27,370 matches
-
tiroleză? Mihai: Da... mai încape vorbă... cu tot cu iodlere... Vecin 1: Da' vreun dans scoțian știi? Mihai: Știu de toate. Îmi plac dansurile popoarelor... (în clipa asta, Alex trîntește ghitara și fuge în direcția bucătăriei; evident, dansul se oprește; Maria plînge) Val: (lui Mihai) Ei, ești mulțumit? Crezi că asta-i rezolvarea? Mihai: Val, așa trebuie... Val: Vrei să-ți spun un secret? Nu așa trebuie. (pleacă de lîngă el; manevră de lumini; apare Irina prin deschizătura draperiei; Vecin 2, vine și
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
dans scoțian știi? Mihai: Știu de toate. Îmi plac dansurile popoarelor... (în clipa asta, Alex trîntește ghitara și fuge în direcția bucătăriei; evident, dansul se oprește; Maria plînge) Val: (lui Mihai) Ei, ești mulțumit? Crezi că asta-i rezolvarea? Mihai: Val, așa trebuie... Val: Vrei să-ți spun un secret? Nu așa trebuie. (pleacă de lîngă el; manevră de lumini; apare Irina prin deschizătura draperiei; Vecin 2, vine și el, cu un carton mare în mîini) Irina: Val! Val: Nu-ți
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Mihai: Știu de toate. Îmi plac dansurile popoarelor... (în clipa asta, Alex trîntește ghitara și fuge în direcția bucătăriei; evident, dansul se oprește; Maria plînge) Val: (lui Mihai) Ei, ești mulțumit? Crezi că asta-i rezolvarea? Mihai: Val, așa trebuie... Val: Vrei să-ți spun un secret? Nu așa trebuie. (pleacă de lîngă el; manevră de lumini; apare Irina prin deschizătura draperiei; Vecin 2, vine și el, cu un carton mare în mîini) Irina: Val! Val: Nu-ți fă probleme. Și
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
-i rezolvarea? Mihai: Val, așa trebuie... Val: Vrei să-ți spun un secret? Nu așa trebuie. (pleacă de lîngă el; manevră de lumini; apare Irina prin deschizătura draperiei; Vecin 2, vine și el, cu un carton mare în mîini) Irina: Val! Val: Nu-ți fă probleme. Și eu m-am prostituat. Pentru cauza comună, se-nțelege. Irina: Val, să nu crezi că... Val: Taci, iubito. Sînt cu tine. Mergem împreună spre frontiera aceea unde lașitatea se confundă cu înțelepciunea. Să vedem
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
rezolvarea? Mihai: Val, așa trebuie... Val: Vrei să-ți spun un secret? Nu așa trebuie. (pleacă de lîngă el; manevră de lumini; apare Irina prin deschizătura draperiei; Vecin 2, vine și el, cu un carton mare în mîini) Irina: Val! Val: Nu-ți fă probleme. Și eu m-am prostituat. Pentru cauza comună, se-nțelege. Irina: Val, să nu crezi că... Val: Taci, iubito. Sînt cu tine. Mergem împreună spre frontiera aceea unde lașitatea se confundă cu înțelepciunea. Să vedem cînd
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
de lîngă el; manevră de lumini; apare Irina prin deschizătura draperiei; Vecin 2, vine și el, cu un carton mare în mîini) Irina: Val! Val: Nu-ți fă probleme. Și eu m-am prostituat. Pentru cauza comună, se-nțelege. Irina: Val, să nu crezi că... Val: Taci, iubito. Sînt cu tine. Mergem împreună spre frontiera aceea unde lașitatea se confundă cu înțelepciunea. Să vedem cînd începe una și cînd se termină cealaltă. Mergem. Poate aflăm. Nici o grijă. Sînt cu tine. Vecin
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
lumini; apare Irina prin deschizătura draperiei; Vecin 2, vine și el, cu un carton mare în mîini) Irina: Val! Val: Nu-ți fă probleme. Și eu m-am prostituat. Pentru cauza comună, se-nțelege. Irina: Val, să nu crezi că... Val: Taci, iubito. Sînt cu tine. Mergem împreună spre frontiera aceea unde lașitatea se confundă cu înțelepciunea. Să vedem cînd începe una și cînd se termină cealaltă. Mergem. Poate aflăm. Nici o grijă. Sînt cu tine. Vecin 2: Profesore, mi se pare
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Da? Bine. Bine. (îi privește pe fiecare în parte, grav, tensionat, dînd impresia că-și ia un ultim bun rămas) Bine. (se îndreaptă spre ușa biroului, se mai întoarce încă o dată spre ei) Bine. (intră în birou) Maria: (îngrijorată) Irina, Val, să nu facă vreo prostie! Mi-e frică! Irina: Stai liniștită. Nu-l bănui de gesturi pe care nu le va face niciodată. Val: Poate că s-a dus să găsească... frontiera aceea... Irina: Aiurea! Utopie! Probabil că o să vină
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ușa biroului, se mai întoarce încă o dată spre ei) Bine. (intră în birou) Maria: (îngrijorată) Irina, Val, să nu facă vreo prostie! Mi-e frică! Irina: Stai liniștită. Nu-l bănui de gesturi pe care nu le va face niciodată. Val: Poate că s-a dus să găsească... frontiera aceea... Irina: Aiurea! Utopie! Probabil că o să vină cu încă o soluție pe care s-o acceptăm cu înțelegere... în tăcere și disciplină... Îl cunosc prea bine... Îmi pare rău, dar ăsta
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
