2,992 matches
-
bine!, cine o fi, nene?, că recită așa de frumos!!! Auzi ce voce, nene Marinică? Și femeia o dădu pe celebrul personaj: cine, dracu’, o fi? Nu știu ce poezie spune tânărul, dar ascultă ca proștii și rămân așa, uimiți amândoi, foarte uimiți, că mamă, mamă, cine-o fi ăsta? Când termină recitatorul de la difuzor, femeia își șterge o lacrimă imaginară, văzuși, nene Marinică, mai recită și alții... Înciudată, pune smântâna în păstăile alea, învârtește în cratiță cu oful belelei care a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Într-un stejar bătrân dintr-un parc au mai rămas câteva frunze. Un copil se uită plin de curiozitate la copacul aproape gol. La ce te uiți ? Se auzi o voce subțire venind dinspre copac. Cine a vorbit ? întrebă copilul uimit. Eu, uită-te în sus ! Spuse o frunză aurie care abia se mai ținea pe o ramură. De ce nu mai ești verde ? De ce nu mai sunt frunze în copac ? Vrei să îți spun povestea mea ? Da, sigur. Primăvara, când bunul
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
uriașă care Îi aduce nu știu câte milioane pe an. Nu văd de ce i-ar păsa dacă un angajat de-al lui a luat un nenorocit de zece la mate sau nu. Pe bune, zău ! Îmi scapă un râs nervos, sub privirea uimită a lui Artemis. — Aș vrea doar să vă spun că Îmi pare foarte bine că v-am cunoscut, spune Jack Harper, privind În jur spre biroul amuțit. De asemenea, permiteți-mi vă rog să vi-l prezint pe asistentul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
și a comandat un meniu special doar pentru mine, numai cu lucrurile care-mi plac mie... Înghit În sec. Acum că o spun cu voce tare, pare de-a dreptul ca la carte. — Mi se pare absolut ireproșabil, spune Lissy uimită. De ce zici că... — După care l-a sunat cineva pe mobil. Îmi suflu nasul. Și din momentul ăla abia dacă mi-a mai vorbit. Dispare Întruna să vorbească la telefon și mă lasă singură și când vine Înapoi, conversația e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
autobuzul virează brusc spre stânga și mă apuc repede de mânerul unui scaun, străduindu-mă să-mi regăsesc echilibrul. De ce o fi făcut la stânga ? Mă uit pe geam, deja enervată la gândul că poate mă lasă prea departe și clipesc, uimită. Doar nu... Nu se poate să... Ba da, se poate. Mă uit Înmărmurită pe geam. Ne aflăm chiar pe străduța mea. Iar acum oprim chiar În fața casei mele. Pornesc În goană pe scări, aproape scrântindu-mi glezna și mă uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Doamne. Oricum. Nu contează. N-o să stau acum să-mi fac griji În legătură cu Connor. Am o Întâlnire importantă la care să mă gândesc. Și, slavă cerului, la sfârșitul programului am reușit să găsesc și locul perfect. De fapt, sunt chiar uimită că nu m-am gândit la el până acum ! E doar o mică-mică problemuță - dar o rezolv eu cumva. Așa cum crezusem, mi-a luat doar vreo jumătate de oră s-o conving pe Lissy că, atunci când i s-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
În spatele meu. — Îhm, Emma, te caută cineva, urgent, spune, cu ușor falset. Vino repede sus... a, bună, Connor ! Din păcate, Lissy nu le are absolut deloc cu minciuna. Încercați să scăpați de mine ! spune Connor, privind de la una la alta uimit. — Ba nu ! spune Lissy, Îmbujorându-se instantaneu. — Ia stai așa, spune Connor brusc, uitându-se la hainele mele. Ia stai așa. Nu-mi vine să... ai o Întâlnire ? Mintea Îmi procesează cu viteza fulgerului. Dacă neg, probabil că o să Începem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
pentru bunăstarea companiei, Emma. Adevărul e, că sunt sigură că, fără tine, toată petrecerea asta ar fi un dezastru. Jack se oprește. Se Întoarce lent spre ea. — Lasă-mă să ghicesc, spune amabil. Tu trebuie să fii Kerry. Da ! zice uimită. Așa e. — Mama ta... tatăl tău... Le scrutează fețele, pe rând. Iar tu trebuie să fii... Nev, am zis bine ? — Ca din carte ! spune Nev râzând. — Foarte frumos ! spune mama râzând și ea. Văd că Emma ți-a spus câte ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
