8,741 matches
-
particular. La 16 martie 1490, Ștefan cel Mare primea prisaca Comarna de la mânăstirea Moldovița și da în schimbul acesteia cinci fălci de vie cumpărate de la Bilic din Hârlău, de la Toader din Hârlău, de la Dumitru Rău din Hârlău și de la alți doi inși din Bosancea și Miletin. Domnul dăruia prisaca mânăstirii Putna. La 23 noiembrie 1499, Olah Ioanăș și Gașpar din Hârlău vând domnului din “ocina lor dreaptă două fălci și două fertale de vie”, pe dealul Hârlăului. La 7 mai 1475, șoltuzii
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Onică vornic, cumpără o seliște, iar Hărman, pârcălabul de Cetatea Albă, cumpără, la 24 august 1480, cutul de sus din satul Siminceani. Un mare boier, așa cum era Tăutul logofăt, cumpără, la 17 august 1483, o seliște la Botne, de la 11 inși, nepoții lui Mănăilă Șerbescul, printre care se număra și Iurie Șerbescul, pe care Ștefan cel Mare îl trimisese ca sol la marele duce al Lituaniei. Ion Frunteș, stolnic, dregător în Sfatul Domnesc, cumpără în 1488 satul Cioreștii de la “credinciosul nostru
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
două din opt cazuri se împart. Din patru moșii de patru sate se împarte unul. Și chiar dacă nu se împarte acum, se dă, de exemplu, un privilegiu de întărire pentru patru sate, dar moșia este stăpânită în devălmășie de doisprezece inși, frați, surori, nepoți (7 ianuarie 1491). Singurul document în care este vorba de o moșie formată din 5 sate se împarte între moștenitori în patru părți (6 noiembrie 1491), iar o moșie de 12 sate se împarte între două surori
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
zloți, sumă semnificativă, pentru a stabili “unde a fost curtea lui Căliman”. La 15 martie 1490, Isaia de la Răcătău și cei patru nepoți ai săi împart trei sate și jumătate, plus o mânăstire și poieni, în cinci părți, la doi inși revenindu-le o jumătate dintr-un sat și a treia parte din alt sat. La 18 mai 1497, două sate erau împărțite între patru inși, dar trei stăpâneau un sat și cel de-al patrulea, singur, un sat. Se împart
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
împart trei sate și jumătate, plus o mânăstire și poieni, în cinci părți, la doi inși revenindu-le o jumătate dintr-un sat și a treia parte din alt sat. La 18 mai 1497, două sate erau împărțite între patru inși, dar trei stăpâneau un sat și cel de-al patrulea, singur, un sat. Se împart între urmași nu numai marile domenii, dar chiar și stăpânirea unui sat. Nan întemeiase satul Nănești, pentru care a primit un privilegiu de la Alexandru cel
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Mălinei, fiii Mălinei, iar a patra parte lui Mircea Purcel sulariul, fiul Stanei și al lui Dobroin vornicul și a surorii sale Lușca, copiii Mărinei, nepoții Stanei. La 20 noiembrie 1499, se cumpără un sat care se împarte astfel: trei inși iau partea de sus, iar patru nepoți vor stăpâni partea de jos. Numărul moșiilor împărțite este destul de însemnat. În mențiunile documentare de după 1504, întâlnim împărțirea domeniului lui pan Hărman în 1516, între fiicele sale. Asistăm, așadar, la fărâmițarea unor mari
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
2 iulie 1502. Domnul cumpără un loc în hotarul Boiștei, mai jos de gura Boiștei și până unde dă în iezerul Cerlenul și cu toate gârlele și cu toate băltiuganele, cum și satul pe Frumușița. Domnul mai cumpără de la 15 inși “cu tot neamul și sămânța lor” iezerul Cerlenul, satul Balintești și din jos de Balintești, seliștea Manei, în gura Frumușiței. Nepoții lui Neagoe logofăt, cei care vânduseră mai multe sate Mihului logofăt, în 1453, vând acum domnului trei sate peste
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
a soldat cu același rezultat. Și, pe când nimeni nu se mai aștepta să apară și altceva, un tablou pe placul lui Timur Lenk, iaca, spre surprinderea tuturor, dintr-un grup de artiști, mai dintr-o parte, s-a ridicat un ins, îmbrăcat cu o rubașcă și șapcă de stahanovist, a înaintat trei pași până-n fața conducătorului și i-a înmânat un imens portret, în mărime naturală, pe o pânză înrămată. Timur Lenk a luat lucrarea, a privit-o îndelung. S-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Theodor Codreanu, care găsește de cuviință să se dedubleze, în speranța de a ilumina ființa unui al treilea, sinele omului cu același nume. Cu alte cuvinte, personajul este un lampadofor. Cel care vede, nu doar ca operație secundară, e ochiul insului coborât în peșteră. Iar vederea se definește dintotdeauna drept cordonul ombilical al științei în sensul cel mai curat al termenului: înțelepciune. Văzul-știință se află în raport (chiar și etimologic) nu numai cu ideile și teoria, ci de asemenea ori mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
