3,048 matches
-
Dar la fel visează oricare dintre colegii noștri, dragă Vasile. Altfel la ce bun am mai scrie, dacă n-am crede în scrisul nostru? Marele Mihai Eminescu, de la care avem a învăța întreaga noastră viață, vorbea cu atâta admirație despre înaintașii săi. Ți-aduci aminte neuitatele rânduri din Epigonii: Voi credeați în scrisul vostru [...] sfinte fire vizionare". Noi în ce să mai credem? Dacă mă consider sau sunt considerat un scriitor incomod?! Da, sunt într-un anumit fel, dar cred că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
activă. O împărtășesc în întregime. Mie-mi plac însă mai mult spusele lui Voltaire cum că "poezia este muzica sufletului", dar nu a tuturor, ci doar a "sufletelor mari și sensibile". De fapt, mie personal, mai dragi îmi sunt cugetările înaintașilor noștri de la care învăț ce-i poezia. De la Mihai Eminescu și George Coșbuc, de la Tudor Arghezi și Nichita Stănescu, de la Vasile Levițchi și Grigore Vieru, de la Adrian Păunescu și Ioan Alexandru și de la mulți, mulți alții. Scriu de obicei destul de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
ce plâng, pentru că ei vor fi mângâiați” (Matei, 5:5). La Eminescu se întâlnesc mai multe chipuri sau ipostaze ale fericirii, între care este de reținut fericirea creației izvorând din credință: „Credința zugrăvește icoanele-n biserici” (Melancolie). O atribuie unor înaintași (în Epigonii), dar o cunoaște și el însuși în perioada începuturilor poetice. Trebuie să-l vedem fericit pe Eminescu și când „trăiește” în supermodelele umane proiectate în marile poeme: „regele gândirii”, înțeleptul, prințul, voievodul, „bătrânul dascăl” din Scrisoarea I. Prin
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pentru mulți un moft. Chiar și Napoleon, obișnuit cu „parfumul” sudorii de cal, îi scria iubitei câte un bilețel de genul: „Nu te spăla că vin” (!). Vajnicul călăreț pare a fi 140 preluat ideea Europei unite (prin forța armelor!) de la înaintașul său, Charlemagne. Fără succes! Europa continuă să aibă și după el mai multe centre de putere, ceea ce face să fie brăzdată de evenimente belicoase ce nu rezolvă nimic. Cele două măceluri mondiale determină pe câțiva politicieni să reia vechea idee
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
liberale. Fiind un „fan” al valorilor clasice, apte să întrețină sentimentul de stabilitate și siguranță, comentatorul optează pentru o abordare complexă a literaturii, criteriul istoric și cultural având ponderea lor alături de acela estetic. Urmarea ar fi aceasta: poetul convins că înaintașii evocați în poemul Epigonii sunt acceptabili și cu slăbiciunile lor, „chronistice” de înțeles, ar trebui să nu aibă parte astăzi, el însuși, de critici aspre, emise de la înălțimea unor principii ce se regăsesc în documentele Comisiei Europene... Din comentariul lui
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
ce plâng, pentru că ei vor fi mângâiați” (Matei, 5:5). La Eminescu se întâlnesc mai multe chipuri sau ipostaze ale fericirii, între care este de reținut fericirea creației izvorând din credință: „Credința zugrăvește icoanele-n biserici” (Melancolie). O atribuie unor înaintași (în Epigonii), dar o cunoaște și el însuși în perioada începuturilor poetice. Trebuie să-l vedem fericit pe Eminescu și când „trăiește” în supermodelele umane proiectate în marile poeme: „regele gândirii”, înțeleptul, prințul, voievodul, „bătrânul dascăl” din Scrisoarea I. Prin
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pentru mulți un moft. Chiar și Napoleon, obișnuit cu „parfumul” sudorii de cal, îi scria iubitei câte un bilețel de genul: „Nu te spăla că vin” (!). Vajnicul călăreț pare a fi 140 preluat ideea Europei unite (prin forța armelor!) de la înaintașul său, Charlemagne. Fără succes! Europa continuă să aibă și după el mai multe centre de putere, ceea ce face să fie brăzdată de evenimente belicoase ce nu rezolvă nimic. Cele două măceluri mondiale determină pe câțiva politicieni să reia vechea idee
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
liberale. Fiind un „fan” al valorilor clasice, apte să întrețină sentimentul de stabilitate și siguranță, comentatorul optează pentru o abordare complexă a literaturii, criteriul istoric și cultural având ponderea lor alături de acela estetic. Urmarea ar fi aceasta: poetul convins că înaintașii evocați în poemul Epigonii sunt acceptabili și cu slăbiciunile lor, „chronistice” de înțeles, ar trebui să nu aibă parte astăzi, el însuși, de critici aspre, emise de la înălțimea unor principii ce se regăsesc în documentele Comisiei Europene... Din comentariul lui
