6,297 matches
-
de insurmontabilă distanță între opera totuși atât de apropiată și noi, pe care cu stângăcie o numim sentimentul sacrului. Ca și cum înmulțirea templelor și a semizeilor artei, alături de proliferarea administratorilor și mediatorilor transmiterii culturale, ar traduce nu o revigorare, ci un declin al credinței noastre în transcendența formelor. Ca și cum virtutea de comuniune a privirii estetice ar scădea o dată cu inflația simbolurilor ei. Cultul artei, această ieșire religioasă din religie, ultima credință a necredincioșilor, seamănă cu o evlavie sceptică; iar muzeele noastre cu niște
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
întotdeauna util să corelăm forma literară cu starea transmisiilor materiale. Pentru Franța, arta epistolară, de la Doamna de Sévigné la Marcel Jouhandeau, se naște odată cu poșta și moare odată cu telefonul. Romanul-foileton, de la Eugène Sue la Simenon, cunoaște succesul cu ajutorul rotativei și declinul după apariția imaginii-sunet. Marele reportaj, care-i succede, de la Albert Londres la Roger Vailland, trecând prin Kessel și Sartre, se naște odată cu telegrafia fără fir, ajunge la apogeu cu fotografia de presă (Paris-Soir, 1931) și moare cu transmisia prin satelit
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
le poate vedea de acasă, întorcând butonul? Televiziunea istoriei a modificat tele-scriitura ei, deplasând condeiele de la povestirea la cald sau de la mărirea de la distanță spre analiza a posteriori. Tehnologia electromagnetică a făcut scrierea rece și, mai ales, a împins în declin două genuri literare capitale: ekphrasis, sau descrierea operelor de artă de către un temperament (Stendhal în Italia, dacă vrem) și rescrierea decalată a istoriei trăite (Chateaubrind în Memorii de dincolo de mormânt sau Jurnalul de tip gidian). Memoria analogică (peliculă sau bandă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
ni se prezinte motu proprio, devalorizează memoria "făcută de mână", această viclenie de artizan. Îi marginalizează atât pe pictorul duminical cu șevaletul său portativ cât și, în informații, pe reporterul Tintin, cu stilograful sau Remington-ul lui. Am putea să delimităm declinul imaginilor după cel al măsurilor polițienești. Până când o pânză sau o sculptură au stârnit scandal? Începând de la ce dată comisarii nu s-au mai prezentat în galeriile de artă din Paris pentru a cere retragerea din vitrină a unui tablou
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
retragerea unui tablou dintr-un pavilion oficial? Filmul a preluat ștafeta; interzicerea Călugăriței lui Rivette, în 1967, provoacă revoluția din '68, dar mai ales atestă autoritatea socială a cinematografiei. Istoria succesivelor mecanisme de cenzură urmează pas cu pas ascensiunea și declinul eficacităților vizuale. La fel de revelatoare ar fi istoria celebrărilor, cealaltă față a reprimărilor. Epoca noastră este prima pasionată de manuscrisele autorilor, pe care le înconjoară cu toate îngrijirile, teoretice și materiale, și asta cu atât mai mult cu cât computerul înlocuiește
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
care le înconjoară cu toate îngrijirile, teoretice și materiale, și asta cu atât mai mult cu cât computerul înlocuiește pagina albă cu ecranul albăstrui acasă la scriitorii în activitate. Venerăm ceea ce se pierde. În general, când impactul lui intră în declin, unui domeniu de imagini i se oferă un muzeu, panglica roșie a retragerii. Efectul de patrimoniu este totodată un kick upstairs pentru imagisticile aflate în dificultate. Nu există, cel puțin în Europa, muzee ale televiziunii, dar ale cinematografului da, fiindcă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Creșterea vizibilității a devenit imperativul general. Lucru care începe cu căutarea de acum obligatorie a ilustrației de pe supracoperta cărții (bătaie de cap pentru autori, dar noroc providențial pentru documentariști), problemă rezolvată cel mai adesea prin punerea fotografiei autorului pe copertă. Declinul puterii intelectuale ca atare s-a renegociat așadar prin viziomorfoza clasei care discută. Mutația a avut drept semn exterior un transfer de aroganță: modestia nouă a scribilor de modă veche. Preeminența unei profesii se măsoară după marja ei de impunitate
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
verificare, între teasing și news. Nu mai vedem, ci controlăm dacă totul se derulează bine, cum a fost prevăzut. Așa cum afirmația "totul este artă" indică o lume în care arta nu mai e mare lucru, "totul la vedere" marchează deopotrivă declinul privirii și triumful ei. S-ar zice că imaginile frumoase înmulțesc nevăzătorii. Ca turiști, cu cât mitraliem mai mult peisajele și monumentele, cu atât le contemplăm mai puțin. Prădătorului de imagini nu prea-i pasă de prăzile lui. Nu mai
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
