4,904 matches
-
jucăuși ai Luanei. Trupul înalt și proporționat al femeii, lipsit de finețea și promisiunea ascunsă pe care numai fosta doamnă Escu știa să le pună în valoare, nu reușise să-i stârnească dorința de a-l iubi. Realizând că fetița micuță, plină de viață și toată numai inimă, era încă departe, el încetă să mai caute copii nereușite a ceva ce numai ea putea întruchipa. Pierdut în gânduri, Ștefan sesiză cu întârziere agitația din jur, auzi ca prin vis sirena salvării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
ocupați cu slujba pentru a face copii. Apăsă pe telecomandă și aprinse televizorul. Se deschidea automat pe canalul Bloomberg, la emisiunea de știri financiare, iar Nieve ascultă rapoartele de piață din Europa și Asia în vreme ce turna apă fierbinte în ceainicul micuț ca să-l încălzească. Roti apa prin vas și măsură două linguri de foi de ceai, observând în același timp că nivelul pieței crescuse și că chinezii semnaseră cu SUA un alt tratat comercial. Turnă apa care acum fierbea peste foi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
și avea pur și simplu nevoie de cineva care să-i ia copiii de pe cap pe vară. Deși nu plăteau bine, casa lor, situată la cinci kilometri de plajă, era extraordinară și îi puseseră la dispoziție lui Nieve un jeep micuț pentru deplasări în zonă. Darcey se trezi având grijă de patru copii germani, incredibil de politicoși, ai căror părinți voiau ca aceștia să își petreacă mare parte din zi învățând, ceea ce îi lăsa mult timp la dispoziție să se plimbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ușă și fugi din casă, simțind cum picioarele îi alunecau din șlapi până când trebui să și-i scoată de tot și să îi ia în mână. Se urcă în jeep și o luă pe drum în jos până la un bar micuț, unde comandă un pahar cu vin și încercă să-și adune gândurile. Nu îi trecuse niciodată prin cap că Max i-ar fi putut fi infidel lui Lilith. Dar la urma urmei, nu se prea gândise la relația celor doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pereche de pantaloni lejeri și un tricou de polo; era clar că făcuse un duș - se simțea parfumul gelului de duș Fa pe care Lilith o pusese să-l cumpere într-unul din drumurile ei la supermarket. Intră în camera micuță și se așeză în singurul ei fotoliu. Nieve ar fi vrut să rămână în picioare, dar nu se credea în stare. Așa că se așeză pe marginea patului și își privi gânditoare angajatorul. —A fost puțin cam ciudat, observă el. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
peretele opus. Părul ei blond era lucios și moale, ochii albaștri îi sclipeau mulțumită picăturilor revigorante pe care le folosise, și noul ei fard-cremă conferise obrajilor o strălucire sănătoasă. Purta o rochie turcoaz decoltată, cu bretele înguste și cristale Swarovski micuțe țesute de-a lungul decolteului. —Spune-mi ce se mai întâmplă în viața ta, inamorata? întrebă. —O, ca de obicei. Îi turnă niște vin tocmai în momentul în care chelnerul sosi cu două farfurii de spaghete. — Am comandat eu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
că Neil era sincer, dar știa că nu poate avea încredere în judecata ei atunci când venea vorba despre el. Bărbatul îi făcu un semn din cap, îi zâmbi și se îndreptă către lift. Apoi se aplecă și ridică un pachețel micuț de pe jos. Cred că e al tău, spuse, și îi puse pe birou un alt Tampax. Era de-a dreptul mirată că el n-o auzea scrâșnind din dinți, în timp ce-l privea cum se urcă în lift. Acest scrâșnet era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
auzise pe tatăl lui Nieve vorbind despre politica de birou și toată mâncătoria din acest domeniu și pur și simplu nu concepea să facă parte dintr-o astfel de lume. În adâncul sufletului, nutrea dorința de a avea o fermă micuță undeva în Toscana și de a trăi din roadele pământului. Dar nu era decât un vis naiv. Ceva pentru un viitor îndepărtat, poate. Deocamdată era în Irlanda și își căuta ceva folositor de făcut. Dar piața muncii era deprimantă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
