5,121 matches
-
ordine sociale (1859). Catolicismul liberal s-a limitat la cîteva cercuri din peninsulă, preocupate și ele de reforma religioasă. Antonio Rosmini reprezintă aici un nume de referință. Prieten al lui Manzoni și al lui Cavour, el este unul din marii gînditori ai Risorgimento. Partizan al recunoașterii libertăților, el a apărat atît înființarea unui ordin politic creștin, cît și a unui program de reformă bisericească, aceste două proiecte fiind inseparabile. În lucrarea fundamentală Delle cinque piaghe della Santa Chiesa, tipărită în 1832
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
-și extrage programul acțiunii politice dintr-un sistem doctrinal definitiv și monolitic. Programul său social și politic provine din aporturile suprapuse, adesea amestecate, ale straturilor succesive din care desprindem Evangheliile și textele sfinte, Sfinții Părinți și învățații Bisericii, magisteriului pontifical, gînditorii și politicienii catolici din secolul al XIX-lea, filozofii secolului XX, cum ar fi Jacques Maritain, Emmanuel Mounier, Maurice Blondel, Henri Bergson, Etienne Gilson, Etienne Borne, Nicolae Berdiaev și mulți alții, experiențele politice, cum ar fi popularismul lui Luigi Sturzo
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
practică. El nu este numai fondatorul Partidului Popular Italian (1919), ci și întemeietorul popularismului, pe care-l definește în Riforma statale e indirizzi politici (1923) ca pe o "doctrină politică". Maurice Vaussard vedea în el "cel mai mare, poate singurul gînditor creștin-democrat care a apărut în Occident de la începutul acestui secol"18. Gîndirea sa a avut o cu atît mai mare influență cu cît, constrîns fiind de fascism la exil, mai întîi în Franța și Marea Britanie și apoi în Statele Unite, el
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
în contact cu inovațiile din diverse sectoare ale științei, analiza politică contemporană tinde să in-cludă din nou în domeniul său atît contribuțiile fundamentale ale clasicilor, cît și noutățile aduse de specialiștii contemporani. Politologii contemporani nu sînt neapărat "mai buni" decît gînditorii din trecut, însă au dobîndit o mai mare conștiință metodologică a problemelor. Sînt conștienți că trebuie să fie mai sistematici, mai puțin normativi, mai atenți în construirea ipotezelor și în formularea generalizărilor. Este posibil ca toate acestea să nu fie
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
politice, adică esența sa, menită să influențeze atît alegerea deci-denților, cît și deciziile în sine, erau totuși prezente și în polis-ul grecesc, și în timpul Republicii romane. Democrația directă Aceste experiențe sînt atît de importante tocmai pentru că le-au sugerat gînditorilor politici posibilitatea unor forme de democrație directă, cu care să completeze sau chiar să înlocuiască democrația reprezentativă. Și formele de democrație directă, în special diferitele tipuri de referendum, petițiile, inițiativele legislative populare, pînă și eventualele "revocări" ale reprezentanților aleși, sînt
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
sau delegarea către o echipă (team) de persoane care 3) ar dobîndi o imensă putere 4) pe toată durata exercitării funcției lor. Po-porul, pentru a-l cita pe Rousseau, ar fi liber (ca în cazul democrației engleze, țintă a criticilor gînditorului genevez) doar o dată la fiecare patru sau cinci ani, cînd se țin alegeri. În restul timpului, poporul ar fi subiectul pasiv al deciziilor grupării politice învingătoare. Critici mioape și grăbite Criticii definiției lui Schumpeter și ai concepției sale despre democrație
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
reprezintă cunoașterea existenței eterne.” Pythagoras Buckminster Fuller (1895-1983Ă, vizionar, designer, inginer, arhitect, inventar și scriitor american a dezvoltat o știință interdisciplinară numită sinergetică, știință care explică formarea și autoorganizarea modelelor și structurilor din sistemele deschise, aflate departe de echilibrul termodinamic. Gânditor profund și fin observator, Buckminster Fuller a făcut observații și experimente, care l-au ajutat să dezvolte o serie de idei originale. Iată câteva din acestea: 9 Întregul Univers fizic este format din energie, fie aceasta radiantă sau staționară, sub
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
Mihai Beniuc, nu s-a rezumat la aceasta. În romanul său autobiografic, Pe muchie de cuțit, publicat la sfârșitul anului 1959, poetul-filosof este denumit "Marele Anonim" din cauza filosofiei sale ce căuta o mare forță cosmică, mistică și unică, de-venind gânditorul oficial al partidelor de dreapta. Constantin Virgil Gheorghiu, autorul romanului Ora 25, a fost legionar, internat în lagăr în Germania, antisemit cu un caracter periferic, devenit... preot. A avut o purtare condamnabilă față de cei care l-au ajutat (Rosetti, Monica
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
