3,994 matches
-
Noshery În dimineața asta. Eu zic să-i săltăm. Exley spuse: — De acord. CAPITOLUL 74 Abe’s Noshery: toate mesele ocupate, Kikey T. la casă. White se lipi de vitrină. — Lee Vachss la o masă din dreapta. Ed duse mîna la tocul pistolului. Gol - de cînd cu joaca lui de-a sinuciderea. Tomberon deschise ușa. Clopoței. Kikey ridică privirea și duse mîna sub tejghea. Ed văzu că Vachss se prinsese și se prefăcea că Își netezește pantalonii. Luciu metalic la nivelul șoldului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
îi verific încă o dată, uitîndu-mă și la pantofii Regelui. Totul pare să fie în regulă. Regina poartă niște "apreschiuri" până sub genunchi (s-ar zice că tocmai a coborât dintr-o sanie trasă de reni), iar principesa pantofi negri cu tocul scurt. Stăm cu toții cuminți, cu mâinile sprijinite una peste alta în poală, cu trunchiul ușor înclinat în față. O clipă am senzația că sîntem o trupă de dans modern care a luat, într-o atitudine hieratică, poziția care precedă primul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ușor pe Vilma cînd trece pe lîngă ea, pe Vilma care se privește lung În oglinda uriașă ce acoperă Întreg peretele: e frumoasă, de asta-i place lui Victor, Îi stă bine cocul și-i vin de minune pantofii cu tocuri, nici prea Înalte, căci ar fi nepotrivite cu uniforma ei de guvernantă și pe urmă nu i-ar da voie doamna, nici prea joase, aproape că nu se observă că sînt destul de Înăltuțe și totuși Îi arcuiesc frumos piciorul, sînii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
un idol potrivit pentru Julius, care se ascundea tot timpul de el și nu era de loc dispus să-i cedeze creionul rezervor primit de la Cinthia, fiindcă pentru a intra În bandă ți se cerea să-i dai creionul sau tocul cu care scriai. Tirania lui Pepa a luat sfîrșit cînd 98% din elevii școlii au ajuns să facă parte din banda lui și era foarte plicticos să-i mardească pe cei cîțiva, foarte puțini, care mai rămăseseră pe dinafară, mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de școală, să se tăvălească În moloz și gunoaie, cum le era obiceiul și să nu poată fi curățați tot anul. Mai era unul murdar din prima zi de școală: grăsanul Martinto. Fiindcă trecuse de anul pregătitor, primise cadou un toc rezervor, care Dumnezeu știe cum se spărsese În buzunarul interior al hainei și-i mînjise cămașa de sus pînă jos. Dar el era fericit, cocoțat pe un morman de nisip, provocîndu-i cu un băț În chip de spadă pe toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
adevărat un puști și nu administratorul, se repezi la Cecilia ca s-o sărute din nou și să-i dovedească că lui nu-i fusese frică nici o clipă. Cecilia, luată prin surprindere și Încă neobișnuită să meargă cu pantofii cu toc Înalt pe care-i avea numai de o săptămînă, Își pierdu echilibrul de spaimă și Manolo căzu cît era de lung lovindu-se de ușa pe care Julius nu reușea s-o deschidă fiindcă nu găsea cheia, care nu fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
lipit picioarele încălțate cu o pereche de Patrick Cox. Pantofii erau cu un număr mai mici - indiferent de câte ori se rugase de biroul de presă de la Patrick Cox să trimită unii numărul șase, aceștia trimiteau întotdeauna numărul cinci. Dar pantofii cu toc cui primiți gratis de la Patrick Cox erau pantofi cu toc cui primiți gratis de la Patrick Cox. Ce mai conta un detaliu lipsit de importanță precum durerea incredibilă? Îți mulțumesc că ai urcat, zâmbi Clavin. Lisa luă decizia că ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
erau cu un număr mai mici - indiferent de câte ori se rugase de biroul de presă de la Patrick Cox să trimită unii numărul șase, aceștia trimiteau întotdeauna numărul cinci. Dar pantofii cu toc cui primiți gratis de la Patrick Cox erau pantofi cu toc cui primiți gratis de la Patrick Cox. Ce mai conta un detaliu lipsit de importanță precum durerea incredibilă? Îți mulțumesc că ai urcat, zâmbi Clavin. Lisa luă decizia că ar fi bine să răspundă la zâmbet. Zâmbetele erau o monedă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Însă până și asta a necesitat ceva efort. Nu se afla în Londra, unde cafenelele se deschideau odată cu venirea zorilor. La ora nouă, când a părăsit cafeneaua, începuse să plouă. Protejându-și părul cu mâna, se grăbea înapoi, alunecând cu tocurile de zece centimetri pe asfaltul umed. Dintr-odată se opri și se trezi rățoindu-se la un trecător: — Chiar mereu plouă în țara asta anostă? — Nu știu, răspunse el nervos. Eu nu am decât douăzeci și șase de ani. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
