2,992 matches
-
doi cu seva unor stări anume ne face să ne știm în lume că nu suntem doar numai noi. Prietenia, cum am spus, ne poartă-n vene și-n artere toată a dragostei putere, adusă-n lume de Iisus. Rămân uimit de ce a fost și este viu, că nu mai știu ce tânăr am putut să fiu în al iubirii tainic rost. Lăsam ca niște ani să treacă până te apropii de ai mei care nu se mișcau chiar dacă n-aveau
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
ți povestesc totul. Te îmbrățișez și te pup ca de obicei, JJ. xxxxxxxxxx. Pentru numele lui Dumnezeu, să stăm un pic și să o privim pe Jemima, pentru că transformarea este complet remarcabilă, după doar o lună. Paul, instructorul, e sincer uimit, dar și un pic îngrijorat, pentru că greutatea a dispărut cu o rapiditate alarmantă, și mai bănuiește că Jemima mănâncă mult mai puțin decât i-a spus el. Bănuielile lui sunt reale. Jemima a luat acasă hârtia cu regimul, a pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
să ajungă la birou pe 10, ignorând complet sandvișurile cu șuncă de pe drum. Stă la birou și bea toată dimineață apă plată, iar la prânz mănâncă o farfurie de lăptuci simple cu roșii și castraveți, în timp ce Geraldine dă din cap uimită, încă neputând să priceapă voința Jemimei, după atâta vreme. Odată ce prânzul s-a încheiat, Jemima se va simți ușor vinovată doar pentru că a mâncat ceva, fiindcă a dus la extrem toată chestia asta cu regimul. Bea încă un litru de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
zgomotoasă a redactorului-șef, când trec pe sub boltele învăluite în fum din Wine Cellar. E puțin după ora șase. Geraldine stă chiar lângă redactorul-șef, și Geraldine zâmbește cu încântare când mă vede, ca să nu mai zic de cât de uimit e redactorul-șef. ― Ce ți-ai făcut, tânără doamnă? Mă încordez îngrozită când o mână se apropie de fața mea. Să mă fi mânjit de ruj? Oare îmi curge rimelul pe obraji? Am spanac între dinți? Redactorul-șef continuă: ― Jemima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
de secundă. ― Ai chef să te joci un pic, dragule? Vrei să mă joc și eu? Bine atunci, ne-am văzut o singură dată. Se întoarce către Diana și-și dă ochii peste cap, în timp ce Ben stă și-o privește uimit. ― Scuză-mă, îi spune ea Dianei. (În treacăt fie spus, Diana e mult, mult mai perspicace decât Sophie, și ușor ușor își dă seama că asta nu e ce pare, mai ales din cauza expresiei de pe fața lui Ben). Noi ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
să am atât de multă încredere? Geraldine își scoate o țigară, și-o aprinde de la bricheta mașinii, după care-mi oferă și mie una, numai că eu scutur din cap. ― Nu, mersi, m-am lăsat. ― Te-ai lăsat? Geraldine pare uimită și impresionată în același timp. ― Da. Brad urăște fumatul, așa că am zis că pot să mă las până ajung acolo. Geraldine aprobă din cap. ― Oricum, continui eu, de ce mergem la hair-stylist? ― Jemima, spune Geraldine oftând. Ai încredere în mine? ― Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
de sfaturi. Ce zici? ― Bine, zic eu. La naiba, Geraldine se va enerva. ― A, mai adaug eu. Încă ceva. Presupun că va există și o creștere de salariu, pe măsura noii mele slujbe? Redactorul-șef aproape că a rămas mut, uimit probabil de câtă siguranță de sine poate aduce pierderea greutății. Vechea Jemima Jones n-ar fi îndrăznit să rostească așa ceva, și trebuie să recunosc că are și el dreptate să fie uimit. ― Normal, se avântă el. Am să vorbesc cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ca bărbat, cel mai înalt simbol al unui statut important e să ai la braț o femeie frumoasă și cu un corp lucrat. ― Dar femeile astea nu se simt prost când știu asta? ― Chiar că ești naivă. Brad se arată uimit, înainte să zâmbească pentru sine, ceea ce e atât de înviorător. Nu, mai spune el, femeile astea nu se simt deloc prost, pentru că puterea este un afrodiziac formidabil. ― Dar chiar poate oricine să meargă pe stradă, să abordeze femei și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