cifrele obținute În urma lui, și, având În vedere distribuția destul de slabă a revistei... sunt absolut incredibile ! Rămân cu gura căscată la el. Deci anunțul meu chiar a avut efect ? — Serios ? spune Nick, făcând eforturi vizibile de a nu părea prea uimit. Vreau să spun că... e foarte bine ! — Dar de unde naiba ți-a venit ideea de a face reclamă la o ciocolată pentru adolescenți Într-o revistă pentru babalâci ? — Păi... Nick Își aranjează mai bine butonii de la manșete, fără să privească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
ăă, zic, ferindu-mi privirea. Deci de-aia... Nu voiam decât să nu te trezești vorbind despre asta. Hei, n-a fost În Paris, a fost În Scoția! Și de-aici să iasă cine știe ce nebunie. Clatină din cap. Ai fi uimită să afli ce teorii absolut halucinante sunt În stare oamenii să conceapă, când n-au altceva mai bun de făcut. Crede-mă, sunt vaccinat. Că vreau să vând compania... că sunt gay... că fac parte din mafie... — Ăă... pe bune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
cum și eu te iubesc mult! Adu-mi cât poți de repede medicamente pentru răni la cap prin care se vede osul? Nu mă Întreba nimic, nu pot să-ți spun nimic, facem o mare faptă bună! Doctorul o privi uimit, nu puse Întrebări, o cunoștea pe Sorina ca pe un om extrem de serios și În plus ... o iubea. Spuse totuși: Dar nu știu nimic, cum arată, În ce stadiu este ...! Te rog intuiește, orice este mai bun decât nimic! Doctorul
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
au dorit să se sărute dar nu au putut, iașmacul Îi Împiedica, Ștefan a implorat-o din priviri iar fata a Început să Îndepărteze fără grabă basmaua sa cea neagră iar când supliciul s-a terminat, Ștefan Girovescu a rămas uimit, În timp ce o mare fericire Îi lumina chipul și o mulțime de Întrebări Îi inundară câmpurile sale cu neuroni. De după iașmac Își făcură apariția cei doi ochi mari, cu sprincene negre și mai verzi decât apele Atlanticului din apropiere, cei doi
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
la pianină, voi avea neplăceri mari. Poate că nu te găsește nimeni! spuse fata care se grăbi să Încuie ușa cu cheia, fapt care l-a speriat pe băiat. Vrei să-mi dai voie puțin? Băiatul se ridică și ascultă uimit de-a dreptul cum fata a interpretat o piesă atât de grea, atât de frumoasă și din care se deprindea ușor bucurie, iubire și melancolie. Este Chopin, dar sună ciudat pe această pianină veche și dezacordată! Cum a fost? Admirabil
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
într-adevăr însușiri atât de mari încât, păstrându-și prietenia soldaților, a reușit să domnească tot timpul fericit, cu toate că a asuprit poporul. Însușirile lui îl făceau să pară soldaților și popoarelor lui atât de minunat, încât acestea din urmă stăteau uimite și ca încremenite în fața lui, pe când cei dintâi se arătau plini de respect și mulțumiți. Și, pentru că faptele lui au fost deosebite pentru un principe nou ce era, vreau să arăt pe scurt cât de bine a știut el să
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
victor37>: sunt două de fapt. Cea a lui Deucalion, asemănătoare cu cea biblică <victor37>: în urmă potopului au scăpat doi oameni: Deucalion și nevasta lui <maya>: nu știam ca si grecii au un mit al Potopului <victor37>: o să ramii uimită, dar aproape toate popoarele au mituri eshatologice, despre sfîrșitul lumii. Nu întotdeauna prin Potop <maya>: și? <victor37>: ok. Cei doi erau f batrini și nu puteau avea copii. Zeii le-au zis să arunce pietre peste umăr <victor37>: din pietrele
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
noi vom fi exponatele vii. Ne-am probat costumele de miri,pe urmă în costum de baie,cuminți,ne-am așezat pe scaunele înșiruite în camera ovală. Așteptam cu emoție vizitatoarele. La vernisaj au sosit numeroase doamne. Priveam fețele lor uimite și familiare. Zâmbeam profesional.Speram într-o revedere. „Ți-am smuls,atunci o sărutare La despărțire,dar eu știu: Un strop de apă pe dogoare, E prea puțin într un pustiu”. (M.I.Lermontov) Când s-a apropiat de mine o
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
Solomon, și casa pe care o zidise, 4. și bucatele de la masa lui, și locuința slujitorilor lui, și slujbele și hainele celor ce-i slujeau, și paharnicii lui și hainele lor, și treptele pe care se suia la Casa Domnului. Uimită, 5. ea a zis împăratului: "Era adevărat deci ce am auzit eu în țara mea despre faptele și înțelepciunea ta! 6. Nu credeam tot ce se zicea, pînă n-am venit și am văzut cu ochii mei. Și iată că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85046_a_85833]