preluă controlul aparatului. —Încearcă să fotografiezi câțiva bărbați pentru articol, îi șopti Ashling. După cursuri, clubul își reluă programul obișnuit. Dansatori experimentați de salsa și de merengue au început să își facă apariția, femei în fuste scurte și pantofi cu toc și bărbați cu figuri sobre și impasibile care-și învârteau partenerele pe ritmurile alerte. Nu îmi vine să cred că se întâmplă așa ceva în Irlanda, îi spuse Ashling lui Joy. Bărbați irlandezi. Dansând! Și nu dansuri tradiționale. —Bărbații adevărați nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
cunoștințelor lui Lisa despre tot ce mișca în încăperea aceea. Șefa ei locuia în Dublin de mai puțin de două săptămâni și părea că deja cunoaște tot ce mișcă. Cu zâmbetul aplicat în siguranță pe față, Lisa se învârti pe tocul ei Jimmy Choo. Ratase pe cineva? Apoi a zărit un tânăr simpatic care părea că nu se simte prea confortabil în costumul lui prea nou. — El cine e? întrebă ea, deși Ashling nu avea nici cea mai vagă idee. Hai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
cu Dylan. —Ashling, se adresă Clodagh celor din cameră. Mă poți suna? Am nevoie să vorbesc cu tine despre... ceva. 25tc "25" Marți dimineață, când Trix cea cu fața strălucitoare a pășit în birou pe o pereche de pantofi cu tocuri de plastic, s-a simțit un miros subtil, dar inconfundabil, de pește. Ashling l-a observat de cum a intrat pe ușă, iar toți ceilalți care intrau pe rând în birou amușinau disperați în toate părțile. Dar să îi spună asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
începea să dezvelească dopul, ușa biroului se deschise și toată lumea rămase încremenită. La dracu’! Existau șanse destul de mari ca Jack să o ia razna văzându-i cum beau șampania cititorilor în timpul orelor de program. Dar nu era Jack, ci Mai. Tocurile ei erau enorme, iar șoldurile minuscule. Dar nu la fel de mici precum talia. Ashling era înnebunită de invidie și de admirație. Mai părea atacată de tăcerea completă care trona în birou și de felul vinovat în care se zgâia toată lumea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
și cu o frizură elaborată, pe jumătate ras în cap și cu chică, stătea în dreptul ușii ei. Toți băieții de pe stradă aveau frizuri similare. —CE FACI, Lisa? întrebă el, cu o voce uimitor de puternică și sprijinindu-se încrezător de tocul ușii. Cum merge? Ieși să te joci? Să mă joc? Avem nevoie de arbitru. Ceilalți copii făceau galerie din spatele lui. — Da, Lisa, se rugau ei. Ieși. Știa că este o idee absurdă, dar nu putea să nu se simtă flatată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
După care și-a cumpărat o pereche de pantaloni mulați, albi, care aveau o măsură pe care nu o mai purtase dinainte să fie însărcinată cu Craig. Problema cu pantofii era în sfârșit sub control (papuci cu puf și cu toc cui) și era disperată să iasă. Dar, înainte să apuce să îi povestească ceva din toate astea lui Ashling, aceasta îi șopti: Nu am mai fost atât de obosită în viața mea. Am fost la ședință foto de modă care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
în funcțiune o întreagă bandă rulantă umană care să-i întrețină pe invitați. În prima linie stătea evident Lisa, care, strălucitoare și fermecătoare, probabil că nu arătase niciodată mai frumoasă. Apoi urma Ashling, care se simțea ciudat în rochie și tocuri înalte; ea verifica invitațiile, cu ajutorul unei liste. Mercedes, slabă ca un șarpe și îmbrăcată în negru, atașa ecusoane invitaților. Apoi Trix, îmbrăcată aproape deloc, îi direcționa pe oameni către baie. Fete și băieți, cele mai frumoase exemplare, plimbau tăvi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
îl întrerupse Ganea cu nerăbdare febrilă. Însă chiar în această clipă se întoarse Aglaia și prințul nu mai apucă să-i răspundă. — Poftiți, poftiți, spuse Aglaia, punând albumul pe masă, alegeți o pagină și scrieți-mi ceva. Aveți aici un toc și o peniță nouă. Vă deranjează dacă-i din oțel? Am auzit că de obicei caligrafii nu scriu cu penițe de oțel. Discutând cu prințul, Aglaia părea să nu observe că și Ganea era de față. Însă, în timp ce prințul punea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
