30,395 matches
-
și el, dar stabilit la Roma de mai bine de cincisprezece ani. Contrariul lui Hans, omul nu era un adept al lui Luther. Se considera un discipol al unui cugetător olandez despre care Guicciardini îmi vorbise deja: Erasmus. Acesta îi sugerase ideea nebunească pe care el și-o însușise. Era vorba de pregătirea unui uriaș lexic în care fiecare cuvânt să figureze într-o sumedenie de limbi, printre care latina, araba, ebraica, greaca, germana din Saxonia, italiana, franceza, castiliana, turca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
bărbatului de la Shin Bet, serviciul de securitate internă al Israelului, să vorbească. —Domnule prim-ministru, bărbatul ucis e Shimon Guttman. Știm cu toții despre cine e vorba: scriitorul și activistul în vârstă de șaptezeci și unu de ani. Primele rapoarte care sugerau că a fost înarmat au fost scoase din calcul. Inspectorii noștri nu au găsit nimic care să indice că ar fi avut o armă. Examinarea corpului a arătat că a fost ucis prin împușcare în cap. Premierul se încruntă, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
mine, i-am fi spus „Jos mâinile de pe Ierusalim“. Dar nu poți să câștigi toate luptele. Ar trebui să mai stai puțin pe-aici, să vezi ce cred adevărații israelieni despre această mare trădare. Maggie arătă spre mașină, figura ei sugerând că-și cerea scuze. Întorcându-se, auzi un cântec ce venea din josul dealului. Era desincronizat, oameni din locuri diferite încercând să păstreze același ritm.; dar, chiar și așa, era un cântec tulburător de frumos. În timp ce sergentul Lee o conducea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
semințe, holbându-se la copia textului pe care i-o dăduse Tal. Ca de atâtea alte ori, asistentul său găsi liniștea stânjenitoare și se hotărî să o rupă: — O curiozitate: spune că „a încercat“ să țină secrete aceste informații. Asta sugerează că e posibil să nu fi reușit. Dacă suntem hotărâți să ducem lucrurile mai departe, va trebui să aflăm cu cine a mai vorbit Guttman: prieteni, membri ai familiei. Poate, în ciuda celor spuse despre presă, cu niște jurnaliști de dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
să observe că mușchii brațelor îi erau puternici și încordați. Dar ochii nu erau cei ai unui pistolar. Erau prea curioși, făcuți mai degrabă ca să studieze paginile unei cărți decât ca să fixeze o țintă. Nasul și gura erau proeminente, dar sugerau mai mult darul conversației și chiar al investigației. Își închipui că e un bărbat înclinat mai degrabă să vorbească decât să tragă cu pistolul. Sau, mai mult decât să vorbească, să asculte. Te rog, începu Maggie, sperând că îl intuise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
la fel ca și alți bărbați furioși dinaintea lui, va fi potolit de sunetul vocii ei. Voia să-i facă o cană cu ceai dulce sau măcar să-i aducă un pahar cu apă. Dar știa că nu ar fi putut sugera așa ceva. Asta ar fi însemnat să se ducă în bucătărie. El fu cel care hotărî să intre din nou. — Vreau să o mai văd o dată, spuse. Intrase probabil de cinci minute, când Maggie auzi un urlet de durere aproape animalic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
repete acea greșeală. Henry Blyth-Pullen a așteptat o zi sau două, după care a sunat o veche cunoștință a sa din lumea academică, Jeremy Neather, una chiar cu mai puțini bani și mult mai puține scrupule decât Ernest. Henry îi sugeră să acționeze în maniera obișnuită. Neather va vedea obiectele, le va fotografia, apoi va scrie un articol într-una din revistele, poate Minerva sau The Burlington Magazine, specializate în prezentarea noilor descoperiri. Odată ce se scria despre ele într-o publicație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
nici un sens, că toate prăvăliile ar fi închise. Neștiind decât adresa lui de la magazin, nu și pe cea de acasă, le era imposibil să îl găsească. Parcă mașina între taxiurile din fața hotelului Citadela, trăgând ostentativ frâna de mână pentru a sugera că drumul se încheiase. —OK, domnișoară Costello. Ăsta e capătul de linie. Aici faceți plata. Maggie îi mulțumi, după care deschise portiera. Înainte să iasă, se întoarse către el, punându-i o întrebare scurtă: Bem ceva? Nu obișnuia să bea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Aici caracterele erau mai șterse, de parcă nu ar fi fost atât de adânc inscripționate. Deschise un sertar al biroului și scoase o lupă. Unele structuri erau inedite: trebuiau puse față în față cu alte texte, căutându-se repetițiile care ar sugera o utilizare locală specifică. După două ore traducerea era gata. Când termină, Shimon Guttman nu se odihni, ci puse mâna pe biroul din fața lui. Voia să simtă soliditatea lemnului, caracterul lumesc al acestuia. Pentru că măreția acestor cuvinte era acum vădită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
