2,694 matches
-
filosofice 2, trad. de Mihaela Căbulea, Editura Univers, Bucureși, 2000, p. 257. 121 Ibidem, pp. 258-259. 122 A se vedea Steven Best, Douglas Kellner, Postmodern Theory. Critical Interogations, pp. 240-255. 123 Matei Călinescu, Cinci fețe ale modernității, p. 311: "Dezacordul irațional, ca și acordul irațional, nu poate fi susținut, iar când consensul e devalorizat din principiu, la fel se întâmplă și cu dezacordul semnificativ. Deși nu împărtășesc perspectiva lui Habermas asupra postmodernității (bazată pe identificarea, nevalidată istoric, a postmodernității cu gândirea
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Mihaela Căbulea, Editura Univers, Bucureși, 2000, p. 257. 121 Ibidem, pp. 258-259. 122 A se vedea Steven Best, Douglas Kellner, Postmodern Theory. Critical Interogations, pp. 240-255. 123 Matei Călinescu, Cinci fețe ale modernității, p. 311: "Dezacordul irațional, ca și acordul irațional, nu poate fi susținut, iar când consensul e devalorizat din principiu, la fel se întâmplă și cu dezacordul semnificativ. Deși nu împărtășesc perspectiva lui Habermas asupra postmodernității (bazată pe identificarea, nevalidată istoric, a postmodernității cu gândirea neoconservatoare), maniera arogantă în
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
cum am presupus 62, și unele curente "ideologice" heterodoxe, mai ales cel iudaic, parcă pentru a da mediului un ton de mai profundă înălțare spirituală. Și, ironia sorții, tocmai în acest cerc anti-Augustus anti-Augustus din principiu, nu din impuls pasional irațional a crezut Ovidiu că se poate încadra, el care, prin scrierile și viața lui, era foarte departe de înaltele aspirații ale acelui ambient. Într-adevăr, la autorul eseului Despre sublim (Dionysios din Halicarnàs) apare conceptul de Dumnezeu monoteist iudaic care
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
firesc evoluției sale, în cadrul căreia încercam, în felul meu, să particip și chiar să aduc o contribuție oarecare. Realitate sau simplă iluzie ? Sentimentalism sau luciditate? Era vorba de o reacție repet mereu structurală, pur organică, spontană și, în ultimă analiză, irațională. puteam pleca de mai multe ori, evada definitiv din izolare, din condiția de ostatec, de locuitor al unui gheto ideologic și politic. și totuși, ceva obscur îmi spunea că valorile europene în care credeam pot și trebuie cultivate, în primul
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
stânga pentru cea de dreapta? Așa s-ar părea, după o serie întreagă de indicii. După o lungă perioadă de opresiune, reactualizarea sa este cu totul firească. Care sunt valorile culturale ale dreptei? În plan teoretic, noțiunile cheie sunt: cultul iraționalului, lichidarea spiritului critic, misticismul, spiritualismul, noua etică, omul nou, mesianismul. La ele se adaugă: cultul violenței, experimentalismul, aventura (vivere pericolosamente), ortodoxismul fundamentalist, trăirea, autenticitatea pe toate planurile. În domeniul politic: elogiul dictaturii (în primul rând fasciste, dar și... staliniste, vezi
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
este pus în repetate rânduri în situația de probă” Se cunoaște faptul că învățarea este un proces comun atât animalelor cât și oamenilor. Totuși, între cele două tipuri de învățare, există diferențe de ordin calitativ, în sensul că prima este irațională și constă din modificări adaptative legate de situații prezente, pe când cea de a doua este rațională, orientată spre scopuri stabilite în mod conștient. 2.1.Teorii ale învățării Multitudinea experiențelor efectuate atât pe oameni, cât și pe animale, s-a
APARATE ŞI DISPOZITIVE UTILIZATE ÎN ACTIVITATEA DE EDUCAŢIE FIZICĂ ŞI SPORT CURS – STUDII DE MASTERAT by CĂTĂLINA ABABEI () [Corola-publishinghouse/Science/279_a_493]
-
