4,159 matches
-
la masa unei dezbateri de interes comun (cum ar fi, de pildă, genealogia mariajului între teologie și naționalism în România modernă). În epoca de aur a patristicii sau în febrilul sfârșit de veac XIX al Rusiei pravoslavnice, existau teologi care inundau cu forța virtuții și răbdarea inteligenței atâtea tărâmuri de mister și revelare. Dacă astăzi personalismul atât de popular printre teologii moderni n-ar rămâne doar o etichetă, atunci el s-ar reflecta într-un pasionat dialog cu cei care mai
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
studiului devin riscuri majore. Ideal ar fi ca Facultățile de Teologie să aibă propriul lor campus studențesc. Dotat cu o bibliotecă, sală de informatică, dormitoare, o cantină și o incintă sportivă, acest campus ar trebui amplasat într-un loc agreabil, inundat de liniște și verdeață, punctat de melodia clopotelor și păzit de silueta discretă a unei biserici în care profesorii și studenții s-ar putea întâlni zilnic. Chiar dacă un loc în aceste cămine private ale Bisericii n-ar putea fi oferit
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
universului simbolic al subiectului uman a rămas în continuare obscură. Existențialiștii sunt gata să acuze criza de autenticitate a omului modern, afectat de maladiile adaptării într-o lume în care sensul vieții nu mai este predat din leagăn. Obsesia originalității inundă saloanele literaților și artiștilor plastici. Chiar și pentru cei mai iconoclaști autori, tradiția reapare la orizont precum amintirile unei copilării traumatice. Când nu este o rampă pentru cei cu înclinații suicidale, tradiția devine o mină de aur pentru toți cei
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
alert, cu impact direct asupra cititorului. Genul literar ales e totuși unul din lucrurile care contează cel mai puțin, mai ales atunci când autorul „încearcă o stranie nostalgie pentru lucrurile pe care nu le-a trăit” (p. 170). Dar nu regretele inundă superbele sale pagini de însemnări, ci lungi liste de scriitori, cum sunt Jules Vernes, Alexandre Dumas, Karl May, Fenimore Cooper, Jack London. Cărțile acestora stăteau în teancuri alături de Magazinele istorice din colecția tatălui - o fire aristocrată care i-a predat
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
trebuie să pierdem din vedere că spiritualitatea antică indiană și greco-romană trebuie să fi avut, în realitate, multe trăsături fundamentale comune. Dar, prin răspîndirea creștinismului cu spiritualitatea sa specifică asupra întregii lumi cunoscute din antichitate, vechea spiritualitate păgînă a fost inundată, luîndu-ni-se astfel posibilitatea de a înțelege în mod mai imediat însăși spiritualitatea indiană. De aceea, ni se pare mai folositor a se face efort pentru cunoașterea spiritualității indiene, transmisă peste secole și milenii, adesea fără modificări esențiale, cu scopul de
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
dragoste se verifică prin fapte de milostenie, iar lipsa acestora relevă de fapt lipsa dragostei adevărate. Milostivirea reprezintă și o dovadă a umanității proprii. Compătimirea îl face pe om mai sensibil, mai smerit și mai uman. Binecuvântările divine care îi inundă ființa celui milostiv, veselia inimii și seninătatea feței, lacrimile de bucurie curată și sinceră, smerenia și nădejdea bunurilor veșnice sunt urmare firească a compătimirii aproapelui și a milosteniei. Din cele arătate până acum, citând scrierile Sfântului Vasile, se poate ușor
Studia Basiliana III by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/173_a_142]
-
parlamentari fiind convinși de necesitatea instituirii unei protecții în fața "pericolului" evreiesc. Unul dintre aceștia era parlamentarul A. Pascal care susținea că " sutele de mii de evrei, veniți în masă din provinciile înapoiate ale unor state europene, încât aproape că au inundat frumoasele părți ale țării, trebuiau privite distinct. Căci acești imigranți constituiau o populație incultă, lipsită cu totul de luminile civilizațiunei secolului"636. Singurul semn prin care se arăta dorința de normalizare a relației dintre români și evrei era abrogarea art.
