămintea...? Mare tragedie!! În plină iarnă, cu geruri cumplite și troiene masive de zăpadă, li se dăduse niște bocanci ce În realitate
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
efectiv doar un teanc de foi nelegate pe care le tipărise el Însuși Într-o prăvălie din piață. Transformase foile nelipite Într-o carte băgîndu-le, ca Într-un sandviș, Între două coperte de carton maroniu, dînd găuri În cotor și cosînd tot acest talmeș-balmeș cu ață albă groasă, de băcănie. Mie personal mi se părea că arată ca naiba. Însă era normal ca eu să am atitudinea asta, dată fiind experiența mea de viață. Scrisese titlul de mînă pe fiecare exemplar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
umezesc ușor și cu o mină de creion chimic, ce-o purtam la mine totdeauna, scriu un petec părinților. „Sunt sănătos, de la mine nu a ieșit nimic În legătură cu procesul. Nicu și Horia sunt În viață și vă urez tot binele.” Cos petecul În vatelina din umărul stâng, după ce o desfăcusem În straturi Între care așez pânza mea, o fixez cu ață, recos la loc haina. Nu se simțea și nu se vedea nimic suspect. Paule, aci ai scrisoarea. Când ajungi acasă
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
pe sub gene. Chiar și în lumina pâlpâitoare și palidă puteai să-ți dai seama de sclipirea culorilor de pe pleoapele lor, de pe umerii obrajilor, de roșul puternic, unsuros, al rujului de pe buzele lor. Pe tricouri, pe bluze și pe rochii își cususeră paiete cu ape verzi-albastre sau mov-indigo, care ardeau brusc într-o rază favorabilă de lumină. 126 Unghiile le erau lăcuite, chiar și cele de la picioare ale fetelor care veniseră în sandale. Când am trecut pe lângă ele, făcîndu-mă, ca de obicei
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
oficial Soarele Poporuluiă sub podea. Poți face extrem de multe lucruri cu șoarecii: îi poți găti (tocănițe, supe, piroști etc.Ă, îi poți comercializa (contra unor obiecte absolut inutile, cum ar fi capacele de oală, cărțile copiate etc.Ă, îți poți coase haine călduroase din blănița lor... Bătaia, mutilarea - metodele preferate de comunicare ale guguștiucilor Cel mai deprimant lucru e să te întorci seara acasă, mai ales când nu ești însurat, ca Benedikt al nostru: acolo unde nu te așteaptă nimeni cresc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
iubit-o întotdeauna. Totuși, „păpușa“ pe care am utilizat-o cel mai mult în jocurile mele din copilărie a fost un uriaș motan negru, încălțat cu botine ciclamen, pe care l-am ferfenițat de atâta hurducăială și zgâlțâială. A fost cusut de nu știu câte ori pe la stomac, ba chiar și botinele i-au fost reparate: cred că încă mai zace pe undeva, prin apartamentul părinților mei, chircit într-o pungă de plastic sau într-un sac, în cămară. În sfârșit, cea mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
mamelor, îți mulțumesc că mi-ai auzit gemetele inimii, un adânc mulțumesc pentru Maria Giudita. Amen“. Beppo ar fi vrut să-i spună ceva răutăcios, dar n-a putut să scoată nici un cuvânt. Era ca și cum buzele i-ar fi fost cusute de o mână invizibilă. Ziua următoare Beppo se hotărî să viziteze din nou Bologna, să vadă mai de aproape planșele lui Aldrovandi, cele cu animalele mării, cu toate că nu era sigur că biblioteca era deschisă în timpul verii. Înainte de a se așeza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
va porni în falange scheletice împotriva amintirilor mele, ca în Apocalipsa lui Brueghel. Am sărit în picioare la gândul ăsta, exact ca acum o săptămână, când am hotărât să nu mă mai privesc niciodată în oglindă. Și, așa cum atunci am cusut husa aceea de pânză cânepie, grosolană, cu care am învelit apele oglinzii, acum m-am hotărât să scriu, să fac din paginile astea altă husă, altă țesătură, care să mă apere de data asta nu de corpul, ci de psihicul
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
de la intrare, baia cu WC și dușul. Pe pereții odăii, frumos zugrăviți, câteva gobelinuri în culori degrade: un apus de soare, o fetiță cu gâscă și o femeie citind o scrisoare la fereastră (copie, probabil, după Vermeer). Firește, le-a cusut ea însăși când era mică. Camera e deocamdată goală, dar o simt venind. Firul mă leagă de mașinile ei cu numere imposibil de ținut minte (trei sute șaizeci și cît? o sută douăzeci și cît?), de străzile ei mărginite de școli
