7,832 matches
-
din care sînt trăite bucuriile Crăciunului de la cel al naratorului auctorial la acela al lui Scrooge. În prima imagine de Crăciun, Fantoma Crăciunului trecut prezintă distribuirea cadourilor unui număr mare de copii. O fată ceva mai mare îi atrage atenția naratorului. Naratorul auctorial își ține pe deplin ascunsă admirația pentru această fată. Acest element este destul de evident în acumularea neobișnuită a pronumelui personal la persoana întîi singular. Naratorul se amestecă în imaginația sa cu copiii care o acoperă pe fata pe
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
care sînt trăite bucuriile Crăciunului de la cel al naratorului auctorial la acela al lui Scrooge. În prima imagine de Crăciun, Fantoma Crăciunului trecut prezintă distribuirea cadourilor unui număr mare de copii. O fată ceva mai mare îi atrage atenția naratorului. Naratorul auctorial își ține pe deplin ascunsă admirația pentru această fată. Acest element este destul de evident în acumularea neobișnuită a pronumelui personal la persoana întîi singular. Naratorul se amestecă în imaginația sa cu copiii care o acoperă pe fata pe care
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
unui număr mare de copii. O fată ceva mai mare îi atrage atenția naratorului. Naratorul auctorial își ține pe deplin ascunsă admirația pentru această fată. Acest element este destul de evident în acumularea neobișnuită a pronumelui personal la persoana întîi singular. Naratorul se amestecă în imaginația sa cu copiii care o acoperă pe fata pe care o admiră acesta o sugestie erotică este evidentă în timp ce joacă un joc și o pradă ca niște "tineri tîlhari": Ce n-aș fi dat să fiu
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
în procesul de selecție a punctului de vedere, ci poate să aibă loc și în nivelurile mai profunde ale narațiunii. În nuvela Un colind de Crăciun a lui Dickens perspectivizarea este un rezultat direct al schimbării atitudinii autorului și a naratorului său față de personajul principal al poveștii. Mutarea treptată a centrului de percepție către persoana lui este o consecință directă a regenerării morale și emoționale a acestui personaj pe parcursul narațiunii. Spre deosebire de narațiunile care reflectă o tehnică a punctului de vedere consecventă
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
ale acțiunii, chiar dacă acestea sînt foarte condensate. Astfel de exprimări narative reduse la formule impersonale nu distrug de obicei iluzia cititorului că el trăiește întîmplarea narată direct, in actu, așa cum s-a petrecut aceasta. Iluzia nemedierii care apare aici din cauză că naratorul nu își face apariția ne-a condus la folosirea termenului de prezentare scenică pentru a desemna de asemenea acele părți nedialogate ale romanelor, în special ale celor moderne, în care acțiunea este prezentată așa cum se reflectă ea în conștiința unui
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
ci în termenii agentului de transmitere, care de obicei este mai simplu și mai ușor de identificat. Prin urmare, opoziția mod se referă la contractul dintre transmiterea de către un personaj-narator și transmiterea de către un personaj-reflector sau, pe scurt, dintre un narator și un reflector. Personajul-narator narează, înregistrează, informează, scrie scrisori, include documente, citează surse de încredere, se referă la propria narațiune, se adresează cititorului, comentează tocmai ceea ce s-a narat etc. Acest personaj-narator a triumfat aproape în mod neîngrădit în romanul
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
narațiune, se adresează cititorului, comentează tocmai ceea ce s-a narat etc. Acest personaj-narator a triumfat aproape în mod neîngrădit în romanul de început: Cid Hamete Benengeli, Simplicius al lui Grimmelshausen, Robinson Crusoe, Clarissa Harlowe, Tristram Shandy, Werther al lui Goethe, naratorul din romanul Tom Jones, cel din Agathon al lui Wieland, din Wilhelm Meister, din Bîlciul deșertăciunilor, David Copperfield, Heinrich Lee, Marcel, și mulți alții pînă la Marlow 344, Serenus Zeitblom în romanul Doctor Faustus al lui Thomas Mann, Felix Krull
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Moartea lui Virgiliu), Josef K. și K. (Procesul, Castelul), Leopold și Molly Bloom (Ulise), Mrs. Ramsay (Spre far), Malone (Malone moare) sînt toate personaje-reflector sugerează diversitatea acestui rol345. Aceste două liste cu exemple ilustrative arată că funcția personajului-narator este specifică naratorilor auctoriali de aproape toate felurile și la fel de bine naratorilor la persoana întîi, al căror eu narant trebuie discernut foarte clar. Pe de o parte, naratorii la persoana întîi care sînt actualizați doar prin experimentarea sinelui și care prin urmare se
