4,611 matches
-
în superficialitate” ar permite accesul în profunzimea fenomenelor primare și autentice ale curriculumului, cele care însoțesc și formează eul autentic. La prima vedere, studiul lui Reynolds este unul „documentar”, pe linia exegeticii și criticii literare clasice. Și, din păcate, unii pedagogi l-au recepționat și comentat în acest fel. S-a pierdut perspectiva hermeneutico-fenomenologică adoptată de Reynolds pe baza sugestiilor lui Ricœur. În realitate, Reynolds nu s-a limitat la o analiză livrescă și scolastică. El a propus ceva cu totul
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
optică din 1993 a însemnat pentru Doll o abordare directă a deosebirilor dintre modernism și postmodernism. În A Post-Modern Perspective on Curriculum a urmărit dezvoltarea ideilor postmoderniste în secolul XX în paralel cu evoluția științei. Era ceva nou. Și alți pedagogi abordaseră problema deosebirilor dintre modernism și postmodernism, dar nu se interesaseră de rădăcinile epistemice ale acestor diferențe. Giroux, McLaren sau Lather, de exemplu, încercaseră doar să încorporeze ideile postmoderniste în pedagogia critică ori în pedagogia feministă (Lather). Doll a urmărit
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
principiile acestei logici care exclude simplificarea grotescă pe care o găsim în curricula premoderne și inginerizarea artificială din curricula moderne. Curricula ultramoderne vor fi ultraprecise și hiperraționale. 15.3.10. Curriculumul globaltc " 15.3.10. Curriculumul global" În 1932, marele pedagog modern american George Sylvester Counts profetiza în lucrarea sa (cu titlu provocator) Dare the Schools Build a New Social Order? (Îndrăznește școala să construiască o nouă ordine socială?): Astăzi suntem martorii unei civilizații fără precedent în istoria omenirii: o civilizație
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
scop general și obligatoriu: toți cei care învață să câștige, pe parcursul școlarității, o perspectivă globală asupra lumii - ca parte esențială a educației și culturii cetățeanului din secolul XXI; b) leadership-ul școlar - inspectori școlari (superintendents), administratori, directori de școală (principals) și pedagogi (curriculum supervisors) - trebuie să considere realizarea acestui obiectiv o sarcină prioritară a școlii și să își asume, în acest sens, sarcini precise; c) toate instituțiile de educație și învățământ trebuie să faciliteze și să promoveze educația globală prin: favorizarea experiențelor
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Teatrului Național, girează, pentru foarte scurtă vreme, direcția generală a teatrelor, după care își reia vechea funcție de director de scenă. Ctitor al școlii românești de regie, primul nostru regizor profesionist, G. a fost un meșteșugar destoinic, metodic și riguros. Bun pedagog, atent la rostirea scenica, s-a străduit să dezbare jocul actorului român de retorism și teatralitate, îndemnându-l spre o interpretare realistă. A publicat prin ziare evocări despre Grigore Manolescu, Matei Millo, Ștefan Iulian, Mihail Pascaly. Inspirat de practică și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287389_a_288718]
-
ilustrate prin tabele, grafice și fotografii. Este motivată și susținută prin conținutul său cu caracter intra și interdisciplinar și se înscrie în cercetarea științifică fundamentală și aplicativă actuală foarte necesară și utilă specialiștilor în formare: stomatologi și chirurgi rnaxilo-faciali, psihologi, pedagogi, medici din echipa de terapie complexă. Plecând de la delimitarea terminologică si de esență a rhinolaliei ca structura dinamică, autoarea stabilește elementele de psihofiziologie a fonației și mecanismul de producere. Acordă o importanță deosebită organogenezei acestor malformații punctând etiologia și frecvența
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
ei. Subiecții cu uranoschizis impun o atenție deosebită privind rezultatele chirurgicale și funcționale atât pentru recuperarea biologică cât și pentru recuperarea psiho-socială a individului. Acest deziderat este complex și implică o muncă de echipă: specialiști chirurgi, ortodontiști, ortofoniști, psihologi și pedagogi, a căror colaborare este imperios necesară. Conținutul muncii ridică două probleme: momentul intervenției chirurgicale și reușita ei și îndrumarea în scopul obținerii unei fonații normale. Ambele probleme par atât de firești încât științific, ele nu sunt tratate decât rareori. Practica
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
sensibilitatea, neîncrederea în sine, complexul de inferioritate, vitalitatea scăzută și înclinarea spre izolare afectează relațiile cu cei din jur. Starea sufletească depresivă poate, cum spune Rosenthal, să se adâncească până la negarea vieții. Toți indivizii care prezintă această simptomatologie, reprezintă pentru pedagog o datorie grea, însă foarte necesară. Trebuie să se dedice cu toată răbdarea, să se apropie de el cu toată sensibilitatea pentru a-i oferi precaut ajutorul, redeșteptând în el energiile latente. Eleva D. Georgeta în vârsta de 17 ani
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
