27,370 matches
-
lîngă izvor, Iar brațul drept sub cap eu mi-l puneam, S-aud cum apa sună-ncetișor; Un freamăt lin trecea din ram în ram Și un miros venea adormitor... Astfel ades eu nopți întregi am mas, Blînd îngînat de-al valurilor glas" (s. n.) Strofa care urmează, în aceeași poezie, ne arată altă mare plăcere a copilăriei sale: să vadă, seara, cum, de după orizontul rumenit "ca o vatră de jeratic", răsare luna, cum codrul se luminează treptat, sub lumină de lună. Furat
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
tremura lin și-și înfunda mișcarea creață în stuful de la iezătură; izvoarele plîngeau; pelinii suri ca argintul îmbătau cîmpul cu miros dulce; fluturii beau mierea, din miile de flori; cîntarea de bucium de la stîni cobora prin văi; lanul călătorea cu valuri de smarald; văile sunt în aburi de argint; marea turbează de valuri împinsă, și-și scutură coama de spume și vînt; în umede lanuri de-albastru ceresc, merg norii cu hainele crețe; pun aripi gîndurilor; o stîncă stîrpită de ger
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
plîngeau; pelinii suri ca argintul îmbătau cîmpul cu miros dulce; fluturii beau mierea, din miile de flori; cîntarea de bucium de la stîni cobora prin văi; lanul călătorea cu valuri de smarald; văile sunt în aburi de argint; marea turbează de valuri împinsă, și-și scutură coama de spume și vînt; în umede lanuri de-albastru ceresc, merg norii cu hainele crețe; pun aripi gîndurilor; o stîncă stîrpită de ger înalț-a ei frunte spre cer; munții, de vecinici gînduri, ridică a
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
merg norii cu hainele crețe; pun aripi gîndurilor; o stîncă stîrpită de ger înalț-a ei frunte spre cer; munții, de vecinici gînduri, ridică a lor trufașă frunte către cer; din nourii sarbezi, o rază pătrunde pe-o frunte de val; prin codri, de pe fruntea unui deal se ridică luna, regina cea balaie. PRIMA LUI IUBIRE a sesizat-o mai întîi Gh. Bogdan-Duică. Fără a preciza timpul cînd această iubire a avut loc, el totuși a afirmat un mare adevăr: "Copilul
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
titlul în Codru și salon și în sfîrșit Un roman 81. Prin toate acestea, poetul trăiește nostalgia Ipoteștiului și a iubitei pierdute. Ar fi vrut să revadă colibele de paie, cuiburile de vulturi, pomii în floare și lanul călătorind cu valuri de smarald, pe unde el se plimbase cu acea zînă a plaiurilor, care murise. "S-a stins. De aceea însă el ar vrea încă o dată Să vadă lunca verde, valea pierdută-n flori, Unde ades de brațu-i în noaptea înstelată
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
să fi fost Miron Pompiliu: "Deciziunea mea-i luată. Nevoind să împărtășesc soarta fraților mei, risipiți prin străini, nici să adaug la lipsa lor, am decis să mă întorc în țară, peste cîtăva vreme, și să m-arunc iarăși în valurile vieții practice. Mi-e indiferent cum, eu și-așa nu mai pot fi fericit în lume; iar muncind, nu-mi vor lipsi cele trebuitoare de toate zilele, precum îmi lipsesc adeseori azi... Am deci o rugă către tine. Știu că
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
înainte de moarte, în loc să geamă, să țipe, ea... cîntă. La Eminescu, și lebăda trăiește o dramă. În poema La o artistă îi găsim versurile: "Cum lebăda știe că glasul ce iese din luciul adînc Sunt inimi de lebede stinse, ce-n valuri eterne se plîng." (Și tot acolo, chiar la începutul poemei:) "Cum lebăda viața ei toată visează un cîntec divin, Nu cîntecul undei murinde, pe luciul mărei senin, ............................................................................... Ci lebăda cîntecul morții, al morții cu chipul ei drag, Iar lunca visează
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
noiembrie 1876, care, după Perpessicius, este "poemul de inspirație și dedicație veroniană"196, cînd acest poem are atîtea legături cu Crăiasa din povești, cu Lacul și cu Dorința și mai ales cînd tot Perpessicius vede, în fiecare dintre acestea, "un val din aria de valuri a lui Călin"195. Dacă, dintre cititori, s-ar sui careva, într-o seara de vara, pe Stînca stearpă deci în capătul de sud-vest al moșiei Ipoteștiului și ar privi la răsărit, către Botoșani, ca să vadă
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Perpessicius, este "poemul de inspirație și dedicație veroniană"196, cînd acest poem are atîtea legături cu Crăiasa din povești, cu Lacul și cu Dorința și mai ales cînd tot Perpessicius vede, în fiecare dintre acestea, "un val din aria de valuri a lui Călin"195. Dacă, dintre cititori, s-ar sui careva, într-o seara de vara, pe Stînca stearpă deci în capătul de sud-vest al moșiei Ipoteștiului și ar privi la răsărit, către Botoșani, ca să vadă cum răsare luna, ar
