3,182 matches
-
a înțelege starea mea sufletească... De aceea mi-am îngăduit a vă vorbi ca de la om la om... Generalul, care se oprise la fereastră, bodogănind și pufnind, se întoarse îndată spre locotenent și răspunse mai stăpînit: ― Eu nu ascult asemenea rugăminți și nici nu stau de vorbă cu astfel de oameni!... Înțelegi?... De altfel am vorbit prea mult cu d-ta... Nerecunoscătorule! Nu-i mai întinse mâna, ci îl măsură cu scârbă din cap până-n picioare și apoi se așeză la
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
în fotoliu, privindu-mă prin semiîntuneric. I-am răspuns: - Nu se poate. Trebuie să pleci! De ce-ai venit să mă tulburi? -Foarte bine, atunci voi pleca. Când te vei gândi mai bine, caută-mă, a zis el. - E o rugăminte sau o provocare? -Și una, și alta!... Asta a fost tot. Am luat totul că pe o insultă, pentru că de fapt voia să spună că aș putea oricând deveni o femeie ușoară din moment ce joc teatru. Dar pentru mine era cu
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
ei răzbătea ceva rar. Liniște totală. Apoi, ca și cum s-ar fi simțit satisfăcută ca armă ei își dovedise eficacitatea, Lăură recurge din nou la dialog. - Îmi pare rău. Cred că nu e vorba de vreun șantaj... - Nicidecum, e doar o rugăminte fierbinte. - E vreo poveste de amor la mijloc? - Cam așa ceva, dar nu și pentru tine, ferească Dumnezeu! El șovăie, își calculează bine cuvintele, privește pe geam, departe; se simte speriat, ca și când și-ar fi văzut în geam propria fantomă care
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
într-o capcană cumplită și toate acestea din cauza unui curent magic pe care-l descopeream pe fiecare dintre paginile lecturilor mele: Agenta X, Agenta blondă etc. Mitul pătrunsese atât de adânc în conștiința mea, încât am sfârșit prin a ceda rugăminților lui Emil și m-am complicat în aventură ce avea să urmeze. Lăură încerca zadarnic să se disculpe, căci ea era produsul acelei literaturi senzaționale care îi sfâșiase copilăria , dar mai ales adolescență. Poate că unicul simptom al unei iminențe
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
care nu s-ar fi putut expune pe ei în primul rând...În ceea ce-l privește pe reporterul TVR nu stia absolut nimic despre mine, puteam fi oricine: șoferul, ziaristul, ghidul turistic... Știam foarte bine că ,,filiera” prin care ajunsese rugămintea și se apelase la mine provenea din rândul unor ofițeri car nu-l prea agreau pe șef, dar erau români de-ai mei, români adevărați care luptau pentru țară și m-am pregătit să-i ajut, desi mă expusesem unor
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
Lăură, pe genunchii mei, zise el într-un târziu. - Imediat. Chiar acum. A urmat un minut dezinvolt. Ultimile ei cuvinte au fost: - Mai lasă-mă puțin, nu sunt încă gata.Tot mai am nevoie de tine. Nu era o simplă rugăminte, era pur și simplu o parte din ea care și-l dorea cu ardoare al ei și numai al ei. El se duse la fereastra și privi de sus orașul învăluit în întuneric. - Ce mai vezi? îl întreabă ea. - Nimic
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
și s-a organizat expoziția care trebuia să decidă cui se acordă fondurile. Un frig... În holul Casei Scânteii, unde era o mare expoziție care să prefigureze investițiile pentru următorul cincinal, a fost nevoie să prezint eu grupul statuar la rugămintea marelui sculptor Mircea Ștefănescu care apoi și-a expus viziunea. Tăcere, pași, emoții... în concluzie, Ceaușescu: ,,Tovarășe de la Vaslui... Marin (i s-a suflat), de ce Ștefan cel Mare privește în jos? Avem nevoie de măreție și independență..” Având în vedere
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
un slogan electoral: Fără carte în 2008. Așteptăm guvernanți mai darnici la anu!“. Fără a contesta construcția textului și dreptul redacției de a alege titlul și subtitlurile unui articol, mă văd nevoit să vă semnalez câteva inexactități și exagerări, cu rugămintea de a publica aceste îndreptări ca un drept la replică. Ministerul Culturii și Cultelor nu și-a propus să suspende achizițiile de cărți și abonamente la reviste pentru anul 2008. Ceea ce am transmis domnului Răzvan Chiruță a fost o propunere
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
țigări la bucată, iar bani de-un pachet întreg n-aveam. Privesc roată, cu disperare, și-mi aleg din mulțimea celor de pe bănci un om. Nu știu cum arătam, dar cred că săracul de el s-a cam speriat... „Nene, am o rugăminte. Nu puneți bani să cumpărăm împreună un pachet de țigări?“... „Da - zise el, din ce în ce mai înfricoșat - da’ de unde?“... „Știu eu un chioșc“... și-l trag după mine. Mi-a întins, tremurând, niște bani. M-am dus la chioșc, dar când m-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
