6,028 matches
-
potrivește, râse Darcey. Dar am să încerc. —Chiar te rog. Și astfel știu că n-o să fim îmbrăcate la fel. Ascultă, tu vii cu cineva anume? Dacă nu, putem merge împreună. —Ăăă... — A, sigur - te-ai măritat, nu-i așa? exclamă Carol înainte ca prietena ei să aibă timp să răspundă. Am auzit de la cineva. —Chiar? — Nu țin minte cine mi-a spus, se încruntă Carol. — Am divorțat, o informă Darcey. —Uau, văd că nu stăm prea bine. Eram patru fete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
a pierit sentimentul de vinovăție față de tine. —Așa deci. Și mă simt groaznic pentru faptul că poate ai călătorit până aici din cine știe ce motiv trăsnit legat de căsătoria noastră eșuată; pentru că nu era nevoie să vii. Ce pisăloagă ești, femeie, exclamă el. Pe toate trebuie să le diseci. Nu uita că acum sunt sedată, îi aminti Darcey. Creierul meu nu funcționează în regim normal. —Bine, te iert. Ce mai face Anna? întrebă ea brusc. —Bine, spuse Neil. Cum spuneam, e puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
le sortezi. Dar, dacă ții tu minte, le lăsai să se usuce pe calorifer zile întregi, așa că toate ieșeau țepene din mâinile tale. —Și ce dacă nu sunt casnică din fire? zise Darcey. —Păi, văd că ești, tocmai asta e! exclamă el. Parcă ar fi o casă de la televizor. Femeia îi zâmbi. Întotdeauna fac curățenie înainte să plec din țară, spuse. N-ai văzut cum arată de obicei. Sper că nu, răspunse el. Nu mi-ar plăcea să-mi dau seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
de obicei. Sper că nu, răspunse el. Nu mi-ar plăcea să-mi dau seama că te-ai schimbat atât de tare. A fost și-așa un șoc destul de mare când te-am văzut prima oară. —De ce? —Părul, hainele, totul! exclamă el. Darcey, ai aerul ăsta de femeie de afaceri absolut fenomenal. Sincer, mi s-a tăiat răsuflarea când te-am văzut. —Vorbești prostii, spuse ea stânjenită. Nu arăt așa de bine. Nu e chestie de frumusețe, explică el. E... chestie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
te pregătești temeinic pentru călătorii. —E un exercițiu bun. — Eu cred că de la el ai luat-o. Darcey ridică din umeri. Poate că l-am văzut plecând în destule călătorii fără mine. Anna o fixă cu privirea. Fii serioasă, Sweeney! exclamă Darcey. Ți-am povestit cum stau lucrurile. El pleca în interes de serviciu. Fără mine. Dar erau doar călătorii de afaceri, mi-am dat seama de asta acum. Și dacă ți-ai fi dat seama atunci, crezi că ai mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
doar pentru că doi oameni nu se sfâșie unul pe celălalt prin tribunale nu înseamnă că în sinea lor vor să se împace. Eram curioasă, atâta tot, spuse Anna. Te cam lipești de el, nu-i așa? Nu, nu e adevărat! exclamă Darcey furioasă. Anna o examină gânditoare. —Ești sigură că nu mai ai sentimente pentru el? Singurele sentimente pe care le am sunt de jenă că totul a luat-o razna și el a trebuit să apară. Anna tăcu. —Tu ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
zise să nu mai fie atât de dură. Le părăsise, adevărat, dar pe Clem o iubea sincer. Și era disperat la gândul că nu o va mai vedea pe Steffi în fiecare zi. —Pentru noi nu își făcea atâtea griji! exclamă Darcey. Ele crescuseră deja, îi reaminti Minette. Și și-așa nu-l vedeau în fiecare zi. Și desigur că fusese dureros, dar adevărul era că acum se simțea fericită. Poate că nu asta sperase, însă era mulțumită de viața ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
afacerea mea. Se scărpină în cap pe sub șapcă. Vreți să intrați și să vă uitați? — Am putea? Minette era încântată. —Sigur. Apăsă pe un buton și poarta se deschise. — Bine ați venit la castelul Rathfinan. Eu sunt Malachy Finan. —Dumnezeule, exclamă Darcey, asta e casa strămoșilor dumneavoastră? Familia dumneavoastră a trăit aici de multe generații? — De fapt nu, răspunse el. Am ales castelul ăsta din cauza numelui. —Ce coincidență. Minette și Darcey intrară pe poarta deschisă. — Sunteți sigură că puteți să ajungeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Nieve. Mai sunt și alți prieteni mai vechi invitați și s-ar întreba de ce nu e aici. —Ai fi putut să le spui că nu și-a găsit timp să vină. Dar nu știu cu cine a