2,924 matches
-
voastră. Vouă v-o dau mai întîi, dacă mă lăsați să-i iau inima-a șuriu prostului ăsta bătrân de ginere... A auzit starostele. S-a ridicat drept în trăsură, galben și furios. Și-a căutat șișul sub hainele lui grozave. Încremeniseră și birjarii și hoții ăilalți. Didina înghețase în brațele nașului, că știa ce-o așteaptă. Paraschiv era cât cerul, suit pe malul de pământ din marginea drumului. În picioare avea pantofi roșii, cu fețe albe, de hubăr, legați cu
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
din trăsăturile dandy-lor era de a nu face niciodată ceea ce se așteaptă de la ei) - prin toate acestea Lauzun a fost un dandy. A avut acea vanitate necruțătoare, de fiară aproape, a dandy-lor. ș...ț S-ar putea scrie un studiu grozav despre Lauzun, dacă n-ar fi fost deja scris. Și, culme a norocului trufiei, el a fost scris tocmai de prințesa care, Între toate femeile, l-a iubit cel mai nebunește pe Lauzun. Acest Cezar Borgia cu femeile - și, Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de azi (1878) - și când face o piruetă pentru a-l Înfunda mai tare În carne, ca un sfredel. O poveste ce l-ar face pe un cititor mai slab de Înger să țipe! S-ar putea scrie un studiu grozav despre Lauzun, dacă n-ar fi fost deja scris. Și, culme a norocului trufiei, el a fost scris tocmai de prințesa care, Între toate femeile, l-a iubit cel mai nebunește pe Lauzun. Acest Cezar Borgia cu femeile - și, Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
roseseră, lucru care de obicei însemna că sfârșitul e aproape. Urma fundul. —Fă-ți o pereche pe comandă, sugeră Hugo. Fetele au nevoie de așa ceva, mai ales cele ca tine. Ca să se muleze pe toate curbele. Știu eu un omuleț grozav în Brick Lane; aș putea să-ți aduc numărul lui. Își dădu capul pe spate. Ți-ar sta bine în maro, un maro închis de tot, de ciocolată neagră și amară. Merge cu părul și ochii tăi. —Hugo! strigă Sally
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
perdea bogată. —Exerciții pentru o reclamă la șampon, le spuse lui Hugo și lui Sally. —Philip? spuse ea, uitându-se cu atenție spre sală. Dumnezeule, sunt ani de zile. Mă tem că ne-ai prins într-un moment de enervare grozavă. N-am fost deloc cuminte și MM e tare supărată pe mine. Am dispărut în ceață o săptămână, la începutul repetițiilor. Își ridică brațele și și le încrucișă cu un gest de apărare, peste stern. —Știu cât e de grav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
la auzul numelui său, zâmbi. —Tu ce zici, Thierry? îl întrebă MM pe coregraf. —Păi, i-am zis și eu să facă așa la repetiții, zise el din fundul sălii. Probabil că a luat-o valul. Dar săritura a fost grozavă, nu? —Grozavă, încuviință MM. Putem s-o repetăm? Vreau să fiu sigură că Tabitha prinde bine mișcarea aceea cu capul. Se auzi un cor de văicăreli. Tipul care mânuia coarda Tabithei intră pe scenă ca s-o prindă de ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
numelui său, zâmbi. —Tu ce zici, Thierry? îl întrebă MM pe coregraf. —Păi, i-am zis și eu să facă așa la repetiții, zise el din fundul sălii. Probabil că a luat-o valul. Dar săritura a fost grozavă, nu? —Grozavă, încuviință MM. Putem s-o repetăm? Vreau să fiu sigură că Tabitha prinde bine mișcarea aceea cu capul. Se auzi un cor de văicăreli. Tipul care mânuia coarda Tabithei intră pe scenă ca s-o prindă de ea din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
petrol ruginite. Pe geamul din partea cealaltă a mașinii, în Pisgat Ze’ev, se vedeau numai linii drepte și delimitări bine stabilite. Putea fi o suburbie americană construită din piatră biblică. — Da, e destul de simplu, spuse Lee. Infrastructura de-aici e grozavă, iar cea de dincolo e ca dracul. Înaintară în tăcere, ochii lui Maggie plimbându-se peste peisajele din împrejurimi. Puteai să citești o mie de documentări și să studiezi sute de hărți, însă asta nu reușea să înlocuiască ceea ce vedeai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
CĂLĂUL: Sunt un mizerabil... Am vrut să vă omor... ARTUR: Mai spune, mai spune... Mai povestește ceva. Dumneata povestești foarte frumos... (Chicotește către GARDIAN.) Să vezi ce frumos povestește... CĂLĂUL: Adevărul e că mi-e frică, mi-e o frică grozavă... Sunt un fricos și o lichea. Pot să ies? GARDIANUL: Ieși. CĂLĂUL (Iese și dă cu ochii de ARTUR care răsfoiește o carte.): Ce faci? Îl lași să citească? GARDIANUL (Plictisit.): Ce vrei? Lasă-l să citească. CĂLĂUL: Nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