spunem la revedere și închid telefonul. Geraldine are perfectă dreptate, mă comport prostește. Mă duc la bucătărie și deschid frigiderul: câteva iaurturi fără grăsime, niște fructe și câteva sticle de apă minerală. Le observ pe toate și dau din cap uimită. Deschide frigiderul oricărui alt tip și găsești probabil un bax de șase doze de bere, resturi de mâncare indiană luată la pachet și uitată pe-acolo și, dacă sunt chiar foarte leneși, o grămadă de semipreparate de la vreun magazin scump
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Lauren: se purta atât de natural, încât m-am relaxat imediat. Am comandat mâncare: o salată simplă, fără garnitură, pentru mine. Lauren a cerut o salată cu pui chinezească, și de cum a plecat barmanul, ne-am întors una la alta uimite: ― Și ce faci tu aici? am întrebat-o, presupunând că Lauren locuiește la Los Angeles, de vreme ce arăta atât de bronzată, de îngrijită, de sănătoasă - atât de L.A. Apoi m-am uitat însă mai bine și-am văzut - asta e influența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
nu-i da mâncarea! — S-o oprească cineva! —Eamonn nu are voie! —E bulimic! — Te rog să nu hrănești elefantul! —Politica noastră nu prevede prepararea unui regim special pentru nici unul din pacienții noștri, mi-a spus doctorul Billings. Nu? Eram uimită. Nu. — Dar, am protestat eu, nu e vorba de un regim special. Sunt vegetariană. Majoritatea oamenilor care vin aici au probleme cu mâncarea și e foarte important ca aceste persoane să învețe să mănânce orice li se pune în față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
partenerului cu ajutorul unor diagrame. Discuția aia a fost mai curând o încercare de estimare a pagubelor. Crezi că l-a văzut cineva sărutându-mă? am întrebat-o pe Brigit. O grămadă de oameni v-au văzut, mi-a răspuns ea uimită. Eu, de exemplu. Nu, vorbesc de cineva care... să conteze, știi tu. Luke m-a sunat. Normal că m-a sunat. Cei care voiam eu să mă sune nu mă căutau niciodată. Probabil că după ce plecasem pescuise ghemotocul de hârtie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Și ce se întâmpla când mama ta încerca să-l facă să se lase de băut? Tăcerea din cameră era oribilă, îngrozitor de tensionată. Tata o bătea, a spus Neil cu o voce înecată de plâns. De unde știe? m-am întrebat uimită. De unde știe Josephine să pună astfel de întrebări? —Și asta se întâmpla des? A urmat o tăcere chinuitoare, apoi Neil și-a dat drumul la gură fără să se gândească ce spune: Da, se întâmpla tot timpul. Mă simțeam cuprinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de când... în punctul ăla, Chaquie s-a oprit. Barry-copilul o semnaliza de zor. —E o glumă, i-a explicat el. Știi ce-i aia o glumă? Ha. Ha. Caută cuvântul în dicționar, marfar deraiat ce ești! — A, a exclamat Chaquie uimită. Nixon. Unde mi-o fi fost capul? Nu sunt tocmai în apele mele. Dermot vine încoace azi după-amiază... Spre îngrijorarea tuturor, Chaquie arăta de parcă era pe cale să izbucnească în plâns. —Lasă-ți creierii să ți se odihnească, madam, a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
narcotice. I-am spus lui Helen: Vrei să-i dai scrisoarea asta Annei? Nu prea cred că o să mă văd cu ea, mi-a răspuns Helen. Mi-am găsit o slujbă. —Ți-ai găsit o slujbă? Eram de-a dreptul uimită. Nu numai că Helen era renumită pentru lenea care o caracteriza, dar, ca și mine, nu era în stare să facă nimic. —De când? —De miercuri noaptea. —Și ce faci? —Sunt chelneriță. Unde? —într-un nenorocit... A făcut o pauză, ca și când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
minunam de tot ceea ce vedeam. Aproape că am alergat către Stephen’s Green. Așa de tare simțeam nevoia să-l văd pe Chris. Și iată-l! Stătea în picioare și mă aștepta. Știam c-o să fie acolo, dar tot eram uimită să-l văd. E splendid, m-am gândit cu răsuflarea tăiată. Și el stă acolo pentru că vrea să mă vadă pe mine. I-am văzut sclipirea albastră din ochi de la zece kilometri. Și oare mai exista vreun bărbat cu picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
fel. Și atunci, ce căutăm în parchet? se arătă mirat Vasilică. Încercăm să aflăm ce a făcut înainte de a pleca încoace. Nu uita că am declanșat deja o anchetă și trebuie să procedăm după cum scrie la regulament. Ai să rămâi uimit cât de ciudat se comportă oamenii puși în situații limită și ce decizii absurde iau în acele momente! Pohoață nu se arătă de loc mulțumit de explicația dată de Cristian: Și totuși... Bine agent, îl întrerupse Toma, să ne imaginăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