milioanele de monade puternic izolate și cablate? Resurecția omului providențial prin mica lucarnă? Nu ține ea, într-adevăr, de o dispoziție plebiscitară? Izolatorul nostru de masă are solide calități bonapartiste și cezaric (iar triumful lui n-a corespuns întâmplător cu declinul parlamentelor și-al partidelor, cu consolidarea executivelor și a unei anumite tehnocrații). Satul audiovizual agrarizează, în felul lui, societățile postindustriale. Ultimul stadiu al comunicării se întâlnește astfel cu "mijloacele de comunicație proaste" din Franța parcelară și rurală de la 1848, așa cum
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
de timp. Descompunerea imaginii în pixeli? Explozie poantilistă a informației. Montaj cut sau în mozaic? Dezarticularea logică a faptelor. Cultura detaliului, a frânturii, a fragmentării, fărâmițarea vechilor dialectici ale totalității, substituirea peste tot a globalului cu fractalul, rezumată uneori prin "declinul marilor povestiri", nu puțin datorează dislocării optice a obiectelor, ca și a operelor de artă, prin aparatele de luat vederi, montajul cinematografic, zoom-ul televizual, clicul informatic etc. Fiecare dintre aceste proceduri duce la o conduită, iar ansamblul acestor conduite
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
a nu dezechilibra fragilul echilibru european. De aceea ea ajuta statele mici, dar cu un mare potențial cum ar fi Olanda, ajutor nerecunoscut de către Coroană, spre a putea controla marile puteri. Dacă din punct de vedere militar Anglia era în declin, din punct de vedere economic și social perioada la care ne referim este una foarte prosperă. Tot ceea ce ține de Imperiul britanic și spiritul englez își are rădăcinile în ceea ce s-a întâmplat în secolele sus amintite. Politica liberală adoptată
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
din Italia, Spania, Grecia. Tonul festivist al responsabililor europeni este umbrit și de constatarea crudă că universitățile europene nu prea contează În clasamentele internaționale. Se Înregistrează, fără Îndoială, un contrast Între trecutul glorios și prezentul mediocru. Universitățile europene sunt În declin, chiar În criză. Analiștii au și găsit explicația: lipsa fondurilor satisfăcătoare, ecartul dintre dotația publică și nevoile reale, În condițiile În care În majoritatea universităților europene studiile sunt gratuite sau aproape. Concluzia: autonomia fără mijloace financiare este doar un paliativ
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
sacrul de circumstanță la apostazia personajului. Vina tragică pe care și-a asumat-o falsul taumaturg și din care încearcă să iasă prin studiile de teologie, eșecul celei de a doua treziri care ar fi însemnat declanșarea procesului de anamneză, declinul mitologiei prin proclamarea ideii de deus otiosus marchează pierderea comunicării cu sacrul și decăderea doctorului Martin din categoria inițiaților 273. Apariția lui Dumitru recuperează "ruptura ontologică" pe care o trăiește Dugay, prin anamneză; acest mesager sacru reface legătura dintre lumea
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
cele din trecut, nu sunt suficiente pentru a-l face să accepte o perioadă din viață în care mulți văd numai o inevitabilă și apăsătoare fatalitate. Astăzi, este foarte răspândită imaginea celei de-a treia vârste ca o fază de declin în care insuficiența umană și socială este dată ca sigură și iremediabilă. În realitate, vârsta bătrâneții este diversificată. Bătrânii nu alcătuiesc un grup uman omogen și bătrânețea nu este trăită în același fel de toți. Sunt bătrâni capabili să înțeleagă
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
memorie colectivă? Și la ce ne-ar fi de folos cadrele care nu subzistă decît ca noțiuni istorice, impersonale și sobre? Grupurile, în care se elaborau odinioară concepțiile și un spirit care dominau un timp întreaga societate, intră repede în declin, făcînd loc altora care țin, o perioadă, sceptrul moralei și care formează opinia publică după noile modele. Am putea crede că lumea asupra căreia, odată cu bunicii noștri, ne-am aplecat din nou a dispărut deodată. Ca și cum, din timpul intermediar între
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
lumea artei spre o analiză a ceea ce diferențiază arta sacră autentică pe care am încercat să o definim în paginile anterioare de multitudinea de creații actuale, ce tratează subiecte de ordin sacru sau religios. Un posibil răspuns poate consta în declinul inevitabil despre care vorbește Michel Quenot 512, derapaj generat de renunțarea la canoanele iconografice consacrate ale Bisericii Orientale și de "abandonarea viziunii patristice"513 cu privire la modalitățile de reprezentare vizuală a sacrului. De altfel, însăși departajarea artistică între Răsăritul și Apusul
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
ar indica structura morală a omului. Deși ideea lui Gall a avut urmări importante în știință, conducând la preocuparea pentru localizarea cerebrală a diverselor funcții, interesul pentru trăsăturile faciale ca expresie a caracterului omului se restrânge treptat, în paralel cu declinul portretului. La vremea lor însă, ideile lui Gall erau atât de importante încât Hegel le-a comentat pe larg în Fenomenologia Spiritului (1807Ă. Cercetările de fisiognomie în tradiția inițiată de Lavater continuă și în prezent, mai ales în școala franceză
