31,321 matches
-
este fantoma viitorului război! Nu va mai fi ca în 1914-1918. Nu se va mai da lupta numai pe fronturi, în tranșee, acolo unde se vor afla sărmanii noștri soți, frați și copii - războiul va fi pretutindeni. Avioanele îl vor transporta imediat de la granițe în cele mai îndepărtate colțuri ale țărilor și vor arunca în sate și orașe bombe de foc, bombe cu gaze otrăvitoare care vor ucide în masă femeile, bătrânii și copiii. Nici o vietate nu va scăpa. Viitorul întregii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
dragostea lor de mamă o împărtășesc și copilașului venit în casa lor pentru a-și salva viața. Strădania femeilor pentru colectarea de materiale și alimente, prelucrarea materialelor în clăci, facerea pachetelor, expedierea lor, însoțirea trenurilor ca și a vagoanelor care transportă hrană și îmbrăcăminte, toate acestea au fost și sunt făcute cu toată inima. Au fost femei care au făcut 30 zile continuu în tren însoțind transporturi de copii. Altele au așteptat zile și nopți în gări sosirea acestora pentru a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
și îmbrăcăminte, toate acestea au fost și sunt făcute cu toată inima. Au fost femei care au făcut 30 zile continuu în tren însoțind transporturi de copii. Altele au așteptat zile și nopți în gări sosirea acestora pentru a-i transporta la centrele de triere. Unele munceau zi și noapte pentru a-i spăla, curăța, îmbrăca și hrăni, altele pentru a îngriji pe cei bolnavi. La organizarea cantinelor din regiunile lovite de secetă, femeile n-au pregetat să dea ajutorul lor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
aparate redutabile, care au semănat teroarea în țara noastră în primăvara și vara anului 1944, în rândul populației civile, nu ar fi de prisos. Avionul B-24 Liberator, de diverse tipuri (D, H, J) era un bombardier cvadrimotor, puternic înarmat, putând transporta o încărcătură de 3992 kg de bombe. Cele patru motoare Pratt&Whitney cu 14 cilindri în stea, dezvoltând 1200 CP fiecare, propulsau avionul la o viteză maximă de 483 km/oră. Plafonul era de 9755 m pentru tipul D și
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
semnat de Rege, care trebuia dus, în zbor, și predat americanilor la Foggia, cât mai curând posibil. Memoriul conținea mai multe solicitări adresate de partea română Marii Britanii și Statelor Unite, și era considerat un document de mare importanță. O dată cu memoriul, trebuia transportat la Foggia și lt.-colonelul american de aviație James Gunn. Inițial, s-a încercat acest lucru cu un bombardier Savoia- Marchetti pilotat de comandorul aviator Constantin Perju. După câteva ore, avionul și pasagerii săi aterizează înapoi pe Popești-Leordeni: motoarele aparatului
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
de a face cu un dezertor și spion contra Angliei, l-au arestat și ținut în această situație pe Comandorul Vizanti timp de aproximativ trei luni. De la închisoarea din Viena, unde fusese deținut, a fost ridicat într-o noapte și transportat cu o mașină într-o direcție necunoascută. Pe timpul călătoriei, Vizanti este aruncat din mașină în șanțul șoselei, iar mașina dispare; a doua zi constată că se află în regiunea Tirol în apropiere de un lagăr de prizonieri, printre care se
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
misiune, era atât de înnebunit și disperat încât părea total dezorientat și neputincios. În mod evident, misiunea nu putea fi îndeplinită decât cu ajutorul unui avion. Problema era că avionul ce urma să îndeplinească această misiune trebuia, în afara pilotului, să-l transporte și pe colonelul Gunn, a cărui prezență la Foggia, la Comandamentul Interaliat din Italia, era absolut necesară, pentru a obține un răspuns rapid. Era imposibil de stabilit vreun contact cu baza avioanelor Savoia, care avea aparatele necesare pentru acest tip
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
zădărnicită, în timp ce eu, de 24 de ore, trăiam într-o incredibilă tensiune fizică și psihică. Într-o clipă, lumea s-a prăbușit în jurul meu. Nu mai vedeam nimic, dar, mă cunoști, mi-am revenit imediat." Între timp, o ambulanță îl transporta pe pilotul rănit, aflat, din fericire, în afara oricărui pericol. Și acum, ce urma să se întâmple?...Trebuia neapărat să mă întorc repede la București, unde știam că sunt așteptat cu nerăbdare." Pe aerodrom era o agitație de nedescris. Piloții veniți
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