sau a jucătorilor de pariuri la cursele de cai... "ținta geniului său" (p. 161). Explicația acestei identificări este dată de E.A. Poe: "Incapacitatea de a găsi locul inconștientului, al puterii în ultima instanță, îi transformă pe oameni în nevrozați, în inși veșnic în alergare după himere. Personajele lui Caragiale trăiesc o necontenită sarabandă a exteriorității, ei sunt prinși în "lanțul slăbiciunilor"", precum Lefter Popescu, Costăchel Gudurău ș.a. (p. 162). Astfel, capacitatea stilistică a lui Caragiale caricaturizează două personaje ale lui Poe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
pe un provincial, l-a întrerupt mitocănește spunându-i: "Lasă-ne, băi, cu chestiile astea venite de la Huși!" Nu a fost singura dată când mi-a fost dat să observ un imbecil complex de superioritate neacoperită care se manifestă la inși care, neavând nici un alt merit decât pe acela de a se fi născut în Capitală sau, cel puțin într-un mare centru județean, îi iau peste bombeu pe cei care trăiesc în locuri mai puțin la vedere cum, bunăoară, este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
este stângismul de dreapta: stimulanții "anticomuniști", descinși din familia foștilor doctrinari cominterniști, se erijează azi în campioni ai "dreptei", asigurându-ne că sunt "neoconservatori" și, în consecință, își revendică legitimitatea de a judeca și conservatorismul lui Eminescu" (p. 187). Vindicativii inși "de dreapta" au convertit servirea unui regim politic într-o abordare plină de cezuri a societății, istoriei și culturii, ce afectează, desigur, valori naționale larg recunoscute. Theodor Codreanu ia ca teren al apărării valorilor opera lui Eminescu, privit, analog cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
iarnă. Astfel fiind, am onoare a vă ruga să binevoiți a dispune să se intervină la Direcția Generală C.F.R. pentru soluționarea cazării și plății evreilor iar în privința îmbrăcă mintei să se aprobe să meargă acasă în grupuri de câte 10 inși spre a-și lua îmbrăcăminte de iarnă. DIN ORDIN ȘEFUL DE STAT MAJOR Colonel T. Turturescu Șeful Biur. II Maior N. Teodorescu ARHIVA INSHR-EW, RG-25.003 M, MAN, rola 141, dosar 2371, fila 596. Document nr. 51 ROMÂNIA MINISTERUL APĂRĂRII
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
strict necesar de salahori. III. - Ceilalți meseriași evrei care nu intră în categoriile celor întrebuințați la lucrările prevăzute la punctul I (croitori, cizmari, frizeri, etc.), vor fi de asemenea organizați, de către Cercurile de Recrutare, în echipe omogene a câte 10 inși sau mai puțini, în raport cu numărul existent. Echipele din această categorie vor fi repartizate la munca de folos obștesc, în primul rând pentru nevoile armatei și apoi, pentru celelalte instituțiuni de Stat sau particulare pe termene limitate și în raport de
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
sus (croitori, cizmari, cojocari, curelari, etc.). 4. Meseriașii arătați la punctele 2 și 3 de mai sus, vor fi folosiți, fie în echipe omo gene, fie în echipe mixte (în care caz se vor divide echipele omogene de câte 10 inși) în raport de natura și cantitatea lucrului de efectuat, în primul rând pentru nevoile armatei și apoi pentru celelalte instituțiuni de stat, județ sau comună, pe baza planului de lucru, stabilit de comun acord între comandanții și șefii autorităților locale
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
celor 450 câți sunt în detașament, nu s’ar putea echipa în condițiuni bune nici un număr de 20 evrei. Din această cauză, se rănesc în timpul lucrului și trebuesc ținuți câte 2-3 săptămâni la infiermerie. Zilnic sunt scutiți în infiermerie: 20-30 inși, cari mănâncă de pomană, fără să aducă nici un folos, ba din contră sunt o sarcină pentru batalion. Am raportat Cercului de Recrutare Iași această situație în mai multe rânduri, însă până în prezent nu s’a luat nici o măsură. Aceleași instrucțiuni
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