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Leopold și Molly Bloom (Ulise), Mrs. Ramsay (Spre far), Malone (Malone moare) sînt toate personaje-reflector sugerează diversitatea acestui rol345. Aceste două liste cu exemple ilustrative arată că funcția personajului-narator este specifică naratorilor auctoriali de aproape toate felurile și la fel de bine naratorilor la persoana întîi, al căror eu narant trebuie discernut foarte clar. Pe de o parte, naratorii la persoana întîi care sînt actualizați doar prin experimentarea sinelui și care prin urmare se limitează doar la reflectarea experiențelor necomunicate deschis sînt personaje-reflector
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
diversitatea acestui rol345. Aceste două liste cu exemple ilustrative arată că funcția personajului-narator este specifică naratorilor auctoriali de aproape toate felurile și la fel de bine naratorilor la persoana întîi, al căror eu narant trebuie discernut foarte clar. Pe de o parte, naratorii la persoana întîi care sînt actualizați doar prin experimentarea sinelui și care prin urmare se limitează doar la reflectarea experiențelor necomunicate deschis sînt personaje-reflector. În categoria acestora trebuie să adăugam toate mediile personale, care reprezintă cea mai mare parte a
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
prin experimentarea sinelui și care prin urmare se limitează doar la reflectarea experiențelor necomunicate deschis sînt personaje-reflector. În categoria acestora trebuie să adăugam toate mediile personale, care reprezintă cea mai mare parte a personajelor-reflector. În timp ce conceptele de personaj-reflector și personaj- narator cuprind formele persoanelor întîi și a treia, conceptul de "situație narativă personală" se aplică doar formelor de persoana a treia. Această distincție este marcată în diagrama cercului tipologic, în care formele persoanei întîi și a treia se găsesc atît în
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
a acțiunii și o scurtă redare ocazională a conștiinței. Poveștile lui Hemingway, precum Asasinii (la persoana a treia) și Fifty Grand (r. Cincizeci de bătrîne, la persoana întîi), abordează foarte strîns acest model de text. Un echilibru instabil între momentul naratorului și cel al reflectorului triumfă în ele. O singură propoziție rostită clar de un personaj-narator poate un comentariu auctorial sau, invers, un pasaj mai lung atribuind o percepție exclusiv unui personaj în calitate de personaj-reflector sau incluzînd gîndurile naratorului la persoana întîi
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
instabil între momentul naratorului și cel al reflectorului triumfă în ele. O singură propoziție rostită clar de un personaj-narator poate un comentariu auctorial sau, invers, un pasaj mai lung atribuind o percepție exclusiv unui personaj în calitate de personaj-reflector sau incluzînd gîndurile naratorului la persoana întîi ca într-un monolog interior ar putea strica acest echilibru și ar putea sugera prezența fie a unui personaj-narator, fie a unui personaj-reflector pentru întreaga narațiune. Este caracteristic povestirilor lui Hemingway de acest tip faptul că pasajele
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
personajul-narator este întotdeauna conștient că el narează, în timp ce personajul- reflector nu are nici un fel de conștiință. Personajele-narator precum Moll Flanders, Tristram Shandy, David Copperfield, Ishmael, Heinrich Lee, Felix Krull, Stiller, Siggi Jepsen în Lesson Deutschstunde al lui Siegfried Lenz și naratorii auctoriali din romanul Tom Jones, din Sibenkäs al lui Jean Paul Richter, Père Goriot, Vanity Fair și Buddenbooks nu numai că tratează tematic procesul narativ în timp ce narează, ci și dezvăluie încontinuu conștiința faptului că se află în prezența unei auditoriu
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
însăși în cadrul profilului narativ ca o secvență: o secțiune în narațiunea personală este predominantă. Un exemplu tipic pentru o astfel de tranziție apare în capitolul al XXII-lea al romanului Emma al lui Jane Austen, la începutul căruia vocea unui narator auctorial se aude distinctiv. Mulți dintre romancierii moderni procedează în mod similar. În The Prime of Miss Jean Brodie de Muriel Spark, de exemplu, o relatare, negreșit a unui narator auctorial, este strîns urmată de reprezentarea personală a gîndurilor și
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Emma al lui Jane Austen, la începutul căruia vocea unui narator auctorial se aude distinctiv. Mulți dintre romancierii moderni procedează în mod similar. În The Prime of Miss Jean Brodie de Muriel Spark, de exemplu, o relatare, negreșit a unui narator auctorial, este strîns urmată de reprezentarea personală a gîndurilor și percepțiilor personajului-reflector Sandy Stranger 348. Există, de asemenea, un caz special în care personajul-narator abordează rolul personajului-reflector. Această tehnică va fi discutată separat în secțiunea "Reflectorizarea personajului-narator" (6.4). Prezentarea
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
