30,395 matches
-
pictor expresionist nebun. Sanger privea toate astea sleit de puteri, dînd din cap cu aerul unui custode de galerie de artă care, presat de tendințele modei, e nevoit să expună lucrări pe care nu le are la inimă. — V-aș sugera să vă odihniți cîteva minute, Îmi spuse În timp ce descuia ușa de la intrare. Puteți lua un taxi pînă unde v-ați parcat mașina. Cred c-a fost un chin pentru dumneavoastră. SÎnteți amabil, doctore. Nu cred c-am fost În pericol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mă vedea cum Îi stîrneam pe băieți Înaintea vreunui meci de rugby În deplasare șterpelindu-le lucruri din dulapuri și bramburindu-le echipamentul. Noi cîștigam Întotdeauna cu șase la zero. Tata, cînd a pus ultima dată cureaua pe mine, mi-a sugerat să mă fac cleric. — Și te-ai făcut? — Nu, dar mă tenta. Am irosit cîțiva ani la Cambridge cu antropologia, am jucat tenis la greu și pe urmă am intrat În armată, În serviciul pe termen limitat. Regimentul a plecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
găsisem În livada de lîngă casa Hollinger. Traversînd subsolul Întunecos, mă uitam la ele cum licăreau În lumina tremurătoare a unui tub fluorescent defect. Faptul că Frank fusese eliberat din Închisoare În ajunul procesului, fie și În custodia inspectorului Cabrera, sugera că ieșiseră la iveală dovezi noi și cruciale, care contraziceau mărturisirea lui și Îl incriminau pe adevăratul ucigaș. Apoi am observat că mașina parcată lîngă Jaguar era micul BMW al Paulei Hamilton. Ea stătea la volan și mă privea apropiindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
lumină. Acesta e adevărul tău. Dar și cei care te judecă au adevărul lor. Le e greu să consimtă că nimic nu poate limita Inchiziția. ― Nu vrei să-mi spui și adevărul tău, dacă ai unul? ― Cumva, ți l-am sugerat. ― Uneori, am sentimentul că mă găsesc între două Inchiziții. Una care mi-a cerut să abjur, alta care-mi cere socoteală de ce am abjurat. Și, crede-mă, am obosit să mă izbesc peste tot de tribunale. ― De aceea fugi de
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
englezesc al unei plante banale, păpădia (sunând, pentru francezi, de-a dreptul crunt, ca un „dinte de leu” - dent de lion). Ori de la o monedă de argint, bătută sub Henric al VII-lea, dandiprat. Sau, supremă fantezie, din franțuzescul dandin, sugerând un mers legănat și nu de puține ori cam tâmp. Ce legătură să fie Între toate acestea și dandysm nu am ști să spunem. Și totuși, fără să se Încurce În etimologii plăsmuite, cuvântul face o carieră fulminantă În saloanele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Mit? Arhetip?tc "Mit? Arhetip?" Exemple - până spre sfârșitul secolului al XVIII-lea, când toate datele poveștii despre dandysm se schimbă - s-ar mai putea găsi. Important este că toată această paradare de nume, de la Alcibiade la von Kaunitz, le sugerează câtorva specialiști În ale dandysmului persistența În spațiul european a unui mit ce renaște precum Phoenix-ul: „Dandysmul ar fi nu atât producția istorică a unei anumite societăți, cât formularea efemeră și mereu repetată a mitului arhaic al unei vârste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ajuns președinte -, proclamarea celui de-al doilea Imperiu (1852-1870), cu același Louis Napoléon, devenit Napoléon al III-lea, Împărat, războiul franco-prusac, prăbușirea Imperiului, cea de-a treia Republică. Ce sens are Însă acest Întreg pomelnic de date? Unul singur. Să sugereze tensiunea dintre cele două lumi, clase, forțe - aristocrația și burghezia -, cu ideologiile lor, Între care dandy-i Încearcă să se plaseze, distanțându-se (nu de puține ori la capătul unor lungi oscilări) de amândouă deopotrivă. Fără a uita să reamintim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cunoscut câțiva scriitori francezi În persoană: Balzac, Eugène Sue, Alexandre Dumas. Englezului i se par dandy doar primii doi. Notează, nu fără spirit de observație, despre Balzac: „Văzut pe din afară nu corespundea cu nimic idealului de frumusețe și eleganță sugerat de romanele sale. Acest magician al imaginației, care ne dădea iluzia că trăiește În compania eroilor săi ș...ț, acest vrăjitor era unul din cei mai banali și mai servili bărbați pe care i-am cunoscut vreodată. Era mic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
un tablou sau să țină tirade. VachéJacques Vaché (1895-1919). De cele mai multe ori, numele lui Jacques Vaché e asociat lui Arthur Cravan. Amândoi- poeți de avangardă, cu opere nu foarte Întinse, dar hotărâtoare pentru modernitatea radicală, amândoi personaje hors série, cum sugerează mărturiile contemporanilor, prezențe ieșite din comun prin felul de a trăi mereu la limită. Amândoi dispăruți timpuriu. „Vaché, Cravan, doi meteori, două stele fixe pe cerul suprarealismului”, va scrie Maurice Nadeau peste ani. Vaché se naște la Nantes și, printr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
