26,373 matches
-
noi, semnături, justificări etc. Din banii aceștia Eminescu a mers la Hall, la băi, și-a procurat medicamentele (destul de multe și de scumpe) și era gata-gata să-și cumpere chiar o casă în Botoșani, cu 4.000 lei, dacă nu fugea în primăvara lui 1888 la București cu Veronica Micle. Nu aceasta este, însă, cartea scandaloasă ci următoarea, scoasă tot în 1893, la aceeași editură ieșeană: Mihail și Henriette Eminescu: Scrisori către Cornelia Emilian și fiica sa, Cornelia, 138 de pagini
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
fost scandalizate de-a dreptul când au auzit apoi au și văzut că, după moartea rectorului, în august 1879, în loc să-și pună doliu și să-i facă parastasele, soția lui, Veronica Micle, și-a lăsat fetele cu bona și a fugit la București unde s-a afișat cu Mihai Eminescu. Între Cornelia Emilian și Veronica Micle a fost o relație de adversitate totală și, desigur, o rivalitate pe măsură. Acum, în 1893, după moartea lui Eminescu și a Veronicăi Micle, doamna
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
pus de contemporani pe boala lui Eminescu (și păstrat inclusiv la G. Călinescu) este acela de „paralizie generală” ceea ce poate să însemne că ei erau conștienți de omiterea antidotului în cazul tratamentului poetului. Mai simplu zis, în aprilie 1888 el fuge la București, împreună cu Veronica Micle, după alte reprize lungi de intoxicare cu mercur (vom vedea că doctorul Isac nu renunță la teoria sa) în loc să meargă urgent undeva la băi pentru procedeul de „evaporare a mercurului prin apă minerală”, cum înțelege
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
pentru a face comparația. Ce anume s-a defectat în acest mecanism al legării poetului de glie e greu de spus. Oricum, el va pleca în curând și nu la Iași, ci la București lăsând să se înțeleagă că a fugit ca să scape, că s-a salvat din această situație. 14 ianuarie: „Eu sperez că va ocupa și un post, de va trece iarna. Cu sănătatea, slavă Domnului, îi merge foarte bine. Până acum a luat cinci sute patruzeci hapuri și
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
în responsabilitate fricțiunile cu mercur (dar vedem că ultima parte a tratamentului lui Eminescu nu se dezvăluie clar de către Hennrietta, iar scrisorile medicale de la Viena lipsesc): mai întâi că a avertizat asupra necesității curei iar apoi, că pacientul i-a fugit de sub observație. Adăugăm, în plus, că el prevedea trei ani de cură pentru Eminescu (vezi scrisoarea Hanrietei de mai sus) și abia trecuse un an, în al doilea an nu știm sigur dacă Eminescu a mai fost la băile salvatoare
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
Dacă, așadar, Eduard Gruber a fost uitat, a fost pentru că această uitare s-a anticipat de către apropiații lui, intra în programul acestei construcții colaterale de climat literar. De altfel, din 12 aprilie 1888 Mihai Eminescu se afla la București, unde fugise împreună cu Veronica Micle din Botoșani, smulgându-se de sub supravegherea strictă surorii sale. Hanrieta anunță faptul în scrisoarea din 15/27 aprilie 1888 către Cornelia Emilian: „Cu mare durere vă înștiințez că Mihai a plecat la București (...) adevărata cauză este d-
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
că Mihai Eminescu nu mai are rude în viață: „Decizia Tribunalului se bazează exclusiv pe o declarație mincinoasă: aceea că Eminescu nu ar mai avea rude în viață.” Se trece sub tăcere Harietta care îl îngrijise pe poet, îl văzuse fugind din Botoșani, îl urmărea, iar în aceste zile se interesa insistent de fratele ei. Este de presupus, aș adăuga, că Harietta era cunoscută ca personaj în lumea lui Eminescu. Această minciună juridică rămâne de explicat. Este culpabilă, desigur, dar nu
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
un text în tipografie: — Te-mpușc! Și zicând vorbele acestea, Eminescu scoase un revorver nou și-l îndreptă spre mine. — Te-ai speriat? Mai e vorbă, dragă Teleor?! — Ce-ai făcut? — M-am ascuns după un scaun. Pe urmă am fugit pe-o ușă ce era deschisă în apropiere. — Dar poetul? — Nu știu ce-a mai făcut. — A tras? — Nu. Când l-am întâlnit în redacție peste câtva timp a început să râdă, și râzi, și râzi. Mi-a zis: “ Cum
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