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
pădurea ta cu tot?..." Pierdut e totul în zarea tinereții Și mută-i gura dulce a-altor vremuri." Mormîntul Casandrei, pentru el, devenise definitiv pierdut, dar chipul ei încă îi era viu, în minte. Iat-o, pe Casandra, apărîndu-i Din valurile vremii, în toate cele zece versiuni, lucrate după vînzarea Ipoteștiului: "Din valurile de aduceri aminte îmi răsai Cu mîna ca zăpada, cu capul tău bălai Și ca în vis aevea, iubito, eu te văd, Întind a mele brațe, spre tine
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
-i gura dulce a-altor vremuri." Mormîntul Casandrei, pentru el, devenise definitiv pierdut, dar chipul ei încă îi era viu, în minte. Iat-o, pe Casandra, apărîndu-i Din valurile vremii, în toate cele zece versiuni, lucrate după vînzarea Ipoteștiului: "Din valurile de aduceri aminte îmi răsai Cu mîna ca zăpada, cu capul tău bălai Și ca în vis aevea, iubito, eu te văd, Întind a mele brațe, spre tine mă repăd. Cum oare din noianul de neguri să te rump Și
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
dus? În turme călătoare Trec nourii pe ceriu Ce seamăn pieritoare Duioaselor dureri De strălucirea florilor, E cîmpul tot răpus. O, norilor, norilor, Unde v-ați dus! Șoptiri aeriene Pătrund din mal în mal Și-a stelelor icoane Pre fiecare val. De ochii tăi cei plini de-amor Aminte mi-am adus. O, stelelor, stelelor, Unde v-ați dus?... Cum iedera se leagă De ramuri de stejar, Mi-a fost o dată dragă Și dragă-mi este iar. De brațul tău cuprins
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
forme perfecte și această Venere trebuie să fie blîndă, pururi fecioară, ca Madona, ca un înger și să iubească pe poet"... "Acest ideal de "iubită" e o fantasmă, după care în zădar aleargă, în zădar vrea să o cuprindă "din valurile vremii"; la cea dintîi atingere, năluca piere, se preface în fum și poetul plînge, sufere sincer. Poetul înțelege că femeia pe care o iubește este o plăzmuire a imaginației sale, pe care niciodată nu o va afla." "Sentimentele ideale, înalte
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
polonez de Rembrandt, și acesta este un fapt curios, dar deopotrivă de tulburător: ne întrebăm, a fost oare atrasă de privirea călărețului sau de postura lui asexuată?5 Zăbovea în fața peisajelor marine din Maine și scria despre viața de la marginea valurilor care se spărgeau cu zgomot. Unele dintre eseurile sale cele mai cuprinzătoare nu sunt dedicate scriitorilor ci artiștilor clasici: Breughel, Ruysdael, Piranesi, Dürer și Rembrandt (în Creierul negru al lui Piranesi). Piatra filozofală a început ca o povestire "În maniera
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
aibă o relație intensă cu ea până la începutul războiului. Pe fondul tuturor acestor legături amoroase, urma să aibă loc o întâlnire memorabilă. Yourcenar tocmai se întorsese de la Londra unde o vizitase pe Virginia Woolf, după ce primise un contract să traducă Valurile. Woolf a consemnat cu perspicacitate vizita în jurnalul ei, intuind că Yourcenar trebuie să fi fost "iubăreață... o femeie cu un trecut". Dacă Woolf ar fi putut s-o vadă în barul Wagram, și-ar fi dat seama ce perspicace
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
respingea toate femeile. Conrad este prezentat aproape hermafrodit, păstrând o inocență copilăroasă și o suavitate de fetiță, și curajul nesăbuit pe care obișnuia să-l manifeste ca un somnambul care se cățăra altădată pe spinarea unui taur sau a unui val. Sophie, conștientă că pierde bătălia dragostei, flirtează cu Eric, încercând să-l seducă când orice altceva eșuează: singură cu mine caută fără să vrea acele ocazii care se încheie cu un viol. Răspunsul lui Eric este chiar mai crud: A
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
decât importantă pentru productivitatea ei: hotăra dacă să mai scrie sau nu. Atunci când era săracă și deprimată în America, după ce emigrase din Europa, încerca să scrie dar nimic nu curgea. Odată cu schimbarea situației, atât ideile cât și cuvintele curgeau în valuri Cea mai mică încurajare îi permitea minții să se. amplifice și să înțeleagă că gloria îi era la îndemână. La fel ca Hadrian, ca să zicem așa, ar trebui să învețe, gândea ea, din înțelepciunea lui. Acum imaginați-vă de la distanță
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