pe calculator, Amir. Asta e lumea reală. —Trebuie să urmărim toate indiciile. Prim-ministrul se aranjă mai bine în scaun, scuturând punga de hârtie care fusese plină cu semințe de floarea-soarelui, dar care era acum goală. Oftă adânc. —Vrei să sugerezi... Nu sugerez nimic. —... că există elemente subversive în structurile armatei israeliene, care comit crime și Dumnezeu mai știe ce ca să răstoarne guvernul ales din țara asta. Și să ne spulbere unica șansă pe care a avut-o generația asta de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Amir. Asta e lumea reală. —Trebuie să urmărim toate indiciile. Prim-ministrul se aranjă mai bine în scaun, scuturând punga de hârtie care fusese plină cu semințe de floarea-soarelui, dar care era acum goală. Oftă adânc. —Vrei să sugerezi... Nu sugerez nimic. —... că există elemente subversive în structurile armatei israeliene, care comit crime și Dumnezeu mai știe ce ca să răstoarne guvernul ales din țara asta. Și să ne spulbere unica șansă pe care a avut-o generația asta de-a face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
culoare își făcu apariția în spatele unei vitrine pline cu bijuterii de aur și de argint. Lui Maggie i se păru că îl recunoaște. Văzuse mulți bărbați ca el în Africa, bine îmbrăcați, de vârstă mijlocie, încercând să păstreze sau să sugereze standardele vestice, ca și cum ar fi sfidat sărăcia și haosul din jurul lor. —E o plăcere să vă primesc aici. Mulțumesc, Nabil. Maggie se întoarse și-l văzu pe Nabil ieșind, bătându-l timid pe umăr. Îi mulțumi, dar cu jumătate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
să se dezbrace. Apoi cu o voce mai sonoră, voit normală, continuă: —Orli a făcut școala de design la Londra. M-am gândit că poate ai vrea să te uiți la câteva din ultimele ei creații. Făcu un gest care sugera ascultarea, acoperindu-și urechea cu palma, apoi începu să arate cu degetul. Microfonul putea fi oriunde: cămașă, pantofi, pantaloni, oriunde. Apoi Uri deschise un dulap și începu să scoată haine bărbătești. Erau oare ale lui, rămase încă aici în ciuda insistențelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
de picnic. Acest bărbat era asistentul personal al nimeni altuia decât Yossi Ben-Ari, ministrul apărării naționale din Israel. Ne aflăm aici, după cum știți, ca să vorbim despre Operațiunea Bar-Kohba, începu șeful intendenței. Lui Shapira îi plăcu numele. La urma urmei, el sugerase ca această revoluție evreiască de secol XXI să fie numită după cel care condusese echivalentul ei din secolul II. (Acea revoltă a lui Bar Kohba împotriva romanilor s-a sfârșit cu un dezastru și un exil pentru evreii din Palestina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
fi scopul spre care ne vom concentra energiile. Am organizat în ultimele trei zile o unitate restrânsă, destinată special acestor activități. În acest moment, domnilor, soarta noastră se află în mâinile acestor oameni. În seara asta, când participăm la slujbă, sugerez să ne rugăm cu toții în șoaptă pentru norocul și succesul Apărătorilor Ierusalimului Unit. Capitolul 40 Ierusalim, joi, 3.38 p.m. Senzația era aproape fizică, de parcă sufletul i-ar fi tresăltat ca o cabină de lift. Nu puteau să nege asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
apoi să găsească bara de meniu Reperele mele și să caute Universitatea Harvard, studii asupra Orientului Mijlociu. Era acolo, aproape de partea de sus. După ce o selectă, apăsă pe Teleportare și zâmbi când calculatorul scoase un sunet SF ca un fâșâit, sugerând un salt prin univers în stilul Star Trek. Ecranul se întunecă, apoi apăru un mesaj care spunea Second Life, Sosire... și o clipă mai târziu se ivi din nou fata în blugi subțiri și top stând într-o cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
lui Avraam însuși? — Ei bine, se vor face teste și multe altele. Dar Guttman nu era un om ușor de păcălit. Trebuie să ne gândim și la faptul că din moment ce americanii au făcut atâtea ca să o aibă, asta trebuie să sugereze că, cel puțin, ei au fost convinși că e autentică. Este acesta un moment emoționant pentru un savant ca dumneavoastră, dr. Freundel? Nu pot nega că aș fi dat aproape orice ca să fi avut șansa să văd această tăbliță sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