Tenerelului gymnasist Michael Emineanu, 23 aprilie 1864”. Asta atestă că de Sf. Gheorghe se întâlneau la Ipotești rudele și prietenii căminarului. (Mai atestă că încă din 1864, la 14 ani, Eminescu își zicea sau era numit „Emineanu”, deci voia să fugă de sufixul „-ovici”). Mai pot adăuga nu doar ce știe toată lumea, și anume că Gheorghe Eminovici avea bisericuța lângă casă dar chiar că era fiu de dascăl de biserică. Tatăl său, Vasile Eminovici, bunicul patern al poetului, a plecat din
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
pâne de furat? / Și se roagă rugului / Și se-nchină cucului? Cere cal de călărie, / Să purceadă la domnie / C-a auzit / C-a făcut / Sora sa / Trei fețe / Logofețe: / Una o pierit, / Una o murit, / Una pe munți o fugit. / Munții s-o cutremurat, / Pietrile s-o despicat, / În rai o alergat. / Raiul s-o deschis / Maica Precistă o învis / Dumnezeu o râs!"75 "Căutarea" celui sortit este transfigurată de puterea călăuzitoare a elementului cosmic care îmblânzește soarta. Astfel, într-
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
covățele, / Și ia-n mână două mere / Vin-la mama de mă cere.../ de m-a da, de nu m-a da, / Scrie-n carte că-s a ta.../ Pe fereastră mi-i fura / Și-oi veni la dumneata, / Și-om fugi-n Moldova mică, / Mămuța n-a ști nemică. / Și-om fugi-n Moldova mare / Mămuța nu ne-a cătare. După ce ne-om depărta / La soar-ne-om încredința, / La lună ne-om cununa. Este-un popă-ntre molizi / Ce cunună pe fugiți
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
cere.../ de m-a da, de nu m-a da, / Scrie-n carte că-s a ta.../ Pe fereastră mi-i fura / Și-oi veni la dumneata, / Și-om fugi-n Moldova mică, / Mămuța n-a ști nemică. / Și-om fugi-n Moldova mare / Mămuța nu ne-a cătare. După ce ne-om depărta / La soar-ne-om încredința, / La lună ne-om cununa. Este-un popă-ntre molizi / Ce cunună pe fugiți, / Este-un popă între fagi / Ce cunună pe cei dragi."79
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
anulează discrepanța dintre certitudine și virtualitate. Imperativul reflexiv și imprecativ transfigurează procesualitatea semantică în plan simbolic: "Frunză verde busuioc, / Ardă-te focu, noroc, / Că n-ai crescut pe-a meu loc. / Nu știu ce nu ț-o priit, / Că de la mine-ai fugit, / M-ai lăsat nenorocit; / Nu știu ce nu ț-o plăcut, / Că pe mine m-ai urât / Și iute m-ai părăsit, / Că nu te-am văzut mai mult, / Da de-aș umbla lumea toată, / Tot dau peste tine-odată. / Am să cânt
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
am supt, / Lăptișor am supt și iarbă-am păscut, / Pe munte , pe pajiște, / Unt am lins când mă hrăneau, / Azi din lacuri am băut, / Din lacurile știmelor, / Nu poți tu să mă ajungi, / Să mă ajungi și să mă prinzi.../ Fugi, fugi, cerbule sur! / Și de fugi tot am să te prind; / Calu-meu nu-i doar de un an, / Ci de trei ani crescut, / A supt lapte de la mânză, / De la mânză cârlănioară, / De la mânză noatenioară..."148 Animalul-totem, ca reprezentare solară
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
supt, / Lăptișor am supt și iarbă-am păscut, / Pe munte , pe pajiște, / Unt am lins când mă hrăneau, / Azi din lacuri am băut, / Din lacurile știmelor, / Nu poți tu să mă ajungi, / Să mă ajungi și să mă prinzi.../ Fugi, fugi, cerbule sur! / Și de fugi tot am să te prind; / Calu-meu nu-i doar de un an, / Ci de trei ani crescut, / A supt lapte de la mânză, / De la mânză cârlănioară, / De la mânză noatenioară..."148 Animalul-totem, ca reprezentare solară, vânat
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
specific jocului caprei și al cerbului, marchează trecerea din Anul vechi, rotund și desăvârșit, la Anul Nou, abia născut: "Printre brazii cu omăt, / Cerbul trece-ncet, încet, / Iar din tufele uscate / Lupii-apar pe neașteptate / Și pe ciută o sugrumă, / Cerbul fuge fără urmă. / Și de mare supărare / Îl apucă o boală tare. / Cade pe zăpada albă, / Cu gândul la ciuta-i dragă. Scoală, scoală, cerbule, / Nu boli, iubitule, / Scoală, scoală, să mergem, / Oamenii să-i colindăm, / Să jucăm și să urăm
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
nu mai fii tot pribeag."288 Învestit cu puteri magice, având darul de a lega sau de a dezlega norocul, cucul își asumă propria soartă, de veșnic călător solitar: "Săracul cucul bătrân, / Și-a lăsat puii de chin / Ș-a fugit la Rusalim. Ș-a găsit o păsărea / Ș-a zis că i-a hrăni ea, / Cu spicuri de pe ogoare, / Cu apă de la izvoare. / S-a întors cucu-ntr-o vreme, / Săracii, puiuții nenii! / Cum trăiți în câmp cu piele! / Da
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
