3,994 matches
-
succesiune de foșnete, scrâșnete, scârțâituri - și-mi ziceam să stau liniștit, pentru că acela era modul În care muzeele, bibliotecile, vechile palate Își vorbesc la adăpostul nopții, și că nu-s decât niște dulapuri vechi care se așază mai bine, niște tocuri care reacționează la umezeala amurgului, niște tencuieli ce se cojesc cu zgârcenie, câte un milimetru pe secol, niște ziduri ce-și lărgesc crăpăturile. Nu poți fugi, Îmi ziceam, fiindcă ești aici tocmai ca să afli ce i s-a Întâmplat cuiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
pe oricine cu aerul de a-i sfida posibilitățile amoroase, dar Într-un fel curios, ca și cum ar fi sugerat: „Te vreau, dar numai ca să-ți arăt că ți-e frică”. În seara aceea, auzind zgrepțănatul, unghiile care râcâiau vopseaua de pe tocul ușii, am Încercat o senzație nouă: mi-am dat seama că o doream pe Lorenza. Mi-am vârât capul sub pernă și m-am gândit la Lia. Vreau să fac un copil cu Lia, mi-am zis. Iar pe el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
În salon, iar Duncan se așază Într-un fotoliu și domnul Mundy În celălalt. Simți din nou În piele atmosfera lipsită de aer, pîsloasă a casei și merse mai energic - Înviorîndu-se brusc din cauza nopții reci și a sunetului scorțos al tocurilor ei pe trotuar. Faptul că merse repede o făcu să ajungă prea devreme În stație. A trebuit să se plimbe prin sala casei de bilete În timp ce trenurile veneau și plecau, simțindu-se dizgrațios de expusă În lumina crudă, moartă. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și Putney, și acum se Întorcea la domnul Leonard; era la două-trei străzi de casă. De cîteva minute o luase la pas și conversa cu o fată blondă. Fata, totuși, nu prea reacționa. — Mă mir că poți merge repede pe tocurile astea Înalte, spuse Kay. — Te obișnuiești, cred, răspunse fata nepăsătoare, nu-i mare scofală. Ai fi uimită! Nu se uita la Kay, ci Înainte, pe stradă. Urma să se Întîlnească În cîteva clipe cu o prietenă, spunea ea. Am auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nimic... — Uite-o pe prietena mea! spuse ea și ridică mîna făcînd un semn unei alte fete de pe trotuarul opus. O luă Înainte mai repede spre marginea bordurii, privi În dreapta și În stînga, apoi traversă În fugă. Pantofii ei cu toc aveau căputa de culoare deschisă; arătau, se gîndi Kay, ca sclipirile albicioase de blană pe care le vedeai pe fundul iepurilor care țopăiau. Nu spusese „La revedere“ sau „Pa“, și nici nu privise măcar Înapoi. O uitase deja pe Kay
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ei fustă de tweed, cam turtită În spate. În comparație cu ea, Ursula arăta Îngrijită, Îmbrăcată scump și cu stil. Părul Îi era ridicat și prins șic, oarecum masculin, sub o pălărioară. Mănușile din piele erau moi și neuzate, iar pantofii cu toc jos aveau niște limbi franjurate - genul acela pe care te-ai aștepta să-l vezi pe un teren de golf sau pe dealurile scoțiene sau Într-o zonă debordînd de lux ca asta. Nu era deloc așa cum și-o imaginase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
picioarelor și să Închidă În tăcere ușa biroului ei. Dacă Viv coboară la toaletă, Își zise ea, o s-o fac. Doar atunci. Stătu Încordată, auzind-o pe Viv care peria praful de pe covor și rearanja scaunele. Apoi auzi cum sunetul tocurilor se pierde pe scară. Probabil că Viv luase ceainicul la chiuvetă să curețe frunzele de ceai. Imediat ridică receptorul și formă numărul. Se auzi un mic țîrÎit electric. Își imagină cum telefonul de pe biroul Juliei Începe să sune, apoi pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
comportă de parcă era cu totul altă ființă. Modul ușor exagerat pe care Îl adopta cînd vorbea cu tatăl ei - glasul afectat, gesturile - se risipi. Brusc deveni o persoană Îngrijită, elegantă, circumspectă: se uită la ceas și porni repede, lovind cu tocurile pavajul din beton. Oricine care ar fi ascultat conversația de dinainte ar fi rămas contrariat, pentru că nici nu băgă În seamă treptele care duceau În stradă, nici măcar nu privea În direacția aceea. În schimb, merse țintă pe peronul de vest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
