4,039 matches
-
însă de construcția politicoasă și eu), dar și cu alte forme de atenuare specifice oralității familiare (cam, mai, pe la etc.). Înaintea unor substantive comune nume de lucruri, apariția lui alde e considerată artificială, reprezentînd (la Pann, Odobescu, Ispirescu) o încercare cultă de a imita vorbirea populară. Cel mai vechi exemplu de folosire a lui alde apare deja la Dosoftei; multe alte atestări sînt oferite de scriitorii secolului al XIX-lea: Heliade (,Or aide l-alde baba Comana, or Sorica"), Grigore Alexandrescu
Alde noi by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/11369_a_12694]
-
esențialmente orale, intervin decizii de punctuație: ca și în exemplul citat, unii autori introduc o virgulă înainte de cea de-a doua apariție a adjectivului mare: semnul nu corespunde însă unei pauze, fiind probabil folosit ca urmare a unei interpretări sintactice culte. O altă soluție e scrierea formulei ca și cînd ar fi un cuvînt compus, sugerîndu-se astfel tocmai unitatea ei și absența pauzelor: "E simplu: inventezi un mare-meci-mare, faci ceva reclamă pe televizor" (Gazeta Sporturilor, arhiva Internet; majoritatea citatelor următoare provin
"Mare bal mare" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/16015_a_17340]
-
Liviu Dănceanu Dacă pentru muzica savantă (și nu numai) spațiul desemnează mișcarea, desfătarea sau suferința, timpul înregistrează cu precădere (pe)trecerea întru moarte, fenomenul sonor cult scontînd deopotrivă pe spațiu și pe timp, pe luptă și (pe)trecere. Numai că cel care se încrede cu naivitate în timp, riscă să fie trădat, căci timpul a decis ca orice muzică nouă să devină veche odată cu scurgerea anilor
Stringendo by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/11592_a_12917]
-
sau eterofonie, ambele fiind structuri temporale plurivocale. E-adevărat că muzicile arhaice ori cele antice s-au consumat preponderent în perimetrul monodiei și că, treptat, sintaxele multivocale s-au impus definitiv în cercul din ce în ce mai deschis (și mai spart) al muzicii culte, ajungîndu-se la acele fenomene sonore complexe, în care anevoie pot fi decelate polifonia de eterofonie ori omofonia de polifonie, dar acest parcurs nu exprimă decît în chip generic un vector al cărui sens este de la simplu la complex și nicidecum
Stringendo by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/11592_a_12917]
-
caz. De exemplu, prof. Oskar Elschek de la Bratislava a urmărit un model melodic baroc dintr-un manuscris mănăstiresc de la sfârșitul secolului al XVII-lea pe traseul evoluției sale de-a lungul timpului, atât în muzica populară cât și în cea cultă, detectabil până în zilele noastre în dansurile haiducești din Slovacia, Ungaria, Polonia. Alte probleme acute sunt generate de utilizarea materialului sonor genuin în forme mediatice sau comerciale și legată de ea și aceea a reconstituirii unor genuri pierdute. Un caz semnificativ
Întâlnirea de la Innsbruck by Elena Zottoviceanu () [Corola-journal/Journalistic/16917_a_18242]
-
dedicată muzicii) este el însuși în egală măsură balzacian și proustian, acoperind un spațiu imens (de la cronică, recenzie și portret, pînă la eseu, studiu și analiză), dar și un timp dilatat (de la prezervarea capodoperelor renascentiste, baroce ori a începuturilor muzicii culte românești pînă la prezumția de veridicitate a muzicii viitorului). Totul vă este la îndemînă. Totul pare familiar. Și, ca orice familist convins, sunteți confiscat de grijile și nevoile fiecăruia. De împlinirile și aspirațiile membrilor spiței celor ce slujesc muzica fără
Scrisoare deschisă by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/11484_a_12809]
-
A fost momentul în care presa m-a privit cu alți ochi. Pe vremea când eram tânăr și purtam plete - și eram mai drăguț - cântam o muzică mult mai lejeră, mai accesibilă. Ulterior am devenit un artist de muzică mai cultă, dacă îmi e permis să folosesc acest cuvânt. O muzică mai profundă care poate fi receptată de o sferă mult mai largă de ascultători“. Întrebat în legătură cu surprizele pe care muzicianul le-a pregătit publicului, acesta a replicat foarte elegant: „Publicul
