30,395 matches
-
reale calități de cuceritor. La finele acestei mini-vacanțe, Olga se felicita că Ina îi refuzase oferta. Cu siguranță, cu firea ei gata de a îmbrăca rasa de călugăriță, putea să vadă în fiecare gest săvârșirea unui păcat. I-ar fi sugerat, în multe ocazii, că depășește unele conveniențe. Ei, și? Ina e o prietenă bună, dar n-ar fi înțeles niciodată că viața unui tânăr nu seamănă cu a unei găini aflată într-o ogradă cu un gard înalt, neputând să
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
mare taină. Tot întâlnindu-se cu diverse prilejuri, cei doi își îngăduiau să converseze câteva minute, timp în care reușeau să schimbe amabilități, fără a se angaja în detalieri. Un la revedere, urmat de un zâmbet abia perceptibil, putea să sugereze că dialogul nu era încheiat. Se nimeri ca într-o dimineață, pe când Alex voia să târguiască niște zarzavaturi, Ina să fie atrasă de aceleași legume și zarzavaturi de la taraba unde se afla el; i se părură a fi mai proaspete
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
de tinerețe și încredere în viitor. A cultiva legătura cu toți cei care s-au jertfit pentru apărarea acestei supreme realități înseamnă a trăi în onoare, în demnitate, și a înțelege că destinul poporului român nu este altul decât cel sugerat de turlele sfintelor noastre biserici creștine și de verticalitatea Coloanei fără de sfârșit a lui Brâncuși. Înfrățiți ne-am suit pe bac, înfrățiți am coborât la Constanța, mulțumind Providenței, sub protecția Căreia am ajuns teferi în România noastră îndurerată și
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
mi s-a părut . — Nu aburoasă, domnu’ Nistea, ce naiba, albinoasă, l-a corectat amărât Ionescu. — Lasă-mă dom’ne să termin! s-a enervat Puiu Nistea. Deci, . Ce ai vrut să spui cu asta? — Eu cred că a vrut să sugereze că primăvara e plină de albine, care te Înțeapă ca În iubire suferința, a intervenit râzând Ionel Manea. Ați auzit că Noica e bolnav? — Lasă-l dom’ne pe Noica, aici nu discutăm despre boala lui Noica! i-a strigat
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Întoarcă la singurătatea lui obsedată de neatinsele delicii ale iubirii la care Încă visa? Maică-sa l-a pieptănat Îndelung, taică-său s-a uitat la el chiorâș. Îl exaspera ritualul acesta drăgăstos, prin care Maria Îl răsfăța pe Vasile sugerându-i că ea tot ca pe un băiețel Îl vedea și Încerca să Îl ocrotească. Ce naiba caută un tânăr serios, cum Încă Îl credea pe fiu-său, la cenaclu, să citească poezii... Numai indivizii care nu sunt În stare de
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
pământul dizlocat. De altfel, nici nu aveam nevoie de un nou beci, a fost doar un experiment și o lecție de îmbinare a muncii fizice cu învățarea. Și a dat rezultate după cum bine s-a văzut. Faptul relatat mi-a sugerat o întrebare: câți părinți au puterea să sancționeze într-un mod atât de original și eficient indolența și lenea copilului lor? L-am felicitat pe acest părinte ferm și înțelept, care și-a călcat pe inimă, iar rezultatele demersului său
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
mi-a pus pe birou un teanc de Diplome de premiu, spunând: Faceți ce știți cu ele! Băiatul meu, premiant opt ani în șir, nu a reușit. Ce valoare mai au aceste hârtii? Puțin surprins de atitudinea omului, i-am sugerat să le ofere celor care i-au acordat băiatului său diplomele, pentru că noi, comisia de concurs, am folosit alte criterii de selecție, nu diplomele dobândite de candidați în învățământul general. Părintele în cauză, al cărui necaz era de înțeles, a
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
distorsionate, oribile și monstruoase, parcurg traseul invers, cel al coborârii spre domeniul nocturnal, abisal și neliniștitor al inumanului. Hugo evidențiază contrastul dintre spiritul pur și “la bête humaine”, pentru a caracteriza tensiunea dintre sublim și grotesc și, implicit, pentru a sugera faptul că grotescul provoacă invadarea lumii familiare de către forțe necunoscute și inumane. “Frumosul are un singur chip, urâtul are o mie. Din punct de vedere uman, frumosul nu este altceva decât forma considerată în proporția ei elementară, în simetria sa
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
sale consecințe absurdul camusian, Kafka percepe întreaga existență ca o farsă absurdă, în care drama omului se datorează sentimentului angoasei, care-i paralizează voința. Într-o lume care are atributele junglei, personajele sfârșesc în mod tragic sau grotesc. Pentru a sugera acest univers dominat de absurd, fatalitate, angoasă, vină, eșec și moarte, Kafka apelează la alegorie și simbol, al căror rol este de a accentua viziunea halucinantă a unei lumi în care eroii sunt captivii unui cerc închis din care nu
