3,104 matches
-
v-ascult! aude vocea gravă a Teonei și parcă îi vede ochii deveniți mai albaștri ca impresie, plini de nedumerire. Iartă-mă că te deranjez! Poți să-mi dai numărul de acasă al domnului Oșanu? Șase-doi-zero-opt-unu. Vocea Teonei a fost seacă, impersonală. Mihai are impresia că inima i-a stat. Se teme să nu-i cadă receptorul din mînă înainte de-a mai spune vreun cuvînt. S-a întîmplat ceva grav? aude vocea sugrumată a Teonei. Nu, sigur nu! răspunde Mihai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
însemnătatea sa după asta. O viață care nu presupune ceva mai înalt, care n-a câștigat puterea d-a forma în sine o tendință (direcțiune) generală substanțială și de-a o aduce la espresiune personală nu conține nimica și e seacă. Artea însă concentră aceea ce e răzlătit încă în viața reală, în lărgimea cazualităței diferite, ceea ce-i întrerupt de diferite finiri (Endlichkeit) și conturări într-o singură esistință ne-ntreruptă Relativ la reprezentațiuni teatrale Goethe distinge foarte frumos verisimilitatea (das wahr Scheinen
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
subiectivă ca pe una asemenea e declamațiunea. "Unde e otarul declamațiunei acolo-i și otarul acestui stadiu. Facem însă distingere între declamațiunea aceasta, care-l împle pe întreg omul simțitor cu o dispozițiune lirică, și între declamațiunea (stearpă) moartă (goală, seacă), care, conform espresiunei, nu manifestă un intern plin și nu ne dă decât forma simțămîntul[ui], din care cauză e moartă și fără căldură de viață. Declamatorul sec ne face în arte acel efect dezgustător care ni-l face în
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și asupra celuilalt. Ținerea așadar la acest stadiu al nostru de nemijlocire devine din ce în ce mai cu neputință din cauza culturei ce progresă și conștiinței de sine ce prinde a se lăți din ce în ce mai {EminescuOpXIV 265} mult, și efectele acelui stadiu trebuie să și sece din ce în ce. Pe acest stadiu 334 r opera poetică nu e renăscută de spirit, prin urmare spiritul poetic nu se poate manifesta în tot adevărul său decât în momente pe-ici, pe colea; daca însă acest stadiu e
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
recoltez un articol și o microantologie pentru numărul din "Secolul 20" centrat pe Danemarca. Sosim seara la 10 cu mașina, lăsând în urmă un București isterizant, care ne hărțuie și ne macină timpul cu false probleme. În Păltiniș este furtună seacă, fără zăpadă, copaci frânți și beznă desăvârșită. Sîntem obosiți, la recepția hotelului nu e nimeni și situația începe să devină puțin dramatică. Locul pare devastat și părăsit. Urc cu Andrei colina către vila lui Noica, ținîndu-ne de mână, cu mâinile
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
probabil că nu mai sînt bune de nimic, la lumina unui bec atîrnat foarte sus, mașini de scris ce niște catedrale cu turnuri de clopotniță... Jap!, Încă o lovitură și „Încheiedura mai sus!“ Asta l-a durut de l-a secat la inimă, l-a durut atît de tare, Încît a acceptat gîndul că pianele de la Frau Proserpina miros a pipi de pisică și că cele patru bănci prăpădite pentru recitaluri erau murdare. Ea Îi spusese că elevii ei, numai cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Scrisoarea I, unde este cuprinsă în versuri ideea inutilității strădaniei de a deprinde mecanic forme gramaticale și sintagme latinești cu murmurele lor blânde, un izvor de horum-harum/ câștigând cu clipoceală nervum rerum gerendarum, și în acest articol se incriminează învățarea seacă și pedantă a unei limbi moarte. Esențial ar fi, spune poetul- gazetar, ca tinerii să-și însușească spiritul antic în care pot afla regulatorul statornic al inteligenței și caracterului și izvorul simțului istoric. Peste o jumătate de veac, în Cuvântul
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
are scăpare : De-acum grăbita moarte oriunde mă așteaptă ; sunt un om fatal./ Respiri în a mea casă un aer infernal (IV 2). Dintre invitați, patricianul Barrus simulează intenția sinuciderii : Aș vrea să mor, o credeți ? Căci viața-mi pare seacă./ Puah ! Ghiftuit de toate, dezgustul mă îneacă (IV 4). Umbra morții stă de fapt pe fruntea lui Ovidiu, pe care Actea îl vede palid, aiurit, ceea ce provoacă explicația poetului : Eu ?... ți se pare... Sunt vesel, fericit/ Și vin să râd
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