Aceasta abordează însă procesul educativ în toate aspectele sale și din mai multe puncte de vedere. De pildă, psihologia se ocupă prea puțin de scopurile educației sau de aspectele metodice ale educației fizice care însă sunt abordate pe larg de către pedagog. Apoi, pedagogia studiază acțiunile educative și rezultatele lor nu doar din punct de vedere psihologic, ci și din punct de vedere igienic (dacă ele nu dăunează sănătății), din punct de vedere moral și din punct de vedere economic (problema costurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
fi neglijată în practică). De aceea pedagogia stabilește care să fie structura unei școli, ce anume să se predea elevilor, ce metode și materiale pot fi utilizate etc. Psihologul nu ia decizii finale, nu face decât constatări și recomandări necesare pedagogului, ca om de știință, ori profesorului. Pedagogia are, în schimb, un caracter normativ. Ea dă indicații precise, unele absolut obligatorii, altele facultative, care constituie un ghid al activității instructiv-educative desfășurate în școală. Să luăm, de exemplu, problema introducerii filmului la
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
superioritate evidentă în exprimare acum 100 de ani față de actuala generație. Faptul a fost explicat prin cultivarea excesivă a audio-vizualului, ceea ce creează mereu o atitudine de spectator și diminuează timpul de exprimare verbală prin proprii cuvinte. Pornind de la aceste concluzii, pedagogii au ținut seama și de impactul filmului asupra progresului elevului din punct de vedere moral, dar și de implicațiile de ordin financiar (filmul se folosește azi, în școli, dar în proporții moderate). Din păcate, pedagogii au subestimat impactul filmelor proaste
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
cuvinte. Pornind de la aceste concluzii, pedagogii au ținut seama și de impactul filmului asupra progresului elevului din punct de vedere moral, dar și de implicațiile de ordin financiar (filmul se folosește azi, în școli, dar în proporții moderate). Din păcate, pedagogii au subestimat impactul filmelor proaste vizionate în afara școlii și doar în puține țări s-a organizat o instruire sistematică în vederea aprecierii filmului artistic. Deși, în mod evident, psihologia școlară se află permanent în raport cu pedagogia nu credem că ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
numeroase variabile, ținând atât de ambianța școlară, de profesor, cât și de factorii inerenți elevilor, subiecți de o mare diversitate. De aceea experimentul în școală capătă un caracter interdisciplinar; în cadrul său psihologul are un loc important. Am văzut că, permanent, pedagogul care vrea să inoveze învățământul trebuie să apeleze la concluziile psihologiei, la cercetarea psihologică, pentru a putea aprecia resursele și rezultatele oricărei înnoiri a procesului instructiv-educativ. Din punct de vedere practic, cunoștințele acumulate de către psihologia școlară sunt prețioase în primul
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
Ă scepticismul pedagogic, optimismul pedagogic și realismul pedagogic Ă își bazează argumentația pe dinamica și ponderea factorilor ereditate-mediu-educație, în ontogeneză (vezi figura 1). Fără a fi numai atitudini teoretice, scepticismul, realismul și optimismul pedagogic există în mentalitatea și conduita oricărui pedagog și, în mod explicit sau implicit, își fac simțită prezența în conceperea și realizarea oricărui act didactic și educativ. 2. Repere psihogenetice și psihodinamice ale dezvoltăriitc "2. Repere psihogenetice [i psihodinamice ale dezvolt\rii" Fără a fi singura perspectivă asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
socială. Cealaltă formă este învățarea sistematică, realizată în școli ori în cadrul diferitelor stagii de instruire, de calificare. Aceasta, fiind o formă de activitate instructiv-educativă planificată, organizată pe baza unei experiențe acumulate timp de multe secole și analizate de filosofi și pedagogi străluciți, este mai eficientă, dă un randament mai mare. Totuși, efectele ei se resimt îndeosebi în planul dezvoltării intelectuale, al însușirii cunoștințelor, al formării capacităților intelectuale, și mai puțin pe planul motivației, valorilor, al sentimentelor. Pe de o parte fiindcă
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
procesul de gândire. Lucrările sale au avut o mare influență asupra psihologiei contemporane, influențând și studiile asupra învățământului. 4. Teoria genetic-cognitivă a lui J. Brunertc "4. Teoria genetic‑cognitiv\ a lui J. Bruner" Unul dintre cei mai importanți psihologi și pedagogi care au degajat consecințele pedagogice ale concluziilor piagetiene este Jerome S. Bruner. Acesta a făcut întemeiate observații critice referitoare la opera psihologului elvețian, subliniind că acesta a realizat mai mult o descriere logică decât psihologică a dezvoltării intelectuale: „această descriere
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