și hreanul - zise sultanul către o altă cadână așteptând respectuoasă în poziție de drepți. Apoi, întorcându-se spre viziriu: Da, te ascult. — Și, cum spuneam, acești trei preaplecați supuși din Moldova au a vă pune înainte o mică atenție și rugămintea de a-i asculta. S-aud! - zise sultanul sărind sprinten pe cămila cu mânere. Tăcutul Broanteș înainta și puse în fața sultanului o desagă dolofană. — Ce-i acolo? - întrebă sultanul. — Piatră ponce, pentru bătături, luminăția-ta, de la noi de la Rarău. Episodul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
în sobă, cafeaua era naturală, pe geam se strecura lumina sfioasă a amurgului... Minunate clipe! — Povestește-mi despre tine - șopti Cosette, privindu-l cu ochii umezi. îndurerat, Broanteș îi explică prin semne situația obiectiva care-l împiedica să dea curs rugăminții ei. — înțeleg - răspunse cu blândețe Cosette. Ești mut din maștere sau...? - și-și mișcă arătătorul și mijlociul sugerând cu finețe o foarfecă. Broanteș imită și el mișcarea foarfecei. — Ticăloșii...! - șopti Cosette. Broanteș ridică sprâncenele a mirare. — Nu te mira că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
îi era răvășit. „Extraordinar ce-ți seamănă glasul cu glasul mamei! - a bâiguit el. O clipă am crezut că e ea. Du-te repede la magazie și spune c-am zis eu să-ți dea pijamaua aia verde.” Episodul 64 RUGĂMINTEA COSETTEI — M-am dus la magazie după pijamaua verde, cum îmi poruncise sultanul - urmă Cosette. Să știi că era o mare cinste să îmbraci pijamaua verde. Pijamale verzi permanente n-aveau decât sultanul, mama sultanului și viziriul. Cadânele numai în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Orientului. Suntem în camera Cosettei, în cămin arde liniștit focul, afară soarele a apus la timp, pe pereți joacă lumina flăcărilor, mobilele picotesc, patul cu baldachin a adormit de-a dreptul pe cele patru picioare, Cosette a terminat povestea și rugămintea ei și-acum se uită la Broanteș pe sub gene, iar Broanteș bietul sta cu obrajii îmbujorați, cu inima în pieptu-i bătând cu foc deșteaptă, căci el visa privind-o la lupta ce-l așteaptă. Când iată că deodată... Dacă am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
rău. Te poți consacra studiului, lecturii, agriculturii, culturii, mă rog, unor domenii de interes general. Se întoarse spre cadână și făcu un semn discret cu iataganul. Cadâna ieși. Vă las să vă-mbrăcați - continuă el. Și aș avea o mare rugăminte: dacă în jurul prânzului mi-ați putea da camera, v-aș rămâne îndatorat. E o situație cu totul excepțională: din greșeală au fost maziliți mai mulți domnitori decât erau în realitate și sultanul vrea să-i vadă pe toți, așa că... vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
nu trebuie să-și dea seama de ea. — De ce să nu-și dea seama? - întrebă papa. — Vă voi explica îndată - răspunse Metodiu - nu înainte de a vă spune că avem nevoie de sprijinul sanctității voastre și că aducem în această privință rugămintea Domnului nostru din Moldova, Sima-Vodă. — Sima-Vodă? - zise Grigorie al XV-lea. Dar nu era domn acolo Barzovie-Vodă? — Ba da, dar între timp a căzut - răspunse Metodiu. — Și ce garanție am eu că Sima-Vodă nu va cădea înainte ca ajutorul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
alfabetul chirilic, decât să fii analfabet latin. — Fără îndoială - spuse Metodiu - deși mult mai bine e invers. Cu siguranță - răspunse papa - acesta e cazul ideal. — La drept vorbind, sanctissime - spuse Metodiu - și din această pricină am venit aici. Episodul 207 RUGĂMINTEA — Cum așa? - spuse Grigorie al XV-lea, lăsând lingurița. V-ascult. — Iată despre ce e vorba, sactissime - zise Metodiu. De zeci, de sute de ani, cultul nostru se face în limba omonimului meu, fie-i țărâna ușoară, că el n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
intre cât de curând și câțiva dunăreni de-ai noștri. Socotiți numai ce lumină ar răspândi aceștia peste plaiurile noastre, după o ședere de un an-doi-trei aici. Bănuiesc că frumosului dumneavoastră gând - zise cardinalul Damiani - i se asociază și mica rugăminte ca scaunul papal să le ofere acestor tineri studioși și mijloacele materiale șederii aici. — încă o dată mă plec în fața adâncii dumneavoastră intuiții - răspunse Metodiu. Noi, chiar de-am vrea, n-am putea ajuta cu nimic împlinirea acestei vechi dorințe, căci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