personajul parțial burlesc al lui Heracles, el reduce oricum elementul comic din piesa înaintașului său. Singurul moment destins al dramei e scena în care Străinul/ Pan și șerbii săi discreditează maieutica, arta de a scoate cu ajutorul analizei apă din piatră seacă și adevărul din nimic (III, p. 234), precum și spiritele subtile care împart trei paie la doi măgari, despică paiul în patru și împart măgarilor paie împărțite magistral, atacul vizându-i direct pe Camil Petrescu și pe ceilalți autori ai unor
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
pricepute, începu s-o supună unor idealuri ispititoare; dar idealurile personificate: prinții, husarii, secretarii de ambasadă, poeții, romancierii, chiar socialiștii n-o impresionară deloc pe Nastasia Filippovna, ca și cum ar fi avut o piatră în loc de inimă, iar sentimentele i-ar fi secat și i-ar fi pierit pentru totdeauna. Trăia mai mult izolată, citea, chiar studia, iubea muzica. Prietene avea puține; se vizita doar cu niște soții sărace și caraghioase de funcționari, cunoștea vreo două actrițe, ținea mult la numeroasa familie a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de mult despre dumneavoastră! Venind aici, astăzi, eram curios și cuprins de panică; trebuia să văd cu ochii mei și să mă conving singur: pătura superioară a rușilor nu e bună într-adevăr de nimic, și-a trăit traiul, a secat din ea viața adevărată și nu mai este în stare decât să moară, ba încă într-o luptă meschină și plină de invidie cu oamenii... viitorului, punându-li-se împotrivă, nedându-și seama că e pe moarte? Nici înainte nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sunt mai răi. Judecați și dumneavoastră cât de plăcut am fost surprins! O, dați-mi voie să exprim acest sentiment! Am auzit și chiar credeam că în înalta societate totul nu e decât manieră, decât formă decrepită, în timp ce esența a secat; însă acum văd cu ochii mei că așa ceva este imposibil la noi; se poate oriunde, dar nu la noi. Cum să cred că acum sunteți cu toții niște iezuiți și niște impostori? Am ascultat ce a povestit mai înainte prințul N.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
rătăcire. Ce s-a mărit în tine, de nu mai încapi în ființă? Veșnicia-i prea mică pentru un suflet nebun și vast, dezacordat, prin infinit, de fire. Ce să mai răzbată în el dintr-o lume amuțită? Un gând seacă mări, dar nu poate usca o lacrimă: umbrește aștrii, dar nu poate lumina alt gând; - o aureolă de nemîngîiere. Dintr-un minus de vitalitate rezultă luciditatea, ca orice lipsă de iluzie. A-ți da seama nu merge în direcția vieții
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Neisprăvirea în suferință a lucrurilor atinge calitatea veșniciei. Când n-ai fost niciodată pe aceeași treaptă cu viața: când mai mult, năpădindu-i marginile, când mai puțin, tîrîndu-te sub ea. Asemenea acelor râuri care n-au albie: căci inundă sau seacă. Ancorat în plus sau în minus, ești predestinat nefericirii, ca orice ființă smulsă din linia viețuirii. A fi e o stavilă pentru infinitul inimii. Este atât de misterios fenomenul prin care un om crește peste el însuși! Trezindu-se, nu
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
treacă un examen de principii. De aceea, antipodul lui nu este artistul, ci omul teoretic. Cultura modernă este bolnavă de teorie. Necesitatea de a găsi o formulă abstractă pentru orice situație, de a justifica în gând toate fărâmăturile realului, a secat energia creatoare și a răpid omului un simț rodnic al problemelor. Excesul teoretic presupune totdeauna o sleire a respirației, a avântului irațional de creație. Alexandrinismul a lansat tipul comun al omului teoretic. Eclectism și teorie vidă sânt același lucru. Omul
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
privesc consternați. — Taci din gură cu prostiile astea, se oțărăște împărăteasa la el. Mi se face pielea de găină. — Chiar trebuie să mă scormonești atâta prin rană? hârșâie la un moment dat bătrânul printre dinți. Abia mai poate vorbi. Îl seacă la inimă. — Nu ajung cu degetul până în interior și sonda mă ajută să aplic unguentul, explică răbdător doctorul. Șterge cu buretele urmele de sânge coagulat de pe piele și face semn unui tinerel să panseze rana cu o bandă de stofă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
tențele lui și ale bătrânului Pollio s-a luat inițiativa creării unui tezaur militar, și cum el însuși l-a sfătuit să alimenteze cu o sumă mare de bani acest fond de stinat veteranilor. A trebuit să scoată din piatră seacă șaptesprezece milioane de sesterți și să i doneze în numele principelui și al lui Tiberius Nero. Plus făgăduința că acest gest se va repeta anual. Alt mijloc n-au găsit care să fie pe placul contribuabililor și al Senatului. Dimpotrivă! Până