ora de clasă. Desigur, nimeni n-a considerat audierea celor spuse de profesor ca fiind suficientă pentru asimilarea cunoștințelor predate. Învățarea presupune reluarea lor acasă, folosind manualul sau notițele. Dar învățământul centrat pe această metodă a fost aspru criticat de pedagogi încă de la începutul acestui secol. Fapt este că absolvenții școlilor aveau impresia (și poate o mai au și cei din zilele noastre) că nu există o legătură reală între viață și ceea ce învățăm în școală. Se putea observa cum un
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
acest caz, școlarii nu au ocazia să-și manifeste independența, gândirea lor rămânând insuficient solicitată. 7.2. „Școlile active” de la începutul secolului XX tc "7.2. „{colile active” de la începutul secolului XX " La începutul secolului, o serie de filosofi și pedagogi au criticat concepția tradițională a școlii, metodele verbale și în special prelegerile școlare. Amintim pe J. Dewey, Maria Montessori, Ovide Decroly. Critica viza slaba legătură cu practica, cu viața, pasivitatea elevilor, insuficienta solicitare a gândirii lor. Mai ales ei considerau
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
propriei școli (și chiar a localității în care trăiesc), să amenajeze un teren sportiv, să contribuie, eventual, la construirea unui loc de agrement unde să se poată recrea vara, îndeosebi în vacanțe ș.a. Toate aceste activități se includ în ceea ce pedagogii numesc „metoda exercițiului”, mijloc esențial, nu doar pentru formarea de deprinderi, ci și pentru cristalizarea unor sentimente pozitive. Evident, ele îndeplinesc astfel de obiective numai dacă sunt bine organizate și duc la succese îmbucurătoare pentru copiii participanți. b. Dacă activitățile
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
ceea ce s-a numit „autonomie funcțională”. Așa se explică de ce unii elevi conștiincioși, care învață foarte bine la toate obiectele, ajung să aibă multiple interese și le vine greu, la terminarea liceului, să opteze pentru o singură specializare. A.S. Makarenko, pedagog rus cunoscut prin rezultatele obținute în reeducarea a numeroși copii delincvenți, sublinia că omul are nevoie să întrevadă o bucurie, către care să tindă (el spunea „să aibă o perspectivă”). Acest lucru e valabil mai ales pentru copii: bunăoară să
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
ales pentru copii: bunăoară să întrevadă plăcerea unui spectacol ce va avea loc duminică. Dar el poate aspira și la bucuria unei vacanțe la mare. O dată cu adolescența el va lupta pentru satisfacția admiterii la o facultate dorită. Totul Ă spunea pedagogul amintită e să știi să îmbini „perspectivele” mai îndepărtate cu altele apropiate. Succesele școlare au drept efect și formarea unei atitudini pozitive față de muncă, deosebit de importantă pentru obținerea unor frumoase performanțe profesionale. Dimpotrivă, insuccesele repetate pot îndepărta copilul de școală
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
atitudinea pe care le-o impunea norma grupului familial în favoarea atitudinii promovate de grupul informal. Cei ce-și mențineau concepțiile politice conservatoare nu puteau face parte din grupurile informale și rămâneau izolați. O problemă conexă, care a preocupat pe mulți pedagogi și psihologi ai educației este aceea a influenței negative pe care o pot exercita grupurile informale de elevi asupra procesului de învățare. În unele cazuri, aceste grupuri adoptă norme ce se opun celor edictate de autoritățile școlare. O astfel de
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
privință este legată de succesul sau eșecul școlar al elevilor, dar și de eficiența profesorului. Prezintă clasele omogene mai multe avantaje decât cele eterogene? Multă vreme profesorii au răspuns afirmativ la această întrebare. Totuși, rezultatele cercetărilor realizate de psihologi și pedagogi n-au confirmat niciodată în mod hotărât această opinie. Într-unul din cele mai cunoscute studii din domeniu, realizat în deceniul al VII-lea, trei cercetători americani au comparat rezultatele școlare ale unui eșantion de 22.000 de elevi obținute
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
Metoda turneului între echipe reprezintă, de fapt, o îmbinare a cooperării cu structura competitivă: avem de-a face atât cu atitudini și comportamente de cooperare în interiorul echipelor, cât și cu o competiție între grupuri. Cu mai multe decenii în urmă, pedagogul sovietic A.S. Makarenko a pledat în favoarea competiției între subgrupuri Ă în favoarea, de pildă, a tradiționalei întreceri între rândurile de bănci (Deutsch și Hornstein, 1978). Chiar dacă acestă procedură pare să conjuge avantajele cooperării și competiției, evitând totodată neajunsurile ambelor, și chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
mai eficient pentru elevi, dar cu certitudine mai greu și mai angajant pentru profesor. 5.3. Arta motivăriitc "5.3. Arta motiv\rii" În noul model, o bună parte din acțiunea educatorului vizează motivația celui care se formează. Un bun pedagog este mai ales cel care știe să se servească și să servească sistemul motivațional al persoanei (Mucchielli, R., 1982). Dacă modelul tradițional avea tendința de a utiliza motivațiile extrinseci (evitând factorii de distragere și mobilizând atenția spontană), sau să provoace
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]