6,028 matches
-
aceste rânduri ale lui Theo înainte s-o fi văzut, nu te-ai mai fi uitat la ea?! Oare?! Îndrăgostește-te de Ileana! Sunt cuvintele lui Theo, dar el nu știe că eu caut Cartea, Sunt tot murdar de vopsele! exclamă Theo acum, eu mi-amintesc, acestea au fost cuvintele Anei din caiet, dar Theo le spune în această clipă când, din neatenție, și-a întors paleta cu culori pe tricoul alb, albastrul de cer, roșul de sânge, galbenul de, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
lui Michael Jackson se proiectează în fundal pe un fel de cruce ciuntită, fără un braț, dreptul, Michael Jackson pictat în mărime naturală, copiii se uită de jos la el, fascinați, E și el un zeu decăzut al zilelor noastre! exclamă Theo, nici nu mai știu în ce an l-am pictat, Corina întoarce pânza să afle anul picturii, lângă semnătura de jos Theo a omis anul, Nu găsesc! N-are importanță! Mi-ar plăcea, spune cu atâta amărăciune Theo încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
aprins pe chipurile lor ne dăm seama dintr-o privire că lucrurile s-au limpezit între ei, Alina încă doarme și Theo cu mâinile căutând-o mereu pe Ana, o urmează în tot locul, E mai rău decât un copil! exclamă Ana, și el îmbrățișând-o, aducând-o permanent lângă sine, și-n pânza de lumină ce se țese în jurul lor nu e chip să ne apropiem, Ne ducem mâine la mare! ne spun amândoi deodată, vestea cade neașteptat între noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
aș fi crezut că Boris, Andrea rugător, Arată-mi! Îmi pun un scaun sub picioare și mă ridic după pânza ascunsă pe dulap, dau ziarele la o parte și-o cobor o dată cu mine, o sprijin de pieptul meu, E grozavă! exclamă încântat Boris, E prima mea pânză! Merită să sărbătorim! Primul meu copil, prima ta pânză! Andrea rămâne tăcut privindu-se mai bine ca într-o oglindă, Și ridicând către mine ochii lui triști de la o vreme, Grazia! Cum se spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
de vorbă cu el. la Început mi-a răspuns mono- silabic, dar treptat a devenit mai prietenos. odată, În timp ce mergeam Împreună spre stația de autobuz, mi-a mărturisit că suferă de o boală de inimă și e deprimat. „Deprimat !“, am exclamat eu izbucnind În râs. „Numai oamenii mari folosesc asemenea cuvinte serioase. Știi ce, eu cred că ești mai degrabă singur. Uite, dacă vrei, hai să fim prieteni !“, i-am spus, mai În glumă, mai În serios, cu ușurința mea caracteristică
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
cu bulină roșie de pe Calea Victoriei, mobilată simplu cu un pat, o masă și un dulap. Exista o toaletă comună pe hol. Dedesubt mișuna orașul, Însă acolo, la etajul unsprezece, era liniște și se putea lucra. — E grozav locul Ăsta, am exclamat privind Bucureștiul de sus, de la geamul mansardei, În timp ce ea pregătea ceaiul. Am avut un noroc chior, pentru că e și foarte ieftin. Este exact ce-mi trebuie pentru lucru, spuse ea. — la ceva În genul Ăsta visam eu pe vremuri. Ne-
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
să dea bani publici ca să se aducă În discuție anumite teme de importanță socială, morală etc. În definitiv, și așa se poate ridica nivelul de conștiință al oamenilor, să știi ! — Doar nu te-a dat gata cu demagogia lui ! am exclamat eu. Tipul a găsit o nișă În sistem, nu vezi ? Dacă brusc s-ar aloca Adina Dabija 90 fonduri pentru salvarea animalelor, ar organiza imediat specta- cole cu câini și pisici ! Catinca căzu pe gânduri. — Caută și el o soluție
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
să mă aștepte În fața hotelului. Concentrată cum eram să privesc mereu Înapoi, nu i-am acordat nici o atenție cerșetorului care stătea pe marginea trotuarului cu privirea rătĂcită. Când am trecut de el am simțit o lovitură În spate. „Tâmpitul“, am exclamat eu În gând, crezând că mă șicana precum puștii cretini care te pișcă de fund și fug râzând. mă Înșelam Însă. Am pus mâna la spate să văd dacă se umflase locul loviturii și abia când am adus-o În
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
ca și mine. Pe măsură ce mă apropii de el, nu mai am nici un dubiu că e el : fruntea lată, sprâncenele stufoase, părul alb sculat În creștetul capului, ochișorii mici și vicleni, nasul coroiat, tenul măsliniu care deconspiră locul nașterii sale. — Dumneavoastră ?, exclam eu apropiindu-mă de el. — Ah, știam că tot se va găsi până la urmă cineva care să spună asta, exclamă el cu ciudă, dar totuși lejer. — Dumneavoastră aici ? repet eu nevenindu-mi Încă să-mi cred ochilor. Dar dumneavoastră ? mi-
