26,373 matches
-
a fost atrasă de către Robert Carr, întâiul Conte de Sommerset, un tânăr scoțian care făcea parte din suita regală. Conform relatărilor, în timpul unui concurs, Carr a alunecat de pe cal și și-a rupt piciorul.„Iacob i-a uimit pe spectatori fugind pe câmp și prinzându-l pe Carr în brațe.“. Istoricul William Mc Elwee scria că Iacob începuse „să se comporte cu Carr cu aceeași exagerată, evidentă afecțiune, atât în public cât și în viața particulară.“ (t. n.) Acest comportament este
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
a deveni regele Scoției. După numai câteva luni, Oliver Cromwell l-a înfrânt în bătălia de la Dunbar. În cartea sa, Charles II: King of England, Scotland, and Ireland, Ronald Hutton povestește cum tânărul a încercat timp de șase săptămâni să fugă din Anglia. A reușit să ajungă în Normandia pe șaisprezece octombrie, în ciuda poterelor care erau pe urmele sale, a unei recompense exorbitante, de o mie de lire puse pe capul sau, în ciuda amenințărilor cu moartea vociferate de poliție pentru oricine
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
ajungă în Normandia pe șaisprezece octombrie, în ciuda poterelor care erau pe urmele sale, a unei recompense exorbitante, de o mie de lire puse pe capul sau, în ciuda amenințărilor cu moartea vociferate de poliție pentru oricine l-ar fi ajutat să fugă și, mai ales, a dificultății de a se deghiza, datorită înălțimii neobișnuite pe care o avea pentru acea epocă: 185 centimetri. Pe lângă pierderea tatălui, pe lângă deposedarea de avere și aflat în postură de apatrid, viața urma să-i mai dea
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
în Anglia. Regele a avut surpriza neplăcută să vadă cum toți ofițerii protestanți precum și fiica sa, prințesa Ana, l-au părăsit și s-au alăturat trupelor invadatorilor. Conform cronicarilor oficiali, la data de 11 decembrie, Iacob al II-lea a fugit în Franța, nu înainte de a face un gest contestat până și în zilele noastre: a aruncat Marele Sigiliu al Regatului în râul Tamisa. Regele a fost capturat în Kent, însă, pentru că nu dorea să îl transforme într-o victimă, Prințul
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
permitem să credem că asasinarea sa nu a fost cauzată de un admirator gelos, ci a fost o formă de pedeapsă pentru rolul jucat în cadrul acestor negocieri. Regele Iacob al Doilea, a fost un protector al catolicilor. Oficial, acesta a fugit în Anglia, iar în timp ce traversa râul Tamisa, a aruncat sigiliul regal în apă. Gestul său a fost considerat o declarație de abdicare și William a fost proclamat rege. Pe baza relatărilor apocrife, istoria este diferită. Niciun sigiliu nu a fost
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
dar în secret spera că va reuși să acceadă la tron. Înflăcărat de aceste gânduri, ducele d'Orlèans s-a implicat în mai multe conspirații care vizau fie asasinarea, fie detronarea regelui. Fiind deconspirat, a fost nevoit în 1631 să fugă în Lorena, revenind la scurt timp pentru a cere și a obține iertarea lui Ludovic. Nu aceeași soartă a avut și regina mamă - de a i se acorda iertarea- fiind exilată în Bruxelles, unde a rămas până la sfârșitul vieții. Un
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
în februarie 1648; presiunile cardinalului asupra Parlamentului, de a strânge bani pentru finanțarea războiului împotriva Habsburgilor, au declanșat Fronda Parlamentară, iar arestarea unor deputați a declanșat un mic război civil pe străzile Parisului, forțând-o pe Anna de Austria să fugă împreună cu Ludovic din oraș. După un an frământat și o serie de compromisuri atât din partea lui Mazarin, cât și a protestatarilor, s-a ajuns la un acord care permitea întoarcerea reginei în capitală, dar și reducerea taxelor și a impozitelor
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
fost spulberată o dată cu izbucnirea Frondei. Numele care definește cele două scurte revolte populare din Franța își are originea într-un joc practicat de copii francezi ai secolului al XVII-lea, care trăgeau cu praștia după oamenii legii, și care apoi fugeau pentru a nu fi pedepsiți. Asemeni jocului copiilor, primii protestatari și-au manifestat nemulțumirea aruncând cu pietre în geamurile nobilimii, fugind apoi de la locul faptei. Au existat două mișcări populare: prima poartă numele de Fronda Parlamentului, iar cea de-a
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