la noua lui fugă. După o oră întreagă, Beethoven a venit în cele din urmă la ușă cu totul răvășit, ca și cum ar fi luptat cu diavolul. Timp de 36 de ore, el nu mâncase nimic deoarece bucătarul și servitoarea au fugit după accesul lui de furie. Un asemenea om ai datoria să fii!“ (Citat după R. Monk, op. cit., p. 62.) 15 Fania Pascal, care i-a dat lecții de rusă la Cambridge, povestește o discuție pe care au avut-o în
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
autor 50 (imagini preluate din Desmond Morris, 1997): a) furia accelerând circulația sângelui și împingând persoana să lovească cu mâinile declanșează gesturi agresive ale mâinilor; b) frica dirijând sângele spre mușchii cei mari (cei din picioare) și determină persoana să fugă conduce spre gesturi de ascundere sau de depărtare; c) fericirea caracterizându-se printr-o activitate sporită a centrului creierului și favorizând o creștere energetică determină apariția gesturilor de bucurie și de apropiere; d) dragostea generând trezire parasimpatică, relaxare și mulțumire
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
evita orice pericol); 7) împiedicat (arată conflictul interior al persoanelor, lipsa de siguranță, timiditatea); 8) relaxat (atribuit persoanelor dezinteresate, triste, lipsite de un țel); 9) pe vârfuri (oferă posibilitatea de a te apropia pe furiș sau de a începe să fugi după cineva); 10) legănat (este un mers demonstrativ, al persoanelor care afișează siguranță de sine); 11) inadecvat (cu pași foarte mari și cu elan nejustificat, exprimând lipsa de preocupare)133. Dacă un elev reușește să-și controleze expresiile faciale și
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
demonstrează faptul că remușcarea prin căință nu este un proces psihic distructiv, ci, dimpotrivă, unul constructiv: nu poți să te schimbi mai Înainte de a ispăși pentru greșeala pe care ai făcut-o; trebuie să Îndurăm adevărul despre noi, altfel, vor fugi mereu de noi Înșine; remușcarea și căința sînt procese sufletești inevitabile deoarece nu vom putea să-i facem la nesfîrșit responsabili pe alții de greșelile și păcatele noastre. Să nu ne fie, prin urmare, teamă de remușcare, de căință: chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
dezaprob spusele, dar voi apăra pînă la moarte dreptul de a le rosti.” (Voltaire) Cum s-ar mai putea dezvolta spiritul omenesc Într-o atmosferă de despotism sau de teroare? * „Din plăcere răsare nefericirea.” (Menander) Desigur, nu din orice plăcere: „Fugi de plăcerea care dă naștere mai pe urmă mîhnirii” (Solon). Mecanismul psihologic prin care acționează „plăcerea”este cunoscut, Însă ignorat de mulți: „Dorința de plăcere nu Încetează cîtuși de puțin prin satisfacerea ei. Setea se naște tocmai cînd bei o
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
obiectivă, atunci cînd este vorba de „calități” și de „defecte” sufletești: „Oamenii nu sînt nici buni, nici răi, ci sînt și buni, și răi, În același timp” (Lev N. Tolstoi). * „Răul din noi trebuie dus pînă la capăt.” (Lao Tzi) Nefugind de „rău” și Înțelegîndu-l În toată grozăvia lui, putem nădăjdui să ne creăm În timp o suferință a conștiinței, singura capabilă de a ne schimba Într-atît, Încît să putem spera apoi că vom ști să realizăm și „binele”. * „Fă totdeauna
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
aprobi pe tine Însuți; celălalt, În care te poți accepta. Acesta din urmă este, probabil, cel mai rafinat”. A nu te accepta oricum, pretinde, negreșit să ai imaginea clară a unor exigențe cu privire la sine, cu privire la ceea ce dorești să devii. * „Poți fugi de orice pe lumea asta, numai de tine Însuți, nu.” (St. Zweig) Conștiința noastră este, de fapt, un alter-ego: „Conștiința mea și cu mine suntem doi. De aceea singurătatea absolută nu e posibilă decît În păcat sau În moarte, cînd
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
oferit de N. Iorga: „Unii oameni te Înșală numai pentru a-ți dovedi inteligența lor, pe care n-o pot dovedi altfel”. * „Cel mai curajos dintre noi se teme de eul său!” (Oscar Wilde) De mustrările propriei conștiințe nu poți fugi: „Tigrul Își sfîșie prada și apoi doarme liniștit; omul ucide, dar după aceasta nu poate dormi” (R.F. de Chateaubriand). * „SÎnt o ființă de dialog; totul În mine se luptă, se contrazice.” (A. Gide) Interiorizarea mentală (gîndirea interioară) potențează de regulă
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]