3,792 matches
-
sprijinit apoi de domnitorul Alexandru Moruzi, S. va fi noul mitropolit al Moldovei (1792-1803). Într-un raport asupra situației școlilor din Moldova S. avansează idei inspirate de „adâncul Montesquieu”, ca unul ce cunoștea bine limba franceză, ca și pe cea greacă. Fapt remarcabil pentru un cleric, el recomandă, din rațiuni practice, studiul „științelor” la Academia Domnească, pentru pregătirea inginerilor hotarnici. La Tipografia Mitropoliei, reorganizată prin grija sa, face lucrare de îndrumător al cărților imprimate. În 1794 adaugă la Psaltirea prorocului și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289844_a_291173]
-
însă semne că ar și „asculta” rapoartele lui Blutte, acestea fiind doar „auzite”, fără ca nici o decizie să fie luată pentru a contura o politică mai fermă față de Rusia pe tărâmul chestiunii românești. însuși Metternich critica disocierea chestiunii românești de cea greacă, lipsa unor garanții colective asupra Principatelor, ca și conciliatorismul englez față de Rusia: „Excluzând teritoriul european al Turciei de sub garanția generală a statelor europene, s-a făcut o mare greșeală. A doua greșeală, mult mai gravă prin urmările ei, a fost
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
a contelui Samuel Teleki din Târgu Mureș, cancelar al Transilvaniei, colecționar pasionat. Catalogul acestei strălucite biblioteci (publicat la Viena între anii 1796-1819, în patru volume), alcătuit de cancelar, cuprinde 40.000 de înregistrări, între care incunabule și cărți în latină, greacă, germană, franceză, engleză, arabă, ebraică, italiană. El a adăpostit această bogată colecție într o clădire construită special între anii 1799-1802, în care se află și acum, aproape neschimbată. Deschisă pentru public în 1802, ea a fost frecventată de intelectuali români
Biblioteconomie în întrebări şi răspunsuri by Marinescu Nicoleta () [Corola-publishinghouse/Science/450_a_1367]
-
în sensul tehnicei) 4. Litere (gramatică, retorică, poezie) 5. Biografie, geografie și voiaje, istorie Împărțirea pe discipline este strâns legată de activitatea Academiei din acea vreme, de obiectele care se studiază. Titlurile sunt așezate alfabetic, pe limbi, în ordinea următoare: greacă, latină, franceză, italiană, germană, română. Nu se face diferența între carte și revistă. La fiecare carte se menționează autorul, titlul, locul, anul, numărul volumelor și formatul, uneori apare menționată și ediția. Catalogul, alcătuit corect și îngrijit, servește până pe la 1860
Biblioteconomie în întrebări şi răspunsuri by Marinescu Nicoleta () [Corola-publishinghouse/Science/450_a_1367]
-
acestora împotriva lui Dumnezeu, prezintă trăsături comune cu Satana din Apocalipsa lui Ioan. Această căpetenie va fi înlănțuită, apoi aruncată într‑un loc întunecos și acoperită cu pietre uriașe. Va rămâne acolo până la sfârșitul lumii. - Belial/r: Bel...ar, în greacă. Apare, între altele, în Cartea Jubileelor 1, 20 (cu forma „duhul lui Belial”); 15, 33; Testamentul lui Ruben 4, 7; Testamentul lui Simeon 5, 3; Testamentul lui Levi 3, 3; 18, 12; Testamentul lui Iuda 25, 3; Testamentul lui Dan
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
italieni. De asemenea, Enrico Norelli a publicat o traducere franceză însoțită de o amplă introducere și de comentarii deosebit de stimulente. Considerăm concluziile sale absolut convingătoare, motiv pentru care le vom adopta în cele ce urmează. Limba originară a scrierii este greaca. Cu toate acestea, textul nu s‑a păstrat în întregime decât în etiopiana antică, grație faptului că în Etiopia Urcarea la cer... a fost multă vreme considerată o scriere canonică și inclusă ca atare în Vechiul Testament. S‑au păstrat câteva