spui să m-asculte, așa să-i spui. S-o-nveți de bine. RECRUTUL: Da, mamă. MAMA (Îmbrățișându-l încă o dată.): Hai, du-te. (RECRUTUL își ridică valiza, și-o aruncă în groapă; așteaptă câteva clipe; se aude o bufnitură grozavă; satisfăcut, RECRUTUL mai salută o dată și se aruncă în groapă.) MAMA (Strigându-i din urmă.): Vezi ce faci! (MAMA se întoarce spre ieșire, dar apare AL DOILEA RECRUT; identic cu primul, AL DOILEA RECRUT se aruncă în brațele MAMEI, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
după ce spun eu „cuuum”? GRUBI: A! „Nu mai e. S-a ros.” BRUNO: Așa. Și, dintr-o dată, simt cum mă trage ceva în groapă. Atunci strig: „Pfui! Vino! Vino, că mă trage!” Vă dați seama, e vorba de o scenă grozavă, o scenă violentă, gravă, care trebuie jucată serios. De fapt, înțelegeți, groapa când mă vede singur reacționează, în felul ei, evident... MAJORDOMUL (Intervine explicativ, către VIZITATOR.): E vorba de faptul că groapa, singură în fața omului, își scoate colții. Înțelegeți? O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
credeai? C-ai s-ajungi celebru cu un rol de nimic? — Ți-am spus c-o să se sfârșească prost! - Rușine! — Stârpitură! — Crezi c-ai să scapi așa de ușor? — Mocofanule! Tu și cu ăl’lalt! — Să taci! Ai făcut pe grozavul! Ești un pungaș și un libidinos. Ești prieten și cu stârpitura aia care a scris piesa. Îi cunoști pe toți. Ai primit apartament în Piața Cosmonauților! — Huo! — Nu ești om! — Huo! — Ai primit apartament în Piața Cosmonauților! Îi cunoști pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Ai primit apartament în Piața Cosmonauților! — Huo! — Nu ești om! — Huo! — Ai primit apartament în Piața Cosmonauților! Îi cunoști pe toți. Ești prieten și cu stârpitura aia care a scris piesa. Ești un pungaș și un libidinos. Ai făcut pe grozavul! Să taci! Să taci! Tu și cu ăl’lalt! Mocofanule! — Crezi c-ai să scapi așa de ușor? — Stârpitură! — Rușine! — Ți-am spus c-o să se sfârșească prost! — C-ai s-ajungi celebru cu-n rol de nimic? Ce credeai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
și să ne spânzure, vrei să mă spânzure și să mă ții de picioare? (Îl mângâie pe piept.) Asta vrei? PARASCHIV (Plângând la pieptul lui MACABEUS.): Mi s-a-nvinețit încheietura... MACABEUS: S-o văd. PARASCHIV (Ridică ochii.): Mi-e o frică grozavă. MACABEUS: Draci! Aici n-au să ne găsească o sută de ani! (Îl ciupește de gușă.) Știi că începi să faci gușă? PARASCHIV: Și dac-o să vină? Dacă n-o să putem lua apă? MACABEUS (Îi masează umerii.): Lasă că mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
-ți fleanca! (Pauză; PARASCHIV începe să-l bandajeze pe MACABEUS; întâi fața, apoi gâtul, apoi mâinile.) MACABEUS (Încet.): Puteai totuși să rupi și din cămașa ta. PARASCHIV: Gura! (Pauză.) MACABEUS: Mi-e foame... PARASCHIV: Aș! MACABEUS: Mi-e o foame grozavă. PARASCHIV: Minți. N-are cum să-ți fie foame. (Pauză.) MACABEUS: Auzi... PARASCHIV: Ce? MACABEUS: Crezi că mai am zile? PARASCHIV: Nu știu. MACABEUS: Doar nu mă doare nimic. Precis că mai am zile... PARASCHIV: Asta nu poți s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
observa niciodată acest lucru.) MACABEUS: S-a lăsat? PARASCHIV: S-a așezat la masă. MACABEUS: Taie varza. PARASCHIV (Scoate varza și o așează pe masă; cei trei încep să mănânce.) MACABEUS (Mirosind-o.): Îhî! INAMICUL (Mirosind-o și el.): E grozavă. (Apoi; e așa, e... ca și cum ai trage aer în piept, ca și cum ai mirosi o floare.) MACABEUS: Vreau! Vreau! (Umblă cu gura ca să apuce.) PARASCHIV: Na! (Îi dă în gură lui MACABEUS; apoi ia și el.) E bună! INAMICUL: Uaaa! (Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
nu faceți una ca asta! N-are nici un rost să plecați... HAMALUL (Devenind alt om.): Domnule... e adevărat că ne-am purtat cam necuviincios... dar... (Repede, triumfător.) Ați putea lua masa cu noi! CASIERUL: Da! Ioana face niște... niște... salată grozavă! N-o cunoașteți pe Ioana... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE ( Pare jignit.): Eu nu mănânc niciodată, domnilor! HAMALUL (Pare că își dă seama de gafa făcută.): Am vrut să spun... ați putea rămâne un timp... cu noi... Da! Am putea conversa, ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Vine ploaie! Auzi? (Tunete ușoare, la mare depărtare; cele două personaje puternic încordate.) CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Nu e ploaie... E altceva... E ceva confuz... IOANA: Ba nu, nu... N-ai auzit tunetele? (Vântul se întețește.) Vezi? Vezi? Vine o ploaie grozavă... Hai să plecăm... Hai... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Nu; nu... Mai stai... E altceva, nu e ploaie, e... Doamne, nu-mi dau seama dacă e ploaie sau nu... IOANA: E ploaie, e ploaie... Hai să fugim... (Tunetele se aud din ce în ce mai puternic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