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
temem de primejdiile care l-ar pândi în Orient. Atunci până și cei mai neatenți dintre populares înțeleseră că discuția era dirijată spre niște hotărâri deja luate; nimeni nu îndrăzni să intervină. Tiberius le mulțumi senatorilor pentru grija lor și sugeră: — Omul care va restabili ordinea în Orient este cel care i-a învins pe chatti, pe angrivari și pe cherusci: Germanicus. O sugestie a lui Tiberius reprezenta mai mult chiar decât un decret. Acel imperium asupra provinciilor orientale - pentru calmarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
fusese purtat de Achilles în ultima sa luptă. Preoții le-au povestit - greaca lor era cântată, exotică - cum, după cucerirea Troiei, grecii își dăduseră seama că muriseră prea mulți oameni. Ca să-i înșele pe zeii care persecutau cetatea, oracolul a sugerat să i se dea un nume nou. A fost numită Ilium și a fost reconsacrată prin sacrificii umane, fecioare și adolescenți prizonieri. — Masacrul acela magic a fost inutil. Cetatea a fost jefuită și trecută prin foc de încă șapte ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
sărit înapoi în barcă, urlând, dar a căzut imediat cu fața în jos și n-a mai suflat. I-au dus trupul la templu; am văzut picioarele rănite de zeci de mușcături - am recunoscut dinții cobrei regale sacre. Apoi le sugeră să dea ocol insulei, iar marinarii vâsliră în tăcere, fără să se apropie de ea. — Se spune că apartamentul reginei s-ar afla acolo. Ceruseră niște încăperi în care nimeni să nu fi iubit înainte de ei, pietre virgine din peșterile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
tatăl său, care în clipa aceea avea ochii închiși și părea că doarme. — Îl pierd, murmură. Vorbea cu el însuși, devenea conștient de ceea ce se întâmpla în viața lui, distrugând totul. — L-am pierdut. În acele ultime ore, fiecare medic sugeră disperat câte un nou leac. Și pe când Germanicus, în pofida celor mai ciudate antidoturi, agoniza atât de dureros, cei care-i erau credincioși fură cuprinși de mânie. Încercară zadarnic s-o prindă pe vrăjitoarea siriană, care dispăruse, cercetară fiecare ungher al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Tibrului se aprinseră mii de torțe, flăcări mari, întețite de vânt, care înroșiră cerul în jurul mausoleului. Gândindu-se la el însuși în termeni eterni cu patruzeci și doi de ani înainte de a muri, Augustus ridicase mausoleul întru gloria sa. Le sugerase arhitecților să construiască un tumul circular solemn, acoperit de marmură, împrejmuit de copaci și plante veșnic verzi, în vârful căruia, la o înălțime de patruzeci de metri, strălucea statuia lui divinizată. Din familia lui, mulți ajunseseră în mausoleu, mare parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
tuturor, într-o familie fericită. Tatăl nostru a murit repede, în război, după cum știi. Augustus a spus speriat că și-a pierdut brațul drept, „omul care a dus toate bătăliile mele“, se tânguia el. Maștera însă nu plângea și i-a sugerat că un singur om în tot imperiul îl putea înlocui pe marele Agrippa și că acel om era fiul ei, Tiberius. Trebuia să-l facă pe el moștenitorul puterii, să-i descurajeze pe ceilalți pretendenți, să-l căsătorească repede cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
cu soțiile prietenilor lui, care erau și prietenele ei, își organizase viața după cum îi convenea lui, îi fusese cea mai bună aliată, dar în nici un caz soție. În relația lor, l-a scutit de minciuni și pudoare. A discutat, a sugerat, a dat sfaturi, a insistat cu siguranța unei asexualități care o apăra de comparații, dezgust sau repudiere. A supravegheat și a evaluat, asemenea unei sultane, primejdia pe care o reprezentau femeile ce intrau în camerele lui de intelectual neliniștit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
cunoștea atât de bine felul de a gândi, încât îl putea dirija, controla, învenina fără ca el să-și dea seama. Nu-i ceruse niciodată nimic - încât părea că nu are nici un fel de dorințe personale -, cu excepția momentelor în care îi sugera vreun asasinat. Și toate acestea pentru că fără el, după cum scrisese Drusus, ea ar fi fost un nimic. În spatele lui Gajus, cineva șopti că Tiberius, cauza crimelor ei, „nu mai vine s-o vadă de ani de zile“. Gajus fu mirat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