ceea ce fusese luat drept bun înainte, pe ambele maluri ale Atlanticului. S-ar putea afirma că Piatra filozofală a unui autor încă foarte francez fusese în America numai cu trupul, nu și cu mintea. Yourcenar și-a finalizat cartea în timp ce valul acelui deceniu înflăcărat își atinsese creasta în America și chiar își extinsese curenții submarini până în insulara regiune Maine. Citea în franceză, scria numai în franțuzește, vorbea franceza în orice moment posibil și visa în franceză. Niciodată nu s-a instalat
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
1925-1970) s-a născut la Tokyo, s-a distins studiind dreptul și a publicat primul roman în timp ce era încă foarte tânăr. A continuat să scrie piese, romane și nuvele iar în 1954 a câștigat premiul literar Shinchosha pentru romanul Sunetul valurilor. De asemenea, după cel de-al doilea Război Mondial a călătorit în America unde a pledat în favoarea tradițiilor trecutului imperial al Japoniei într-o țară înverșunat antijaponeză pentru că el credea că această moștenire se eroda în vest. Mishima a încercat
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
și Obolul visului 1935 32 Îndrăgostită de Lucy Kyriakos 1936 33 Publică Focurile 1937 34 Încă călătorește în Europa; o întâlnește pe Grace Frick care se născuse pe 12 ianuarie 1903 1938 35 Povestiri orientale și Visurile și Sorții; traduce Valurile de Virginia Woolf 1939 36 Publică Lovitura de grație; călătorește în Europa; la Paris, în septembrie, caută un vapor spre America; părăsește Parisul când nemții îl învadează la începutul lui septembrie: la Bordeaux cu Grace încercând să găsească locuri pe
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
o prefață diferită (Paris, Plon, 1957); ediție revizuită (Paris, Plon, 1968); deținător de copyright (Paris, Gallimard, 1974). Les Charités d'Alcippe et autres poèmes [Pomana lui Alcippus], (Liège, La Flûte enchantée, 1956). 5. TRADUCERI ÎN FRANCEZĂ Woolf, Virginia, Les Vagues [Valurile] (Paris, Stock, 1937). James, Henry, Ce que savait Maisie [Ce știa Maisie] (Paris, Laffont, 1947). Cavafis, Constantin, Poèmes [Poeme], în colaborare cu Constantin Dimaras (Paris, Gallimard, 1958). Fleuve profunde, sombre rivière [Fluviu adânc, râu întunecat] (Paris, Gallimard, 1964); cântece de
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
20 150 RON 199,9 RON 25 200 RON 30 În aceeași serie au mai apărut (selectiv) • Am purtat steaua galbenă, Inge Deutschkron • Am vrut unitatea Germaniei, Helmult Kohl • Caietele privitorului tăcut, Constantin Ciopraga • Cinci degete-n ochi. Jurnal (1990-2006), Val Gheorghiu • Din trecut, Sergiu Dimitriu • Istoriografia română la vîrsta sintezei. A.D. Xenopol, Al. Zub • Jurnal politic, Ioan Hudiță • Memoria amfiteatrelor, Titus Raveica • Nicolae Iorga: O biografie, Nicolas Nagy-Talavera • Nicolae Titulescu, Walter M. Bacon • Periplu prin memorie, Alexandru Husar • Scîntei din
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
Acestea s-au format mai ales în sudul și sud-estul Asiei, Orientul Mijlociu, nordul Africii și Africa Subsahariană. După o acalmie în timpul căreia doar un număr mic de state insulare au devenit independente, mai cu seamă în Pacific și Caraibe, un val ulterior de state independente au apărut la sfârșitul anilor '80 ca rezultat al destrămării Uniunii Sovietice și Iugoslaviei. Astfel, la jumătatea anilor '90 erau peste 170 de state, majoritatea dintre ele având populații mici sau foarte mici, cu excepția a doi
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
sprijinului, grupurile comunitare sunt mai ales vechi; ele se dezvoltă în jurul relațiilor ale căror origini nu sunt nici măcar ușor de depistat. După cum se știe, pot apărea noi grupări comunitare într-un sistem politic, dar aceasta se întâmplă de obicei datorită valurilor de imigranți sau schimbărilor în structura socială, de exemplu, ca rezultat al industrializării, care duce la sosirea unui mare număr de muncitori în orașe. Relațiile comunitare se pot dezvolta și pe baza instituționalizării unei entități politice sau administrative precum armata
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Grupurile etnice apar de obicei ca rezultat al imigrării, sau când constrângerile și chiar coerciția impuse asupra lor într-o fază anterioară devin mai relaxate. Primul tip de dezvoltare pare caracteristic evoluției multor țări vestice și în special Statelor Unite, unde valurile de imigranți au schimbat caracterul structurii grupale de bază. Al doilea tip a caracterizat recent mai multe țări latino-americane, îndeosebi cele cu o populație amerindiană numeroasă. Grupurile religioase pot fi privite ca fiind mai "moderne". În particular, ele au o
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]