3,626 matches
-
Întoarcerea mea În România, cu doi ani În urmă, În 1997. O călătorie previzibil tensionată, În care Saul dorise să mă Însoțească. Se considera fragil pentru a Întreprinde singur Îndelung amânata sa Întoarcere În trecut. Prilejul i se părea o norocoasă ocazie, voia să profite de tovărășia unui mult mai recent exilat al acelor locuri. Excesiv panicat de perspectiva „imposibilei Întoarceri”, eu Însumi eram convins că, Împreună, am beneficia de o bună izolare. Dialogul ar ameliora trauma pe care amândoi, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
alții, cu membrii mai puțin importanți ai distribuției. Mă pomenesc că devin emoțională, că vorbesc tare. Haideți să toastăm în cinstea spectacolului! Într-o seară, în grup se află un dramaturg. Îmi zice că ar trebui să mă consider foarte norocoasă. Subliniază că dacă nu ar fi Dan, nu ar veni nimeni - nimeni nu ar fi interesat să mă vadă pe mine. Sunt teribil de jignită. Sar de pe scaun. Cine ești tu să-mi spui așa ceva? Îmi fac dușmani. Nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
fi comparat cu cel al celorlalte cupluri vizibil cuprinse de iubire. Încerc să mă ascund de adevăr. Junli ține apratul de fotografiat. El e cel care a propus Pagoda celor Șase Armonii. Un loc simbolic. Suntem șase în grup. Numărul norocos. Stați tot timpul drepți, ca pagoda, zice Junli. E un regizor bun, care știe cum să-i inspire pe actori. Dan e cu Lucy la dreapta mea. Nu se pot ține departe unul de altul. Sunt geloasă pe Lucy. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
jachetă în stilul lui Mao. Când aud că Kang Sheng, concitadinul meu, este șeful serviciului de securitate comunist din Yenan, sunt încântată. Mă aflu la Yenan de trei luni și încerc cu disperare să-mi găsesc un drum. Simțindu-mă norocoasă, decid să-i fac o vizită lui Kang Sheng. Într-o zi, în timpul unei pauze, mă furișez din echipa de lucru și mă duc la el la birou. Intru direct pe ușă și îl rog să mă ia sub aripa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Un serviciu penticostal improvizat, care să ajungă acolo unde bisturiele, medicamentele și laserele erau neputincioase. Darul limbilor cobora asupra cercului de bărbați, ca sporovăiala de la o reuniune de familie. Acasă e locul de unde nu scapi niciodată, nici măcar în coșmaruri. Stabil. Norocos. Cuvintele astea o ajutară pe Karin să reziste până la prânz. Dar când traumatologul veni să vorbească iar cu ea, cuvintele se transformaseră în edem cerebral. Ceva mărise presiunea dinăuntrul craniului fratelui ei. Asistentele încercau să-i răcorească trupul. Medicul pomeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
care nevoia le-a unit. În sfârșit, din gâtul lui încep să coboare noțiuni. Râgâie, născând cuvinte. Pui de păianjen-lup, împrăștiindu-se de pe spatele sunetului-mamă. Orice linie curbă din lume e vorbă. Crengile care bat în geam. Urmele în zăpadă. „Norocos“ e aici, învârtindu-se prin preajmă. „Frumușel“ gâfâie, de bucurie că-l vede. „Bine“, o floare purpurie, țâșnind din iarbă. O ultimă clipă frântă și poate că încă e în stare să simtă: ceva pe șosea care m-a distrus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
putea să-l afunde și pe el în cel mai groaznic coșmar al lor. O străbătu un fior de amețeală. — Și ea e un castravecior drăgălaș. „Proaspăt.“ Și aia care toarnă apă la fel. Amândouă sunt delicioase. E seara ta norocoasă. Două la preț de una. Nu eram la cumpărături. Încercă să-i susțină privirea, dar lucirea ei bolnavă îl ajunse și pe el. Tot trecutul lor. Ea îi imită calmul. —Te uitai doar la vitrine? El își ridică palmele în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
zvâcnesc. Dacă nu m-aș fi jucat cu jocul ăla sute de ore, eram cu toții haliți. Rupp repornește mașina și intră înapoi pe banda corectă. Cain urlă ca un coiot. Nu-i vine să creadă că a fost așa de norocos, măcar o dată în viața lui. Dă cu pumnu-n aer. Doamne, Doamne. Ce mai drum. Lovește torpedoul, care se deschide. Scoate o mică stație neagră, o chestie nouă pentru Mark. Duane și-o lipește de față, rumegând în ea de parc-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