că era un dar otrăvit. Își aminti de poetul antic: „E mică și strălucitoare vipera care se strecoară afară din ou“. Ezitase dacă să-l trimită pe o proprietate suburbană sau să-l dăruiască vreunui patrician, însă tot instinctul îi sugerase că mintea lui nu trebuia lăsată nesupravegheată. Avusese chiar impulsul de a pune să fie ucis. Simțea cum dinaintea lui, a împăratului, mintea acelui tânăr rămânea activă și rece, fără să se sperie. Era aproape admirabil, dată fiind condiția lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
de argint. Când se întoarseră și ajunseră în porticul bibliotecii, Gajus văzu că Sertorius Macro, omnipotentul praefectus, se întorsese de la Roma și singur, fără escortă, stătea pe micul zid, la umbră. „Mă aștepta“, se gândi și se întrebă cine îi sugerase lui Macro să aștepte în acel loc. Ajunse în dreptul lui, îi zâmbi și se așeză alături de el. — A fost o noapte foarte caldă, zise. — Eu m-am născut departe de mare, în munți, unde gerul durează luni în șir, răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Macro - ai cărui oameni înarmați se aflau în spatele ușilor, “întru apărarea senatorilor“ - declară sub jurământ: — Eram prezent alături de el zi și noapte. Acest testament a fost redactat în condiții de incapacitate. Latina lui era grosolană și agramată, însă cuvintele acelea, sugerate de un jurist rafinat, erau exacte și încărcate de consecințe. Curia fu cuprinsă de agitație; Macro văzu că sosise momentul să-l introducă pe medicul acela celebru și foarte scump, care auzise cuvintele chinuite ale lui Tiberius la Capri. Acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
nu se va mai întâmpla ca judecătorii să fie constrânși de legi infame să condamne un cetățean roman pentru ceea ce gândește, spune sau scrie. Câțiva juriști bătrâni comentară în șoaptă: — Redă magistraturii independența pierdută în timpul războaielor civile. Se întrebau cine sugerase minții sale tinere o reformă atât de imediată și fundamentală. Vorbind, însă, el revedea codexul dispărut unde scria, în fiecare dimineață, fratele său Drusus, în biblioteca liniștită care îi aparținuse lui Germanicus. Spuse că operele multor scriitori fuseseră interzise; unii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
E o hotărâre necontrolată, izbucni. Deschide calea reformelor vizionare pe care populares le propun din când în când. Veți vedea ce dezastre va dezlănțui. Dar printre togile care fâlfâiau indignate se strecură Valerius Asiaticus, care, în frumoasa lui latină oratorică, sugeră: — Dacă din când în când veți lăsa de la voi, va fi greu să ni se aducă mai apoi obiecții în legătură cu alte probleme. Îl priviră, și cei mai iscusiți dintre optimates înțeleseră că puteau conta pe el. Proiectelor tânărului Împărat le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
sigiliul constructorului. Era un nume imperial: „Gajus Caesaris Aug Germanic...“ Pe neaștepate, legenda lacului se lega de tânărul împărat. Dar o istoriografie potrivnică și o literatură în chip romanesc morbidă creaseră o imagine negativă a lui „Caligula“, ajungând chiar să sugereze că ar fi fost nebun. De aceea, nimănui nu i-a venit ideea cinstită și, la urma urmelor, cât se poate de simplă de a studia serios personalitatea și țelurile celui care a dorit să construiască două corăbii splendide, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
sunt o avere, Augustus. Începând de azi, îi ai la mână pe senatori. Împăratul nu răspunse. Închise ochii; ar fi vrut să rămână singur ca să se gândească, să ia decizii fără nici un intrus. — Publică documentele, denunță-i pe toți, îi sugeră Callistus cu o violență lucidă. E un cuib de șerpi în casa ta. Nu poți să nu-i alungi. Alături de tine sunt pretorienii, legiunile, tot poporul Romei. O vorbă doar, și a doua zi, cei care inventează mereu câte o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
că salvase viața și îndulcise exilul unui peyrates, un hoț ca Arvilius Flaccus, care, în plus, fusese unul dintre judecătorii ce o condamnaseră pe mama sa. Începu să zâmbească și se îndreptă spre grupul colegilor săi. Spuse: — Pot să vă sugerez o mișcare rapidă... Toți tăcură și, văzându-i surâsul, așteptară așa cum se aștepta în temple responsum oraculi. El le explică, rostind blând cuvintele: — Alegeți patru-cinci dintre voi care se simt în stare să vorbească plini de emoție și care n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]