Oricând vei mai avea nevoie de ceva, trebuie doar să-mi strigi numele și voi apărea să-ți îndeplinesc dorința! POVESTITORUL: Mefisto dispare iar din depărtare se apropie un vraci. VRACIUL: Bună ziua, domnule! (strânge mâna lui Faust și apoi spune gânditor) Nu știu de ce simt că ceva nu e în regulă cu dumneata! Ești atât de rece, că parcă nu ai suflet! FAUST: Domnule, vă mărturisesc că tocmai mi-am vândut sufletul diavolului Mefisto, pentru că am vrut să fiu veșnic tânăr
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by I Claudia Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1719]
-
faptele. Nu a determinat pe nimeni s) se aștepte la declinul imperiilor vizibile. În schimb, definiția a ceea ce teoria a explicat în mod prezumtiv a fost modificat), pentru a o pune în acord cu ceea ce s-a întâmplat de fapt. Gânditorii neocolonialiști, redefinind comportamentul pe care se așteapt) s)-l manifeste statele capitaliste, demonstreaz) în mod frapant validitatea poziției anterior expuse, si anume, faptul c) modul în care economiile naționale produc surplusuri, și acela în care surplusurile sunt folosite reprezint) chestiuni
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]
-
r)cesc pe cei s)răci, aducând numeroase rele asupra lor este una, probabil, la fel de profund apreciat). Aceste gânduri descurajatoare, temporare pentru marxiștii de mod) veche, întrucat cauzele încorporate în sistem urmau s) duc) la distrugerea acestuia, devin permanente pentru gânditorii neocolonialiști de azi, pentru motive pe care urmeaz) s) le formulez în secțiunea de mai jos. 3. Supra-explicitarea și problema schimb)rii Efortul de a salva teza lui Lenin a condus la o astfel de l)rgire a definiției date
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]
-
inevitabil) a economiei de tip laissez-faire. Ins), odat) ce investițiile str)ine aduc ț)rilor capitaliste venituri mai mari decât suma total) a noilor lor investiții de peste granițe, nu se mai poate spune c) ar mai opera principiul ,,propulsor”. Unii gânditori neocolonialiști subliniaz) acum c) fluxul net al investițiilor se duce c)tre Statele Unite, ad)ugând c) o mare parte din noile investiții ale corporațiilor care opereaz) în stri)n)țațe provine din capitalul împrumutat pe plan local. Atunci, cum evit
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]
-
de la sfârșitul secolului al XIX-lea și de la începutul secolului XX, ar fi valabil) și pentru problema general) și cu r)d)cini în trecut a imperialismului, si, de asemenea, pentru problema r)zboiului. Marxiștii de mai târziu și alți gânditori neocolonialiști au f)cut erori de alt) factur), mai putin scuzabile. Ei reinterpreteaz) lumea, în așa fel încât aceasta s) se potriveasc) interpret)rilor eronate date de ei unei vechi teorii. ,,Teoriile” din categoria neocolonialismului pot fi respinse, demersul fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]
-
de adevărata ei natură, ca mediere și sinteză. Cu ajutorul lui Leibnitz și al lui Kant, care au deschis drumul, idealiștii germani Fichte, Hegel și Schelling plasează identitatea în centrul filosofiei lor, susținând că are la bază o reflecție transcendentală. Acești gânditori sunt preocupați nu de simpla unitate a lucrului cu el însuși, ci de sinteza mediată a subiectului cu obiectul, a subiectivității cu obiectivitatea. Astfel, dacă am pune ideea lui Parmenide, ‚Ideea și Ființa sunt la fel' în contextul idealismului german
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
care au avu t loc de-a lungul timpului și au generat imense costuri economice și sociale sun t considerate una dintre consecințele globalizării. Globalizarea este re spo nsabilă ea însăși de așa-zi sul efect de contagiune. În plus, gânditorii sociali și au exprimat, din cauza globalizării, îngrijorarea față de apariția ine gal ității. 1.4. Periodizarea globalizării 1.4.1. Prima eră a globalizării Dacă globalizarea ar însemna că anumite dimensiuni ale economiei globale, finanțelor, politicii, culturii și mediului sunt conectate
Globalizarea pieţelor de capital by Boghean Carmen () [Corola-publishinghouse/Science/1194_a_2194]
-
și lui Ion Aurel Manolescu, mai substanțiale sunt întrucâtva textele de critică ale lui Mihai Musceleanu: două articole polemice îndreptate împotriva lui Petru Comarnescu și a revistei „Fapt” și un lung comentariu despre proza lui Mircea Eliade, intitulat Lirica unui gânditor. La acestea se adaugă câteva recenzii ale lui I. Voiculescu și un articol omagial dedicat de Alex. Talex lui Liviu Rebreanu la împlinirea a cincizeci de ani. Alți colaboratori: C. Miu-Lerca, Dan Mănoiu, Barbu Dumitrescu, George Danubia (George Dan), Ovidiu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287144_a_288473]
-
pentru el. Orice abandon de la această obligație mi se pare o trădare, o abdicare mârșavă de la însăși condiția umană. în același timp, consider orice formă de cult al personalității drept una din maladiile rușinoase, nedemne de acest secol. Un mare gânditor ne avertiza, citez: A ridica un monument cuiva care trăiește înseamnă că ne este frică de posteritate. Am închis citatul. Așadar, refuz categoric ideea nefastă conform căreia a critica aspecte din activitatea unor oameni, supuși și ei greșelii ca toate