a dandy-lor aievea, pe de alta, Înfățișare abia schițată a dandysmului „din cărți”. Persoane și personaje, fără ca granițele dintre ele să fie de netrecut. Dimpotrivă. Puse cap la cap, descriu aceste mici istorii ceva mai mult decât o frumoasă poveste? Sugerează ele cumva că, dincolo de aparițiile sfidătoare, dincolo de veșminte, gesturi, vorbe s-ar afla ceva În plus? O idee? Un Întreg program? O doctrină? Fără să detalieze fenomenul (ca Barbey d’Aurevilly), Baudelaire e primul autor care ridică dandysmul la rang
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
frumoasă figură de stil? Zecile, ba chiar sutele de pagini ce i-au fost dedicate par să cadă de acord. Pentru unii - doctrină a diferenței, pentru alții- doctrină a aparenței sau a suprafeței, dandysmul nu scapă nici altor definiri, care sugerează (când științific, când poetic) caracterul său de sistem. Iată-l numit, fie și În trecere, „doctrină a specularității”, dar și „doctrină a revoltei”, „a efemerului”, „a vanității”. Numai că formulările cu pricina Îl prind Într-un cadru prea vast și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
orgolios dorința de a-și delimita subiecții, de a-i face să fie mereu altfel. Principiile sale - În acest sens - pot fi numite cu o brutală directețe: unicitate, individualitate, narcisism, orgoliu, vanitate, singularitate, singurătate, contestare. Simpla parcurgere a termenilor ne sugerează În primul rând un program etic. Așa și este. Doar că, prin extensie, aceste principii morale Își pot cu ușurință anticipa consecințele În plan estetic. Să particularizăm. Un dandy autentic vrea să uimească fără Încetare, să deconcerteze, să contrarieze, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
să o ia prin Oglindezia. Sau cum Îl definește Valéry, scriind celebra propoziție „pielea - suprema profunzime”. Sau cum Îl teoretizează Michel Foucault, Jacques Lacan, Gilles Deleuze, Roland Barthes, Julia Kristeva, Jacques Derrida și, până la urmă, un Întreg program al postmodernității, sugerând nu că dincolo de suprafață s-ar afla o profunzime, ci că ea, suprafața, este profunzime. Greu de acceptat În sistemul Doxei, cu cele două fețe ale sale: bunul-simț și simțul comun. La o lectură foarte atentă (și, să o spunem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Narcis. Îndrăgostirile anapoda, fie de o altă făptură În travesti, fie de propriul chip (ca portret pictat sau privindu-se În oglindă), la rândul său deghizat ori nu, Împânzesc cu precădere literatura Renașterii târzii și mai ales cea barocă. Toate sugerează nostalgii androgine, tânjiri după unitatea pierdută a făpturii umane. „Nu trebuie să ne mire așadar constatarea că dedublarea și inversarea sunt folosite constant În literatura de imaginație. ș...ț Inversarea și dedublarea ocupă Însă un loc de căpetenie mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
să se golească din clipa În care priviri tot mai scormonitoare se ațintesc asupra lui. Aparent restaurat (narcisic) de oglinzile Întoarse spre sine, eul se fragilizează de fapt. Acesta e unul dintre paradoxurile modernității. Hiperinvestirea eului merge mână În mână, sugerează Gilles Lipovetsky În Era vidului, pe urmele lui Chr. Lasch, cu „dezafectarea marilor sisteme de sens”1. Dar cu cât eul e suprainvestit, suprachestionat și suprainterpretat, cu atât „incertitudinea și interogația cresc. Eul devine o oglindă vidă, o Întrebare fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
un dosar palpitant, În genul celui dedicat de Jean Starobinski lui Stendhal 1. Cum Însă am trasat din start granițele acestei cărți despre dandysm (În intenție, nu mai mult decât o introducere În vastul fenomen), să ne limităm la a sugera doar anvergura posibilă a temei, amânând aprofundările pentru o posibilă etapă ulterioară a cercetării. Și, În consecință, să survolăm un alt principiu pe care dandysmul Îl afirmă doctrinar, derivat din aceeași privire (la propriu și la figurat În oglindă): diferența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
separare, dividere, diferire etc.) Într-o zonă de interferență a metodelor. Pentru cartea noastră o asemenea abordare s-ar dovedi, pentru moment, mult prea amplă și relativ inoperantă. În schimb, de reală eficiență Într-o analiză a dandysmului e perspectiva sugerată de sociopsihologi, antropologi, de istoricii mentalităților. Hiperinflația eului exersată de Narcișii-dandy nu are cum să nu genereze o mișcare de separare ostentativă În raport cu orice ar sugera egalitarism, nediferențiere, unificare. Nimic mai ostil acestor bărbați care cred În steaua superiorității și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
