2,720 matches
-
caracteristice isteriei (Babinski, Janet, Régis, Colin, Gilbert-Ballet). Încă din perioada adolescenței, tinerele isterice se remarcă prin trăsături particulare de personalitate. Ele au o mare vivacitate intelectuală, precocitate, impresionabilitate, tendință către cochetărie căutând să atragă atenția celorlalți asupra lor, tendință la reverie și mitomanie. Afectiv sunt instabile, imprevizibile, cu o mare tendință la imitație datorită unei sugestibilități excesive. Caracter bizar, capricios, reacții afective disproporționate în raport cu evenimentele vieții trăite, cleptomanie, nevoia de a se da în spectacol în public, tendința de a construi
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
dintre „drog/subiect” și dintre „drog/societate”; - efectul drogului asupra individului dar și al mediului social și anturajul acestuia ca factori cauzali; - apariția unei stări de dependență de aportul de drog la individul respectiv; - obținerea unei stări de beatitudine, de reverie, de plenitudine și de satisfacție interioară a individului care consumă droguri („paradisurile artificiale” ale lui Ch. Baudelaire și H. Michaux, J. Cocteau etc.); - conduite de refugiu ca „soluții” la situațiile de impas ale vieții cărora individul respectiv nu le poate
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
devenind stare de spirit. Această viață interioară a poemului a fost remarcată de critici: pentru Lucian Raicu poemele au liniștea unui tablou, în ele pulsează o viață secretă, iar Eugen Simion remarcă „percepția vie”, din care se degajă însă o „reverie intelectuală calmă și luminoasă”, și se referă la un „sentiment al matinalului”, provenit dintr-o luminozitate când bogată, rembrandtiană, când aerată, vermeeriană, constituind nota distinctivă la S. „Aceasta este colina raiului negreșit; / din ea cresc ierburi înalte cu seve bogate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289925_a_291254]
-
adore: que pretendezvous encore? Inima-mi palpită de amoare. Sunt într-o pozițiune pitorească și mizericordioasă și sufăr peste poate. O da! Tu ești aurora sublimă, care deschide bolta azurie într-o adorațiune poetică infinită de suspine misterioase, pline de reverie și inspirațiune, care m-a făcut pentru ca să-ți fac aci anexata poezie: ‘Ești un crin plin de candoare, ești o fragedă zambilă, ‘Ești o roză parfumată, ești o tânără lalea! ‘Un poet nebun și tandru te adoră, ah! copilă! ‘De
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
suprema decădere), societăți fără stăpîni și supuși, fără servitute voluntară. Este imposibil să nu fi existat, în primele momente ale aventurii umane, lumi de oameni liberi și egali. Oamenii moderni au nevoie să creadă că acest imposibil e o simplă reverie poetică. La Boétie a afirmat-o, cu dreptate, împotriva și cu mult înainte de Nietzsche. Lucrările lui Clastres și Evans-Pritchard ne sugerează o metagrilă elementară, dar esențială pentru a contrasta lumile. Pot fi distinse două tipuri de lumi: lumea acefală (fără
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
mod activ întoarsă către deschiderea orizontului, omul e purtat de o efervescență utopică explică filosoful german. El opune "realismului real" (simțul faptelor), "capacitatea utopică". Utopia de care e vorba aici n-are nimic de a face cu elucubrațiile himerice, cu reveriile abstracte. Utopia pe care o analizează este "posibilul real" (el vorbește despre "concretul utopic"). A nu se confunda cu "posibilul obiectiv", respectiv ceea ce prevede știința sau, cel puțin, nu exclude. Referindu-se la tot ceea ce e condiționat măcar în parte
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