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
perioada cea mai fericită și luminoasă din viața sa. A avut, Între altele, parte de marea satisfacție să observe că populația din Basarabia Începuse să participe activ la viața României, că tânăra ei generație, precumpănitor rurală, se lepădase de tarele Înaintașilor ei, de aceea reținere și timiditate În raporturile cu târgoveții, În majoritate ruși, că Își formase o conștiință a egalității cu toți ceilalți oameni ți Începuse să se simtă stăpână la ea acasă. Din nefericire insă, În 1940, Basarabia a
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
de acte aflate În țară. Mai multe studii și articole a dedicat Paul Mihail de-a lungul acestor cinci decenii și jumătate, cercetării și descrierii manuscriselor, problemelor privind circulația În Țările Române și dincolo de frontierele lor. Între manuscrisele moștenite de la Înaintașii săi, s-a aflat și o copie a cronicii lui Neculce, realizată de nepotul marelui cronicar, ieromonahul Ioasaf Luca. Semnalată Încă din 1948, această versiune a cronicii lui Neculce a văzut lumina tiparului abia În 1980, cu jertfa materială a
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
nr. 628, 1942) Pr. Vasile Țepordei Preotul și jurnalistul Vasile Țepordei s-a născut la 5 februarie 1908 În Comuna Cârpești din sudul Basarabiei din părinți țărani originari din cătunul Țepordei de lângă comuna de răzeși Cuhureștii de Jos, jud. Soroca. Înaintașii familiei, o parte au trecut Prutul În jud. Galați când sudul Basarabiei a fost reanexat la imperiul rus. În anul 1881 s-a născut Ion care rămânând orfan la 4 ani este luat de bunicul preot (a trăit 118 ani
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
descendent din prinți îndepărtați... Gândul că socialmente putea fi egal cu de-al'de Pirgu îl indigna probabil prea tare, fiindcă taică-său i-a arătat capul lui mare spunînd: ce e turtit de atâtea tăvi de plăcinte pe care înaintașii lui le-au purtat pe creștet." Mi-a dat să citesc Jean Giono, care scria tot despre țărani, nu m-a entuziasmat, prea mult lirism, i-am spus. Da, e un poet al naturii sălbatice. Citește atunci Les paysans, de
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
pe picioare, Călugărul se dezlănțui: ― Ascultați-mă, găgăuților, un tribunal care judecă un mort s-a mai văzut, dar un mort care să asiste la procesul lui ați mai pomenit așa ceva? Vedeți? Papa Ștefan al VI-lea a poruncit ca înaintașul lui, răposatul papă Formosus, să fie dezgropat, pus, îmbrăcat în odăjdii, pe un tron ca un papă viu, și judecat. Da, da, judecat cu cadavrul de față, pe tron, ce căscați gurile așa? Nu v-am spus eu că toate
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
englez (unul dintre acele instituții de reprimare, atît de asemănător cu Lunghua, cărora se pare că le era destinat și Jim), lucrase În afara țării cu misionari protestanți. Doctorul Ransome era mai curînd un fel de diriginte de școală sau de Înaintaș la rugby, deși Jim nu era prea sigur În ce măsură aceste comparații ale lui erau justificate. Remarcase că doctorul puea fi deosebit de viclean cînd voia. — Ei, Jim, sînt sigur că ți-ai făcut lecția de latină... Doctorul Ransome deschise manualul. Deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Apelul la sufletul războinic al defunctului strămoș, asociat cu încrederea în forța protectoare a glorioaselor fantome, se sprijină pe amintirea morții eroice („remembrance of valiant dead”), pe o moștenire de sânge care se vrea o moștenire a bravurii, a temerității înaintașilor. Dar până și acest curaj de luptător se dovedește ambiguu, iar integritatea eroului nu e scutită de păcate, cum se întâmplă și în Hamlet. De pildă, în actul al patrulea, în tabăra engleză de la Azincourt, Henric al V-lea reflectează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
importantă ființă de pe pământ. Ca și predecesorii, realizăm și noi lucrarea de față, mânați de aceleași gânduri și sentimente de respect pentru femeia mamă, soție, prietenă ori fiicele noastre. Pentru nepoate, femeia de mâin e. Mamei pentru că, au spus‐o înaintașii, o susțin și contemporanii, ca și subsemnatul, ea rămâne cel mai important om de lângă noi. Ființa care ne‐a dat viață, ne‐a alimentat ascensiunile încurajându‐ne, iar la coborâșurile întâmplătoare, adesea rezultat al pizmei răuvoitorilor, a suferit împreună cu noi
