26,373 matches
-
colo că sînteți cu stomacul gol... (zgomot de cheie în zylă; atenție, încordare, imobilitate; intră Mihai) Mihai: Bună. (își pune diplomatul undeva, se privește cu oboseală într-o oglindă din apropiere; cei trei au rămas neclintiți; Alex, simțind privirea Irinei, fuge spre bucătărie; Mihai observă această stinghereală) Da' ce-i cu voi? (pînă să capete vreun răspuns, vin în fugă Maria, bunica și Alex, așezîndu-se înformația bine știută și cîntînd "Mulți ani trăiască" în fața lui Mihai, care, rămas încă cu o
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
1: Și cazacioc? Mihai: Încă din copilărie... Vecin 1: Și tiroleză? Mihai: Da... mai încape vorbă... cu tot cu iodlere... Vecin 1: Da' vreun dans scoțian știi? Mihai: Știu de toate. Îmi plac dansurile popoarelor... (în clipa asta, Alex trîntește ghitara și fuge în direcția bucătăriei; evident, dansul se oprește; Maria plînge) Val: (lui Mihai) Ei, ești mulțumit? Crezi că asta-i rezolvarea? Mihai: Val, așa trebuie... Val: Vrei să-ți spun un secret? Nu așa trebuie. (pleacă de lîngă el; manevră de
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
de geam spart, ceea ce provoacă o nouă clipă de crispare; vecinii pornesc, în panică, prin toate colțurile sufrageriei și salonului, căutînd, privind, vrînd să înțeleagă ce-a însemnat acest zgomot, dinspre bucătărie vine, agitat, speriat, Vecin 4) Vecin 4: A fugit! A fugit ghitaristul! Vecin 1: (neobișnuit de furios) Cum adică a fugit? Vecin 4: A sărit printr-un geam închis. Vecin 1: Copil idiot! Puștan înfumurat! Golan de bani gata! Maria: Cum îți permiți să ne insulți copilul! Cum de-
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
spart, ceea ce provoacă o nouă clipă de crispare; vecinii pornesc, în panică, prin toate colțurile sufrageriei și salonului, căutînd, privind, vrînd să înțeleagă ce-a însemnat acest zgomot, dinspre bucătărie vine, agitat, speriat, Vecin 4) Vecin 4: A fugit! A fugit ghitaristul! Vecin 1: (neobișnuit de furios) Cum adică a fugit? Vecin 4: A sărit printr-un geam închis. Vecin 1: Copil idiot! Puștan înfumurat! Golan de bani gata! Maria: Cum îți permiți să ne insulți copilul! Cum de-ți permiți
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
în panică, prin toate colțurile sufrageriei și salonului, căutînd, privind, vrînd să înțeleagă ce-a însemnat acest zgomot, dinspre bucătărie vine, agitat, speriat, Vecin 4) Vecin 4: A fugit! A fugit ghitaristul! Vecin 1: (neobișnuit de furios) Cum adică a fugit? Vecin 4: A sărit printr-un geam închis. Vecin 1: Copil idiot! Puștan înfumurat! Golan de bani gata! Maria: Cum îți permiți să ne insulți copilul! Cum de-ți permiți una ca asta?! Vecin 1: Ia mai terminați cu sclifoselile
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
1: Copil idiot! Puștan înfumurat! Golan de bani gata! Maria: Cum îți permiți să ne insulți copilul! Cum de-ți permiți una ca asta?! Vecin 1: Ia mai terminați cu sclifoselile astea! O face pe eroul! Ce-nseamnă asta să fugă pe geam?! Ce, nu putea să plece pur și simplu? Nu, dumnealui fuge! Evadează! Ca să strice tot ce-am făcut pînă acum. Foarte bine. Rămînem aici. (împreună cu ceilalți vecini, se duce în salon) Eu vă spun, singura rezolvare a rămas
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
să ne insulți copilul! Cum de-ți permiți una ca asta?! Vecin 1: Ia mai terminați cu sclifoselile astea! O face pe eroul! Ce-nseamnă asta să fugă pe geam?! Ce, nu putea să plece pur și simplu? Nu, dumnealui fuge! Evadează! Ca să strice tot ce-am făcut pînă acum. Foarte bine. Rămînem aici. (împreună cu ceilalți vecini, se duce în salon) Eu vă spun, singura rezolvare a rămas dansul scoțian. Să fie clar! (trage draperia) Maria: (după consumarea stuporii și spaimei
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mea. L-am lăsat prea slobod. Irina: Nu, tata, vina ta este că ne-ai împins, ca și azi, la compromisuri, la concesii, la a trece cu vederea, la tăcere. Și uite unde ne-a adus tactica ta! Alex a fugit, sau a plecat, spune-i cum vrei, penttru că i-a fost rușine. A plecat să se salveze pe el, nu pe Și bine a făcut. Mihai: Știi numai să vorbești. Asta știi. Asta știți cu toții foarte bine. Irina: Da
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