mai ținut legătura! exclamă Nieve. Dacă spuneam cuiva că nu a putut veni și ea afla după aceea, deși nu am invitat-o... —Cui îi pasă? întrebă Gail. —Mie, i-o întoarse Nieve. În plus, vreau să vină să vadă că mă mărit. Vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ai înroșit toată de atâta amor, i-o întoarse Darcey. —Pentru Dumnezeu! Minette schimbă brusc viteza, iar Darcey icni de durere simțind hurducătura mașinii. Doar nu ești geloasă că mă distrez puțin cu Malachy, nu-i așa? — Sigur că nu! exclamă Darcey. Știi că te-am încurajat mereu să ieși în lume și să te distrezi de când tata a fost așa un nenorocit. — Te rog, nu vorbi urât despre tatăl tău, zise Minette. —De ce nu? E un nenorocit. Toți bărbații sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ar fi preferat să nu se întoarcă deloc, iar gemenele, care o vizitaseră cu o noapte înainte ca să vadă cum se simțea, îi spuseră că era stupid să se urce din nou în tren. —Mai ia-ți niște zile libere! exclamă Tish. N-o să vrea nimeni să te vadă întoarsă la birou arătând ca o figurantă din Mumia. — Odihnește-te, o sfătui Amelie. La naiba, mie mi-ar plăcea să-mi iau câteva săptămâni de vacanță și să n-am nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
prezență a fostei lui iubite? Știa el despre ea mai multe decât Nieve? — Mai e ceva, îi spuse acum lui Lorelei. E vorba despre una dintre invitate. Lorelei se încruntă în timp ce Nieve îi explica situația. — Fir-ar să fie, femeie, exclamă organizatoarea, nu crezi că ziua nunții tale e îndeajuns de stresantă fără să mai fie nevoie să te și temi de foste iubite sărite de pe fix? — Știu, știu, se învoi Nieve cu o senzație crescândă de panică. Uite ce e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
structură solidă care o făcea să simtă că și compania era solidă - însă cameramanul focaliză imaginea pe ușa imobilului, unde Mike Horgan era scos cu forța în jos pe scările de granit și prin piațetă spre mașina de poliție. —Dumnezeule! exclamă ea. Murphy Lewidge își croi drum prin mulțimea de invitați ca să ajungă lângă ea. Ce naiba se întâmplă? întrebă el. —Ennco, zise Nieve. Avem probleme. Privi în jurul ei la oameni. Are cineva un telefon mobil? —Poftim. Darcey îi înmână Motorola ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
justifice pretinzând că se îndrăgostise și-așa de ea). Însă fraudă? Înșelăciune? Nu putea s-o creadă în stare de așa ceva. —Și la școală încălca regulile, observă Rosa. Nu copia la examene? Darcey se încruntă. — Nu, nu copia. Fii serioasă! exclamă Rosa neîncrezătoare. De câte ori lua note mai bune decât tine? Își făcea copiuțe pe bancă folosind un ac. — Nici vorbă, stărui Darcey. —Toată lumea știa că așa face, zise și Carol. Nu-mi vine să cred că tu nu erai la curent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
iubito, zise el. Bine, e un regres uriaș. Nu vreau să minimalizez situația. Dar ne putem reveni și din asta. Înălță capul pentru a-l privi, iar el observă că avea ochii roșii și umflați de plâns. —Să ne revenim? exclamă ea cu un glas spart. Să ne revenim? Nimeni nu își poate reveni din pierderile pe care la avem noi. Nimeni. E vorba de viața mea, de cariera mea, de reputația mea. Și de milioane de dolari. Tot viitorul nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Mult prea greu, chiar și pentru ea. Darcey și Aidan încă stăteau la masa de fier forjat când sosi Lorelei. Purta unul dintre costumele ei în stil Channel, dar de data asta ochelarii enormi de soare îi acopereau ochii. A, exclamă ea zărindu-l pe Aidan. Mirele. Măcar o jumătate din fericitul cuplu e prezentă. Unde e Nieve? Sunt multe de făcut astăzi. —Ăă, nu știm unde e, zise Darcey. În spatele ochelarilor, ochii lui Lorelei se îngustară. —Cealaltă femeie, observă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Nieve e... prietena mea. Mobilul din mâinile dumneavoastră e al meu, l-a luat din greșeală. E acolo? —Așteptați. Se creă o mică agitație și un murmur de glasuri cât timp Darcey privi nerăbdătoare spre oamenii din jurul ei. — Alo. —Nieve! exclamă Darcey ușurată. Unde ești? Ești bine? Aidan e aici. E groaznic de îngrijorat. Sunt în regulă, zise Nieve. Sunt la un motel la vreo cincizeci de kilometri de oraș. Am făcut autostopul azi-dimineață. —Nieve! Haide, nu e mare lucru. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