relativ inoperantă. În schimb, de reală eficiență Într-o analiză a dandysmului e perspectiva sugerată de sociopsihologi, antropologi, de istoricii mentalităților. Hiperinflația eului exersată de Narcișii-dandy nu are cum să nu genereze o mișcare de separare ostentativă În raport cu orice ar sugera egalitarism, nediferențiere, unificare. Nimic mai ostil acestor bărbați care cred În steaua superiorității și unicității lor decât ideea masificării. A cădea În indistinctul indivizilor de serie e sinonim cu prăbușirea În infernul banalității: supremă declasare, suprem dezastru! Diferența marcantă față de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
care ei se oferă ochiului, ce-i drept, cu o anume oblicitate: pagina de carte, tabloul, teatrul, filmul. Despre sublimarea homosexualității dandy-lor scriitori sau artiști s-au publicat zeci de pagini. Nu aceasta ne interesează Însă. Am vrea doar să sugerăm succint cât de elaborată le e strategia seducției. Arsenal tc "Arsenal " Spre a cuceri, dandy-ul face apel la un Întreg repertoriu, de la cel corporal (fie direct: vestimentație, miros, voce, privire, gest, proxemie, fie indirect: absența corpului - retragerea bruscă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Kaunitz. Nu mai puțin șocant e Oscar Wilde, cu crinul ofilit ținut În mână ca un sceptru sau atunci când, urcat pe o masă, vrea să-și pună semnătura pe tavanul unui salon, În semn de omagiu pentru Sarah Bernhardt. Toate sugerează ceva din natura impertinent revoltată a dandy-ului. El refuză astfel să se lase prins În canoane, să execute partitura pe care toți o așteaptă, fără a cădea vreodată Însă În grotesc, fără a fi excesiv În sfidare. Marchizul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
unui alt interes” i-ar fi putut schimba dispoziția dacă ar fi știut de ce teribil păcat se făcuse vinovat, În chiar acea epocă, musafirul căruia Lamb Îi dădea atâta atenție. Opera vieții sale poate fi Împărțită după cele trei distincții sugerate de domul Swinburne și s-ar putea admite În parte că, dacă am Înlătura realizările sale din domeniul otrăvii, ceea ce ne-a lăsat moștenire, de fapt, cu greu i-ar putea justifica reputația. Dar adevărul este că numai filistinul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
The Wilde Album (1997) al lui Merlin Holland, nimeni altul decât nepotul În linie directă al lui Oscar! - va fi surprins de accentul pus pe generozitatea acestui personaj egocentric, „obsedat de imagine”, cum s-ar spune azi, oscilând tiranic - așa cum sugeram mai sus - Între „machiaj” și „mască”, adică Între Încercarea de corectare a realității și ascunderea acesteia. Marea majoritate a scrierilor sale - eseuri, piese de teatru, povești și, bineînțeles, romanul The Picture of Dorian Gray, dar fără a omite extraordinara sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
dădeau o Înfățișare de cântăreață sau de dănțuitoare”1. Înveșmântat fără cusur, În frac albastru sub mantia de seară, cu „orchideea la cheutoare”, Aubrey de Vere, prin superbia lui vestimentară, descinde ca dandy din stirpea lui Baudelaire și nu, așa cum sugerează naratorul, din aceea a lui Brummell (care pretindea o asemenea simplicitate vestimentară, Încât dandy-ul să treacă neobservat)2. Traiectoria acestui dandy poate fi circumscrisă Într-un stadiu estetic kierkegaardian. De altfel, o formulare a filosofului danez, după care inocența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
-mi lesa. Avea tocuri atât de înalte încât mușchii pulpelor îi stăteau încordați ca niște pumni încleștați. Am luat lesa cu blândețe. Nu mi-a plăcut niciodată să răspund de alți oameni. Păi, ia-mi ceva de băut, i-am sugerat. Îți ordon. Două, ca de obicei, îi spuse Sally barmanului. Și trece-le în contul meu. —Ai un cont aici? Păi, nu. Îi dau banii la sfârșit. Nu pot să țin bani în chestia asta. Și-mi arătă costumul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
principal, chiar lângă biserică, băi!). Între timp, Sally și cu mine i-am arătat lui Melanie Marsh schițele noastre. Aveam în plan opt mobile, dintre care două urmau să fie proiectate astfel încât Puck să poată să stea pe ele. Îi sugerasem lui Sally ca toate cele patru zâne să-și facă apariția prima dată pe mobile, dar mi-a râs în nas. Se pare că era nevoie de un mașinist - sau „omul cu sforile“, cum le zicea el - care să ridice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]