30,395 matches
-
Hunter. Acel prieten misterios din facultate era Giles Monterey? Nu-mi venea să cred că nu mă prinsesem mai demult de asta. —Hunter, dar de Crăciun, când ai spus că vechiul tău prieten e din nou În oraș și ai sugerat să o chem pe Lauren ca să Îi faci cunoștință cu el, țin foarte bine minte că ai spus nu, am remarcat, cu ciudă. Asta se Întâmpla În perioada de apogeu a paranoiei mele legate de Sophia. Mi-am amintit cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
pîinii înainte de prima folosire a cuptorului joacă rolul fetusului. „Și-a găsit hîrbul capacul și lelea bărbatul” - conchide folclorul românesc. Seria opozițiilor continuă apoi cu polaritățile ars - nears, umed - uscat etc. Seria de ghicitori deocheate, centrate pe tema coitului, ne sugerează în final o altă relație, de data aceasta cosmogonică : hierogamia primordială a cerului și pămîntului. Astfel, într-o ghicitoare din România se spune despre cer : Am un ceaun umflat,/ peste lume răsturnat. Iar bulgarii folosesc același termen, vrasnik, pentru „capacul
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
și oficial că „șantajul” consta în amenințarea că vrăjile o să se întoarcă împotriva clienților. Deci problema este că Vanessa și Melissa nu erau vrăjitoare „pe bune” și nu făceau corect și decent vrăjile ? „Niște fake-uri, dom’le !” - pare să ne sugereze presa. Pe bune sau nu, vrăjitoarele cu pricina nu ar fi interesat pe nimeni dacă nu ar fi fost săltate cu mascați și, mai ales, dacă nu s-ar fi răspîndit zvonul că în toată tărășenia sînt implicate o groază
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
înghițită de mareea alegerilor. Problema rămîne însă, ba chiar este o problemă delicată și dincolo de cazul concret al cerșitului romilor. Justiția nu se poate amesteca deci în „comportamentele care intră în tra diția culturală a unui popor” ! Mai prudent, Vaticanul sugerează că cerșitul este un „drept uman”, nu unul „cultural” : „A cerși este un drept uman fundamental pentru cei cărora le este foame și frig. Adevăratul sărac are dreptul să încerce să găsească o bucată de pîine și să ceară ajutorul
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
posticeal, liceal, profesional sau tehnic de maiștri) și 14,4% un nivel terțiar (forme de învățămînt universitar). Să adăugăm la acestea și faptul că în 2011 existau în România 245.400 de persoane analfabete. În sine, aceste procente par să sugereze că nu stăm nici așa, nici altminteri, adică nici prea-prea, nici foarte-foarte. Dacă le privim însă în timp și spațiu, adică le plasăm în istorie și comparativ cu alte țări europene, cifrele încep să capete relief. Să începem cu istoria
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
autentic și limpede această stare de fapt precum filmul lui Calciu. Pe de altă parte, faptul că pentru o tînără din 2011 acest moment inaugural pare atît de îndepărtat și straniu ne poate bucura, căci măsoară un parcurs considerabil și sugerează că noua generație a început să se așeze într-un nou limbaj, cu bunele și relele sale, dar manifest diferit de „limbajul comunist”. Această „tranziție a limbajului” îmi aduce aminte de un studiu făcut la sfîrșitul anilor ’90 referitor la
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Ei bine, această naivitate țîfnoasă s-ar putea să ne coste cam scump de data aceasta ! Despre ce este însă vorba ? Pentru cumpărători, eticheta de „produs tradițional” și, mai rar, aceea de „produs local” au semnificația de valoare adăugată. Ele sugerează naturalul, autenticul, gustul și aromele copilăriei, sănătate și prospețime, adică tot felul de promisiuni de plăceri intime înfipte adînc în inconștientul colectiv. De unde și atractivitatea deosebită a acestor produse - și legitimitatea aparentă a unor prețuri la fel de deosebite... Ele constituie astfel
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
însă să spună că 0,9% dintre exploatații au cumulat 51% din subvențiile europene directe, ceea ce constituie cea mai inechitabilă distribuție a subvențiilor din toată Europa (CRPE, 2009) și scoate definitiv din joc categoria micilor producători. În schimb, același MADR sugerează următoarea strategie salvatoare : „în contextul actual al economiei de piață, de modul înțelegerii și aplicării tehnicilor de marketing depind bunăstarea cetățenilor din zona rurală și urbană, precum și bunăstarea producătorilor agricoli”. Deci ceea ce le lipsește celor aproape două milioane de gospodării de