care lupta contra comuniștilor conduși de Tito și, bineînțeles, ajutați de Moscova și la ordinele ei. Tot el ne informă că sovieticii se consolidează în zona lor din Austria și Viena și, mai mult, atacă și devalizează trenuri americane ce transportau provizii pentru alimentarea armatei și zonelor aliate occidentale, care sufereau de o lipsă aproape totală de subzistențe, mai ales, acum, în apropierea iernii. Cum era posibil ca americanii să nu reacționeze? Desigur, gândeam atunci cu toții, o dată vestea și raportul ajuns
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
trec decât două, trei zile și Micloș vine să-mi spună că englezii mă așteaptă la biroul lor din vale. Doi subofițeri mi-au comunicat că se vor face intervențiile necesare pentru a se obține două vagoane care să ne transporte în țară, iar eu să am grijă de acești oameni, să întocmesc tabele, să adun actele lor de identitate și să-i pregătesc de plecare, plecare ce urma să se producă, probabil, spre sfârșitul lunii noiembrie, începutul lui decembrie, deci
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
nu dai sfaturi altora. Deja faptul că mi-am asumat răspunderea să-i conduc în țară era mult, dar fusesem pus în fața unei hotărâri deja luate, sprijinită și de englezi. Deci, trebuia să aștept, să așteptăm vagoanele care să ne transporte în România. Când mă gândesc că același destin mă urmărea: plecasem din țară, acceptând misiunea de a ajuta repatrierea prizonierilor români rămași în Germania și Austria după sfârșitul războiului. Ceea ce n-am reușit să fac, din cauza acelui incident stupid care
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
ori revolte, să demonstrăm autorităților că era vorba de copii și bătrâni. De la Viena am fost atașați unui tren de marfă sovietic care era încărcat cu tot materialul unei uzine germane sau austriece pe care ei îl demontaseră și-l transportau în Uniunea Sovietică 28. Am ajuns astfel la Budapesta unde trebuia să mă prezint consulatului român pentru a îndeplini formele de intrare în România. Cu toate că am găsit un consul foarte amabil și înțelegător 29, a fost obligat la rândul lui
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
am reușit să-i domolesc, explicându-le că totul ar fi inutil și am suferi cu toții absolut de pomană. Eram la discreția lor. În aceeași zi, către ora 2 după masă, șeful gării Bekescsaba ne anunță că un tren sovietic transportând captură de război se va opri pentru scurt timp în gară, după care își va continua drumul spre URSS prin România. O mare speranță pentru noi. La ora 3 trenul era deja în gară și sunt înștiințat că este sub
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
Ionescu, slt.av. Aurel Ianculescu, adj.av. Cocebaș. "Mon Cher" privind aparatura de bord a dragului său IAR 80. Brevetul Ordinului "Virtutea Aeronautică" clasa cavaler cu spade, conferită lui Vizanty, purtând semnătura Regelui Mihai. Pe frontul de Răsărit: aparat cu aripile pliate, transportat de un camion al SSA (Subsecretariatul de Stat al Aerului). La răscruce de... drumuri, în Transnistria. Dreapta: Dan Vizanty, împreună cu o frumoasă moldoveancă. Lângă elicea acestui IAR 80, cpt.av. Vizanty cu o frumoasă prietenă, și cpt.av. Mircea Dumitrescu
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
militar al Aliaților (al cărui comandant suprem a fost generalul Dwight Eisenhower) (n.trad.). 8 Trebuie amintit că bilanțul acestor trei zile a fost de 25 de avioane germane neutralizate sau doborâte, printre care un uriaș cu 6 motoare, care transporta trupe și pe care l-am obligat să aterizeze cu 60 de oameni la bord. De asemenea, trebuie să ne amintim de remarcabila contribuție la aceste fapte de arme a pilotului de vânătoare comandor Dan Scurtu (n.a.). 9 De altfel
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
adresă. Între timp, Vlad s-a întors și el acasă și degeaba am protestat amândoi; ofițerul ne-a poftit să ne urcăm în mașină cu el, pentru a însoți camionul până la noua noastră destinație. Noua adresă la care am fost transportați s-a dovedit a fi o măcelărie dezafectată. Era formată dintr-o încăpere - magazinul - la parter și o alta deasupra ei, la care se ajungea urcând o scară situată în fundul prăvăliei. Locotenentul-major Păun - așa-l chema - a dat ordin să
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
Procesul a avut loc în fața Curții Marțiale, în martie 1959. În dimineața zilei afișate pe lista proceselor, m-am prezentat la intrarea tribunalului, la timp pentru a vedea faimoasa dubă blindată, bine cunoscută și de tristă amintire, în care erau transportați deținuții. L-am văzut pe Vlad coborând, cu capul acoperit de basca pe care i-o trimisesem, și intrând apoi, alături de alți deținuți, pe o intrare specială, fără să fi întors capul spre mine. Am putut schimba câteva priviri în