Agenda2004-31-04-c () [Corola-journal/Journalistic/282704_a_284033]
-
pe care l-a ilustrat pe deplin. În timpul vieții poetului, reacțiile cititorilor au fost cum nu se poate mai antinomice, pendulând între admirație și negare. Aderarea fără rezerve și respingerea anihilatoare erau ecoul trezit de o operă a dualităților (caracter cult și popular, registru sublim și burlesc, frumusețe și urâțenie, lumină și întuneric etc.), în forme insolite. Ea ilustra o artă a Frumuseții absolute, bogată în imagini senzoriale, cu sonorități inedite și cu un lexic somptuos, cu îndrăzneli poetice nemaiîntâlnite, mai
Góngora la o dublă aniversare by Dana Diaconu () [Corola-journal/Journalistic/4442_a_5767]
-
Miguel Hernández, Pere Gimferrer, Pablo García Baena, Antonio Carvajal, Hernando Domínguez Camargo, Pablo Neruda, Borges, Octavio Paz, Lezama Lima, își declară sau vădesc afinitatea cu modelul gongorin. Cum poate fi percepută azi creația lui Góngora, dificilă, destinată practic unei minorități culte? În mod evident, traducerea într-o altă limbă pune mari probleme. Soluția optimă ar fi ediția critică și bilingvă, însoțită de note și comentarii, cum este, la noi, volumulLuis de Góngora y Argote realizat de hispanistul Darie Novăceanu și apărut
Góngora la o dublă aniversare by Dana Diaconu () [Corola-journal/Journalistic/4442_a_5767]
-
dintre scriere și pronunțare, cît și - mai ales - în cea a raportului dintre sens și formă; sursa e o sintagmă din engleză, dar elementele componente sînt latine: mass provine indirect din latină, prin intermediul francezei, în vreme ce media este chiar un latinism cult. Pronunțarea specific engleză este transpusă, adaptată în grade diferite, deoarece cuvîntul e destul de transparent și permite o lectură potrivit normelor românești ale corespondeței scriere-pronunțare. În uzul românesc actual circulă două variante de pronunțare: șmas'mediaț și (mai apropiat de engleză
Mass-media by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/11520_a_12845]
-
a făcut ca în multe limbi latinismele să-și păstreze identitatea și chiar trăsăturile gramaticale (a se vedea și neutrele plurale varia, miscellanea etc.). Desigur că mass-media este un latinism intrat în română prin engleză, dar engleza însăși conservă tradiția cultă. În The Concise Oxford Dictionary, 1999, cuvîntul media este însoțit de o notă de uz, în care se reamintesc recomandările docte, de folosire a sa ca plural, dar se precizează și că uzul a impus considerarea ca singular colectiv. În
Mass-media by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/11520_a_12845]
-
lui Sacha Gervasi are pretenția să taie doar o felie din tort, însă nu atât tortul, cât cuțitul întrebuințat și incizia fină sau dacă preferăm ceva mai cinematografic „tăietura” devin importante. Felia respectivă nu este una oarecare, ci celebrul film cult, Psycho (1960), al cărui making of devine substanța filmului așa cum este și cea a cărții lui Stephen Rebello, carte după care este realizat scenariul. Ideea se prezintă destul de simplu, prin lentila elaborării acestui film privim nestigheriți în laboratorul artistic al
Psychodrame hitchcockiene by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/3794_a_5119]
-
cod. Limbajul banalității, cel tehnic-medical ori al detaliilor juridice, cel "indecent", argoul și limbajul juvenil cel mai recent se asociază, într-o demonstrație de plurilingvism, cu farmecul erudiției. Virtuozitatea tehnică este esențială: punerea textelor colocvial-argotizante în ritmuri ternare, prin excelență culte și muzicale (alternanță subtilă de dactil, amfibrah, anapest) conferă o distanță ironică fundamentală, o dedublare a vocii: versificația nu aparține în nici un caz "măștii lirice" care își rostește monologul într-o perfectă autenticitate fonetică și lexicală (""Uite bă fraere/ nai