zile. De necrezut.» S-a uitat la fostul meu coleg. «Atunci, du băiatul la cantină, ai grijă să primească mâncare cât îi trebuie și pe urmă să se prezinte la mine.» Apoi s-a întors și m-a privit. «Ești norocos. Am un post pentru tine.»” Tata avea ochii umezi și un tremur în glas. Eu nu știam ce să spun. Probabil că își amintise ceva important. „Iarna lui 1952 a fost una dintre cele mai friguroase din tinerețea mea. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
opun vor pleca. Tehui, prin lumea largă. Cu pământul În straiță. Pe femeie o cheamă Maria. A plecat din sat, s-a măritat și va trebui să nască. Ea va naște sub semne. Greu de reconstruit o astfel de zi norocoasă. În zori, umbre de oameni se trag anonime pe lângă zidurile cetății. La piață bărbatul femeii primește ca rest, trei cocoșei de aur. Este primul semn. Acasă femeia Încă doarme. Somnul ei, un somn lihnit. Visul ei: O fetiță cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Mariana e urâtă și săracă, Scânteiuța e frumoasă și bogată. În timp ce te hotărăști pe cine să iubești, adică pe Scânteiuța, pe ușă dă năvală tatăl tău urlând că „de mâine ne mutăm Într-o casă nouă, cu parchet și baie!” Norocoasă zi. Ai o iubită, te vei muta În casă nouă și te muncește primul gând serios. Niște idei. Cum poate trăi o luptă? Lasă ce-ai scris! De ce este nevoie de o luptă pentru a fi pace? Lupta este pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
al câinilor de pripas, un oraș al câinilor, și oamenii trăiesc alături de câini. O teamă fără nici o motivație bate la ușa fiecăruia. Orice zi care vine e ca un fel de porție de viață, ca o izbândă a unui loz norocos. Singura salvare - cărțile, muzica, amintirile, propria conștiință. Teama ia forma unei liniști interioare. 20 aprilie Recitești Boris Vian - Spuma zilelor. Seara, la vernisajul unei expoziții - „Salonul refuzaților”: Horia Bernea, Sorin Dumitrescu, Ilfoveanu, Napoleon Tiron... trece ca o statuie lividă Nichita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
sunt atât de strâns împletite. În afară de Maria, toți prietenii noștri sunt prieteni comuni. Chiar și familiile noastre s-au apropiat pe parcursul deceniilor de când eu și Mark am început să ieșim împreună, la șaisprezece ani. Romeo și Julieta nu știau ce norocoși sunt. Puteau să fugă împreună, să trăiască izolați, fără să păstreze vreo legătură cu familiile lor, să petreacă douăzeci de ani uitându-se la echivalentul medieval al filmelor cu Burt Reynolds, văzute unul după altul, iar apoi să se despartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
picioare. —Tu te aștepți să fii fericită, iar eu mă aștept să fiu iubită. Nu înseamnă amândouă același lucru? — Pot însemna, dar nu întotdeauna. Mark mă iubește și eu îl iubesc pe el. Asta ne transformă în două ființe extrem de norocoase. Vom încerca să avem un copil, dar nu vom încerca nicidecum să alergăm după acest vis, sacrificând lucrurile pe care deja le avem. —Eu, personal, alerg după dragoste, fericire, copii, împlinire, tot setul. —Ai petrecut prea mult timp citindu-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Lee. Și cinci, dacă tu ești gay, eu sunt o banana split. Shelley a izbucnit în râs aruncându-se în scaun cu flexibilitatea unui copil. Era un râs vesel, robust, într-un formidabil stil Henric al VIII-lea. A fost norocoasă că am omis să îi spun motivul real pentru care am tăiat-o de pe listă: acela că nu mi-o puteam imagina pe Lee îndrăgostindu-se de ea. Gusturile lui Lee au fost întotdeauna subtile. —Excelent. Deci sunt tăiată de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
numai când e absolută nevoie - detestă să vorbească cu orice Tom, Dick sau Harry care ar putea veni aici. Părea întristată. —Lee era minunată la așa ceva, bineînțeles. Avea mereu răbdare și nu-și pierdea calmul niciodată. Am fost atât de norocoase să o avem aici. Nu-mi vine să cred că nu mai este. Shelley oftă din greu. —îmi pare atât de rău, Sam. Sper că nu te-am supărat. Am dat din cap. —Ei bine, a spus înveselindu-se, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