împotriva habsburgilor din Spania. Franța barocă Barocul. Încă de la sfîrșitul domniei lui Henric al IV-lea se face simțită în Franța influența artei baroce, născută la Roma către 1600, artă a spectacolului și a ostentației, artă a mișcării și a iraționalului, arta catolicismului victorios. Barocul triumfă mai puțin în arhitectură, comparativ cu pictura și arta decorativă: tablouri de Rubens pentru palatul Luxemburg, gravuri de Jacques Callot, catapetesme de biserici, decor pentru viața cotidiană, construcții efemere ca pompele funebre sau arcul de
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
1750, în timp ce se continuă difuzarea ideilor filosofilor, se conturează, în numele exigențelor sentimentului, o reacție împotriva raționalismului lor considerat prea plin de uscăciune; influența poeților și a romancierilor englezi contribuie de asemenea la apariția unei mode a exotismului, a visării, a iraționalului. Romanul lui Rousseau, La Nouvelle Héloise, publicat în 1761, cu un imens succes, răspunde acestei evoluții a sensibilității publicului, la fel ca și tablourile lui Chardin sau Greuze. De altfel, rococoul se retrage din fața neoclasicismului: se revine, în arhitectură, la
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
vreme ar fi abandonate puțin cîte puțin. Oare intensitatea mai mică a înfruntărilor ideologice înseamnă o societate mai liniștită? Nu, și avem, dimpotrivă, sentimentul că prăbușirea marilor proiecte ideologice deschide calea luptelor și revendicărilor corporative, conflictelor sectoriale, febrelor imprevizibile și iraționale. Dar nu înseamnă oare aceasta regăsirea unei continuități a istoriei naționale? În acest sfîrșit de secol al XX-lea, francezii par totuși să fie de acord asupra cîtorva exigențe uneori contradictorii: ei țin în același timp la libertate, la inițiativă
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
cu furtuni - cîte o furtună pentru fiecare calm. Nu există în această viață un progres statornic, fără întoarcere; nu înaintăm din treaptă în treaptă, pînă la cea finală, la care ne oprim de la farmecul inconștient al primei copilării, la credința irațională a vîrstei băiețești, la adolescență și la îndoielile ei îcomune tuturor), apoi la scepticism, la pierderea oricărei credințe, pînă la treapta finală a maturității, unde ne odihnim cugetul în meditativul „Dacă?“ Cînd am străbătut acest drum, o luăm de la început
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
directivă), în timp ce actele de vorbire angajante creează heteronomie, ceea ce echivalează cu așa numitele "consecințe neintenționate" pe care agenții, în procesul socializării lor, le creează: fiecare agent se comportă rațional la nivel individual dar, de multe ori, rezultatele colective produse sunt iraționale. Pe cale de consecință, hegemonia este inevitabilă, sub o formă sau alta, argumentează Onuf, dar cu cât este mai asimetrică, în sensul distribuirii resurselor cât mai inechitabil între agenți și structuri, cu atât este mai indezirabilă (Onuf: 1989). Dacă Occidentul și-
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
scopuri "revoluționare", chiar dacă vechea gardă bolșevică a reprezentat principalul perdant al acestui proces. Stalin a oferit revoluției o orientare internă renunțând, cel puțin ca obiectiv imediat, la orientarea sa externă, revoluționar-leninistă. De asemenea, sub conducerea lui Stalin, revoluția a devenit irațională, întorcându-se mai degrabă împotriva partidului însuși decât împotriva adevăraților săi dușmani: konspiratsia era peste tot. Ceea ce s-a schimbat a fost însă direția revoluției; existența ei era, cel puțin în acel moment, indiscutabilă. Așa cum am menționat mai sus, politologi
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
regim comunist "derivat" care a aplicat selectiv și lipsit de convingere reformele conținute în noul curs, se deosebea de celelalte "democrații populare" prin simplul fapt că, aici, adulația față de stalinism și față de orice era de proveniență sovietică nu atinsese cotele iraționale întâlnite, de exemplu, în România, Ungaria sau Bulgaria. Colectivizarea și industrializarea fuseseră de asemenea puse în practică într-un ritm mai moderat, fapt valabil, cel puțin în cazul industrializării, și în România. Pentru conducerea de la Varșovia, noul curs a însemnat