atît un personaj-narator, cît și un reflector sînt cîteodată mai problematice. Tranzițiile din această zonă a cercului nu implică o mutare de la o persoană (personajul-narator) la alta (personajul-reflector), ci o simplă schimbare a rolului Eu-ului naratorial de la cel al naratorului la cel al reflectorului. Astfel de schimbări apar frecvent în moduri subtile, graduale, cîteodată greu de definit. Cu cît eul narator al unui personaj la persoana întîi se retrage, lăsînd la vedere direct eul care trăiește, cu atît mai mult
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
de la o persoană (personajul-narator) la alta (personajul-reflector), ci o simplă schimbare a rolului Eu-ului naratorial de la cel al naratorului la cel al reflectorului. Astfel de schimbări apar frecvent în moduri subtile, graduale, cîteodată greu de definit. Cu cît eul narator al unui personaj la persoana întîi se retrage, lăsînd la vedere direct eul care trăiește, cu atît mai mult se apropie acest personaj de funcția de personaj-reflector. Acest schimb se poate observa cel mai bine atunci cînd un autor schimbă
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
care trăiește, cu atît mai mult se apropie acest personaj de funcția de personaj-reflector. Acest schimb se poate observa cel mai bine atunci cînd un autor schimbă situația narativă în timpul unei revizii a unui text pentru a suprima manifestarea eului narator și a-l aduce în prim plan pe cel care trăiește. Joyce a revizuit prima povestire din Dubliners, The Sisters, în felul următor: În acea seară mătușa mea a mers la capelă și m-a luat și pe mine. Era
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
pasajelor aparținînd modului reflector sînt valabile și pentru monologul interior 350. Oricum, situația nu este întotdeauna atît de clară. Personajele la persoana întîi din romanele lui Beckett, Molloy, Malone Dies și The Unnamble, de exemplu, oscilează între rolul de personaj- narator și cel de personaj-reflector într-un mod care exprimă structura personalității lor scindate. Totuși, atunci cînd personajul la persoana întîi al lui Beckett din The Unnamble adresează întrebări de genul "voi putea eu vreodată să tac? [...] ce-ar fi fost
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
al lui Beckett din The Unnamble adresează întrebări de genul "voi putea eu vreodată să tac? [...] ce-ar fi fost dacă aș fi tăcut?"351, el se identifică univoc, cel puțin în acest punct, cu un personaj-narator, din moment ce doar un narator se poate simți amenințat de o astfel de soartă. Tăcerea nu este o problemă pentru un personaj-reflector. Dimpotrivă, tăcerea unui personaj-reflector poate fi văzută ca o intensificare existențială a experienței lui. Personajele-reflector comunică frecvent, mai ales cînd se abandonează în
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
American Literature). Diferențele dintre personajele-narator și personajele-reflector ne permit să tragem cîteva concluzii cu privire la credibilitatea relativă pe care o au acestea în calitate de mediatori ai întîmplărilor ficționale. Această problemă a fost deja întîlnită în descrierea opoziției persoană. În ce măsură poate fi un narator considerat un reporter creditabil? În capitolul care tratează diferențele dintre naratorii la persoana întîi și cei la persoana a treia s-a stabilit că, din cauza motivației lor existențiale de a povesti, naratorii la persoana întîi sînt mai predispuși să manifeste
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
cîteva concluzii cu privire la credibilitatea relativă pe care o au acestea în calitate de mediatori ai întîmplărilor ficționale. Această problemă a fost deja întîlnită în descrierea opoziției persoană. În ce măsură poate fi un narator considerat un reporter creditabil? În capitolul care tratează diferențele dintre naratorii la persoana întîi și cei la persoana a treia s-a stabilit că, din cauza motivației lor existențiale de a povesti, naratorii la persoana întîi sînt mai predispuși să manifeste o anumită înclinație pentru a reda povestea lor decît sînt naratorii
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
în descrierea opoziției persoană. În ce măsură poate fi un narator considerat un reporter creditabil? În capitolul care tratează diferențele dintre naratorii la persoana întîi și cei la persoana a treia s-a stabilit că, din cauza motivației lor existențiale de a povesti, naratorii la persoana întîi sînt mai predispuși să manifeste o anumită înclinație pentru a reda povestea lor decît sînt naratorii auctoriali. Generalizînd și simplificînd situația într-un fel, se poate spune că toți naratorii la persoana întîi sînt subiectivi prin definiție
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
naratorii la persoana întîi și cei la persoana a treia s-a stabilit că, din cauza motivației lor existențiale de a povesti, naratorii la persoana întîi sînt mai predispuși să manifeste o anumită înclinație pentru a reda povestea lor decît sînt naratorii auctoriali. Generalizînd și simplificînd situația într-un fel, se poate spune că toți naratorii la persoana întîi sînt subiectivi prin definiție și prin urmare mai mult sau mai puțin necreditabili ca naratori. Este adevărat că veridicitatea unui narator auctorial, cîtă
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]