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
acestea, textul nu s‑a păstrat în întregime decât în etiopiana antică, grație faptului că în Etiopia Urcarea la cer... a fost multă vreme considerată o scriere canonică și inclusă ca atare în Vechiul Testament. S‑au păstrat câteva fragmente în greacă, două fragmente destul de consistente în latină și câteva în coptă. Apocrifa este compusă din două secțiuni, numite convențional: „Martiriul lui Isaia” (cap. 1-5) și „Vedenia lui Isaia” (cap. 6-11). Așa cum arată Norelli, cele două secțiuni au „orientări teologice” diferite, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
figurii Anticristului. Anticristul antilogos și pseudoexeget Origen adresează un discurs cu totul diferit fraților săi creștini. Textul, de care ne vom ocupa în paginile următoare, se află în Comentariul la Evanghelia după Matei și a fost păstrat, în fragmente, în greacă, și integral, într‑o traducere latină din secolul al V‑lea. Această traducere a fost editată de Klostermann sub titlul de Commentariorum in Matthaeum series. Fragmentul care suscită interpretarea cu totul originală a alexandrinului face parte din „mica Apocalipsă” a
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
a secolului al III‑lea și a murit ca martir, se pare, în timpul persecuției lui Dioclețian (304). În De uiris illustribus, Ieronim face această scurtă însemnare biografică: „Victorin, episcop de Poetovio, nu era deprins cu latina tot așa cum era cu greaca. Datorită felului în care scrie, lucrările sale par comune, în ciuda ideilor sublime pe care le cuprind. Aceste lucrări sunt: Comentariu la Geneză, la Exod, la Levitic, la Isaia, la Iezechiel, la Avacum, la Ecleziast, la Cântarea Cântărilor, la Apocalipsa lui
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
metoda exegetică alegorică și tipologică, mergând direct la sursă, adică citind comentariile lui Origen. Deși cu totul lipsit de cultură clasică, el dă dovadă de o cultură biblică cu mult peste medie. Pentru comentariile sale, folosește în egală măsură versiunile greacă și latină ale Bibliei. Poetovio, actualmente Ptuj, în Slovenia, era un important nod comercial al Pannoniei. Ca în toate porturile, populația era variată și mixtă. Comunitatea creștină, deși majoritar alcătuită din emigranți orientali, vorbea latina. Victorin scrie în latină, deși
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
în Slovenia, era un important nod comercial al Pannoniei. Ca în toate porturile, populația era variată și mixtă. Comunitatea creștină, deși majoritar alcătuită din emigranți orientali, vorbea latina. Victorin scrie în latină, deși, potrivit însemnării lui Ieronim, stăpânea mai bine greaca. De la episcopul de Poetovio se păstrează primul comentariu sistematic al Apocalipsei, redactat, după toate probabilitățile, cel mai târziu în 260. Lucrarea lui Hipolit, De Apocalypsi, s‑a pierdut aproape în întregime. În orice caz, atât cât știm, interesul lui Hipolit
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
interogatoriu bisericesc. La sfârșitul examenului episcopul înscria în registrul Bisericii numele candidaților admiși, gest de o profundă semnificație, întrucât din acel moment catehumenii se puteau considera deja „cetățeni ai Ierusalimului ceresc”; ei deveneau ΝΤϑ4. :γ<≅4, „cei spre luminare”, în greacă, sau electi („cei aleși”), în latină. Ceremonia se încheia cu o procateheză cu accente mistice și dinamice: „Acestea să‑ți fie poruncă. Ține minte lucrurile care ți se spun și păstrează‑le pentru totdeauna. Să nu crezi că este vorba
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