urce scările fără să verifice întâi. Pipăi la repezeală buzunarele gecii. Erau goale. Simți un fior de dezamăgire amară cuprinzând-o. Și apoi îi trecu prin minte să vadă în buzunarul interior. Își strecură degetele în el și atinse ceva micuț și pătrat. Tremurând, scoase obiectul. Era o cutiuță roșie. Oare să îndrăznească să o deschidă? Exista vreo superstiție în legătură cu inelele de logodnă? Nu știa. Dar știa că trebuia să vadă ce era înăuntru. Dacă nu era un inel? S-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
părea să scadă. Zău așa, se gândi, câteodată chiar mă port ca o disperată. Se duse în dormitor și scoase din dulap rochița nouă și drăguță pe care o cumpărase cu o reducere de douăzeci la sută dintr-un butic micuț de pe Shop Street. Trăgându-și rochia peste cap, se lăsă în voia gândurilor despre viitorul ei și al lui Aidan. Poate că avea să își schimbe slujba, cu toate că îi plăcea ideea de a lucra la aceeași firmă cu el pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
bluza. Nieve arăta într-adevăr matură, se gândi Darcey. Ca o vampă. În timp ce Darcey de-abia se juca de-a adulta, mai mult chiar, încerca să pară inocentă. Pe când Darcey o privea astfel, Nieve deschise geanta și scoase o cutie micuță. —Ce-i asta? întrebă Darcey. —Deschide-o. Darcey deschise capacul și privi înăuntru. Lanțul cu un diamant minuscul pe care i-l împrumutase lui Nieve înainte să părăsească Spania se afla acolo alături de o pereche de cercei sclipitori cu diamante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
prealabil, în speranța că totul va fi bine până la urmă. Lucru care, bineînțeles, nu se întâmpla. Fuga la Londra nu fusese tocmai salvarea la care visase. Nici asta nu ieșise așa cum își dorise. Termină de mâncat și puse farfuria în micuța mașină de spălat vase. Nu se mai gândise la treburile asta de mulți ani de zile. Nu-i plăcea că i se îngrămădeau iar toate în minte. Nu o mai afectau, dar o întristau pentru felul în care își irosise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
le dusese la o presă pentru ulei din împrejurimi. Planul lor era să-și îmbutelieze propriul ulei de măsline și să-l vândă turiștilor. Darcey era sceptică în privința asta. Din câte își aducea ea aminte, San Pietro era un orășel micuț și foarte depărtat de traseele turistice obișnuite. Familia de la televizor ajunsese la concluzia că tocmai pentru că San Pietro era într-adevăr departe de traseu, turiștii aveau să poposească pe aici. Îndoielile lui Darcey crescură, dar era greu să nu ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
fină și se dădu jos din patul lor imens. În vârful picioarelor, intră în biroul ei sobru decorat, deschise calculatorul și se uită la graficul evoluției Ennco. Aidan avea dreptate, se gândi ea urmărind linia ascendentă cu doar câteva căderi micuțe, care reflecta situația din ultimele săptămâni. Erau în siguranță. Puteau să-și permită să aibă o familie, iar ea putea să devină casnică. Își sprijini capul de ecranul subțire. Sperase că Aidan avea să se ia cu pregătirile pentru nuntă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
de îmbarcare, se îndreptă spre punctul de control al bagajelor, cu silueta ei impresionantă, toată în negru, cu jachetă de piele peste un pulover de cașmir, cu pantaloni special făcuți la croitor și părul blond prins strâns într-un coc micuț la spate. Geanta de laptop pe care o purta pe umăr era de un roșu aprins. —Darcey! Își auzi numele strigat prin freamătul mulțimii care se foia împrejurul ei. Neil era la un metru în spatele ei. Darcey se încruntă. — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Era atâta bătaie de cap să se asigure că decorul era pe cât de sofisticat se putea, că oferta culinară ținea cont și de restricțiile vegetariene sau halal, că oaspeții de la repetiția finală primeau suveniruri bijuterii de la Newbridge Silverware. Alesese pandantive micuțe în formă de inimă pentru doamne și butoni în formă de săgeată pentru domni. Lorelei de la Finaluri Fericite le sugerase, iar Nieve știa că invitaților or să le placă. Verifică din nou lista de nume. Reușise să dea de Carol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să le spună că de fapt nu putea veni, dar se gândi că asta ar fi făcut-o să pară nehotărâtă și lașă. Mai rău, acceptase și invitația la repetiția finală, care avea să se țină într-un restaurant local micuț, după repetiția din biserică; potrivit scrisorii care venise odată cu invitația, avea să fie o reuniune informală a oaspeților de peste graniță și a câtorva prieteni vechi. Darcey nu prea își dădea bine seama cine erau prietenii vechi - colegi de școală sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