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
la 200 milioane ruble (Volokitina: 2006, 360, 362-363). Dincolo de aspectele procedurale ale obținerii "ajutorului frățesc", deosebit de interesante și sugestive sunt criticile aduse de sovietici proiectelor economice românești. Osificată pe coordonatele ideologice ale dogmatismului stalinist, dezvoltarea RPR se axa pe amplificare irațională a industriei grele, neținându-se cont de penuria materiilor prime necesare pentru sustenabilitatea unui astfel de demers. În continuare, se "atrăgea atenția asupra decalajului mare dintre ritmul de dezvoltare al industriei și agriculturii", respectiv dintre cel al "industriei militare" în comparație cu
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
pleda pentru "convingerea și educarea" comuniștilor vinovați de "indecizie sau nonconformitate temporară cu linia partidului", Stalin a renunțat la "metoda luptei ideologice în favoarea violenței administrative, a represiunilor de masă și a terorii" (Hrușciov în Jacobs: 1979, 164-172). Mai mult, atitudinea irațională prin care fostul secretar general urmărea slăbirea propriului partid și desconsiderarea totală a conducerii colective au umbrit și chiar periclitat succesele "revoluționare" ale Uniunii Sovietice, "avangarda" socialismului internațional. Acest fapt a devenit vizibil în special în timpul celui de al Doilea
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
nu a fost nici pe departe atât de puternică pe cât o prezintă astăzi unii memorialiști nostalgici, și nici atitudinea PCR atât de curajoasă. De fapt, în ciuda a ceea ce se crede de obicei, politica internațională a RSR a fost mai degrabă irațională, punctată de gesturi tipic romantice, decât cerebrală și calculată metodic. RSR a fost singurul stat est-european care a semnat un tratat cu Uniunea Sovietică în absența lui Leonid Brejnev. Mesajul acestuia era destul de clar, mai ales dacă ținem cont de
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
naționalism sterilizat din punct de vedere ideologic și care i-ar fi confirmat suveranitatea internă și mult dorita independență externă nu putea fi mai mult decât o utopie. Probabil tocmai (și) din acest motiv a fost urmărit cu o înverșunare irațională, până la sfârșit. Nu în ultimul rând, PCR încerca, așa cum o făceau de altfel toate partidele leniniste, să impună propria accepțiune a naționalului, respectiv internaționalului, ca derivând din scrierile clasice ale lui Marx, Engels și Lenin. Toți trei sunt integrați în
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
a argumentat, avea ambiții economice care excedau cu mult posibilitățile sale reale de dezvoltare: avea o "birocrație enormă", transporturile și telecomunicațiile erau subdezvoltate, nemaivorbind de metalurgie și industria alimentară, nu poseda activele necesare pentru a își duce la îndeplinire cincinalele iraționale pentru care achiziționa constant tehnologie din Occident, fapt care a cauzat la rândul său probleme majore deoarece pentru ca această tehnologie să fie implementată adecvat erau necesare noi transformări structurale. ("După respingerea...": 3 August 1972, 2). Referitor la acest aspect, Una
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
profesie și nici prilej de delectare ieftină, ci idee, credință și cale de mărturisire. Opera lui, cu alura de întreg compact și cu aerul de închis-deschis, care provine dintr-o structura poliedrică, trimite reflexe care suscită receptorilor ei efecte afective iraționale și raționale. Acest întreg cu margini flexibile în care sălășluiește ambiguitatea estetică este o constelație caleidoscopică în care se poate "citi" o rafinare inteligentă a ideii deținute în temeiul unei imaginații explozive bine strunite. Omul și arta lui de autor