lea (poate chiar mai târziu), dar secțiunea apocaliptică (capitolele 1‑14) datează din secolul al III‑lea. Potrivit spuselor lui Alfonso M. Di Nola, care a oferit o traducere italiană parțială, scrierea a fost redactată în latină, tradusă apoi în greacă și, din greacă, în siriacă, spre sfârșitul secolului al VII‑lea. Aceasta din urmă este varianta care a ajuns până la noi. În 1899, patriarhul Antiohiei, Ignatie Efrem II Rahman, a editat textul siriac, cu o traducere în latină, din care
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
mai târziu), dar secțiunea apocaliptică (capitolele 1‑14) datează din secolul al III‑lea. Potrivit spuselor lui Alfonso M. Di Nola, care a oferit o traducere italiană parțială, scrierea a fost redactată în latină, tradusă apoi în greacă și, din greacă, în siriacă, spre sfârșitul secolului al VII‑lea. Aceasta din urmă este varianta care a ajuns până la noi. În 1899, patriarhul Antiohiei, Ignatie Efrem II Rahman, a editat textul siriac, cu o traducere în latină, din care vom cita în
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
din comun a personajului - și că el amintește, în anumite privințe, de capitolul 7 al cărții Daniel (vezi mai jos, interpretarea portretului din Apocalipsa lui Ezdra). 2. Apocalipsa lui Ilie s‑a păstrat în coptă, dar limba originală a fost greaca. Ea cuprinde trei secțiuni de dimensiuni reduse și mai mult sau mai puțin legate între ele: prima vorbește despre post; a doua descrie confruntarea dintre regele Nelegiuirii (Marcus Antonius) și regele păcii (Augustus), iar cea de‑a treia dezvoltă tema
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
adevăratului Mesia. 3. Apocalipsa lui Ezdra conține o secțiune eshatologică redusă ca dimensiune - capitolul 4, 25‑43 -, dar care interesează subiectul nostru. Versiunea care ni s‑a transmis datează de la jumătatea secolului al IV‑lea și a fost redactat în greacă, probabil în Siro‑Palestina. În timpul călătoriei sale extatice în iad, Ezdra îl întâlnește pe Anticrist. Acesta se află în regiunea septentrională și este ținut în captivitate, în spatele unor zăbrele uriașe de fier, până la sfârșitul veacurilor, când va fi eliberat și
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Dumnezeu; nasul ca un hău, căci va fi prăpastia pierzării păcătoșilor; gura sa monstruoasă, căci va spune lucruri nemaiauzite; în fine, nu va avea genunchi deoarece este incapabil de rugăciune și supunere. 5. Apocalipsa apocrifă a lui Ioan, redactată în greacă, în secolul al V‑lea (cea mai târzie datare), relatează o descoperire petrecută pe muntele Taborului. Ioan îi adresează lui Isus diferite întrebări legate de sfârșitul lumii, despre înviere și Judecată. În ceea ce privește subiectul nostru, se impun remarcate trei lucruri. Mai
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
o Descriere a sfârșitului lumii, redactată în Siria la sfârșitul secolului al VII‑lea și păstrată sub numele lui Metodiu de Patara, care a trăit cu aproape trei secole mai înainte. Scrierea a fost redactată în siriacă, apoi tradusă în greacă, o dată cu invazia islamică în Asia Mică. Textul a ajuns relativ curând în Apus, fiind adus de călugării refugiați la Lerin, la începutul secolului al VIII‑lea. Aici a fost tradus în latină de un călugăr, pe nume Pierre, în momentul
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
Iustin este aici sursa de inspirație a lui Irineu. Într‑adevăr, acesta din urmă citează Is. 30,1 cu referire la diavol în Dial., 79, 3. Tot în Dialogul cu Trifon (103, 5), el afirmă că „Satan” se traduce în greacă prin Β≅Φϑςϑ0Η. Cf. Dial., 125, 4. Înaintea lui Iustin, nu există mărturii despre atribuirea acestui cuvânt diavolului. Irineu este cel dintâi care îl aplică Anticristului. Mai târziu, termenul va desemna și ereticii (ex. Atanasie, Orat. contre Ar., PG 26
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