Poezie si limbaj jurnalistic by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/15906_a_17231]
-
se fixeze masca unui actor, iar în ceea ce-l privește pe Jean Valjean, el poartă masca lui Jean Gabin. Însă nu atât romanul lui Victor Hugo constituie sursa filmului lui Tom Hopper, regizorul remarcabilului Discursul regelui (2010), cât pop opera cult cu același titlu, de mare succes în anii ’80 avându-i ca princiapli artizani pe scriitorul Alain Boublil, pe compozitorul Calude- Michel Schönberg și pe Herbert Kretzmer care a făcut versurile. Pariul regizorului a fost obținerea cu efecte cinematografice a
Revoluție și postișe by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/3701_a_5026]
-
pericolul nivelării. Pentru lingviștii vremii noastre, limba e în primul rînd un fenomen spontan, cu regulile și tendințele proprii, un obiect de studiu neinfluențat de preferințe puriste; frecvența în uz reprezintă un argument puternic pentru justificarea și acceptarea în norma cultă a unei forme, indiferent de originea ei. Pentru vorbitori (în mare parte datorită - sau din cauza - școlii), lucrurile par să stea altfel: limba e în primul rînd o instituție socială, normată, cu reguli clare, a cărei evoluție e o simplă abstracție
Reacții la schimbarea normelor by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/10826_a_12151]
-
cu pricina) au însemnătate într-o poveste, ci modul de a spune. Și aceasta justifica într-adevăr gestul lui de pionierat, la sfîrșit de secol al XVII-lea, de a așterne pe hîrtie, de a da o formă scrisă și cultă poveștilor istorisite de către doici și babe, îmbunătățind și înfrumusețînd povestea cam “seacă și simplă” cu ceva “agremente” și “ornamente”, îmbrăcînd “morala lăudabilă” într-o “povestire jucăușă, poznașă” (Charles Perrault, Histoires ou Contes du temps passé avec des moralités, Claude Barbin
Charles Perrault și jocul șăgalnic cu povestea by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13287_a_14612]
-
ceva “agremente” și “ornamente”, îmbrăcînd “morala lăudabilă” într-o “povestire jucăușă, poznașă” (Charles Perrault, Histoires ou Contes du temps passé avec des moralités, Claude Barbin, Paris, 1697). Această operă de pionierat de a transforma povestea orală, populară, într-una scrisă, cultă sau “de autor”, după expresia franceză, Perrault a înfăptuit-o alături de povestitoare celebre ale epocii - Dna d’Aulnoy, Dra Lhéritier, Dra de la Force, Dna de Murat și altele, care i-au dat, în funcție de stilul, gustul și fantasmele lor, dar și
Charles Perrault și jocul șăgalnic cu povestea by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13287_a_14612]
-
cu redutabila-i capacitate de a produce ziceri memorabile, nu ne-ar fi oferit sintagma definitorie. Ea este grația socială. Un concept insolit, în evident contrast cu bădărănia instituționalizată, dar de o perfectă adecvare propriului fel de a fi: educat, cult, spiritual, culant și comprehensiv. Ei bine, constitutiva sa grație socială este cea care i-a conferit notorietatea pozitivă, simpatia, încrederea și prestigiul, situându-l pe un palier de altitudine contestat doar de elitofobii reziduali și de diverșii frustrați ai tranziției
Grația socială by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/9909_a_11234]
-
la pervertirea ideii de cultură, chiar dacă la el au participat artiști și formații de valoare și populare mai ales printre tineri. Și nu în ultimul rând, nu constituie un merit, ci din contra, al „Cântării României” faptul că a exprimat cultul ceaușist în mod spontan, neobligat de autorități. Sub raport artistic și educativ, spectacolul cu care Păunescu a cutreierat țara a încurajat în chip iresponsabil prostituarea artiștilor și a artei în regimul comunist. Regret că trebuie să reamintesc aceste lucruri, prea