prin internet, comentarii la acestea, pretins livrate (fragmentar și alternat) ca atare, de fapt atent „lucrate”, cu obținerea aparenței de expresivitate involuntară. Și aici se abordează decomplexat sordidul existenței zilnice, fervoarea erotismului neinhibat, anecdoticul, frustrările și inflamările jubilatorii ale cotidianului, reveria și sentimentalitatea (toate rostite în chip violent), iar în ultimă analiză, deși bine ascunse sub carapacea de vitalism agresiv ori de platitudine căutată, marile chestionări existențiale, „partea poetului”. SCRIERI: Din confesiunile distinsei doamne M., București, 2001; Pagini, Iași, 2002; Fisuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290604_a_291933]
-
I, 720-721; Gh. Bulgar, „Solăria”, ST, 1982, 10; Cezar Ivănescu, Numele poetului: Elenă Zărescu, LCF, 1982, 46; C. Sorescu, „Solăria”, SLAST, 1983, 15; Miron Blaga, „Solăria”, F, 1983, 9; Aureliu Goci, „Solăria”, RL, 1983, 46; Petria, Vâlcea, 425-426; Gloria Lăcătușu, „Reveriile voinței noastre ca popor”, „Al cincilea anotimp”, 1999, 3; Ioan St. Lazăr, Cu Doris intru Iisus, „Povestea vorbei”, 2000, 1; Popa, Ist. lit., ÎI, 566; Firan, Profiluri, ÎI, 363-364. L. Ch.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290709_a_292038]
-
Hermann Hesse), despre energiile plăsmuitoare din Elegiile duineze ale lui Rilke. Alături de Dualismul motivațional în psihoistorie, eseul despre Identitatea europeană (și acela despre Holocaustul în interpretare psihoistorică, „Apostrof”, 2000) reprezintă principala orientare de viitor a eseistului. Complexitatea ideii de Mitteleuropa, reveriile, fantasmele și psihozele generate de unitatea în diversitate a Europei versus globalismul american, ecumenismul și new-age-ismul ș.a. compun o țesătură ideatică de cea mai acută actualitate. SCRIERI: Grădina magistrului Thomas, București, 1995; Xenograme, Oradea, 1997; Visul lupului de stepă, Cluj-Napoca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285815_a_287144]
-
și de stigmatizarea fizică. Dacă personajul lui Preda mai mult problematiza detașat decât suferea, protagonistul de aici nu are aptitudini de cazuist al culpabilității morale, ci este o fire poetică ce își sondează trecutul prin insistente incursiuni anamnetice și prin reverii. Întreg romanul e, de altfel, bazat pe reverberații poetice, textul fiind contrapunctat de pagini poematice. Prozatorul apelează la folosirea persoanei a doua singular, procedeu care permite o serie de suprapuneri: planul real cu cel al visului, monologul interior cu replicile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288688_a_290017]
-
mai mult menținerea atenției asupra perturbării respective, cu atât mai lungă va fi scoaterea din starea de ascultare activă. Distrageri mentale și emoționale Se întâmplă uneori ca în loc să ne concentrăm atenția asupra spuselor vorbitorului, să cădem într-o stare de reverie, pur și simplu visăm cu ochii deschiși sau facem planuri personale. În aceste cazuri apare o falsă atenție din cauza acestor distrageri mentale sau emoționale. Uneori "ieșim" din conversație, deoarece o problemă emoțională ne preocupă de câtva timp sau gândim la
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
și forma modernă a societății, împreună cu trebuința adînc naturală, deci legitimă, a copilului de a ieși în lumea care-l solicită din toate părțile, conspiră inutil" (P.Z.). Vorbind despre invidia ierarhică, unde fiecare îl invidiază și ar vrea în reveriile sale să-i i-a locul celui superior lui ca funcție, constată, nu fără maliție, silința înverșunată care stăpînește pe omul prins într-un asemenea sistem social este tocmai pofta elementară de a scăpa de munca propriu-zis productivă și a
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
raportat la întemeietori, în cel mai înalt grad conștiință artistică. În erotică femeia este un înger, dar îngerul în cazul poetului nostru, subliniază eseistul, este o ființă retorică, nu o ființă metaforică. Spațiile iubite de poet sînt spații ale dublei reverii: plaiul, valea, dar mai ales lunca, ultimul acționează ca un adevărat drog asupra simțirii sale. Nici cîmpia nu-i ocolită, dar nu mai are efect euforizant; șesul nemărginit, consemnează cel care a scris Întoarcerea autorului, "cheamă "figura singurătății": "mută, sterilă