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de regizor al istoriei. În fond, chiar alegerile sale majore (fascinat o viață de Shakespeare, de Cehov și Caragiale ) depun mărturie pentru faptul că și-a integrat firesc în weltanschauung-ul său aceste idei: că lumea este și rațională și irațională (uneori "își iese din țâțâni", știau prea bine toți acești maeștrii respectați), că scânteia comică este și semn al tragicului cotidian și, deopotrivă că absurdul și drama pot fi maligne sau benigne. Nu se știe, cu certitudine, dinainte. Dar, mai
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
însăși bazele conștiinței democratice necrezând în forța intrinsecă a "masei democratice moderne", care are o tendință benefică spre adunare pentru a câștiga forță și legitimitate; în schimb, cinicii moderni se simt bine în "masele de adunătură" (după expresia lui Canetti), iraționale și capricioase, exhibiționiste și fluide, ce pot fi ușor manipulate. Mai nou, cinicii cultivați, provenind din medii intelectuale, nu cultivă în public luciditatea brutală. Cel puțin nu în spațiul autohton. Tocmai de aceea, deși îi disprețuiesc inclusiv pe cei care
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
are însă nevoie de idoli și din ei se detașează, atunci, soldatul... Acesta este Tamburul Major rol oferit la o valoroasă interpretare de către Adrian Vișan... Ei fac parte din acel admirabil ansamblu care construiește spectacolul. [...] Contrastul cu această lume dezlănțuită irațional, în arderea "patimilor" se marchează prin prezența lui Woyzeck, a cărui partitură regizorul o dezvoltă, o amplifică prin alte două personaje: înțeleptul Nebun și Andres, posibile fațete evolutive ale spiritului "lunatic", dar și "pământean" ce sălășluiesc în personajul care trăiește
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
relația dintre răspunsul la stres prin degajarea de cortizon la copilul trăind în mediul familiei violente este mediată de o combinație de factori printre care: frecvența evenimentelor traumatice; frecvența interacțiunilor pozitive „afectuoase”; frecvența interacțiunilor negative cum ar fi pedepse nemotivate, iraționale; frecvența mutărilor, a schimbării locuinței; securitatea atașamentului; dezvoltarea abilităților de coping; disponibilitatea sau intensitatea atenției acordate copilului de către cel care îl îngrijește (mama). Dar îngrijirea maternală, spun autorii menționați, este probabil cea mai importantă componentă care afectează stresul copilului. Familia
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
cazul dezvăluirii și a asumării consecințelor. Tilman Furniss (2004), în cartea sa, atrage atenția profesioniștilor asupra situațiilor în care, în momentul dezvăluirii, mamele revoltate spun că vor divorța, pentru ca ulterior să revină asupra deciziei. în preajma abuzului sexual al copilului comportamentele iraționale ale adulților chemați să protejeze copilul, părinți sau profesioniști abundă. a) O pediatră relatează situația unei familii cu o fetiță în vârstă de 5 ani. Pediatra este prietenă cu mama fetiței și în virtutea aceste prietenii, mama relatează cu nesiguranță și
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
nu înțelege ce se întâmplă. Negarea (dar și celelalte manifestări) este un mecanism defensiv menit să apere ego-ul de invazia adversității, a pierderii. Din punct de vedere fizic pot fi reacții de colaps fizic (cădere, leșin etc.); pot apărea comportamente iraționale distructive, furie, agresivitate împotriva unor persoane care se află de față, dar care nu sunt afectate de pierdere. Exemple 1. Anunțarea unui diagnostic dramatic al copilului părinților poate duce la reacții de furie împotriva medicului (personalul medical) care anunță diagnosticul
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]