-
merge biserica, despre vocațiile sacerdotale și altele. Soțul îmi spune că aici la Aix, în seminar, care este pentru patru dieceze, sunt doar patru seminariști, și când le spun că în seminarul nostru major sunt 136 de seminariști, rămân foarte uimiți și surprinși. Domnul Zeltner afirmă că este necesară o reformă profundă în biserică, că ea trebuie să-și adapteze modul de a exista și activa în concordanță cu exigențele Evangheliei și cu cerințele lumii contemporane. Discutăm și despre rromi, care
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
în sus, mingi pocnitoare, lovindu-se de pământ, într-un ritm îndrăcit, opriți-vă! doar pentru un minut, seva secundei vi se oferă dulce, doar s-o dibuiți, în măduvi să vă priviți, când doar pe sine, prin cel'lalt, uimiți, vă regăsiți. iubind vena subțire ce i se zbătea lui pe tâmplă, îmi ține mie loc de respirare. cu un simplu zâmbet mă umbrește sau mă-nseninează. pe loc mi s-a făcut un dor nebun de gândul lui cel vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
am realizat-o de nenumărate ori pe hârtiile de la bancă, pe declarațiile de impozit, pe formularele oficialităților, pe cereri de diverse feluri și pe chitanțe. închizând ochii la vârtejurile literelor, am tot desenat-o, uneori plin de convingerea neașteptată și uimită că ea sunt eu. Trei boscheți de răchită, două stânci ascuțite și două tufe mici de ienupăr, ca acelea din care tata voia să-mi fac arcuri. Săgețile aveam să mi le fac din nuiele. înmormântarea a avut loc două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
lampa de pe birou, așa ca lumina să cadă în dulap. Până atunci nu-l văzusem niciodată deschis. Nu mi-aș fi putut imagina că ar putea fi deschis pentru mine. Și-mi aduc aminte că m-am gândit, confuz și uimit: Acum voi mai moșteni ceva. Așadar, tata m-a lăsat să văd cu ochii mei ce se afla acolo, înăuntru. Erau teancuri de hârtie îngălbenită și plicuri groase, unele din ele sigilate. Se mai afla acolo o mapă subțire de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
astăzi, dar un alt bancher i-a moștenit afacerea și costumul. El a orbit. Acum câtva timp l-am întâlnit în localitate. Nu e nimic, mi-a spus el. De ochi aveam nevoie doar la slujbă. Directoarea a părut ușor uimită să mă vadă din nou. Dar eu mi-am reluat camera, ca și cum ar fi fost cel mai normal lucru din lume. Nu mă privește, a spus ea, atingându-și cu grijă pe furunculul, care acum îi era deasupra ochiului stâng
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
a continuat el, că aveai darul acesta. Desenezi ca și cum niciodată n-ai fi făcut altceva. Nu este un dar. Eu sunt obligat, am spus. O fac pentru tatăl meu. Este pentru tata. Va fi uimit, a spus directorul. încântat și uimit. E greu de știut, am zis în vreme ce pompam tuș în tocul cu penița cea mai fină. Eu îl iubesc pe tata, dar niciodată nu l-am înțeles cu adevărat. Mai târziu - nu știu exact cât de târziu -, când am părăsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Manfred. Le-am dat permisiunea s-o facă. Au voie să facă câte un articol mai nesemnificativ. Până una, alta. Și semnătura? întreb eu. Semnătura este a mea, spune Manfred. Aici, în Uppsala, a spus șeful de echipă în vreme ce noi, uimiți, dădeam onorul cu uneltele noastre - mături cu coadă, lopeți și vătraie -, aici, în Uppsala, trăia un om care se numea Viktor-Carte. Adevăratul lui nume era Viktor Persson. Poate că era de sânge regal. Niciodată nu știm unde poate răsări regalitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
peste umărul ei, Carosse îl văzu pe Charlot jos în hol. Îi adresă un zâmbet triumfător și-i făcu cu ochiul în semn de complicitate. —Mademoiselle Mangeot, rosti Charlot. Tânăra se desprinse din îmbrățișare și privi în jos spre el uimită și rușinată. Atunci Charlot își dădu seama cât este ea de tânără și cât de bătrâni sunt ei doi. Dorința se stinse în el cu desăvârșire și nu-i mai rămase decât tandrețea. Lumina de pe palier pălea pe măsură ce lumina zilei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]