etajul șapte. Ar fi putut lua liftul, dar lifturile erau lente și, Înainte, rămăsese blocată, așteptîndu-le, așa că recurse la scări. Mergea repede, fără să se oprească, la fel ca un alergător de cursă lungă: Își Încrucișase brațele sub piept, ținea tocurile mai sus, pentru că treptele erau tari, din marmură, iar tocurile făceau zgomot. CÎnd trecu pe lîngă un bărbat, acesta rîse. „Da’ ce-i atîta grabă? Știi ceva ce noi nu știm?“ Asta o făcu să mai Încetinească pasul puțin, pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
lente și, Înainte, rămăsese blocată, așteptîndu-le, așa că recurse la scări. Mergea repede, fără să se oprească, la fel ca un alergător de cursă lungă: Își Încrucișase brațele sub piept, ținea tocurile mai sus, pentru că treptele erau tari, din marmură, iar tocurile făceau zgomot. CÎnd trecu pe lîngă un bărbat, acesta rîse. „Da’ ce-i atîta grabă? Știi ceva ce noi nu știm?“ Asta o făcu să mai Încetinească pasul puțin, pînă ce el dispăru, apoi o luă din nou la picior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
-i zîmbi. Femeia zîmbi la rîndul ei, dar zîmbetul ei era nesigur, se gîndi Kay. Probabil că surprinsese sfîrșitul Îmbrățișării lor, dar nu știa ce să creadă: era În același timp contrariată și jenată. CÎinele călca În urma ei și amușina tocurile pantofilor lui Helen. Toată scena dură ceasuri nesfîrșite. — Smuts! țipă femeia, Înroșindu-se din ce În ce mai tare. Smuts! CÎine rău ce ești! — Dumnezeule! spuse Helen, după ce cîinele trecu. Își aplecă fruntea să-și pună cercelul la loc, cu mîinile pe maxilar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În tavan erau rozete din tencuială și cîrlige În locurile În care, cîndva, atîrnaseră candelabre. MÎna curentă a balustradei avea curbe elegante și ornamente delicate. Dar, deși holurile aveau covoare roșii superbe, acestea erau acoperite cu pînză, aproape distrusă din cauza tocurilor Înalte. Pereții erau vopsiți În nuanțe melancolice de verde, crem și gri, și arătau mai rău ca niciodată În lumina albăstruie slabă. În hol era un vălmășag de paltoane, pălării și umbrele de damă. Pe o masă erau risipite hîrtii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
se gîndi ea, cînd Îi vedea pe toți ca acum. Aprinse un chibrit, iar ea se aplecă spre flacără, apoi se retrase și stătu În gardă, cu un braț peste piept, cu Închietura sprijinindu-i-se de cotul celuilalt și tocurile lipite de perete, ca un suport Împotriva mersului clătinat al trenului. Era greu să nu bagi de seamă toaleta de porțelan - peste care se aplecase de curînd cu fundul gol. Mai mult, la fel ca toți ceilalți, În ultima vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ani la universitate mă culcam practic cu oricine mă dorea. RÎdeau pentru că nu le venea să creadă. Dacă te uiți la mine acum, În ținutele astea impecabile și de-un chic conservator, cu un machiaj discret și pantofi eleganți, cu tocul Înalt, dar nu exagerat, ți-e greu să crezi că am fost vreodată rebelă. Dan spune mereu că de-asta s-a Îndrăgostit de mine, pentru că arăt ca o bibliotecară, dar dacă sapi mai adînc, Ellie cea obraznică - așa cum Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
duminical la părinții lui Dan. Plus Emma și Richard. Criza mea vestimentară se potolise, rezultînd o ținută formată dintr-o pereche de pantaloni negri clasici și o cămașă albă, cu un lănțișor de argint la gît și cu pantofi fără toc, și ei negri. Era ținuta perfectă pentru o zi călduță de primăvară, dar arătam prea conservator chiar și pentru gusturile mele. Cum ar fi putut oare să nu mă iubească, m-am gîndit, de vreme ce arătam ca orice fată obișnuită? În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
fetele se maturirează mai repede decît băieții? — M-aș angaja Într-o dispută cu tine, dacă n-ai purta cizme atît de ascuțite, chicoti Dan. Și acum mai țin minte cînd m-ai lovit În testicule cu pantofii ăia cu toc cui. Emma scutură din cap și se uită la mine. — Îți vine să crezi? Nu avea decît paisprezece ani atunci, dar nu m-a iertat nici acum. — Hei, copii, Îi certă cu blîndețe doamna Cooper, În timp ce se Îndrepta spre masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
urî-o. Chiar și așa, mi-a luat ceva timp să nu mă mai simt intimidată de ea. Cu părul ei blond ușor decolorat și picioarele care parcă nu se mai termină, scoase În evidență de ghetele Manolo Blahnik, cu toc de zece, pe care le poartă mereu (chiar și cînd merge În parc!), Lisa face capetele să se Întoarcă oriunde am merge. Probabil că o parte din mine ar trebui să se simtă amenințată și mi-a trecut prin minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