el pe Ileana. Vorbești prostii! Ai îmbătrânit dumneata de tot și ai uitat. Știi bine că se întâmplă și mai ales știi și de ce. Cearta celor doi luase sfârșit. Bătrânul rămăsese tăcut, cumpănind cele spuse de ea. Cristian îl privea uimit, întrebându-se dacă nu cumva moșneagul este cel pe care îl căuta. Nu se înșelase în privința faptului că sunt urmăriți. Instinctul lui se dovedise încă o dată că funcționa fără greș. Într-adevăr, pe urmele lor se afla cineva. Nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
chiar s-o ucidem, dar tu mi-ai spus că e imposibil deci trebuie măcar s-o închidem înapoi în bârlogul ei. Ușor de spus, băiete! Ia spune, cum vrei tu să facem asta? Pe mine mă întrebi? întrebă Cristian uimit. Tu ești specialistul, ai uitat? Nu-i venea să creadă ce auzea din gura bătrânului. Fusese convins că acesta știe foarte bine ce are de făcut dar iată că moșneagul nu avea nici cea mai vagă idee. Poate că paznicul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
surprinși au fost pasagerii din capul giganticei coloane, supuși, fără de veste, unor cumplite suprasarcini. Ordinatoarele de la bordul primilor bolizi, primind comanda, accelerară viteza. Unele după altele, mașinile izbucneau în rafală înainte. Câțiva piloți ai reactoarelor care zburau deasupra convoiului înregistrară uimiți fenomenul. Aproape simultan interveni stopul cerut de Homer. Excedat de aceste ordine sau dându-și în sfârșit seama de lipsa lor de noimă, sistemul megarutei hotărî ca mașina lui Homer să sară în aer. Treaba s-a petrecut așa: în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
cu treburi gospodărești. Fiul nostru nu a spus la nimeni nimic, și-a luat altă mașinuță cu care să se joace. Peste puțin timp, mama a auzit În coteț zgomote. Când a venit să vadă ce se Întâmplă, a rămas uimită ; Ghiță era foarte agitat, devenise chiar irascibil, Începuse să roadă tot ce Întâlnea, până și stâlpii din lemn, iar construcția care era cât de cât solidă, a devenit un fel de câmp de bătălie. La un moment dat, din cauza cutremurelor
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
bine și auzi convorbirea celor doi care se desfășura În limba germană. La un moment dat, bărbatul se ridică de la masă și se Îndreaptă spre masa lor. - Dansați? o Întreabă pe colega ei. - Cu plăcere! spuse aceasta. Diana a rămas uimită. Nu se aștepta la o asemenea Întorsătură. Privi la cei doi care dansau și conversau. Din ce În ce Îi descoperea bărbatului noi trăsături frumoase ale fizicului. Și-ar fi dorit să fie ea În locul colegei, să o țină de
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
cineva strigă speriat: Șase, șase... vine grăsanca! I-am dat drumul din strânsoare și întinzându-i mâna, l-am ajutat să se ridice. Eu sunt coșmarul tău de azi dacă n-o să ne înțelegem... Cine ești mă, țigane? întrebă pedagoga uimită. Sunt un ghinionist, i-am răspuns și ca răsplată am primit o palmă peste obraz. Sper că a fost o întâmplare, i-am zis scrâșnind din dinți și abținându-mă cu greu să nu-i întorc palma. E ultima oară
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
refuzat, bine? Nu mai am nicio șansă să dansez la spectacolul pentru care m-am chinuit atâta timp. Maria Îmi puse o mână pe umăr. ― Îmi pare foarte rău! Dar trebuia să ne așteptăm cumva la asta. Am privit-o uimită. ― Ce tot spui, Maria? ― Pur și simplu spun că era o posibilitate valabilă. Nu ai crezut niciodată că va spune da, nu-i așa? Maria ridică din umeri. ― Mai mult am sperat! M-am uitat la Înghețata mea aproape neatinsă
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
cine mă apela am Încremenit. ― E Angela, i-am zis Mariei. ― Și tu te holbezi ca fraiera la ecran. Răspunde odată! mă Îndemnă ea. ― Alo? ― Alisia! Bună! Mi-am lipit mai bine telefonul de ureche. ― De ce mă suni? am Întrebat uimită. ― Alisia, ești supărată pe mine. Înțeleg. Am tăcut, așteptându-mi răspunsul la Întrebare. ― Cred că te-aș putea face să mă placi din nou, spuse Angela. ― Cum? Nu Înțelegeam unde bătea. Renunțasem demult la speranța că se răzgândise. ― M-am
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]