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
liberi să le discute, să le accepte sau să le respingă în comentariile ce urmau. în altă lecție am încercat să descifrăm ontologia lui Mircea Eliade pornind de la un fragment din LEpreuve du labyrinthe, această minunată biografie spirituală a gânditorului. Vizând existența, autorul stăruie asupra ideii de totalitate, deci de integrare a părții în tot, a vieții (de natură sacră) în cosmos. Cosmosul cu ritmurile și ciclurile sale este privit de filozof ca un organism viu și, în același timp
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
dat două fragmente care vorbesc despre această funcție mântuitoare a culturii, din cartea deja menționată, LEpreuve du labyrinthe, cap. Pentru a-i face pe studenți să înțeleagă concluziile istorice ale lui Jung, le-am prezentat succint concepția lui psihologică. Gânditorul consideră că în psihicul uman, pe lângă inconștientul individual și ca un suport al acestuia, există o zonă inconștientă mult mai profundă, neindividualizată, comună marilor comunități culturale, pe care Jung o numește inconștient colectiv. Acesta, atunci când iese la suprafață, se exprimă
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
rostul ei, are drept să exprime „comoara cuprinsului său sufletesc“, cum aprecia Xenopol În cuvântarea de la Putna. Fiecare individ e dator să lucreze, potrivit cu propriile sale puteri, pentru a extinde sfera binelui, a frumosului, a adevărului. El Însuși, istoricul, literatul, gânditorul A.D. Xenopol, om al cetății sale, a știut să se dăruie cu asupra de măsură, sporind acea sferă sub multiple forme. A făcut-o mai ales ca istoric, dar și ca jurist, ca scriitor, ca filozof, ca pedagog, ultima ipostază
Prelegeri academice by Acad. ALEXANDRU ZUB () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92347]
-
îndeamnă pe om la înfrângerea tuturor ispitelor de aici pentru a se devota pe deplin adevărului care se află dincolo, lui Dumnezeu care l-a creat pentru a-l pune la încercare. Experiența sfințirii Numelui lui Dumnezeu îi determină pe gânditori să conștientizeze faptul că nu doar momentul martiriului este o încercare, ci fiecare clipă a vieții, care este ocazia unui martiriu la scară mică. Moartea martirului nu este decât culmea unei negări experimentate și deprinse în viața cotidiană prin rezistența
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
liturgic, iar mai târziu istoriografic, pune accentul doar pe violențele îndurate de evreii medievali, dar nu ne informează despre ceea ce dădea specificitatea iudaismului de atunci, nici despre aporturile efective la civilizația medievală. Lumea creștină cita totuși în mod liber ideile gânditorului Moise Maimonide și ale altor înțelepți evrei medievali. Spaniolul Ibn Gabirol a creat o operă filosofică, Fons Vitae, care mult timp a fost considerată greșit ca fiind scrisă de un musulman sau de un creștin. Retorica de suferință și istoria
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
inclusiv cei mai secularizați, ies dezorientați din încercările războiului. Elie Wiesel citează un hasid care ar fi spus: "Pentru credincios nu există întrebări, iar pentru necredincios nu există răspunsuri"2. Se putea totuși prelua, înainte și după genocid, explicația marelui gânditor Hermann Cohen, dispărut în 1918, potrivit căreia "tristețea și suferința sunt necesare pentru a trezi conștiința omului și a susține astfel cauza progresului etic"? Răul ar fi atunci planul secund al binelui, condiția manifestării acestuia. "Suferința celui sărac este un
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
care păcătuiseră și-i împinseseră pe alții în păcat"9. Variate au fost așadar răspunsurile la masacru date de o ultraortodoxie ai cărei membri, fie și numai prin vizibilitatea lor, au plătit un tribut din cele mai grele genocidului. Unii gânditori hasidici văzuseră în exterminare "durerile nașterii lui Mesia" dinaintea venirii Lui, care avea să pună capăt exilului și influenței nefaste a acestuia. Mișcarea hasidică Lubavici sau Habaduuuu a stabilit chiar o legătură între mesianismul ei și Soluția Finală. Epoca modernă
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
specifică, antisemitismul care a precedat Soluția Finală și a condus la ea, el nu renunță la vechile modele explicative religioase. Auschwitz nu este unic, deoarece pune credinței aceleași întrebări ca și distrugerile din trecut. Dar Berkovits nu pune, precum unii gânditori ultraortodocși, existența lagărelor morții pe seama păcatelor lui Israel. El recunoaște că genocidul a fost o nedreptate absolută. Și recurge la un concept mai sofisticat decât cele folosite de obicei de susținătorii vechilor paradigme, un concept deja prezent în Biblie, cel
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]