cafea mică să mai povestim? Darcey se uită din reflex la ceas și apoi lăsă brațul în jos fără să mai verifice ora. — Sigur, încuviință. Dădură colțul spre Wicklow Street și își găsiră o masă lângă geam într-o cafenea micuță, unde Darcey comandă un cappuccino cu scorțișoară, iar Carol ceru un ceai de mentă. —Mult prea sănătos pentru gustul meu, se plânse Darcey. —Face parte din cerințele siluetei, recunoscu Carol. Sunt cam prea obsedată de calorii, dar mie îmi convine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
mod strategic prin diferite colțuri ale camerei, iar pe pereți tablouri costisitoare de pictori moderni, pe lângă monitoarele cu plasmă, televizoarele și cele cinci ceasuri care arătau ora în diferite părți ale lumii. Biroul lui Harley mai avea și un bar micuț, deși el nu punea gura pe alcool în timpul programului de lucru. Nici Nieve nu bea ziua, în schimb acum, instalându-se într-unul din scaunele confortabile de piele și discutând despre fondurile de la Ennco, sorbea o cană mare de espresso
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
că nu ți-ai făcut o părere greșită, zise ea, pentru că mă temeam că așa o să fie. Nu aveai de ce să te temi, îi spuse el. —De ce? Voi erați tipii cei mari și tari care veneau să cumpere compania noastră micuță. Ne era frică să nu ne pierdem slujbele. Sigur nu te-aș fi concediat de cum intram pe ușa firmei. Mă gândeam că ar fi destul de ușor s-o faci. —M-ai fi dat în judecată pentru asta. Iar noi doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
încă mai era în casă. —Astăzi chiar. Vorbim când ajungi, zise Minette. Așa că Darcey își făcu bagajul pentru weekend, luă un taxi până la gară și se urcă în trenul de Galway. Avea mai mult spațiu în tren decât în avionul micuț care avea cursă la Galway și simțea că are nevoie de spațiu. Minette o așteptă la gară și se impacientă la vederea piciorului și a mâinii lovite. Ai spus că ai căzut puțin, comentă ea. Dar uită-te și tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pe care mi l-ai trimis? —Desigur. — Pentru că detaliul cu funda violetă se va afla pe cartonașele cu numele invitaților, zise Lorelei. Voiam să mă asigur că pot să confirm tipărirea lor. —Minunat. — Și vei purta voalul cu diadema aceea micuță? Nieve dădu din cap. Se întrebase dacă n-ar fi mai bine să renunțe la voal și să își pună doar flori în păr. Un voal părea destul de copilăros, dat fiind că avea, totuși, peste treizeci de ani și trăise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Trăim impreună de ani de zile. De aceea vreau ca totul să fie nemaipomenit. —Trebuie să discutăm despre lista invitaților, zise Lorelei. Și despre repetiția finală din ajun. Nu că vei avea nevoie de cine știe ce repetiție. Biserica din Rathfinan e micuță - va fi plină până la refuz de invitați, dar va arăta grozav. O să mergi doar câțiva pași până la altar și înapoi. Dar fiecare trebuie să știe ce are de făcut. Domnișoarele tale de onoare sunt... zise ezitând un moment, Mischa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
praf înmuiat pe asfalt, ploaie de vară, binecuvântată, o port aproape pe sus, ușoară ca un fulg sub brațul meu prinzând puteri din fierbințeala trupului ei ud, în camera mea întunecată de ploaia de afară îi deschei cei treisprezece bumbi micuți ai rochiei ude, îi dau o pijama de-a mea uscată și-o pun să se dezbrace, dau la o parte pătura de pe pat, îmi schimb și eu hainele și-o las singură pentru câteva clipe cât voi pregăti la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
ai venit să vezi de ce stau aici singură. Așa e? Da. Cum te numești? Ana. De unde vii? M-am gandit la început să îi spun adevărul, dar ceva din mine m-a făcut să nu o fac: Dintr-un sat micuț. Dar tu de unde vii ? Locuiesc aici, aproape... Vrei să vii? Ochii ei străluceau în lumina lunii atât de frumos și părea atât de sinceră. Cum aș fi putut să o refuz? Bine! Să mergem! Am mers împreună puțin timp și
ANTOLOGIE:poezie by Mihaela-Raisa Tofănel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_692]