trei oameni. — Foarte bine! - spuse papa. Poți să reduci și mai mulți, și-așa nu fac nimic toată ziua. Episodul 208 AMINTIRI DIN NOVICIAT O clipă se lăsă liniștea. Apoi, dându-și seama că Grigorie al XV-lea îi încuviință rugămintea, Metodiu căzu în genunchi, dând să apuce mâna fină, cu degetele lungi, ușor pătate de cerneala deselor, dar necesarelor pentru acele vremuri bule papale, însă sancta persoană îl împiedică, ajutându-l să șadă din nou pe scaun. — Nu e nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
din parcare. — Da, optzeci de yeni, mormăi paznicul anevoie. Nu vreau rest, și i-am Întins o bancnotă de cinci sute de yeni... cu fotografia LUI peste bani.. Părul lui, tuns neuniform, nu se rărise Încă prea mult. — Am o rugăminte. Bătrînul avea o pătură pe genunchi și peste ea o revistă cu benzi desenate; buzele i se mișcau neîncetat. Își Împinse ochelarii antediluvieni de pe nas și priviri din ochii lui congestionați se mutau, bănuitor, de la fotografie la bani și invers
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Hai să mă calmez, că văd eu, zic. Nici măcar țigări n-aveam și eram și leșinat de foame. Alt tren, peste două ore... Mă așez pe-o bancă-n gară și stau până vine un polițai... „Să trăiți! Am o rugăminte la dvs...“ Îi torn povestea cu văr’miu și-l rog să-mi împrumute bani de tren, în schimbul buletinului... „Chiar când ajung acasă, vă trimit banii prin poștă. Pe cuvânt! Apoi dvs. mă puteți prinde foarte ușor, dacă aveți buletinul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
poate de atent tot ce-i povestiseră Iuliana și mama sa, doamna Luiza Dobrescu, dar multe întrebări au fost vitregite de un răspuns cât de cât credibil, din punctul lui de vedere. Rămăsese până aproape de Marian Malciu miezul nopții, la rugămintea lor, să asculte și să se sfătuiască împreună cu privire la tot ce însemna sănătatea lui Iustin. Între timp, a trebuit să accepte invitația lor de a cina împreună. Nu a putut refuza. Din felul apropiat în care i-au vorbit
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
pe chipul lui Eugen o ușoară dezaprobare și teamă pe al Iulianei. Este colega, colaboratoarea și prietena mea cea mai bună. Știe că am prevăzut această posibilitate... Mariana, mergi, te rog, la doamna doctor și explică-i situația! Transmite-i rugămintea mea... Fetelor, stați pe aproape până vine domnia sa, vă rog! Am de vorbit cu dumnealor... Laura părea că își revenise total. Reușise să își stăpânească emoțiile. Se pierduse puțin doar când a observat surpriza, mirarea și curiozitatea, deopotrivă, în privirile
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
mă iubește pe mine”, se liniști ea cu o fracțiune de secundă înainte ca Laura să le întrerupă șirul gândurilor. - Dragii mei, mă iertați, vă rog, că ați fost martori la... nici nu știu cum să spun... Până vine colega mea, am rugămintea de a sta puțin de vorbă... Eugen, Tinu dorește să vorbească cu tine. Mergi, te rog! Eu rămân cu doamna Iuliana... - Desigur! Am plecat, se învioră Eugen zâmbind. Marian Malciu - Vă rog frumos! Nu sunt „doamna Iuliana” pentru dumneavoastră... Puteți
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
în fierbere. Doreau să fie totul organizat fără cusur și se străduiau în acest sens. Era de așteptat să participe toți medicii care se ocupaseră de acest caz și alte personalități de renume din alte centre și instituții medicale. Contrar rugăminților Laurei înspre păstrarea tăcerii depline, se vorbise mult despre pacient, despre accidentul care i-a cauzat lui Iustin pierderea vederii și presupusele condiții în care s-a produs. Se vorbise până și de vizita colegilor de la Institut și presa a
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
după o astfel de zi și se desprinse din strânsoarea delicată a degetelor Laurei la a cărei atingere reacționase atât de intens. Iuliana nu știa Tainicele cărări ale iubirii despre ce este vorba, dar a intuit imediat, amintindu-și ce rugăminte îi adresase Laura înainte de operație... * În ziua următoare, soarele se înălța încet, luminând cu toată dărnicia cerul și pământul, contrar previziunilor populare potrivit cărora, după sărbătoarea Adormirii Maicii Domnului, vremea se răcește. De comun acord, mamă și fiică stabiliseră ca
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]