la fel de nonșalant ca și cum încă ar mai fi fost la expoziție. Nu te-ai grăbit deloc să vii acasă, nu-i așa? Nu mi-a plăcut niciodată să fiu subestimată. Tonul vocii mele era la fel de tăios ca un bisturiu. — Ești foarte norocos că am venit până la urmă acasă, am spus înțepător de parcă aș fi vrut să-l disec cu vorbele mele. A zâmbit flegmatic. Avea dinții galbeni și crăpați ca niște bucăți de os învechit. —Ai de gând să mă inviți înăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
asta. Clifford Hammond s-a făcut alb ca varul. Ridurile feței au devenit dintr-odată pământii în contrast cu paloarea. Catherine Hammond încremenise pe canapea. I-am urmărit, sperând ca unul din ei să spună ceva revelator. Dar nu era ziua mea norocoasă. Știam deja asta. — Ieși afară din casa mea, acum! a spus el. Acum! —Ce, așa repede? Sunt atâtea subiecte pe care nu le-am atins. Eu și Walter am avut o discuție lungă azi-noapte. Voiam să vă întreb despre niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
cred că Shelley și Judith mă jecmănesc. Probabil că mi-a observat expresia feței, pentru că s-a grăbit să adauge: — Bineînțeles, știu că nu e adevărat. O grămadă de oameni vor slujbe într-o galerie de artă, iar eu eram norocoasă că am una. Dar e ușor să ajungi să gândești că cineva îți datorează ceva, nu? Mai ales când nimic nu-ți merge bine în viață. Ultima frază mizerabilă a făcut-o din nou să plângă. Pe nerăsuflate, a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
am speriat cumplit. Chiar dacă nu ai fi aflat tu, nu aș mai fi făcut-o. Nu sunt făcută pentru așa ceva. Pun pariu că el nu a încercat să o facă să se răzgândească. Harriet era un complice riscant; a fost norocos că nu cedase deja și nu spusese totul la poliție. Te-a sunat să-ți dea partea? A dat negativ din cap. Nu am fost surprinsă. Atunci de ce nu-mi spui cum îl cheamă? am zis. Deși am o vagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
sângele să curgă. M-a trecut un fior. Ajunsesem acasă. Am parcat la locul obișnuit, vizavi de studioul meu, pe o alee lăturalnică. Ploua încă, dar nu așa de tare. Cerul începea să se usuce. Mâine, dacă Londra va fi norocoasă, deasupra orașului cerul va fi senin. Am oprit motorul și am ieșit, punând pe mine haina mea de ploaie din cauciuc. PVC-ul a scos un scârțâit familiar când am tras cureaua peste talie; dar mi se părea că și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
o vestă căptușită pe deasupra. Gata de acțiune. Atâta timp cât e la viteză redusă. Nat mi-a spus că ar fi trebuit să rămân în pat. El era mai rău ca mine; clavicula îi era plină de vânătăi și răni și fusese norocos că nu i se rupsese. M-am uitat aproape tot timpul în oglinda retrovizoare în drum spre Putney. Aseară nu reușisem să văd ce tip de mașină fusese, așa că oricine era în spatele meu devenea automat suspect. Am dat cu spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
poștală însăși, cu capătul în formă de dom, cu forma ei bondoacă de coloană grecească... Uitând cu totul de durere, am ajuns imediat la dubiță și am pornit-o cu mâinile tremurând, așa cum tremuraseră și ale Laurei Archer. Am fost norocoasă că nu m-au arestat în timp ce traversam Londra, cu cauciucurile scârțâind când luam curbele, sărind peste semafoare acolo unde puteam. Stephen mi-a dat cheile de la studio fără să se mai deranjeze să vină în persoană. Am fugit pe aleea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
doi, tu ai repetat ce-ți spusese prima oară. Baby te-a recunoscut și a venit la tine să te salute. Mie nu mi s-a părut important. Are o gură mare cât o găleată, a spus enervat. Atunci e norocoasă că nu ai omorât-o ca să tacă din gură, am replicat. Așa cum ai făcut cu Walter. —Walter? a repetat Nat. Aia am fost fericit să o fac, îți zic. A rânjit cu răutate. —îmi găsesc scuze când greșesc, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
declarația. Mi-a spus că Nat mai avusese două condamnări pentru violare de domiciliu. Nu a stricat poveștii mele. Era o întorsătură ironică - de obicei bărbatul scapă din treburi din astea și femeia e acuzată de violență domestică. Am fost norocoasă că ai vrut să dai cu mașina peste mine noaptea trecută, nu-i așa, Clifford? i-am spus pe bancheta din spate a mașinii care ne ducea la secția de poliție, cu vocea joasă ca să mă audă numai el. Altfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]