peniță nouă. Vă deranjează dacă-i din oțel? Am auzit că de obicei caligrafii nu scriu cu penițe de oțel. Discutând cu prințul, Aglaia părea să nu observe că și Ganea era de față. Însă, în timp ce prințul punea penița în toc, căuta o pagină și se pregătea de scris, Ganea se apropie de șemineul lângă care stătea Aglaia, acum în dreapta prințului, și, cu voce tremurândă, întretăiată, îi spuse aproape la ureche: — Un cuvânt, un singur cuvânt de-al dumitale și sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
aș dori ca, într-un moment atât de sfânt, să ne poată întrerupe primul venit, primul neobrăzat și nu arareori - se aplecă deodată spre prinț, vorbind cu șoapte ciudate, misterioase și aproape speriate - un neobrăzat care nu face nici cât tocul... de la pantoful dumneavoastră, iubite prințe! O, nu spun: de la pantoful meu! Observați, mai ales, că n-am pomenit de pantoful meu; mă respect prea mult ca s-o spun așa, fără ocolișuri; dar numai dumneavoastră sunteți capabil să înțelegeți că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nu spun: de la pantoful meu! Observați, mai ales, că n-am pomenit de pantoful meu; mă respect prea mult ca s-o spun așa, fără ocolișuri; dar numai dumneavoastră sunteți capabil să înțelegeți că, respingând în cazul de față și tocul meu, îmi exprim, poate, extrema mândrie a demnității. În afară de dumneavoastră, nimeni nu va înțelege, și el în primul rând. El nu înțelege nimic, prințe; e absolut, absolut incapabil să înțeleagă! Trebuie să ai inimă ca să înțelegi! Până la urmă prințul mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în toată inconsistența și mizeria lui. Căci mizeria obiectivă din viața socială nu este decât un reflex palid al infinitei lui mizerii lăuntrice. Când mă gândesc la mizerie, îmi trece orice poftă de a mai trăi. Ar trebui să arunc tocul din mână și să mă duc într-un bordei, unde sprijinul adus sărăciei ar însemna mai multă umanitate efectivă decât o carte, ce nu face altceva decât să otrăvească și mai mult această lume nenorocită și singură. Mă apucă o
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
fel de tărâm fermecat, cu peșteri, stânci sălbatice și alte bazaconii. Visează cu ochii deschiși la gră dinile Hespe ridelor ori, cine știe, poate chiar la parcurile suspen date ale Semiramidei sau ale lui Syrus, regele perșilor. Izbește, înciudat, cu tocul sandalei în podea. Va stârni mânia zeilor și a oamenilor cu dorința aceasta nefirească de a schimba fața naturii și de a cultiva paradoxul. Auzi colo! Să îngemănezi freamătul Romei cu liniștea de la țărmul mării și să trăiești în interiorul unui
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
fereastră și, tulburat peste măsură, aruncă o privire obosită afară. Vânzoleala s-a potolit, curtea este pustie acum. Pri veliștea maiestuoasă, care îmbrățișează un spațiu larg, îi aduce un pic de ușurare în sufletul răvășit. Se sprijină cu umărul de toc și își lasă ochii să hoinărească departe, dincolo de casă, până la piscina unde se îngrașă felurite specii de pești. Pe nesimțite, chipul i se posomorăște la loc. Câte certuri a avut cu Vipsania și pentru această mare artificială! L-a acuzat
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
și o strivește sub talpa sandalei, așteptând răbdător ca paznicul, puțin afumat, să descuie poarta în timp ce murmură niște scuze încâlcite. În sfârșit, cu un uruit, poarta se închide în spatele lor, rulând pe cei doi pivoți amplasați în prag și pe tocul de sus. Odată ajunși în stradă, Velleius Paterculus se oprește dezorien tat la vederea lecticii somptuoase care-i așteaptă. — Ce-i? se impacientează Nero. — Mă lași și pe mine să vin cu tine, cezare? E o onoare prea mare... Tiberius
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mașina i-a retezat mâinile. Sângele lui s-a înfrățit atunci cu boabele secerate. Nenorocirea aceasta i-a stimulat pasiunea pentru agricultură. Acum poartă două proteze de lemn, prevăzute la vârf cu două borte în care înșurubează cu dinții creionul, tocul, lingura, furculița. Are și o ghiară cu care poate răsfoi caietele și cărțile. Câteodată scapă creionul care se rostogolește pe jos. De aceea se așează în prima bancă, pentru a-l găsi mai repede. Îl ajut să-l înșurubeze. Doamna
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]