considerație” întru Oărgirea orizontului gnoseologic. Ca student al Facultății de Limbi Romanice, Clasice și Orientale (rniversitatea București), Ioan Petru Culianu aprofundează latina cu prof. Cicerone Poghirc, sanscrita - cu prof. SerJiu Al-George, sanscrita și hindi - cu prof. Prabuddh Vidyasagar (eyderabad). învață greaca, araba și ebraica; lingvistica generală și 164 limbile romanice, precum și cultura indiană. Citește scrieri semnate de M. Eliade, precum și tratate despre yoga și despre morfologia sacrului. încurajările marelui profesor îl determină pe studentul Culianu să se consacre istoriei religiilor. Luând
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
preluate de la antici, cum ar fi unitățile de timp, loc și acțiune în dramă, erau folosite ca unități de măsură pentru practica modernilor... Programa analitică pentru universitățile și școlile unde se studia gramatica, axate fiind mai ales pe latină și greacă și exercițiile nesfârșite din proza și poezia latină, a împiedicat oamenii educați să accepte autorii antici drept modele de imitație" (xix). În consecință, în ciuda cererilor tot mai mari pentru un stil clar, acesta încă era dictat de decorul oratoric al
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
fi studiat retorica clasică și nu literatura, deoarece literatura încă nu căpătase un caracter respectabil în cadrul școlii. De exemplu, în cadrul programului de pionerat în literatură engleză început în 1855 la Colegiul Lafayette, studenții trebuiau să își termine studiile în latină, greacă, franceză și germană înainte de a urma două semestre de engleză anglo-saxonă și engleză modernă (Graff, 37). În timpul apariției literaturii superioare, cu influențe din retorica neoclasicistă și totodată opunând-i rezistență acesteia, aveau loc schimbări în domeniul tehnologiei, schimbări care au
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
societatea va edita, cu intermitențe, revista literar-științifică manuscrisă „Muza someșană”, cu G. Coșbuc redactor responsabil în perioada când conducea societatea. În acest interval el însuși va tipări aici peste cincizeci de poezii. Au mai colaborat Nicolae Drăganu, viitor profesor de greacă, latină și română, Ciril Negruțiu, Octavian Domide, Dionisie Loghin, Leon Scridon, I. Rebreanu (unchiul lui Liviu Rebreanu), Vasile Al-George, Octavian Moisil, Nicolae Tanco, Z. Macrea, Ion Gheție ș.a. În ciuda accentuării regimului opresiv, spre sfârșitul secolului al XIX-lea societatea își
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290583_a_291912]
-
Imperiul. B. este și autorul unei monografii, Emil Isac, un tribun al ideilor noi (1972), scrisă simpatetic, cu abundență deliberată de citate, menite a reconstitui mai autentic „fluxul vieții” și operei. Traducătorul s-a remarcat îndeosebi prin tălmăciri din lirica greacă modernă. A abordat, în ultima vreme, cu succes, și genul memorialistic, evocându-și cu deosebire cariera diplomatică. Un volum intitulat Monologuri paralele (1999) și cuprinzând un dialog epistolar cu Monica Anton dezbate probleme la ordinea zilei în anii ‘90. SCRIERI
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285850_a_287179]
-
anumite mărimi. Cititorul ar trebui să rețină faptul că aceste distincții subtile nu sunt întotdeauna evidente în organizarea și interpretarea concretă a studiilor narative. Forma unei povești nu e întotdeauna ușor de separat de conținut. De fapt, cuvântul idea, în greaca clasică, se referă atât la conținut, cât și la formă. Unii ar putea vedea în forma unei narațiuni un trup al conținutului, o manieră discretă de a învălui un mesaj, nu foarte diferită de procesele (conștiente și inconștiente) de simbolizare
[Corola-publishinghouse/Science/2308_a_3633]