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Or, din acest punct de vedere, cartea confirmă boala imaginară, oferă o listă selectivă de simptome ale bolii reale, dar nu și un diagnostic etiologic. în fine : de ce este România altfel ? Dar ce înseamnă „altfel” ? Altfel față de Occident, ni se sugerează. Altfel comparativ cu Europa, că doar n-o să ne comparăm cu Bulgaria, pricepe publicul. Dar atunci, din două una : ori avem de a face cu o geografie simbolică, trivială prin răspîn direa sa de larg consum, despre „cealaltă Europă” (mai
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
exprimă convingerea fermă a lumii „tradiționale” că toată diversitatea lumii, de la bacterie la om, ba chiar și mai departe, la îngeri, constituie o ierarhie dată, și nu o succesiune în devenire. Iar această ierarhie este o operă de artă (după cum sugera și pilotul din povestea de mai sus), definită prin ceea ce Lovejoy numește „plenitudine” : nimic nu poate lipsi din această creație perfectă a lumii ! După cum constată și Lovejoy, această viziune era incompatibilă cu orice credință în progres sau, mai exact, în
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
ștergem la gură. Am fost o națiune, devenim o sumă de triburi. Ați ghicit, presupun, că este vorba despre Ei (țiganii) și Noi (românii), imaginile montate artistic fiind „grăitoare”. Nimic nou, nimic surprinzător, tot e bine că nu ni se sugerează și „soluția finală” ! Mai mult, nici nu mă interesează în cele de față părerea domnului Mândruță și a fanilor săi despre romi, am vorbit altă dată despre „ascuțirea luptei de rasă”. Ceea ce mă interesează de data aceasta este imaginarul românilor
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
o adoră și mult mai apropiați de această stîngă pe care o detestă și cu care împărtășesc, fără să știe, aceeași critică a mercantilismului universitar. S-ar putea ca acestor universitari umaniști să le fi scăpat într-adevăr ceva, după cum sugera S. Modernizarea învățămîntului românesc Jonathan Scheele, un bun cunoscător politic al României, a declarat în repetate rînduri - inclusiv de curînd, în Dilema - că România nu are „o viziune”, că, după părerea lui, acestei țări îi lipsesc „obiectivele” pe termen mediu
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
sîntem printre societățile cele mai „nefericite” din lume etc. Fiecare dintre aceste „simptome” luate în parte nu este foarte elocvent, dar ansamblul lor oferă un „tablou clinic” inconfundabil : anomie (în termeni sociologici). În termeni politici, putem vorbi (după cum încercam să sugerez referitor la revolta de la Facultatea de Istorie de acum cîteva săptămîni) de o revoltă fără motiv, nu pentru că ar fi cumva nemotivată, ci pentru că singurul motiv, mut, este disperarea. La toate acestea se adaugă un „agent patogen” la care Durkheim
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
s-a rezumat să spună doar că nu judeci un om care a vorbit sub tortură - deși el rezistase torturii), închis la Buchenwald, evadat în ultima secundă, diplomat după eliberare și coredactor al Declarației Drepturilor Universale (și nu „internaționale”, cum sugerau anglo-saxonii) ale Omului, Hessel a fost întreaga sa viață un „indignat” constitutiv : „lunga mea viață mi-a dat o succesiune de rațiuni de indignare”, mărturisește el. Nu știu dacă indignatus și dignitas au aceeași origine etimologică, dar pentru Hessel indignarea
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
ales că vorbea când românește, când nemțește. Și că în toată povestea - aici mi-a dat o lovitură - e amestecat un tânăr bogat, sehr sehr reich, Alexandru Livezeanu. Că toată lumea crede că icoana se află la el. Deci asta îmi sugerase Alexandru... Să fie pur și simplu hoț ? Când am coborât, în sfârșit, m-a oprit și bărbatul cu aer oriental, să-mi arate ceva într-un ziar, Lumea nouă sau așa ceva. Am simțit că nu e bine și am vrut
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
petele de jeg de pe cuvinte. În artă, falsul fâsâie la tot pasul. În corida artei, banalul înfurie. Dar și inaccesibilul. Arta răvășește în speranța unei reclădiri superioare. Artiștilor le repugnă ritmul epocii. Pentru că ei îl au pe al lor. Cartea sugerează imensa forță a omului singur. Artiștii își osândesc trupul pentru longevitatea numelui. Modernizarea se pliază pe accesul la esență. Este valoros jurnalul și notele de drum care cuprind cât mai multe ciudățenii inedite. Numai valoarea poate consacra o operă. Nu
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
nu devină personaje. Multe romane actuale sunt cuminți. Nu le simți prelungirile. Și sensibilitățile prea mari se resping. Uitați - vă la artiști ! Literatura este poate singura minciună care înnobilează. În poezia modernă, cuvintele au tumult wagnerian, nu șăgălnicie mozartiană. Capodopera sugerează, nu cicălește. În trunchiul artei, aportul generațiilor se cristalizează precum inelele din miezul arborilor. Unii artiști strălucesc, alții luminează. Criticul valoros îi arată la timp debutantului că îi crește ceva suspect pe creier. Artistul se retrage în sine însuși ca