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
personale. De asemenea, cresc nivelul autopercepției și autocunoașterii, cu ignorarea evenimentelor de viață nesemnificative. În același timp, efectul influențelor socioculturale scade odată cu vârsta. Astfel, copilul face achiziții complexe, adultul coalizează stabilitatea și flexibilitatea, iar vârstnicul participă la un management al declinului (Baltes, 1997Ă. Dimensiuni precum extroversiunea, farmecul, deschiderea spirituală se modifică și tardiv, în roluri existențiale valorizante, de succes. Nevroticismul și chiar extroversiunea scad odată cu vârsta; conștiinciozitatea și farmecul, în schimb, se accentuează (Field și Miusap, 1991Ă. Au continuitate în dinamica
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
sine, opinia publică o privește adesea cu neîncredere, uneori cu frică. Memoria recentă face presiuni asupra istoriei, gândirea critică devine "hipercritică", chiar "denunțare", asistăm la "sfârșitul marilor povestiri" (J. F. Lyotard), la creșterea interesului pentru "denaturalizare", la "criza politicului", la "declinul mișcării muncitorești", la epuizarea unor forme "clasice" de acțiune colectivă. Nu a fost abandonat cadrul statului-națiune, nici cel al relațiilor internaționale, dar după "Războiul Rece" și după atentatele din 2001, lumea pare dominată de capitalismul financiar, de logica pieții. Societatea
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
au profitat din plin. Unele au recurs la sociologie ca să-și crească profitul. Altele și-au construit centre de cercetare, laboratoare proprii. Și întreprinderile europene au apelat la științele sociale în efortul de a pricepe societatea, solidaritatea 21, "principiul precauției", "declinul instituțiilor", de unde pleacă "dezvoltarea atitudinii critice" a lucrătorilor. Întreprinderea deschisă este mai conștientă decât cea închisă că se află pe o piață concurențială mondială. Dar de ce lucrătorii care se plâng și astăzi la locurile lor de muncă nu mai protestează
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
oamenii secolului XX, și am învățat să trăim într-o lume în care masacrele, torturile, atentatele teroriste, migrația în masă au devenit experiențe cotidiene, pe care aproape că nu le mai remarcăm, dar aspectul tragic mai mare este cel al declinului unor instituții, fapt care slăbește normativitatea în societățile pluraliste. Nu toți oamenii, grupurile, societățile se obosesc să se recunoască reciproc, conflictele rămân la ordinea zilei... Este reală ascensiunea "societății indivizilor" și nu trebuie subestimate câștigurile acesteia (democrația, libertatea, autonomia față de
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
unei istorii, al ansamblului factorilor social-istorici ce intervin în socializarea lui și al factorilor psihici care-i definesc personalitatea. În zilele noastre asistăm la împrăștierea socialului, a familiei, a instituțiilor, la creșterea egocentrării. Tocmai acum, când "marile utopii" sunt în declin, când trăim crize, "criza de sens", se așteaptă mai mult de la individ ca el "să facă față", să se descurce singur. Tocmai acum i se cere lui să umple "vidul social", să devină "contabilul propriei existențe", "gestionarul propriilor rezultate", să
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
la generalizarea unor valori ale autonomiei în ansamblul vieții sociale, dar accentul a fost pus pe aspectul personal, pe reprezentările centrate pe individ și pe cele care alimentează pove-știrile despre slăbirea regulilor sociale, a liantului social, despre "dezinstituționalizare", "pierderea reperelor", "declinul vieții publice", "privatizarea existenței", totul petrecându-se ca și cum, "fiecare individ și-ar avea propria personalitate ca totem" (Cl.-L. Strauss). Mult timp, accentul fusese pus pe societate, pe structuri, pe viața socială. "Analizați constituția empirică a omului și nu veți
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
și calitatea vieții. În etapa tranziției la economia de piață (1993-1996) s-a înregistrat o oarecare creștere a produsului intern brut, concomitent cu o involuție a industriei extractive (-9,8%). După 1996, ca efect al demarării altor reforme, are loc declinul produsului intern brut (cu 6,1% în 1997, cu 4,8% în 1998, cu 1,2% în 1999), primele efecte pozitive apărând spre sfârșitul anului 2000, când produsul intern brut a început să crească din nou. Între 2001-2006, a avut
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
politice, a procedurilor administrative, metode de lucru interdisciplinare, resurse umane disponibile și cooperarea între diferitele autorități, inclusiv între asociații și rețele. Satele " În ce societate trăim?" se întrebau Fr. Dubet și D. Martuccelli 281. Într-una în care este "în declin ideea de societate", în care "dispare conturul claselor sociale", "viața comunității e tulbure", "crește instabilitatea", "se fragmentează ocupațiile", "crește dramatic șomajul", în care "mecanismele integrării se strică", individul este "supus mereu la probe" care îl tensionează psihic, îl stresează. "Decade
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]