publicul spectator a fost "bombardat" cu teatru interzis perioadei antenouăzeciste. Dincolo de riscul de a nu avea priză la public, de a juca cu sala aproape goală, Naționalul ieșean vede deschiderea către valorile dramaturgice autentice, către creația românească. De ce? Luați de valul "universalilor" am "uitat" în sertar piesele românești, le-am etichetat ca fiind "nesemnificative", "non-valoare", deși adevărul e altul. Acesta e motivul, probabil, pentru care, la Iași, se vor aduce, sub luminile rampei, piese românești contemporane. Primul pas va fi făcut
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ca și cu piatra aruncată în lac... o arunci și din locul în care a căzut se fac cercuri cercuri... și așa află tot lacul de piatra aruncată... Așa e și cu unul ca el... face sau spune ceva... face valuri... și "uite domnule, ăsta a căzut în noi", spune lumea... Înțelegi? Așa că... cum să nu știu?! Ea 2: Da... așa e... la asta nici nu mă gîndisem... știe toată lumea... eu credeam, ha, că numai eu știi Ce prostie! Ai dreptate
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
o constrînge la fericirea sceptică a cuvintelor care fac să se creadă că ele sînt mai mult decît cuvinte și care critică ele Însele această pretenție. Așa se face că, punînd În scenă războiul scriiturilor, suprafața pe care se așterne valul de cerneală democratică devine În mod paradoxal refugiul consistenței artei.” Cu alte cuvinte, În simpla posibilitate de a scrie orice - care reprezintă de fapt libertatea - stă și „refugiul consistenței artei”, eventualitatea ca ea, arta scriiturii, să cuprindă un sîmbure metafizic
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
biografismului, autoficțiunea “memoriei personale” i-ar avea ca exponenți pe Marguerite Duras, Nathalie Sarraute, Louis-René des Forêts: Ei se revendică, probabil, de la Proust sau Virginia Woolf, pretîndu-se ca nimeni alții la un demers fenomenologic de analiză a literaturii. Dar În fața valului confesiv hard al ultimilor ani, selecția nu stă În picioare. Nici Doubrovski n-are ce căuta alături de Annie Ernaux, nici des Forêts alături de Sarraute. “Romanul exhibiționist” este realizat după criteriile poeticii expresivității. Herve Guibert, În Des Aveugles, reeditează, ca și
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Cuplul protagonist, format din două prostituate, vă poate aminti de Quentin Tarantino. Iar limbajul, colorat, mai puțin violent decît o spune titlul, descinde dintr-o tradiție literară franceză unde, alături de maeștri ca Céline sau Louis Calaferte, Îi regăsim pe protagoniștii valului sexual textualist din anii 1970, Monique Wittig sau Tony Duvert. Față de literatura ultimilor, Însă, cea din Baise-moi nu ține atît să transgreseze limitele limbajului sau să depășească nietzschean literatura: narațiunea curge clasic, frazele scurte sînt expresia unei convingeri - și convenții
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ei umanist. Drept pentru care secolul XX a amendat-o și hărțuit-o permanent, după anii ’50 - neputincios Însă. Cred că succesul literaturii de apartament - un produs nou, cu performanțe medii, dar nu mai puțin autentic - a fost impus de valul postbelic al romanului francez, dar originea ei trebuie căutată la un francez din secolul XIX. În 1857 apare Madame Bovary. Una dintre genialele scene din prima parte a cărții este aceea În care Charles, văduv, face o vizită fostului său
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
astăzi este cea a unui teren de fotbal raportată la CÎmpia Romană. Rămîne proza, puțin teatru acesta din urmă produce mai degrabă voce decît literă, cum cred că e și firesc și o sumă variabilă de diverse eseuri care fac valuri În presa literară dar rămîn necunoscute cititorului amator sau universitarului specializat. Romanul se vinde bine, aduce Încă faimă și bani. O sumedenie de premii răsplătesc cele mai bune proze ale anului, peste douăzeci notabile, vreo cinci-șase importante pecuniar. Atît de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
apartenența omului nu la o ierarhie ontologică căreia tradiție Îi pune la dispoziție cunoașterea, ci la natura ale cărei legi sînt În număr infinit. Literatura modernă este discursul inconștientului, nu al sufletului. De aceea poate participă ea mai degrabă la valul nihilist al odernității, pentru că inconștientul este de fapt o reprezentare apofatică a sufletului; știm că exista ceva insondabil, care trimite ecouri dar care nu se poate deschide niciodată reprezentării; de Îndată ce o face, inconștientul nu mai e inconștient. Inconștientul e amoral
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