probabil, m-au ciripit, și așa am fost trimis la Aiud... Numai acolo nu mai fusesem... Era al 13-lea loc de detenție. La Aiud era toamna lui ’63, Începuseră deja să se facă eliberări... Am stat În celulă șapte inși, făceam baie În fiecare săptămână... și din primăvară am ieșit din nou la muncă, pe un șantier de construcții. Ați luat parte și la reeducarea din Aiud? Da, sigur c-am luat parte... Sigur c-am luat... Am fost Împreună cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
lumină slabă sus În celulă. Paturile erau de ciment. Cât de mare era celula? Știu eu... Cam jumătate din camera asta... (se referă la Încăperea În care se realizează interviul, de aproximativ 3×3 m - n.n.) Și eram vreo cinci inși... Știu că a fost foarte greu acolo. Greu pentru că ne dădea voie la toaletă doar din patru În patru ore. Și vă dați seama că nu poți să fixezi corpul după un anumit program... Era foarte-foarte greu... cu ieșitul la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
În două minute să te dezbraci... ne băga sub niște dușuri și, În bătaie de joc, dădea drumul, când la apă rece, când la apă fierbinte. Și În aia consta baia. „Gata! Îmbrăcarea!” Și se făceau serii de câte cinci inși pentru această baie. Dom’le, intru și eu Într-o serie, cu un student de la filozofie sau de la litere, din București, Gheorghe Vătășoiu 2. Și zic ăștia: „Așteptați aicea să vină lotul celălalt”. Pe Vătășoiu ăsta l-am văzut că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
nu se mai Întâmple... (zâmbește - n.n.) În timpul ăsta, cât am stat acolo, un alt student de la Iași, unul Alexandru Bogdanovici, Îi spunea Sașa, a Încercat să facă și el o reeducare... El a fost Împreună cu Țurcanu și cu mai mulți inși la Închisoarea de la Suceava. Ei veneau de la Suceava. Și el a Încercat să facă o reabilitare acolo, pașnică: să se citească cărți, să se facă educație, nu știu ce... Ăsta, Țurcanu: „Ce, mă, așa vrei tu să faci?”. Și l-au bătut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
porci. Eram aici, la mina asta de marmură, și erau mai mulți tineri de vârsta mea, erau și niște aviatori, și a venit noaptea, și nu știu la ce oră s-au sculat: „Măi, uite, ne dă drumul, și câțiva inși putem să plecăm”. Și era unu’ Angelescu, exact de vârsta mea, student la Conservator la București, unu’ Marin și nu mai știu cum, un băiat Înalt tot așa, fost boxer. „Hai, mă, Brezene, hai și tu!” „Nu pot să-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
cu ăia care n-au trecut prin reabilitare... Trebuia să fim izolați, Însă mi-aduc aminte că, În celula În care am stat și În care ne-am dus după asta, nimeni nu vorbea nimic. Eram vreo șapte sau opt inși, care tăceam toți din gură. Nimeni nu scotea o vorbă. Și În iunie ’50 s-a format un lot de vreo două sute și ceva de studenți și ne-a dus la Canal. Acolo, Întâi am fost la colonia de muncă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
atunci? V-au mai verificat? După un an de zile, În ’55, s-a eliberat și taică-miu. A venit și el tot acolo, la mătușa asta a mea. Stăteam Într-o sală, Într-un antreu și o cameră trei inși. Într-o mizerie! Eu am plecat pe șantier, În sfârșit... am lucrat pe șantier... Între timp, mătușa a murit și am rămas eu cu taică-miu. Și În ’56, proprietarii care au stat acolo, să se răzbune, probabil, că erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
acolo, mai făceau un lot. Și lotul trebuia să fie cât mai numeros. Al nostru n-a fost numeros... Adică a fost numeros lotul „Politehnica”, dar ei l-au Împărțit pe felii, și noi am fost Facultatea de Electromecanică, zece inși, că așa am apărut la proces. Ulterior, această Împărțire a fost dată peste cap de realități, că Facultatea de Electromecanică n-a avut numai zece inși, că a avut o sută și ceva, da’ pe parcurs au fost Înghițiți În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ei l-au Împărțit pe felii, și noi am fost Facultatea de Electromecanică, zece inși, că așa am apărut la proces. Ulterior, această Împărțire a fost dată peste cap de realități, că Facultatea de Electromecanică n-a avut numai zece inși, că a avut o sută și ceva, da’ pe parcurs au fost Înghițiți În alte loturi... Povestiți puțin despre perioada petrecută la Jilava Înainte de proces. A fost o perioadă grea, În care totul era supus bunului plac... Deși existau reguli
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]