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
să avantajeze lumina și claritatea, însă efectul vizual completează întunecarea pereților murdari de fum: (S1b) De prin crâșme și prăvălii pătrundeau prin ferestrele cu multe geamuri, mari și nespălate, o lumină murdară, mai slăbită încă prin stropii de ploaie ce inundase sticlele (Eminescu: 2011, II, 34). De tot întunecată este și camera ce-i servește lui Dionis de cămin. Numai că, în acest punct al succesiunii hipertextelor, impresia cromatică se asociază ideii de vechime prin doi termeni diferiți (întunecos și painjinit
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
vârtos că aveau turetci, care îngropau în ele pantalonii individului conținut îndată ce timpul devenea problematic. De prin crâșme și prăvălii pătrundea prin ferestrele cu multe geamuri, mari și nespălate, o lumină murdară, mai slăbită încă de stropii de ploaie ce inundase sticlele. (Sărmanul Dionis Eminescu: 2011, II, 34). (h4b) Era o noapte tristă. Ploaia cădea măruntă pe stradele nepavate ale Bucureștilor, ce se trăgeau strâmte și noroioase prin noianul de case mici și rău zidite din cari constă partea cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
te împroșcau cu apa lor cea hleioasă îndată ce aveai cutezarea de a pune piciorul c-un pas înainte. De prin cârciumi și prăvălii pătrundea prin ferestrele mari și nespălate o lumină murdară, mai slăbită încă prin stropii de ploaie ce inundase sticlele (Geniu pustiu Eminescu: 2011, II, 96). (h4c) Corabia aceasta este o crâșmă unde se găsește vin unguresc bun.[...] Corabia era o odaie mare, boltită și întunecoasă în care și ziua ardea lampă ([Archaeus] Eminescu: 2011, II, 205). Nucleul intratextual
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
Cotroceni, doamne etc. Vremea mai bună, însă rece. În toată țara inundații și întreruperi. Seara D. Brătianu la mine. Cotroceni Luni, 4/16 mai Vremea cenușie. Din toate locurile sosesc vești rele despre pagube mari făcute de ape. Siretul a inundat totul, linia ferată Galați-Tecuci întreruptă. Multe poduri distruse. Dimineața Slăniceanu la mine. După-amiază Cernat, Radu Mihai, pentru program. Ora 3 în oraș, acolo până la ora 5½, ploaie torențială. Seara cu Elisabeta, scris. Marți, 5/17 mai Vreme frumoasă. Dimineața Stătescu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
împreună. Duminică, 5 iunie/24 mai. Rusaliile catolice Foarte cald. Cu Leopold la liturghie și predică în mica mănăstire. Jumătate de oră, apoi la palat. Stöhr aici. După-amiaza audiențe. Promenadă cu Leopold în grădină. Seara în Cișmigiu serbare pentru cei inundați de Siret. Bazar și artificii. Luni, 6 iunie/25 mai Vreme minunată, foarte cald. Dimineața cu Leopold la palat, consiliu de miniștri. Ora 1 înapoi. Werner și Arnim la noi până la ora 3. Audiențe, promenadă cu Leopold. Seară frumoasă. Marți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
nu vor vota nimic din revizuire înainte de Paște. Sâmbătă, 5 aprilie/24 martie Incendiu al clădirii Academiei, a ars o aripă cu colecțiile botanice și cu biblioteca întregii societăți. La ora 9 merg acolo. Totul este evacuat, iar clădirea e inundată cu apă. Acolo până la ora 10, miniștri, D. Ghica, profesori etc. Vreme rece. După-amiază scris. D. Sturdza la mine. Seara primit pe ministrul plenipotențiar spaniol, e foarte plăcut. Scris până la ora 11. Duminică, 6 aprilie/25 martie. Duminica Floriilor. Vreme
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
mama. Ora 12 generalul Fălcoianu. Ora 1 Hitrovo cu soția, colonelul Sabowici, atașat militar rus, pe care Hitrovo mi-l prezintă, generalul Fălcoianu cu soția. După-amiaza scris. Promenadă cu mama. Apăsător. Seara la ora 8 izbucnit furtună, ploaie torențială, care inundă totul, până la ora 9. Noaptea ploaie. Marți, 11/23 august Soare, însă mulți nori, deloc frig. Baie, promenadă. Cu mama. Iarăși ploaie torențială. La lunch A. Lahovary cu soția, după masă discutat îndelung cu ei. După-amiaza o promenadă singur. Seara
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
de apă prin multe locuri... La teama de jandarmii, care puteau să apară în spatele nostru, se adăuga și teama de oamenii de pe câmp. Ajungând la dig și urcându-ne pe el ne așteptă o cruntă decepție. Toată valea Dunării era inundată, cât vedeai cu ochii, până în malul celălalt. N-aveam ce face. Trebuia să ne continuăm drumul. Am mers de-a lungul digului pe partea apei, ca să scăpăm de vederea oamenilor de pe câmp. Panciova se găsește la confluența râului Timiș cu
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
celor ce l-au cunoscut și l-au urmat. Era un om înzestrat cu atâta putere de dragoste, că în preajma lui se topea orice ură, orice invidie. Te cunoștea, te detecta cu antenele lui suprasensibile, în câteva clipe și te inunda apoi cu forța acestui flux nepieritor, care emana din inima lui mare, cât o țară întreagă și caldă ca lava unui vulcan în erupție. Nu am stat cu el în aceeași celulă, nu am lucrat în libertate direct cu el