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
e semn, nu narațiune. Arta valoroasă vorbește simplu despre lucruri complicate. Arta începe să semene cu o femeie frumoasă aflată pe peronul unei gări prin care trenurile circulă fără oprire. Artiștii sunt niște muritori spuziți de glorie. În artă, ori sugerezi, ori enervezi. În artă, dacă publicul nu este șocat, rămâne leneș. Arta nu poate avea doar un scop provocator. Marea artă este o sublimă spovedanie. Capodoperele înving pentru că sunt simple în esențialitatea lor. Arta este fără frontiere, ignoranța - fără orizont
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
se pot servi orice inepții, de cei aflați la Putere. Nu întâmplător, sistemul (totalitar sau post-totalitar, "era ticăloșilor", în sintagma lui Marin Preda) urăște memoria. Sub umbrela uitării se pot ascunde toate durerile /frustrările și visele Lumii /individului. Spre a sugera eternitatea fluviului uitării, efectele benefice și malefice ale acestuia, Anton Petrovschi Bacopiatra transfigurează istoria generației în blugi în corelație cu istoria universului. Amintirile suprapuse ale naratorului (extradiegetic sau heterodiegetic) sunt pătrunse de credința în metempsihoză. Așa se explică viziunea ciclică
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ce se auzea din ce în ce mai rar, șuieratul prelung al aburului care scăpa din cazanul locomotivei, amestecat cu tonul vesel, grăbit și repetat al sirenei, precum și cu pocnetul surd, ca de ciocan al roților de fier ce treceau peste macaz; toate acestea sugerau existența în față a unui dragon asamblat din fiare misterios îmbârligate, ce-și consumă ultimele puteri înainte de a-și da obștescul sfârșit. Încă o singură suflare, mult mai anemică, dovedește că namila și-a epuizat energiile și acum și-a
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
să mai spună ceva, însă fata, căreia i se adresase, apucă cu mâna dreaptă o lumânare, apoi alta; le examină să nu fie rupte, după care le transferă în mâna stângă pe amândouă în același timp. Această schimbare de mână sugera că le dăruiește din inimă și, cu un tremur stingher al vocii, le înmână, ca și cum ar oferi un briliant unui bun prieten, înainte de a-l părăsi definitiv, adică, cu o mișcare a brațului care voia să însemne: Doar atât, altceva
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
mătușă, unchi? Din câte știm noi, nu! La timpul respectiv s-au făcut suficiente investigații pentru a-i găsi pe cineva din partea familiei care să aibă grijă de ea. Dar vecinii nu i-au spus nimic fetei, nu i-au sugerat ceva așa, ca din greșeală, că nu-i sunteți mamă? Categoric nu! Noi când ne-am mutat cu domiciliul definitiv în Moldova, Cernica trecuse deja în clasa a treia. Toți știu că e fetița noastră. Și din acte reiese același
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
din cada în care se îmbăia Afrodita. După una din ele, cioplită anapoda, o fetiță în albastru, veselă, cu ochii de aceeași culoare, se ascunde de lentilele aparatului de fotografiat. Undeva în stânga, la o depărtare apreciabilă o colină verde, ce sugerează existența unei grădini desprinse din rai și aduse pe pământ, închide orizontul în acea parte. În continuare, sub un cer senin cât cuprinde zarea, se unduiesc lin valurile mării. E Aotearoa, Țara Marelui Nour Alb scăldată în inegalabilul albastru de
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
tot ce-și propusese cu atâta ardoare să-i povestească soției, mormăia ceva nedeslușit, a pagubă. Știa că a trecut prin multe peripeții, dar nu-și amintea decât imaginea rămasă încă vie a copilului din contrabas sau violoncel, care îi sugeră o idee salvatoare ce-i va schimba radical existența. Ce s-a întâmplat, te văd complet schimbat, vesel și bine dispus ca în tinerețe, ai visat frumos!? îl întrebă soția, mirată de optimismul de care dădea dovadă. Spre surprinderea lui
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
idei, în termeni foarte apropiați. Nefiind vorba de un caz izolat, întrebarea, aparent nevinovată, formulată plastic și cu atâta franchețe de tânărul respectiv, precum și ideea sinuciderii la o vârstă atât de fragedă, l-a pus pe gânduri și i-a sugerat, la rândul ei, alte și alte întrebări. Cu asemenea întrebări în minte, la care nu-și putea răspunde, nemulțumit că o parte din munca lui și a altora ca el a fost în zădar, adică s-a dus pe apa
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]