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Bachelard numește maniheismul culorilor. Peste tot poetul caută un spațiu confortabil, cuibul prezent în cabinetul său de recluziune hibernală, în mica sanie, în natura metamorfozată și ea într-un imens cuib - locuri ale stabilității și siguranței, ale visului romantic, ale reveriei calme. La Alecsandri, dar și la alți întemeietori, prioritară este literatura, nu realitatea: "Îndată ce literatura se instalează în materie, spiritul liric își creează propriul spațiu, propria intimitate materială. Nu este prea greu, pentru că de la început lucrurile sînt favorabile. O relație
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Visul amoriului, "slujind iubirea, înțelegea să slujească poezia" (E.S.). Sînt rezumate de către Eugen Simion regulele stihurghiriei și noima prozodiei propuse de Conachi: "Retorica poeziei se confundă, la 1820, cu retorica erosului. Figurile erosului exprimă disponibilitățile și formele sensibilității omului. Gîndirea, reveria, fantezia lui trec prin acest teritoriu unde bucuria e fructul durerii. Un spațiu pe care Anton Pann îl asemuiește cu un spital: Spitalul Amorului. Iubirea este, într-adevăr, înțeleasă ca o boală a sufletului: o boală însă fecundă, creatoare, căci
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
la neodihna dureroasă a Aiudului, de la zarcă în Hawaii, de la iubirea și ocrotirea patriarhului Iustinian Marina la înfruntarea tăcută cu patriarhul Iustin Moisescu, cel care, executând ordinele Securității, îl arestează la domiciliu, împiedicându-l să se reîntoarcă în SUA, de la reveriile literare ale "pensionarului" de la Văratec din anii optzeci la activismul ortodox al mitropolitului luptător de după Revoluție, toate, toate sunt acum cenușă și scrum. Adică istorie. Dumnezeu să-l odihnească, că mult ne va mai lipsi! Noroc că ne vor ține
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
primăvară; albastrul pur al cerului este considerat, prin excelență, culoarea aspirațiilor înalte, a libertății lăuntrice, a calmului, a iubirii altruiste, lipsite de gelozie și posesivitate. Albastrul face parte din paleta culorilor reci, odihnitoare și liniștitoare, care îndeamnă la calm și reverie, stimulând predispoziția la concentrare și liniște interioară. În plan psihologic predispune la meditație, tandrețe, afecțiune, nostalgie, devotament. Mecanismele interioare care declanșează aceste stări se explică prin scăderea presiunii sangvine și a tonusului muscular (în sensul relaxării, a eliberării de stres
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
muzicalitatea, gradul de cultură muzicală și temperamentul fiecărui individ; tonalitatea: sunetele înalte, ascuțite sunt excitante, în timp ce cele joase, grave sunt calmante și tranchilizante; tempoul: un tempo rapid, alert însuflețește și înviorează, în timp ce unul lent crează o atmosferă de calm, de reverie, dar și de pasivitate; felul instrumentului sau instrumentelor (în cazul unei orchestre) la care este interpretată o partitură muzicală. În general, se recomandă ca fiecare să asculte muzica pe care o agreează cel mai bine indiferent dacă este cultă, ușoară
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
claritatea mesajului unor compozitori, cum ar fi J. Haydn sau W.A. Mozart, revigorează puterea de concentrare și memorie, oferind totodată senzația de spațialitate. Romantică - muzică încărcată de întreaga gamă a emoțiilor umane (Chopin, Liszt, Wagner) ce predispune la melancolie, reverie, tandrețe, meditație. Jazz, Blues - formele de jazz „clasic” pot reda ca și genul romantic emoțiile și trăirile ființei umane, dar au în plus un efect tonifiant asupra organismului. Rock - unele variante de rock stimulează pasiunea, altele relaxează tensiunea interioară, însă