practicat de copii francezi ai secolului al XVII-lea, care trăgeau cu praștia după oamenii legii, și care apoi fugeau pentru a nu fi pedepsiți. Asemeni jocului copiilor, primii protestatari și-au manifestat nemulțumirea aruncând cu pietre în geamurile nobilimii, fugind apoi de la locul faptei. Au existat două mișcări populare: prima poartă numele de Fronda Parlamentului, iar cea de-a doua se numește Fronda Prinților. Fronda Parlamentului a avut loc între anii 1648 și 1649. Cauzele principale care au declanșat prima
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
pentru a-i elibera fratele. Armata casei regale a reușit să-l înfrângă pe Turenne și pe aliații săi. De asemenea, în încercarea de a detensiona situația, Mazarin l a eliberat pe Condé. Cardinalul, temandu-se pentru viața sa, a fugit apoi în Germania. în 1651 Condé a încercat să doboare guvernul, dar a pierdut tot sprijinul parizienilor datorită comportamentului brutal al soldaților săi care scapaseră de sub control. Când Ludovic al XIV-lea s-a apropiat de vârsta la care putea
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
era de mare aversiunea parizienilor față de regina mamă și de primul ministru, pe atât de mare era simpatia acestora pentru Ludovic al XIV-lea. Mulți dintre protestatari își exprimau teama că Ana l-ar putea răpi pe rege și ar fugi cu acesta în Spania. Din acest motiv, pe parcursul Frondei, regina a fost nevoită să l arate mulțimii dezlănțuite pe băiat. Este adevărat că regina părăsise capitala de două ori, împreună cu copiii, din cauza protestatarilor ce nu mai puteau fi controlați, însă
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
intrat în Paris, trupele sale au ucis peste o sută de cetățeni și au bătut un preot care încercase să medieze și să aplaneze situația. Locuitorii capitalei s-au revoltat împotriva prinților, pe care i-au izgonit. Astfel, Condé a fugit, oferindu-și serviciile regelui Spaniei, adăugând la acuzația de subminare a puterii regelui și pe cea de trădare. Putem afirma, pe baza evenimentelor descrise mai sus, că Ludovic al XIV-lea s-a maturizat pe parcursul Frondei. În 1648 era un
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
fost trădat de prinții de sânge, care erau membrii familiei sale, a fost înșelat din nou de vara sa, cu care existau tratative în privința unei căsătorii. A privit neputincios cum mama sa este umilită, iar nașul său este nevoit să fugă pentru a scăpa de mulțimea furioasă. Ludovic al XIV-lea a avut astfel ocazia să vadă viața în întreaga sa dimensiune, de la copilăria fericită când se juca cu copiii de onoare și alerga bătând toba pe culoarele palatului regal, până la
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
de creștere, frumos și carismatic asemeni unui înger„Dieu Donne“. Un rege care are o legătură amiabilă cu supușii săi, cărora le permite chiar să-i invadeze apartamentul în timp ce„doarme“, neținând cont de etichete și conveniențe. Un suveran care nu fuge din fața parizienilor nemulțumiți, ci, mai degrabă, pleacă pe perioada revoltelor întrun turneu oficial în sudul regatului. Un monarh plăcut, lucid, care nu se sfiiește să tragă sabia din teacă pentru a-și apăra fratele mai mic. Ludovic, asemenea marilor regi
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
dar înăuntru este plină de necurății...” Se pune mare preț pe interiorul nostru în schimbarea și purtarea noastră cu ceilalți oameni. Chiar în timpul rugăciunii se întâmplă ca unii dintre noi să ne eschivăm și să nu recunoaștem propriile noastre fapte. Fugim de judecata propriei noastre conștiințe și ne ascundem adevărata ființă din fața judecății omenești. în realitate, este motivul pentru care nu ne place să ni se vorbească despre o întâlnire cu judecătorul a toate, cu Dumnezeu. Noi avem o conștiință care
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
noastră se va lumina, iar voința se va întări. Sf. Ioan Gură de Aur zice: „Rugăciunea lucrează ca apa asupra focului; este ca o ancoră de mântuire pentru sufletul în primejdie să se înece. Demonii, văzându-ne stând la rugăciune, fug ca hoții ce dau cu ochii de soldați cu săbiile scoase.” Dacă Mântuitorul a petrecut nopți întregi în rugăciune, noi ce trebuie să facem ca să ne mântuim?, întreabă Sf. Ambrozie al Milanului. Ne spune însuși Mântuitorul ce să facem: „Să
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
imperative. El se utilizează și după interjecțiile și vocativele care exprimă diverse stări afective. Se pune semnul exclamării În următoarele cazuri: - după o propoziție exclamativă: „Ce ochi frumoși avea Margareta În seara aceea!” (A. Vlahuță); - după o propoziție imperativă: „Fugiți! Fugiți!” ( G. Galaction); - după interjecții: „He-he-he! râse jupân Năstase, s-au trecut acele vremuri!” (M. Sadoveanu); - după titluri exprimate prin substantive În cazul vocativ: Absalom! Absalom! (titlul unui roman de Faulkner); - când autorul Își exprimă Îndoiala sau ironia față de cele exprimate