ați venit dumneavoastră... (Bea.) CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Ce vrei să spui? HAMALUL: S-a bucurat și el... S-a bucurat ca un copil. He-he... De mult nu l-am mai auzit pe domnul Kapunta vorbind... Dar aseară... aseară a fost grozav... (Beau) Nu? Nu v-a plăcut cum a vorbit? L-am ascultat tot timpul, ne-am ascuns amândoi după ușa aceea și am ascultat... (Bea.) Am ascultat tot... CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Tăios.): Amândoi? Care amândoi? HAMALUL: Eu și cu Bruno
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
ceața... Aseară, când ați vorbit despre corăbii și despre orașele acelea și despre oamenii aceia... care se plimbă pe țărm... mi s-a părut și mie că-mi amintesc ceva... M-am bucurat, era să țip, am avut un țipăt grozav în piept, era să ies afară și să mă arunc la picioarele dumneavoastră... Chiar și lui Bruno i s-a părut că-ți amintește ceva și s-a bucurat și el... Dar după aceea n-am mai înțeles nimic, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
să vă iert niciodată, domnule! Niciodată! Vă urăsc, vă urăsc îngrozitor de mult... Pe voi, ăștia, pe voi care vă lăfăiți în ploaie... care vă învârtiți de colo până colo, toată viața, prin ploaie... și apoi veniți aici și faceți pe grozavii... Ho, ho... Cu mâinile mele v-aș strânge de gât! Cu mâinile mele! Eu, domnule, am mai ucis o dată un călător prin ploaie! CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Ai ucis tu! Ai ucis tu, Grubi! Ai ucis un călător prin ploaie? HAMALUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
cu asta, senzația că situația mea se agravează cu fiecare clipă care trece devenea tot mai apăsătoare. Orgoliul de a Înțelege cu orice preț În ce Încurcătură diabolică nimerisem pierdea vertiginos teren În fața convingerii că asupră-mi planează o primejdie grozavă. Am realizat siderat că, În spatele disperării cu care căutam, dincolo de neverosimilul Întâmplărilor trăite, o logică, un rost, o explicație, se Întindea cu totul altceva - spaima viscerală, paralizantă, că aș putea să mor. În același timp, mi-am dat seama cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Ba da, aud pași. Hai, repede! Să ne ascundem undeva! Am ascultat-o, deși eram convins că i se păruse. Călcând atenți, pe vârfurile picioarelor, ne-am adăpostit Într-una din firidele săpate În pereții rotondei. Nu era cea mai grozavă ascunzătoare, cuiva bănuitor din fire ori foarte precaut nu i-ar fi fost greu să ne descopere. Norocul nostru avea forma paralelipipedică a ghenei care masca, după toate probabilitățile, o conductă de ventilație. Înapoia ei, cu umerii lipiți de zid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
din ordinul lui Afonso Costa, șeful Guvernului. Cad morți și răniți și dintr-o parte și din alta. La 23 august izbucnește greva lucrătorilor de la Societatea de Apă lăsând, timp de patru zile, întreaga populație a Lisabonei, - pe cea mai grozavă arșiță, - fără apă de băut, de gătit și de spălat. Greviștii cereau, ca de obicei, sporirea salariilor, pentru că moneda se devalorizase și costul vieții se ridicase considerabil. La 7 septembrie se declară greva personalului poștelor și telegrafului. Guvernul imobilizează pe
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
soarele ei roșu, care, stătea suspendat, ca o lună Îmbujorată, la ferestrele dinspre răsărit. Acolo, căutam sălile dosnice și liniștite, surogatele mitologice la care nimeni nu se uita, gravurile, medaliile, exponate paleografice, „Povestea Tiparului“ - sărmane exponate ca acestea. Cea mai grozavă descoperire a noastră a fost - cred - o mică Încăpere unde se țineau măturile și scările; dar o stivă de rame goale care a Început brusc să alunece și să se prăvălească În Întuneric a atras un iubitor de artă curios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]