capcană și să identifici vinovatul pe baza unor presupuneri, poate înșelătoare? Și cum să uiți acea spaimă a supravegherii de care era cuprinsă brusc mama când, pe o plajă normandă, îmi povestea în șoaptă, cu o voce pe care spargerea valurilor la țărm o făcea și mai de neauzit, despre nebuniile megalomane ale unui Ceaușescu prins în vârtejul delirului său? Mama se temea și în Franța de urechea unui turnător, puterea sădise înlăuntrul ei acea frică adânc înrădăcinată. Altă dată, și-
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
de teamă ca nu cumva „ceea ce el a conceput ca dramă să devină comedie după o lună”. De altfel, mai ales spectacolele comice sunt cele ce se degradează mai ușor, se deteriorează sub influența publicului: actorii se lasă „duși de val” văzând reacțiile spectatorilor și, adesea, șarjează, încercând să satisfacă un public care, cred ei, e tot mai dornic de efecte comice. Regizorul are datoria de a opri la timp convertirea seducției în corupere. Pe de altă parte, supravegherea de parcurs
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
critica pe "sistemul" mesajelor. Există desigur o posibilitate de interpretare critică din partea destinatarului, dar numai dacă el ia cunoștință nu de un mesaj izolat, ci de ansamblul construcțiilor fictive pe care le oferă programele de televiziune. Structura lor "repetitivă, continuă" -, valul, acel main-stream al comunicărilor eclipsează conținutul cutărui mesaj. Sîntem purtați, în ciuda noastră, într-un asemenea flux de informații diferite, încît, chiar dacă putem critica una sau alta dintre emisiuni sau programe, sîntem cu siguranță scufundați într-o "lume" fabricată în întregime
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
în diagramă. Există un rest și acest rest este obișnuitul vorbei: nesemnificativul, vorbitul fără a spune nimic, banalul și modalitățile sale singulare. Superficialul, aici, face oficiu de adîncire: ceea ce rămîne de neatins este cu siguranță această rătăcire a sensului și valul său care plutește și ezită și care cere interpretare. Comunitatea interpreților Sensul comun, sau punerea în comun, intervine de două ori în înțelegerea cuvîntului schimbat. Prima dată cu comunitatea limbajului. Noi vorbim aceeași limbă (lexic, gramatică și semnificație). O a
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
pornesc membrele mobile, trunchiul însuși având destule încheieturi pentru a contribui la dinamica nodală a figurii. Un trunchi articulat combină temele expansioniste cu cele restrictive. El poate oferi golul stomacului, protuberanțele abdominale și ale mușchilor. Compoziția lui Courbet Femeie în valuri (figura 98) se bazează pe contrapunctul dintre sânii proeminenți și brațele care înlănțuie capul. Această antiteză a destinderii și contracției, a expunerii și reținerii caracterizează imaginea femeii ca ispititoare în artele Antichității și Renașterii. Gestul stereotip al acelei Venus Pudica
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
geografie cu contururi ferme, dar sustrase timpului, evocarea este nostalgică, exprimând dorul de călătorie; mișcarea interioară, neliniștea întreținută de instinctul mi-grației este sugerată de instabilitatea peisajului, echivalent simbolic al naturii interioare. De aceea, poetul cântă "migratoarele păsări", "hohotul vântului", "valurile întunecate și sumbre", semne ale instabilității, lumii fenomenale, cu destinul căreia se identifică. Nomadismul acesta este consecința unui atavism, urmarea unei comunicări cu un "dincolo" al strămoșilor, situație ce continuă cunoscutele experiențe similare eminesciene sau blagiene: "Glasul acelui ciudat strămoș
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
vegetație mediteraneană dimensionată fantastic, cosmicizată, cizelată până la filigran de un meșteșugar însetat de "forme perfecte". Baladele lui sunt meditații, elegii, poeme ale iubirii. Barbizând, Doinaș caută misterele eleusine: "unde-s țărmurile... Nu-s/ Doar azurul jos și sus/ datină pe valuri crețe/ tulburată frumusețe,/ ani de fum, bani de foc/ osie de vis a lumii/ ei în lingușirea spumei/ ard rotindu-se pe loc." ("Marea"). Rolf, din poemul "Nunta", va realiza cunoașterea tainei nunții în moarte, înfășurat de apele mării înspumegate
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
schimbă, iată și anii/ aceia fierbinți nu mai sunt/ acum voi pleca spre un țărm cunoscut." Poemul amintește vag de Arghezi. N. Manolescu îl citează pe Macedonski, comentând poezia lui M. Ursachi. Crinii, rozele, flori și hiacintul, rubine și topaze, valuri de aur vin cu o hipersensibilitate rafinată de parfum și culoare pentru lumea de senzații a lui M. Ursachi: "vom mai străbate iubito, vom mai străbate/ drumul acela de roze ". Expansiunea fanteziei strălucește și trece prin noi ca soarele sub
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]