Bustul poetului by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4597_a_5922]
-
mai curând, fructul unei gândiri ascuțite, redată printr-o expresie simplă, directă. 14. Un alt topos, cel melancolic, înlesnește (ca și cel sanguin) proliferarea muzicii savante (cele două toposuri fiind, de altfel, singurele care ocrotesc și hrănesc muzica de tip cult). De data aceasta însă creațiile sonore par a sta sub semnul pasiunii, ca sevă învietoare a afectivității ori ca presentiment al dragostei și al infinitului după care tânjește orice suflet sensibil. 15. Muzica epocilor melancolice se impune prin eleganța și
Un model sonor temperamental by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/12141_a_13466]
-
traducător de literatură contemporană, având "la activ" volume traduse din autori aparținând secolului recent încheiat, precum Bulat Okudjava, Cinghiz Aitmatov, Soljenițîn, Arkadi și Boris Strugațki, dl. Nicolae Iliescu, eminent cunoscător al culturii și civilizației ruse, degustător de poezie populară și cultă românească și rusească (autorul unor fermecătoare traduceri din poeziile lui Tiutcev), fiind și un mare amator de teatru, a simțit nevoia unei revizuiri a textului piesei în discuție. Așa s-a născut volumul de Teatru 2) apărut în toamna anului
Revizorul revizuit... by Carmen Brăgaru () [Corola-journal/Journalistic/13993_a_15318]
-
în sicriu. Locul ales pentru a ținti s-ar explica, s-a spus, prin grija de a nu-și deteriora capul și fizionomia expresie ultimă a estetismului vienez, care celebrează și reînvie în epocă, într-o adevărată epidemie de sinucideri, cultul baroc al morții. Jacques Le Rider va interpreta interesant această soluție ca ilustrarea maximă a autoportretului expresionist: "autoportretul unui geniu într-o casă cu obloanele închise" (forțând ipoteza, în rama atenției pentru compoziție, el va nota însă că "Weininger pare
Capodoperă sau expresia unor frustrări? by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/13882_a_15207]
-
cu cîtva timp în urmă (în România literară nr. 36, 1998), despre distribuția stilistică a sufixelor care sînt folosite în româna actuală pentru formarea unor verbe noi: în vreme ce sufixele care întăresc conjugarea I ( -a, -iza, -iona) sînt preferate de registrul cult, în special de limbajele științifice și tehnice (a accesa, a scana; a acutiza; a inscripționa), sufixele conjugării a IV-a (-i, -ui etc.) continuă să fie productive în registrul popular și colocvial-argotic (a fraieri, a tromboni; a blătui, a șmenui
"A knockăi", "a bipăi", "a clicăi"... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/16391_a_17716]
-
ai institutului olandez amintit și ai Academiei Europene de Drept din Budapesta. Această manifestare este organizată în cadrul programului MATRA de asistență bilaterală pe probleme vizând integrarea europeană și finanțat de partea olandeză. Liliana Scripcă PESAH, sărbătoareA primăverii l Pentru credincioșii cultului mozaic Pentru credincioșii aparținând cultului mozaic, Pesah-ul reprezintă amintirea miraculoasei eliberări din robia egipteană, sub conducerea lui Moise, denumită și sărbătoarea libertății. Pesah este una dintre cele trei sărbători evreiești care impune pelerinajul la locurile sfinte. Totodată, este considerată și
Agenda2004-14-04-general9 () [Corola-journal/Journalistic/282265_a_283594]
-
Sorin Lavric În ființa Ralucăi Dună s-au încrucișat două atracții: pasiunea literelor, morb melodic constînd în plăcerea dată de ritmul sunetelor articulate, și interesul pentru pictură, patimă cultă decurgînd din plimbarea privirii pe tente cromatice. Nu știu dacă încrucișarea atinge pragul sinesteziei - acea reacție în lanț care face ca un cuvînt să trezească senzația unei culori și, invers, vederea unei culori să declanșeze muchia anumitor litere -, dar în
Tabloul scris by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5665_a_6990]