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
nu relativizează mărturisirea ireparabilul presimțit În orice act sinucigaș? Nu risipește notația jurnalieră (seacă, parțială și, de cele mai multe ori, criptică) tensiunea presupusă de actul atât de radical? În deznădejdea Înecată În bântuirea cinematografelor de cartier, a lui Cesare Pavese, În reveriile Îndoliate ale Sylviei Plath se află regăsirea acelui locus amœnus salvator, dar și enigmatic-Înfricoșător. Nădejdea pe care și-o pune sinucigașul În jurnal nu e cu mult mai mare decât a naufragiatului În mesajul din sticla aruncată În valuri. Și
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
pe americani. Pe aceeași listă a lucrurilor pe care le detestă - „ca rasist și ca naționalist”! - se află „francezul mediu, omul brun, scund, din Centru și din Sud”, precum și „oribila Marsilie”. Masochist și În ceea ce privește Franța, și În legătură cu sine, el substituie reveriei mistica, iar vitalității „o curiozitate crescândă pentru moarte”, ca, În ultimii ani, să ajungă la confuzul sentiment, de a „cunoaște moartea prin viață”. În visele sale, el se proiectează drept omul unei singure dorințe, al unei singure ocupații, al unei
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
În universul amintirilor miraculos redescoperite), dar și despre infidelitățile sale: intrările și ieșirile din biograficul pur nu au loc fără ca textul să sufere distorsiunile impulsului creator. Katherine Mansfield „dramatizează” niște situații aflate În conul de umbră al memoriei și al reveriei, articulându-le unei secvențe recente: vizita fratelui și, ulterior, moartea acestuia. Rememorare și prefigurare a ceea ce se va Întâmpla, ele se Întâlnesc În scurtul portret În partidă dublă, generator și țintă ale textului de jurnal. Eul despicat Ca și jurnalul
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
de la o etapă la alta la același subiect care de obicei se repliază total asupra propriei lumi lăuntrice, prin dereglări ale asociațiilor de idei, mod de gândire necritică, centrată pe subiectivitate, rupt de realitate prin întreruperea fluxului ideativ, dominat de reverie și fantezie, trăite puternic. Copilul bolnav de TSA (tulburare din sfera autismului) are adesea stări depresive, comportamentale și neurovegetative secundare. Stările psihotice evoluează într-un regim de maximă dificultate pentru cei din jur, copilul prezentând un comportament inert (cu dezinteres
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
în unele cazuri mergând până la lipotimii și reacții pitiotiforme. Criza declanșată nu poate fi reprimată decât de părinți sau educatori cu experiență și tact. Foarte puțini manifestă dorința de a avea un prieten sincer și devotat, majoritatea au înclinație spre reverie, izolare, neîncredere în colegi, rude, părinți. Doi din lotul nostru manifestă prietenie pentru sexul opus, dar preferă s-o tăinuiască, s-o descrie în jurnalul intim, jenându-se de persoana iubită pentru defectul ce-l are. Bugetul de timp pare
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
Mesagerul, Iași, 1997; Fiara melancolică, Botoșani, 1999; Carnete maro, I-II, îngr. și pref. Adrian Alui Gheorghe, Iași, 2001-2003. Repere bibliografice: Laurențiu Ulici, Aurel Dumitrașcu, „Furtunile memoriei”, RL, 1984, 51; Cristian Livescu, „Furtunile memoriei”, CRC, 1985, 8; Al. Călinescu, Elegii, reverii, întâmplări, CRC, 1987, 23; Nichita Danilov, Despre întoarcerea berzelor sau Despre poemul de aur, CRC, 1990, 39; Coșovei, Pornind, 97-101; George Vulturescu, Aurel Dumitrașcu, „Mesagerul”, PSS, 1992, 12; Țeposu, Istoria, 102-103; Mircea Bârsilă, „Mesagerul” lui Aurel Dumitrașcu, „Calende”, 1993, 2
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286906_a_288235]