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
că-i lipsea un mijloc de transport. Am discutat vreme îndelungată problema, și ce credeți că s-a întâmplat? Ei bine, eu am fost aceea care i-a propus să se ducă și să găsească o căruță la piață, ca să transporte averea lui Vlad! Tot eu am fost aceea care a coborât în piață și care a găsit un țigan, tocmit ca să transporte obiectele cu căruța lui. Am aflat apoi, de la agent, că tot eu trebuia să plătesc transportul; am scos
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
am fost aceea care i-a propus să se ducă și să găsească o căruță la piață, ca să transporte averea lui Vlad! Tot eu am fost aceea care a coborât în piață și care a găsit un țigan, tocmit ca să transporte obiectele cu căruța lui. Am aflat apoi, de la agent, că tot eu trebuia să plătesc transportul; am scos banii și i-am plătit. De ce oare n-am refuzat să mișc un deget, în loc să-l ajut pe delegatul tribunalului să mă
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
că situația s-a schimbat. Cred că era pe la sfârșitul anului 1959, în momentul când mă pregăteam să mă duc la Sinaia, unde se ținea un colocviu, pentru care fusesem angajată ca „translatoare“. Tocmai când mă urcam în autobuzul care transporta „aparatul tehnic“ de la București - cred că abia pusesem piciorul pe scara mașinii -, o mână m-a bătut pe umăr: „Tovarășa Stolojan, vă rog să coborâți! Nu mai plecați!“ M-am prefăcut foarte mirată față de necunoscutul în civil care îmi vorbise
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
efecte secundare asupra creierului. Mai erau acolo și unii care făceau pe ei, având încă dizenterie, mai era și Tomescu, și un nenorocit de portar de bloc, neamț de origine, care înnebunise în urma medicamentului. A fost un moment teribil. Când transportam tinetele strigam: „Am fost grațiat! Am fost grațiat!“ și auzeam: „Care grațiat? Ce-s basmele astea?“ După vreo două săptămâni, am fost scos de acolo și dus înapoi, în celula infirmeriei, unde mi am regăsit prietenii care mi-au înapoiat
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
și individul acela, ca executor judiciar, făcuse tot ce-i stătea în putință ca să ia jumătatea mea din lucruri. A ales ce-i plăcea lui, ba a obligat-o pe Sanda să plătească și un căruțaș țigan ca să i le transporte. Am aflat și că unul din securiști pusese ochii pe motocicletă și tot se interesa unde era. Toate acestea pentru a putea face formele ca s-o scoată de pe lista oficială și s-o păstreze pentru el. Bandiții aceia ordinari
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
sunt trimiși pe șantierele canalului Dunăre -Marea Neagră sau pe cele ale centralei hidroelectrice de la Bicaz, din Carpații Orientali; bătrânii, femeile și copiii sunt așezați în Câmpia Bărăganului, unde sunt înghesuiți în barăci. Deportații celei de-a doua categorii pot transporta toate bagajele pe care le doresc și își pot alege locul unde să se așeze, dar totuși, dincolo de 50 de kilometri de punctul de plecare și în afara zonelor de interes militar, industrial sau forestier. După câteva săptămâni, operații asemănătoare au
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
într-una am intrat mai pe brânci, mai cocoșați, mai urcând mai coborând, mai transpirând prin culoarele înguste, strâmte și incredibile - deci, chiar și piramidele-și găseau locul în sufletul meu, până atunci opac. Sfinxul m-a ajutat să mă transport definitiv în lumea căutată așteptată și fascinantă a Egiptului. În sfârșit. Am plâns, am plâns și din acel moment totul a funcționat normal. Trebuie să întrerup pentru a merge la cină. Voi continua impresiile de călătorie mâine. Luni 2 ianuarie
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
realitatea meleagurilor, deci ar fi mai bine să n-o comentez. Mizeria este mare însă. De la masa pe care pomeneam c-am servit-o lângă piscină, înconjurați de garduri pe care se cățărau flori roșii și frunze verzi, am fost transportați la o fabrică de covoare orientale. Țesute din mătase, erau superbe, satisfăcând toate gusturile, de la cele mai colorate la cele mai pale, de la cele figurative la cele geometrice, de la cele întâlnite în bazaruri până la cele mai rafinate, comandate, probabil de
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]