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
a lăsat s-o ating. Era geloasă pe privirile noastre, dar și fericită în același timp: Puia ne domina ca o zeiță a dragostei și-a morții. Balena a luat floarea și, după puțină ezitare, a îngenuncheat și i-a cusut-o jos, între faldurile fustei, doar la o palmă de gleznă. Puia avea pantofiori cu toc, din piele de șarpe. S-a așezat pe tron și a tras din faimoasa pălărie un bilețel pe care scria "camion". Apoi și-a
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
piele, tendoane uscate le mai atârnau de oasele galbene. Rînjindu-și dinții, cu ochii scurși pe obraz, cu coastele vizibile printre zdrențele care fluturau pe ei, tronau în mijlocul camionului, statuie ecvestră a disperării. O lance ruginită, cu vârful însîngerat și prapur cusut cu sârmă de aur, se legăna în mâna cavalerului. Ușori ca fulgul, săriră din camion, se îndreptară la pas spre gardul de la stradă, peste care trecură atât de lent, încît zborul lor prin aer părea că nu se mai termină
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
al clasei. Funia am făcut-o din sfoara unei planșe înfățișînd "Rapița". Într-o tăcere în care doar trosnetul flăcărilor se auzea, am dezbrăcat-o pe Zizi de toate hainele de pe ea, pe care eu însămi le croisem și le cususem cu-atîta trudă, și le-am aruncat pe rând în foc. Rochița se ridică imediat în tavan, ca un fluture de flacără și cenușă. Goală, Zizi era jalnică: un trup de cârpă, inform, de care fusese cusut grosolan capul de ipsos
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
le croisem și le cususem cu-atîta trudă, și le-am aruncat pe rând în foc. Rochița se ridică imediat în tavan, ca un fluture de flacără și cenușă. Goală, Zizi era jalnică: un trup de cârpă, inform, de care fusese cusut grosolan capul de ipsos. Era murdară, cenușie. Mâinile și picioarele, cilindrice, păreau de plastilină. Am atîrnat-o în ștreang și-am privit-o cum se leagănă, aruncând o umbră neagră, ascuțită, pe parchet. Am început să jucăm iar în jurul ei, dar
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
văzut decât foișorul cu fereastra sclipitoare din turnuri. Ajunsă acasă, am mâncat repede, răbdând sâcâielile lui Marcel cu stoicism și tăcând, rnai mult distrată decât încăpățînată, la întrebările și alintările mătușii mele. Dânsa, de altfel, săraca, până și la masă cosea un tiv la vreo fustă sau la altceva. Rupea ața cu dinții și mai mușca din pâine. M-am culcat, ghemuită în așternut, cu scoica minunat de dulce la pipăit sub pernă. Ardeam toată, în capul meu era un vârtej
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Răzbunarea omului e de astădată integrală și definitivă în fragila lui existență. Omul și-s făcut cartea în toată materialitatea și spiritualitatea ei; el o gândește, el o scrie, el îi dă hîrtia, cerneala, tiparul, îi adună foile, i le coase, e le leagă; el o citește. În conspirația intelectului față de natură, cartea solidarizează azi 2 miliarde de suflete împotriva unui destin, care cu variantele lui a rămas același. Omul se isprăvește și cartea lui de-abia începe. Uite, mii de
A doua oară unu by Hluşcu Mariana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92968]
-
întuneric atât de des că, instinctiv, mă întorc spre fereastră. Luna bate în geam, dar nu pătrunde în cameră. Nu cade nici pe pervaz, nici pe ruloul storurilor. Pe fondul geamului, speteaza fotoliului pe care mama stătea de obicei și cosea se conturează neagră, ca un ciot. Când îmi iau ochii de la geam, întunericul se face și mai negru. Acum știu că mă aflu la doi pași de pat. Aud cum îmi bate inima și simt deja în nări mirosul cald
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
căci cocaina fusese dizolvată într-un pahar cu apă și băută) și moartea prin sufocare. La piept, într-un buzunar interior al hainei, au fost găsite: 1) un săculeț vechi din bumbac, cu zece monede de argint de cinci copeici cusute în el și 2) un manuscris care avea pe prima pagină scrijelite, cu litere mari și neregulate, trei cuvinte: „Burkeviț a refuzat“. Remarcabil în sine, Romanul cocainei a suscitat și continuă să suscite, atât în Rusia, cât și în Occident
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]