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
așa cum stă cocoțat pe cufăr, i se pare atât de caraghioasă împăratului, încât pufnește în râs. Face un efort și redevine serios. Doar vocea îi sună un pic crispat când își admonestează secretarul: Nu mă mai fierbe atâta-n oală seacă! Zi odată ce s-a întâmplat! Ce nenorocire i s-a putut trage dintr-o călătorie la Herculanaeum? Mijește ușurel ochii și suspină visător. — Un orășel atât de frumos pe țărmul mării, învecinat cu Pompeii. Și, nu departe, se zărește Muntele
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
facă singură de râs în public. Mai bine și-o alungă din minte pe cutra asta și se gândește la Scribonius Libo, la ce să-l învețe să spună. Să găsească un mod de a-i vârî în căpățâna aia seacă că nu e bine să-l atace pe Trio Ful cinius. Începe să râdă încetișor. Pe Fulcinius a reușit deja să-l sperie. A acceptat să joace rolul nătărăului. Toate atacurile vor fi concen trate împotriva lui Primarius Nato și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Dumnezeul Cel Adevărat. În jurul lui, luptătorii - ațâțați - au început să facă prinsori. — Eu pariez pe Anubis, rostește tare o voce din ultimele rânduri. Pun rămășag... Tracul adorator al lui Mithras întoarce mânios capul în spate: — Ce-i în mintea ta seacă? Crezi că egipteanul ăsta cu față de câine poate să se pună cu Zeul Soarelui? — Bă, deșteptule, îi răspunde un altul, tu nu vezi cu ce bot mare și lung e înzestrat Anubis? Și e cu totul și cu totul din
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
în jur, căci îi e teamă să nu fie comparat cu Augustus, care asistă la jocuri cu voioșie. Capul i-a alunecat în jos. Și-l ridică și-și reazemă ceafa mai bine. Cum să-i bage în căpățâna aia seacă lui Drusus că un om politic trebuie într-adevăr să ia parte la petrecerile poporului, să se arate apropiat de el în timpul peripețiilor cursei de care, pe parcursul luptelor sau al piesei de teatru? Să se vadă că împărtășește emoțiile, dorințele
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
nu îndrăznesc să facă nimic, nici să călătorească, nici să ia medicamente, ori pur și simplu să bage ceva în gură fără să consulte astrele, dar... Râde forțat: — Dar sunt momente când vechea noastră divinație mi se pare prea... prea... — Seacă? îi sugerează evreul. Germanicus încuviințează abătut. Agrippa se ferește să-l contrazică. Și pentru el știința augurilor, atât cât o pricepe, este prea searbădă, bazată pe observație, fără nici o urmă de inspirație. Ori de fanatism. Își iscodește cu coada ochiului
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
femeile de acolo. În Cojocaru era o femeie Arsenoaia, acuzată că face vrăjitorii cu beregata lupului, așa că îi cereau lui Otto să zvârle lupul în Vâlcin. Ceea ce s- a și făcut. În anul 1918 a fost o secetă mare. Balta secase, nemaifiind nici pește, nici porumb, nici legume. În plus a umat o invazie de șoareci nemaiîntâlnită. Puținele locuințe erau năpădite, pisicile îi priveau cu dispreț; alimentele le țineam atârnate de grinzi. Toamna au emigrat șoarecii spre satele de pe malurile Dunării
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
la casa mea - un parlamentar liberal, potolit, ceva de genul ăsta. Ar fi atît de odihnitor! Și Kay simțise odată ceva asemănător, de fapt. Dar asta fusese Înainte de război, Înainte de a o Întîlni pe Helen. Acum spuse cu o voce seacă: — Pacea adîncă, infinit de adîncă, a patului matrimonial, după talmeș-balmeșul șezlongului safic. — Exact. — Ce prostie. — Vorbesc serios, zise Binkie. O să-ți dai seama cînd o s-ajungi de vîrsta mea - avea patruzeci și șase de ani - și cînd o să te trezești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
a Întîmplat, Julia. Se priviră intens, tăcute, apoi se apropiară și se sărutară. Helen Încă nu se obișnuise cu diferența dintre săruturile Juliei și ale lui Kay - cu ciudățenia relativă a gurii Juliei, cu moliciunea ei și atingerea bruscă și seacă a rujului, cu apăsările repetate și tatonările limbii. Dar ciudățenia asta era excitantă. Sărutul fiind imprecis, deveni repede umed. Se apropiară și mai mult. Julia Își puse degetele pe sînul gol al lui Helen - Îl atinse, și apoi Își retrase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]