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
pentru legionari. Legându-și viața de Mișcarea Legionară, el a fost plin de onoare și de corectitudine față de ea. Deși îmi pare ceva îndrăzneț să vorbesc eu despre Domnul profesor Nicolae Petrașcu, un gând de admirație și de recunoștință îmi inundă ființa și îmi zic; și eu am făcut parte din oastea cea verde a acestui Comandant Legionar, chiar dacă numai ca simplu soldat, și am dreptul și datoria să amintesc de marile lui virtuți pe care le prezint așa după cum le-
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
lactee abia ghicită, astrul incert nu strălucesc în cuvântul poemului, ci în necuvântul ce răsare - minune a întunericului - în urma reducției fără rest a oricărei apariții 14. În lumina lumii, el e nevăzut și neauzit, ca și în soarele orbitor ce inundă corpul unui poem în peisajul explicit al vizării. Faptul său de a apare, întrețesut în pânza trupului poetal, pro-pune ivirea învăluită a inaparentului ce vine de departe 15. De aceea, " În bolta înstelată-mi scald privirea -/ și știu că și
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
-i expresivitatea 4. Astfel încât "fiecare cuvânt are dublul său de imagine ca un dublu de lumină", cuvânt-imagine care "vede el însuși și face să se vadă prin el"5, se dă în cuprinsul poemului și dă de văzut, lăsându-se inundat de lumină și răspândind lumina. Ceea ce strălucește nu e în ultimă instanță lumina, albele undiri, ci umbra pusă în lumină și - mai mult - însăși trecerea de la una la alta, revelând în negativ, prin ricoșeu sau prin refracție, corpul sensibil al
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
suflet se va ridica", descoperindu-și adâncul, când "lumea pleoapele-și va ridica/ să Te vadă" și nimic nu va mai rămâne ascuns, "până la suflet/ se va vedea"28, iar ceea ce pare să se vadă fără rest - în lumina ce inundă distanța - este chipul care le întemeiază pe toate, imaginea de sub imagine din care tot ce este izvorăște: "lumina-va taina iar/ numai nevăzut să vadă/ din nou cum încep, în slavă/ cele ce păreau morminte/ lucruri și așezăminte/ dinăuntru, din
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
s-a arătat în viață, ca Viață în lumina lumii transfigurate, în sufletul celui pe care l-a schimbat la față. Pentru care moarte nu este, nici imagine sau formă trecătoare, văl al cunoașterii în parte. În clipa morții va inunda lumina/ gustul ei pe buzele mele/ bucuria ei e în mine/ atunci însă, vălul ei se va ridica"79. O artă a imprezentării O mică artă poetică, destul de explicită de altfel, în care e concentrat miezul problematicii expuse anterior, este
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
extatică a ochiului care, ajuns în lumina preagolului iradiant, vede limpede, înțelege mai presus de vedere, se abandonează acestei stări de cumpănă sărbătorească, "o stare de răpire, de pierdere de sine după acel ceva devenit realitate"3. Ceea ce devine real inundă vederea până la orbire, saturează vizibilul cu semnele manifestării sale inaparente. Este adevărata stare poetică, a vederii care intuiește mai degrabă decât întrezărește, se lasă pătrunsă de lumină primind la sine chipul noii realități care i se dăruiește: "starea autentică poetică
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
golirii, evacuarea care o lasă pustiită, smerită în "umila neființă". Ce se poate vedea, ce se arată pe pragul cel mai de jos al drumului care apleacă vederea, al unui peisaj care pleacă din vedere? Nimic decât bucuria aspră care inundă ochiul smerit 69, nimicul ascezei care golește umplând: Nu mai văd nimic de bucurie", "Doar înghețăm pe drum de bucurie./ Cad scorburi mari de aur peste noi", "Izvorul pururi însă pur/ Și neîncepută pururi bucurie/ Acestea ochiul meu vedea"70
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
Mari lăsate". O primire în neștire, căci imaginile care urcă la înțelegere arată necuprinsul, infinitul care ne întâlnește în taină, ne cutremură și ne înalță; ce arată ele în imposibilitatea vederii mai mult decât vuietul apelor prăvălite din înalt, focurile inundate de această rupere a cerului? Căci de o ruptură este vorba, în miezul naturii mișcate, pusă în situația primirii unui dar sfâșietor, a experierii unei întâlniri nemaiîntâlnite. Natură spartă, răvășită de ceea ce îi e dat să simtă atunci când e deschisă
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
unor caracterizări pe care el le face în Einleitung... în legătură cu diverși filozofi și diferite filozofii. Bunăoară, Protagoras este "întemeietorul teoriei relativismului percepțiilor"91; spiritul sceptic al școlii eleate "a transformat școala lui Heraclit [...] într-o arenă a scepticismului" care "a inundat apoi toată știința greacă", până ce aceasta "s-a apropiat astfel de începuturile unei teorii a cunoașterii"92; "metafizica în înțeles mai restrâns" s-a născut nu o dată cu Aristotel, care a impus termenul, ci cu Heraclit și Parmenide, adică în secolul
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]