-mă, eu am înțeles, întotdeauna, că nu sînt o proastă și o speriată. Am înțeles, ca orice femeie, că bărbatul... de... mai calcă și pe-alături... ce să-i faci dacă așa reușesc ei să-și afle valoarea..., că mai fuge în cîte-o aventură acolo..., da vine înapoi acasă... la soție... Mă rog, trecem cu vederea... Da' acum! Acum dumnealui îmi fuge tocmai în iubire! Și de acolo cum se vine înapoi? Cum? El 1: Nu știu... nu știu dacă aș
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mai calcă și pe-alături... ce să-i faci dacă așa reușesc ei să-și afle valoarea..., că mai fuge în cîte-o aventură acolo..., da vine înapoi acasă... la soție... Mă rog, trecem cu vederea... Da' acum! Acum dumnealui îmi fuge tocmai în iubire! Și de acolo cum se vine înapoi? Cum? El 1: Nu știu... nu știu dacă aș vrea să vin înapoi... nu știu dacă se poate... Ea 2: Asta-i prea de tot! Și-atunci? Atunci îți spun
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
lîngă el) Da, o știu foarte bine... El n: Oi fi și tu vreun rus... El 1: (neaunzindu-l) Și cînd bietul om a înțeles că nici bogăția, nici cultura, nici civilizația, nici rangul social nu-i dă o identitate, a fugit cu disperare către Dumnezeu, dar și acolo și-a dat seama dispare, că este desființat de flăcările propriei credințe. Și atunci? Și atunci a venit Ea, iubirea, ca o ultimă șansă, ca o ultimă carte pe care omul aruncă toată
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
pe scrisorile alea. (le ia, le răsfoiește) Are scris frumos (pauză) Bate vîntul? Ea 2: Cine are scris frumos? Parcă bate...! Cine are, domnule, scris frumos? El 1: Omul de lîngă noi... dintre... de printre noi... din noi... Ea 2: Fugi de-aici cu polițienismele astea. Nu vezi că semnează un grup? El 1: Cînd vrei să nu fii văzut, te bagi repede într-un grup... mai ales dacă grupul nici nu există... Da... Parcă spuneai ceva de mîncare... hai să
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
din viața mea. Ea 1: Vorbe! El 1: Mîine plec la Slobozia. Ea 1: Pentru ce?! El 1: Să-ți dau un telefon... să-ți spun în ce număr ne întîmim... Ea 1: (oprindu-se din mișcare) Groaznic! Groaznic! (iese fugind; El 1 continuă să alerge printre jaloane și în jurul său; i se pare că aude pe cineva și imediat scoate de sub haină pălăria și ochelarii; continuă să se miște în timp ce intră El n și Ea 2; amîndoi îl privesc cu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
că nu ne spui o poezie acum! El 1: (strigîndu-și toată replica) Dar așa e cum vă spun! Cel puțin așa e uneori... din ce în ce mai des... iar alteori... da, alteori, cînd intru în lume ca într-o casă din care au fugit lucrurile... atunci e rău... rău de tot...! Ea 2: Te cred. Și te înțeleg. El n: Adică ce înțelegi? Ea 2: E treaba mea (începe să adune resturi, pahare, cu intenția de a le duce în bucătărie) El 1: Lasă
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
de țigani nenorociți... etc. F1: Ei, om viu, dai în niște amărîte de fantome... (sare și el pe Octav care încasează zdravăn; groparul se scoală fără prea mare grabă, aplică niște lovituri cu o măiestrie surprinzătoare și lichidează agresorul; țiganii fug, bolborosind, înjurînd și amenințînd: "Gura mă-ti de gropar hodorogit, te dai Brusli! Lasă că-ți facem noi felul... mă, să-ți faci groapă, că de restul avem noi grijă, gura mă-ti de vagabond! Și tu, mă negustor de
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
eu o duzină de neveste, cu acte în regulă...! Și pe tine te iau să le faci planificarea... la rînd... să nu iasă intrigi... otrăvuri și păruială... Octav: Mamă, ce te mai pricepi tu s-o ștergi din calea răspunsurilor... Fugi... luneci... Chișcarule! Groparul: Da de unde...! Eu stau... dar nu știi tu să mă primești... Hai să ne-mpăcăm... și dă drumul la casetofonul ăla... poate o să mai vorbim puțin... (pe fondul muzical... dezlănțuit, intră preotul și dascălul; par destul de iritați
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
o căutare. Este vorba, inițial, de o căutare a "vinovatului", apoi, cu un demers asemănător ca scop celui artistic, e o căutare a adevărului pentru ca la sfîrșit să te descoperi iar a descoperi poartă acum sensul de a se dezgoli. Fugit irreparabile tempus? Nicidecum. Trecutul există întotdeauna în noi, persistent, și reprezintă chipul nostru tăinuit, recuperabil atunci cînd ajungi să-l înțelegi întru-totul. Toți purtăm în noi teatre mai vechi de unde uneori scoatem actorii, îi dezvelim și vedem cu certitudine că