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
virgulă Între coordonatele copulative, legate prin nici, nu numai, ci și: „Nu caut vorbe pe ales,/ Nici știu cum aș Începe” (M. Eminescu); - se pune virgulă Între coordonatele adversative legate prin dar, iar, Însă, ci: „I se părea că nu fuge, ci cade din Înaltul ceriului” (M. Eminescu); - se pune virgulă Între coordonatele disjunctive, când amândouă Încep cu ba, când, fie, ori, sau: „Fie că plec, fie că nu plec, tot așa rămânem”. O atenție deosebită necesită coordonatele legate prin și
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
apostrofați. Aici Îi veți găsi deopotrivă pe inspirați, cât și pe plagiatori. Și dacă nici măcar de rușine nu vor Îndrepta lucrurile, blocați-le adresa de mail cu mesaje, dați-le telefon În miez de noapte sau sunați la ușă și fugiți! Iată o concluzie formulată de academicianul Solomon Marcus (2002): Plagiatul a fost, pe de o parte, eludat, tolerat și stimulat, pe de altă parte, diabolizat, pus la stâlpul infamiei. Să intrăm În normalitate și să judecăm proprietatea intelectuală cu rigoarea
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
natura sa, o aversiune față de muncă; nu-l atrage munca și atunci o evită ori de câte ori este posibil. Pentru a depune efortul necesar, individul trebuie constrâns sau "cumpărat". El preferă să fie direcționat. Nu-i place să își asume responsabilitatea (drept urmare, fuge de răspundere). Indiferent, lipsit de ambiție, individul preferă să se afle într-o stare de securitate psiho-afectivă și profesională, fără să-l intereseze problemele esențiale ale instituției. Motivația muncii acestuia o constituie exclusiv banul. Individul manifestă o inițiativă și o
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
tipul docil", ne asigură celebra autoare nord-americană (1998, p. 58). Un lucru îi este clar și nimeni nu-l poate convinge de contrariu: omul este lup pentru om. Puterea face dreptul; destul cu omenia și cu mila. c. Indivizii care fug de oameni se caracterizează prin trebuința internă de a pune o distanță emoțională între ei și ceilalți, de a se izola. Mai precis, este vorba de decizia lor conștientă sau inconștientă "de a nu se lăsa implicați emoțional în relația
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
constrâns, legat, obligat" (idem, p. 66, s.a.). De obicei, calm și rațional, el se poate înfuria sau poate trece realmente la insulte dacă izolarea și independența îi sunt amenințate. El poate fi, totodată, expert în a găsi metode de evadare. Fugind de oameni, individul izolat speră "să atingă o anumită integritate și seninătate" (idem, 1998, 75). Autoarea precizează faptul că motivul pentru care panica acestuia este atât de mare este acela că nu dispune de o tehnică de a se descurca
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
individul izolat nu poate nici coopera, nici concura, nu poate nici iubi și nici fi milos. "El menționează K. Horney (1998) este la fel de lipsit de apărare ca animalul care are doar un singur mijloc de a face față pericolului: să fugă sau să se ascundă" (p. 78). Relații bazate pe modificarea caracteristicilor partenerilor de interacțiune și relații în care caracteristicile partenerilor de interacțiune nu se modifică în mod esențial În funcție de modul/de gradul de influențare reciprocă a partenerilor implicați într-o
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
vorbi, părăsirea locului, pedepsirea celuilalt prin tăcere, ruperea relației prin retragerea tăcută, fără explicații. Această metodă este aleasă atunci când individul nu vrea să-și apere drepturile, nu vrea să colaboreze pentru găsirea/elaborarea unei soluții. Subiectul adoptă tendința de a fugi de răspundere în ceea ce privește soluționarea situației. Persoanele care adoptă acest stil dau înapoi în fața conflictului sau îl amână, cu credința că, o dată cu trecerea timpului, el va dispărea. Putem folosi un asemenea comportament dacă: • avem nevoie de mai mult timp pentru a
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
pe mine, asta te privește"); este vorba despre acei oameni maeștri în a-i provoca pe alții și a lăsa totul baltă. Ei vor să aibă și un conflict, dar să se mențină deasupra evenimentelor; uneori, folosesc tactica "lovește și fugi". Prin aceasta, își relaxează tensiunea proprie, dar previn angajarea în conflict; • evitarea prin renunțare ("la ce bun?"); individul nu vede nicio ieșire; • evitarea prin surogat ("Nu aveți decât să vă bateți, nu mă privește (este treaba voastră)"); îi împinge pe
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]