În final, îi mulțumesc soției mele Sarah. Entuziasmul și nerăbdarea ei pentru această poveste nu au pălit niciodată, nici chiar atunci când munca m-a ținut înlănțuit de birou prea multe ore. Ea a citit manuscrisul cu profundă înțelegere și grijă, sugerând multiple îmbunătățiri. E o sursă constantă de încurajare, bună dispoziție și iubire. Ca și această carte, povestea mea are o eroină - și aceea este ea.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
mai apropiate de groapă și ascultă melodia care se stinge.) GRUBI: Se întunecă. BRUNO: Tu ce zici, ce-o să zică Pendefunda? Lumina scade de tot, pe măsură ce melodia scade; se sting în același timp.) (Un alt moment al acțiunii; lumină puternică, sugerând o dimineață; cei doi sunt aplecați asupra gropii lucrând ca la început.) BRUNO: Pfff... Nu cred să mai iasă. GRUBI (Tenace.): Taci! Trebuie să iasă. (Pauză; lucru intens; clinchetul ustensilelor.) BRUNO: S-a-ntunecat... S-a-ncurcat... Asta nu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
și eu zic „ce e, mă?” și el zice „s-a-nfășurat”, parcă, nu? MAJORDOMUL: Da, și aici trebuie adăugat că toate aceste peripeții pe marginea gropii au așa, un sens crescendo... BRUNO: Nu! De fapt, care e ideea? Noi trebuie să sugerăm că suntem stăpâniți de groapă, în prima parte, înțelegeți? Adică, mai întâi groapa, ca și natura, ca și moartea, dacă vreți, ne este ostilă. Dar apoi, pe măsură ce ea este, nu-i așa, îmblânzită de efortul nostru, devine docilă și începe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
regizorul va compune această învălmășeală cât mai grotesc și mai real cu putință; țipetele, urletele și strigătele personajelor vor fi alese în funcție de imaginația, posibilitățile și temperamentul actorilor; impresia de pericol real, violent și nebănuit va trebui însă cât mai evident sugerată; în sfârșit, cu eforturi supraomenești, BRUNO este scos din groapă; cei patru se prăbușesc pe marginea gropii, ceva mai departe de punctul primejdiei; jumătatea de jos a lui BRUNO este zdrențuită și arsă; personajele se reculeg ca după o mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
mai puternic ultimele replic,i iar acum, suveran, a pus stăpânire pe sală; acest tic-tac, care la început va fi neglijat și de actor și de spectatori, merge în crescendo, iar ultimul minut va fi bătut cu o forță deosebită, sugerând în același timp stilul nopților de revelion, când ultimele secunde ale anului au o reverberație mai puternică, dar și loviturile puternice ale mulțimii în porțile Bastiliei.) MAMA (Privind fascinată la coborârea ceasului.): Ce-i asta? ORBUL (Neajutorat.): Ce? Care? PRIMUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
curg fire de praf.) MACABEUS ( Pentru sine.): Ce tâmpit! PARASCHIV: Ți-am promis, ți-am promis... MACABEUS ( În punctul de sus al morbidității și excitației.): Ia dă-ți pantalonii jos! PARASCHIV (Nebun.): Trompeta, unde-i trompeta? (Urletele Apocalipsei; sunetele pot sugera un raid aerian, se pot auzi sirenele unui oraș în flăcări.) MACABEUS (Trăgând de hainele lui PARASCHIV, răsturnându-l pe jos.): Omoară-mă, omoară-mă! PARASCHIV (Ripostând, trăgându-se, urlând.): Vreau să ies, vreau să mă duc... (Se smulge și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
se repede spre CĂLĂTOR, se răzgândește, se învârte în jurul scenei, își frământă mâinile; HAMALUL sare din cărucior, își șterge hainele de praf, se apropie de CĂLĂTOR; CASIERUL rămâne înmărmurit, se ridică respectuos de pe bancă; la una din ferestrele fațadei care sugerează clădirea gării apare capul IOANEI, pentru câteva secunde.) HAMALUL (Surescitat, prinzându-l de piept pe CĂLĂTOR.): Cum ați spus? Călător prin ploaie? Sunteți călător prin ploaie? CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE (Geme ușor, cu fața acoperită de mâini.): Eu sunt... Eu sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
de studenți seduși, după cum mi-am dat seama, de maniera liberă, voit colocvială și ușor teatrală de tratare a unei discipline tradițional austere. Personal, ca fost student la istorie - cam mediocru, nimic de zis -, mă interesa Însă altceva. Adam Adam sugerase nu o dată pe parcursul prelegerilor că, dincolo de factologie, de succesiunea evenimentelor și de figurația adesea imprevizibilă și inextricabilă a personalităților de varii calibre pe marea scenă a lumii, ar exista - trebuie să existe! - o legitate ascunsă, un mecanism ordonator ce conferă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]