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
părul alb sculat În creștetul capului, ochișorii mici și vicleni, nasul coroiat, tenul măsliniu care deconspiră locul nașterii sale. — Dumneavoastră ?, exclam eu apropiindu-mă de el. — Ah, știam că tot se va găsi până la urmă cineva care să spună asta, exclamă el cu ciudă, dar totuși lejer. — Dumneavoastră aici ? repet eu nevenindu-mi Încă să-mi cred ochilor. Dar dumneavoastră ? mi-o Întoarce el ironic. Înainte să apuc să mai spun ceva chelnerul mă anunță că e gata ginul tonic pe
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
amanta ta. — Ai Înnebunit ? Cum să fii amanta mea ? Știi bine că nu am nimic de ascuns față de nimeni. Simpla ta prezență la recepția de astă-seară sau acasă, În patul nostru, alături de mine și de Jaqueline, o dovedesc cu prisosință ! exclamă el uimit. — E doar o aventură, Jean-Claude. Nu poate dura așa la nesfârșit, știi și tu. Nu știu nimic. Știu doar că te iubesc și că vreau să fiu lângă tine ! — lângă mine și lângă Jacqueline, am subliniat eu. — E
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
asigură Jean-Claude strângându-mi mâna, cu un zâmbet de criminal părtaș. Gândește-te unde eram acum șase luni și unde suntem acum !... Deocamdată, aici, În această seară, vreau să celebrăm realizările noastre. Sosește canarul Împănat. — ia te uită ce frumusețe ! exclamă Jean-Claude când dă cu ochii de el. o adevărată operă de artă ! Spune și tu, ce ar mai fi viața fărĂ un strop de joie de vivre ? — Poivre ? mă Întreabă discret chelnerul, așteptând cu râșnița de piper În aer. Paharele
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
am cunoscut astă- -toamnă, se găsește aici și Își află reverberații În veselia lumâ- nărilor cu aromă de mosc aprinse astă-seară de Jacqueline pentru cină. — ia te uită, vinul de Tokaji pe care l-am cumpărat Împre- ună din Szentendre ! exclam eu, surprinsă de pedanteria lui Jean-Claude. Atunci, toamna, nici nu băgasem de seamă când l-a cumpă- rat. SĂ zacă de fapt o minte foarte calculată În acest adolescent nebun deghizat În bărbat de care m-am Îndrăgostit ? — o să-l
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
niște prieteni care lucrează În Nunavik, provincia cea mai nordică a Québecului. Joburile din Nunavik sunt vânate de proaspeții absolvenți, pentru că sunt bine plătite și nu prea există compe- tiție pentru ele. — Bine, dar credeam că eschimoșii trăiesc În igluuri ! exclamă Hind dezamăgită să vadă pozele cu barăci În care trăiesc acum inuiții. Aiurea ! face manu. Nu mai trăiesc În igluuri de mai bine de șaptezeci de ani ! Trăiesc bine-mersi În clădiri de beton sau de aluminiu, cu electricitate și apă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
la rost roberto, invin- cibilul. Nu știu nici eu prea bine, spuse el privind În gol. Cu timpul cred că simți nevoia să ocrotești pe cineva și să te simți ocrotit. Și apoi mai sunt și copiii... — Care copii ? am exclamat eu și roberto În cor, nedumeriți. — Care vor veni ! ne-a luminat André. Amândoi ne dorim, spuse el aproape scuzându-se. — m-ai speriat, amice ! exclamă roberto după o clipă de cumpănĂ. Hai mai bine să bem pentru ei ! Santé
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
și să te simți ocrotit. Și apoi mai sunt și copiii... — Care copii ? am exclamat eu și roberto În cor, nedumeriți. — Care vor veni ! ne-a luminat André. Amândoi ne dorim, spuse el aproape scuzându-se. — m-ai speriat, amice ! exclamă roberto după o clipă de cumpănĂ. Hai mai bine să bem pentru ei ! Santé ! lasă, să fie Într-un ceas bun ! Parcă m-ai compătimi... observă André. — Eu unul m-am ars o dată și nu Îmi mai trebuie bătĂi de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Ce cauți, de ce ai venit aici ? — Nu eu am venit la tine, spuse Teo Haiduc așezându-se comod În fotoliu, picior peste picior, luându- și un aer oarecum asemănĂtor celui flegmatic de odinioară. Tu ai venit la mine. — Eu ? am exclamat eu, profund surprinsă de tupeul nemă- surat al noului Teo Haiduc. Doamne ferește ! Dacă nu mă vedeam cu roberto acum câteva săptămâni și nu mi-ar fi spus În trea- căt că Îți petreci ore În șir filmând triburile de papuași