de fapt. Așa că mă simt grozav. Apoi, o zăresc pe Lisa, aflată pe partea cealaltă a zonei de plecări. Stă călare pe un sac de voiaj Louis Vuitton, vorbind de zor la mobil, Îmbrăcată cu pantaloni albi strîmți, papuci cu toc Înalt, un tricou Pucci cu imprimeu, viu colorat, ochelari de soare Jacki O imenși și Întunecați, plus cercei-toartă din aur. Dintr-odată, mă simt prost. Uite-mă și pe mine: acum zece minute, mă admiram Într-o vitrină, iar acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
am Întîlnit la un prînz. Îi știi pe Fran și Marcus, nu? — Sigur că da, Încuviințează Caro. Țin foarte mult la Fran și prietenii ei sînt și ai mei. — Mulțumesc. Surîd, știind că, În rochia mea retro și sandalele cu toc Înalt, cu paharul de șampanie În mînă și cu relațiile pe care le am cu Charlie Dutton și Fran, mă simt exact cum Îmi doream: sclipitoare și sexy. Îmi place la nebunie să port rochia asta și sandale. În mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cu relațiile pe care le am cu Charlie Dutton și Fran, mă simt exact cum Îmi doream: sclipitoare și sexy. Îmi place la nebunie să port rochia asta și sandale. În mod normal, nu m-ai vedea nici moartă cu tocuri mai Înalte de doi centimetri. Iar rochia? Glumiți, nu?. CÎnd pantalonii sînt infinit mai confortabili, ca să nu mai zic de faptul că sînt practici? Uitasem cît de minunat te simți Într-o rochie, mai ales una atît de vaporoasă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cadou, Îmi zice. E foarte sexy. Soțul dumneavoastră ar trebui să vină și să-mi mulțumească. Nu răspund, dar, după cîteva minute, ies din magazin, cărînd prețiosul pulover Într-o pungă mare. CÎteva prăvălii mai jos, găsesc niște pantofi cu toc foarte frumoși, niște papuci cu barete subțiri și ridicol de incomozi. Nu o să-i port niciodată, de-abia de pot să merg În ei. Și, În ciuda tuturor acestor considerații, În cîteva clipe s-au adăugat și ei colecției mele. Ce naiba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cercei de cristal scînteiază În lumina lămpii, simt pe piele moliciunea noului pulover, care-mi face talia să arate cum n-am mai văzut-o de luni Întregi, iar decolteul, fără falsă modestie, e de-a dreptul spectaculos. Pantofii cu toc Îmi conferă o eleganță pe care nu am mai Încercat-o din ziua nunții și surîd acestei variante Îmbunătățite a propriei mele persoane, care, la rîndul ei, Îmi zîmbește. Ce mama dracului fac? Dau totul jos, Îmi trîntesc pe mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
fiola cu prafuri din mână. Hei, ne-ai vărsat cocaina! Imelda (chiar așa, Imelda?) n-are chef de astfel de glume. Își scoate pantoful din picior și țintește (vai, foarte prost!) spre capul diwan-ului care se îndepărta. Pantoful crem cu toc înalt trece razant pe lângă turbanul acestuia, apoi se arcuiește elegant peste verandă și ajunge în grădină unde-l pocnește pe Jean Loup în ceafă. Imediat, reflexele lui de om trăit pe străzi intră în funcțiune (acolo dacă nu ești rapid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
rău, nu prea Înțeleg, zice Ray. A dracu treabă de rahat! Datresăl admiri pe Ray Lennox, diun calm glacial În situații dinăstea, un cap bătrân pe umeri tineri. Dar era aici! Era aici! declamă ea. Ravelston Dykes. Banii vorbesc. Tic toc tic toc. Obișnuiți să facă numai ce vor. Ce bine cunosc tonuăsta! Da sunt un slujitor al statului. Mă ocup cu menținerea legii. Se aplică aceleași reguli. Trag adânc aer În piept și o privesc În ochi. E plăpândă, speriată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
prea Înțeleg, zice Ray. A dracu treabă de rahat! Datresăl admiri pe Ray Lennox, diun calm glacial În situații dinăstea, un cap bătrân pe umeri tineri. Dar era aici! Era aici! declamă ea. Ravelston Dykes. Banii vorbesc. Tic toc tic toc. Obișnuiți să facă numai ce vor. Ce bine cunosc tonuăsta! Da sunt un slujitor al statului. Mă ocup cu menținerea legii. Se aplică aceleași reguli. Trag adânc aer În piept și o privesc În ochi. E plăpândă, speriată și izolată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]