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mai opreau din laude pentru că nu-i lăsai tu să se oprească...; hai că în materie de critici erai primul..., îi cultivai ca pe pepeni... Gh. P. doi: Aiurea, îi cultivam ca pe niște prieteni... Păi ce, ca tine?; că fugeai de ei ca de foc! Și nu le răspundeai la bună ziua ca nu cumva să se creadă că te pui bine cu ei...! Un țărănoi, asta ai fost. Gh. P. unu: De acord. Am fost un țărănoi..., dar măcar știu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
liberă, vii aici și mă plimbi printre... bălăriile unui trecut..., căruia tu îi spui paradis...! Gh. P. doi: Și ce, nu e paradis? Față de prezent, ce să mai vorbim! Gh. P. unu: Paradis pe naiba! Ei, mie-mi vine să fug de paradisul ăsta al tău! Gh. P. doi: Ești fraier! Mai bine-ai fugi de viitor...! Viitorul e cel mai periculos..., mai urît..., pentru că la capătul lui ne așteaptă moartea... Așa că hai în trecut... Cel puțin acolo sîntem cei care
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
paradis...! Gh. P. doi: Și ce, nu e paradis? Față de prezent, ce să mai vorbim! Gh. P. unu: Paradis pe naiba! Ei, mie-mi vine să fug de paradisul ăsta al tău! Gh. P. doi: Ești fraier! Mai bine-ai fugi de viitor...! Viitorul e cel mai periculos..., mai urît..., pentru că la capătul lui ne așteaptă moartea... Așa că hai în trecut... Cel puțin acolo sîntem cei care am fost vii! Socoteala-i simplă: trecutul înseamnă viață, viitorul, moarte. Gh. P. unu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
gîfîite, sugrumate de frică sau disperare) Gh. P. unu: (ridicîndu-se de pe scaun) Ce dracu' vrei de la mine! (vrea să plece de pe miniscenă) Ia mai lasă-mă-n pace! Gh. P. doi: Stai aici! Unde te duci?! N-ai unde să fugi ca să scapi de tine! Stai aici, pe scena ta de garsonieră, teatrul tău de debara, aici, unde-i înveți pe copii ce e rău și ce e bine, care-i minciuna și care-i adevărul! Spune! Gh. P. unu: Ce
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
niște prieteni... Gh. P. doi:... (un fel de scîncet tot la ureche) Gh. P. unu:...da, și niște rude... Gh. P. doi: (geamăt, plîns)...eu... despre... niște... din străinătate. Gh. P. unu: (cu revoltă și rușine)...și eu..., că au fugit din țară... de silă... și ură... și disperare... și frică... Gh. P. doi: (țipînd)...și despre tine am... Gh. P. unu: (țipînd)...da... și eu despre tine... (următoarele replici se vor rosti simultan, cu strigăte, cu disperare, iar aceste suprapuneri
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
suprapuneri vor face ca textul să nu mai fie înțeles) Gh. P. doi:... și am fost plătit... Gh. P. unu:... și eu am primit bani... Gh. P. doi: (aproape de delir) Mi-au dat bani... și despre tine am... din străinătate... fugiți... bani... silă... bani... frică... (simultan, Gh. P. unu spune:...fiul meu... și eu despre tine... Oh, nevastă-mea... colegii...) am luat bani... (pe toate aceste replici, amîndoi ajung să se miște în genunchi, în patru labe, tîrîndu-se, jalnici...; primul care
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
cerere..., ce dosar? Supraveghetorul: Dacă vreți, pot să vi le arăt. Dosar nr.: Păi... da... le-am citit pe toate..., nu le-am citit? Supraveghetorul: Ați citit un singur dosar..., ăsta de pe masă. Dosar nr.: (din ce în ce mai disperat și mai absurd) Fugi, dom'le, de aicea..., am citit mai multe... mai multe... Supraveghetorul: (cu un soi de toleranță) Ați citit numai dosarul ăsta de pe masă... vi se pare că ați citit mai multe... (subliniat) vi se pare... Dosar nr.: Pleacă, dom'le
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
vrea să-mi vorbească... Da, plecatule, spiritule... Cum despre cine-i vorba? A, da... (către Dosar nr.) despre tine e vorba, rătăcilă... Dosar nr.: Du-te, bă, de aicea...! Ce texte bagă...! Plutonierul: Auzi, cică băiatul tău... a vrut să fugă în Iugoslavia..., da, da, aud... și că l-au prins... și ca să scape de condamnare tu ai acceptat să-ți torni colegii... Dosar nr.: Hai sictir, criminalule...! De unde ai mai scos și tîmpeniile astea? Plutonierul:... Nu eu... spiritul... Dosar nr.
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]