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Ceva ireversibil. — Ce ? am Întrebat eu, surprinsă de detaliile pe care le cunoștea despre viața mea, convinsă că se referea la ruptura mea cu Jean-Claude. — Nu, nu asta, spuse el de parcă mi-ar fi ghicit gândurile. Știi că ești nemaipomenită ! exclamă el plesnindu-și palmele. Este oare posibil să fii atât de preocupată de propriul ombilic, Încât faptul că au murit vreo două mii de oameni, unii arși de vii, alții sub dărâmături, să nu-ți facă nici o impresie ? Nu tu spuneai
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
că prin progresul științei și medicinei va fi posibil ca un corp Înghețat să poată fi readus la viață peste câteva zeci sau poate sute de ani, când se va fi dezlegat taina obținerii nemuririi, ne lămuri ivan. Ce nebunie ! exclamă Jennifer. Și tu crezi că așa ceva e posibil ? — Nu știu ce să zic, spuse rusul, scoțându-și fesul și scăr- pinându-se În cap, gânditor. Totul a pornit de la un biolog francez, unul Jean rostand, care a demonstrat că sperma de broască, Înghețată
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
la întrebări „puerile”, să reușești să vezi lumea prin ochii lui. Pe de altă parte, este foarte ușor când vii acasă de la serviciu, să ordoni câteva sarcini copilului, să-1 pedepsești la cea mai mică greșeală, iar, după câțiva ani să exclami cu mândrie: „Vezi, acela este copilul meu! Datorită mie a ajuns ceva!” Responsabilitatea care cade pe umerii părintelui este una imensă. El este modelul pe care copilul îl urmează, el îi oferă acestuia condiții de viață, securitate afectivă, educația de
Arta de a fi părinte by Cristina Glisă () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1418]
-
chip de maimuță, care Îl privea cu o expresie stranie. Tenzo Îl sfredeli un moment cu privirea. — Cine ești? Întrebă el, mirat. Hiyoshi uitase complet de pericol. Avea o expresie impenetrabilă. — Ei bine, ce se-ntâmplă aici? Întrebă el. — Cum? exclamă Tenzo, zăpăcit de-a binelea. „O fi nebun?“ se Întrebă el. Expresia neînduplecată a lui Hiyoshi, atât de nepotrivită pentru un copil, Îl copleșea. Simți că trebuia să-l intimideze. — Suntem roninii din Mikuriya. Un strigăt să scoți și te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
putea ajunge. Privindu-și mătușa, observă dintr-o dată că, În Înfățișarea ei, se schimbase ceva. — Mătușică! Ai burta mare. Ești Însărcinată? Oetsu tresări, ridicând capul, ca și cum ar fi primit o palmă. Neașteptata Întrebare era complet deplasată. — Doar un simplu băiețandru! exclamă ea. Nu se cade să pui Întrebări atât de Îndrăznețe. Ești dezgustător! Exasperată, adăugă: — Du-te repede acasă, cât mai e lumină. Pleacă la Nakamura sau oriunde! În clipa asta, puțin Îmi pasă ce faci. Și, Înghițindu-și vocea Înecată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
De la balcon, Otowaka putea să vadă pe cineva de partea cealaltă a gardului plin de praf. Ieși pe verandă. — Cine ești? Dacă ai o treabă, intră pe poarta din față. — E Încuiată. Otowaka lungi gâtul să vadă mai bine și exclamă: — Ei, dar e Maimuța, fiul lui Yaemon, nu-i așa? — Da. — De ce nu ți-ai spus numele, În loc să gemi acolo ca o stafie? — Păi, poarta nu era deschisă, și, când m-am uitat prin spate, dormeați, spuse el umil. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu mult mai presantă decât eliminarea altor dușmani. — Trebuie să fie supravegheat, avertizase Hikogoro. Stresându-l ori de câte ori putea, Hikogoro plănuia distrugerea lui Nobunaga. Guvernatorul Castelului Kiyosu, Shina Yoshimune, și fiul său, Yoshikane, Îl susțineau pe Nobunaga. Când descoperi acest lucru, Hikogoro exclamă furios: — Ce lecție de ingratitudine! Și ordonă executarea guvernatorului. Yoshikane fugi la Nobunaga, care Îl ascunse În Castelul Nagoya. În aceeași zi, Nobunaga Își ceruse trupele Într-un atac contra Castelului Kiyosu, Însuflețindu-și oamenii cu strigătul de luptă: — Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Între cei doi era o diferență incomparabilă. Ukon era fiul lui Yamabuchi Samanosuke, guvernatorul Castelului Narumi, prin urmare, fiu de vasal al clanului Oda. Îi era mult superior omului care stătea În fața lui, Într-o haină albastră, veche. Ce Îngâmfare! exclamă el, roșu la față. Maimuță! Băi Maimuță! strigă, dar Tokichiro nu răspunse. Asta nu-i stătea deloc În fire. Toți Îl numeau „Maimuță“, de la Nobunaga până la prieteni, iar porecla nu-l deranja, În general. Azi, Însă, era altceva. — Ești surd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]