și că spațiul rezervat avea să arate cam pustiu. Cu toate acestea, pe la ora opt, barul gemea de lume, iar ea își dădu seama că trei sferturi din cei invitați se prezentaseră să îi ureze noroc. Sigur că au venit, exclamă Anna cu o privire care punea la îndoială sănătatea mintală a prietenei ei. De ce n-ar fi venit? Astă-seară e un meci de fotbal, îi explică Darcey. Și știi cât de înnebuniți sunt după fotbal. Da, dar preferă să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
E minunat că ai primit slujba, îi zise John Kennealy mai târziu, stând de vorbă cu ea. Dar cu cine am să te pot oare înlocui în echipa pentru concursul de cultură generală? Ea chicoti: —Neil Lomond? —Mai lasă-mă! exclamă el pe un ton prietenos. Totuși... Cercetă scrutător mulțimea de oameni. Poate că e un înlocuitor bun. Darcey urmări privirea lui John și îl văzu pe Neil croindu-și drum prin mulțime. Bună, zise el. Îmi cer scuze pentru întârziere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
doamna Nieve Clarke“ de parcă aș fi un copil. Nu știam că o să însemne așa de mult pentru mine. Mă bucur că ești fericită, spuse Darcey. Și mă bucur sincer că FBI-ul te-a lăsat în pace. —Uau, și eu, exclamă Nieve cu candoare. A fost multă bătaie de cap. Dar s-a rezolvat totul. Și despre asta voiam să-ți povestesc. Noii proprietari ți-au oferit o slujbă? — Până la urmă nu. Sigur că i-au oferit una Paolei. Știi, tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
acum, și cu privirea confuză. Vulnerabilă și puternică în același timp. Pentru memoria ta în care rămân întipărite tot felul de treburi aparent inutile care până la urmă se dovedesc folositoare! Pentru felul în care plângi. Sau râzi. Sau... — Oprește-te! exclamă ea trecându-și mâinile prin părul ciufulit. Doamne, Neil, nu mai încerca să mă descrii ca pe un om extraordinar când am fost cel mai mare monstru din câți au făcut vreodată umbră pământului. Ai avut dreptate când ai spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
interacție nucleară tare, desemnează câmpul nevăzut de linii care unește subteran anumite puncte tari ale compoziției, linii invizibile ochiului ce se oprește la suprafața tabloului, Dar cu pictura din biserică cum e? întreb eu atunci, Daniel vrea să știe, Oh! exclamă el lung, E cu totul altceva! și mai mult acum nu-mi spune, în lumina dulce a unei ultime priviri în urmă a soarelui, Autoportretul, un câmp de forțe deocamdată în dezechilibru, desenul aproape inexistent, chiar dacă se pot ghici ascunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Nu-mi amintesc să mai fi scris cineva în caietul meu, nu l-am mai deschis de mult, de, Citește să vedem despre ce e vorba! 7 august, Tu ești plecat prin sat cu caietul de schițe după tine, Ana! Exclamă Theo ridicându-se în capul oaselor, E Ana! Citește! Te iubesc, Theo! Tocmai am terminat de citit din caietul tău, te rog să mă ierți, dar scoțându-ți lucrurile din rucsac am dat de el și firește curiozitatea mea, n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
în biserică numai până la vecernie, intrăm acum, pronaosul, cele șapte sinoade ecumenice, în aer mâna ta descriind ceea ce ochii mei furați de buzele tale neglijează cu atâta mărinimie, te desprinzi liber de lângă mine, De când mi-am dorit s-o văd! exclamând tu cu ascunsă bucurie, eu uimită așteptând ca ochii tăi să se întoarcă din nou la mine, Acolo în calota semisferică! Dar eu vreau să-mi dezvălui tu, trupul tău arcuindu-se să zboare mai aproape de, Cina din Mavri, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
lui Theo, Theo! Sunt tot murdar de vopsele?! Mai citește o dată pagina cu Agapia, mă roagă el, și eu reîncep lectura de la 20 august, Agapia, De ce m-a pus oare să-i mai citesc o dată?! Sunt tot murdar de vopsele! exclamă el pentru sine și se frământă în patul larg, Du-te acum, Daniel! vreau să rămân dingur! Nu m-a mai pus să-i citesc în seara asta, IV La amiază s-au lăsat iarăși căldurile, e mare zăpușeală, au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]