OMAGIU MAMEI by Ioan Costache Enache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1070]
-
el nu avea să le vadă niciodată, dar nu le prea invidia. Sosi poruncă de la seniorul Ishida. Samuraiul trebuia să se ducă la Nunozawa pentru că seniorul voia să-i vorbească. Odinioară, familia seniorului Ishida se ridicase de multe ori împotriva înaintașilor Stăpânului, dar acum el avea rang înalt și era unul dintre vasalii de seamă. Samuraiul îl luă cu el pe Yozō și plecă din sat dis-de-dimineață, iar pe la prânz ajunse la Nunozawa. Cădea o lploaie înghețată și picăturile fără număr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
primul care ar regurge la ele.” Își aduse aminte cu mândrie de unchiul și de rudele sale care au fost diplomați și cardinali ai bisericii. Niciodată nu i-a fost rușine că prin venele sale curgea același sânge cu al înaintașilor săi. „Pentru japonezii aceștia vicleni...” Pentru a răspândi cuvântului Domnului printre japonezi, metodele de propovăduire trebuiau să fie și ele viclene. Peste golful înțesat de luntre și de cherestea un pescăruș se înălță cu țipăt ascuțit săgetând suprafața apei. Misionarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
curge sângele bunicului meu care a ajutat la cucerirea Indiilor de Vest câștigând astfel favorurile regelui Don Carlos. De asemenea, sunt urmașul lui Vasco Balboa, stă unchiul din partea mamei, care a ajuns guvernator al arhipelagului Panama. Făcând cinste neamului nostru, înaintașii mei și-au condus insulele cu vasele și cu săbiile. La fel vreau și eu să cuceresc Japonia, dar prin cuvântul Domnului. Sângele bunicului și al unchiului curge și prin vinele mele, iar Domnul vrea să folosească acest sânge pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
samuraiul își aduse aminte de cuvintele pe care Matsuki i le strigase ca și cum l-ar fi învinuit: „În vârtejul politicii, nu te mai poți bizui decât pe tine însuți!” Tanaka întrebă dacă satele fuseseră părăsite din pricina foametei. Nu din pricina foametei. Înaintașul nostru pe nume Cortez a ras de pe fața pământului aceste ținuturi indiene cu mai puțin de o sută de ostași, zise Velasco mândru parcă de răspunsul său. „Ce rost are să mă tot gândesc?” își zise samuraiul în timp ce se legăna în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
grăi astfel: — La slujba de astăzi sunt prezenți împreună cu părintele Velasco, născut în Sevilia, niște soli care au venit de peste mări și țări tocmai din Orient, din Japonia. De aceea, vrem să închinăm această slujbă solilor japonezi și Japoniei. După cum înaintașii noștri au ridicat de-a lungul anilor numeroase biserici în ținuturi străine și au făcut din ele țări ale Domnului, așa să ne rugăm și noi acum pentru ca într-o zi și țara acestor soli să-L slăvească pe Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
ale seniorului Ishida erau adevărate, atunci se putea ca pământurile de la Kurokawa să fie înapoiate familiei Hasekura ca răsplată pentru călătoria asta grea. Dacă n-o să-mi primesc pământurile înapoi, murmură Tanaka parcă plângând, am să-mi pierd onoarea în fața înaintașilor mei și în fața familiei mele. N-o să mai pot da ochii cu ei. Nu-mi plac creștinii. Însă ca să-mi primesc domeniul înapoi... sunt în stare să mănânc și noroi dacă așa o să mi se spună. — O facem de dragul însărcinării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Mi se zice c-ar fi pline de minciuni și că viitorul meu a fost trecut, Țara mea de dincolo de Prut. Țara mea de dincolo de Prut, Am să-ncerc, dacă-am să pot, să uit și, cum scriu la carte înaintașii Am să-ncerc ca să-mi iubesc vrăjmașii. Dar dincolo de moarte, Țara mea, Nu mă părăsi, nu mă lăsa Când chema-mă-va la dânsul Dumnezeu Te implor să spui că sunt al tău. Țara mea de dincolo de Prut, Mi s-
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
se făcea simțită, Carol al II-lea revenise la conducerea țării pe căi cu totul nedemocratice, factori ce au grăbit și moartea lui, survenită subit la 22 decembrie 1930. Vintilă Brătianu Își doarme somnul de veci tot la Florica, alături de Înaintașii familiei. Născut la moșia Florica, În ziua de 13 ianuarie 1866, Constantin I.Brătianu este singurul dintre cei trei frați pe care destinul avea să l ducă În timp până În epoca Întunecată a comunismului. Om instruit, de Înaltă ținută intelectuală
GHEORGHE I. BRĂTIANU, PATRONUL ŞCOLII MELE by Aglaia C. Buduroi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1188_a_1874]
-
generația" se căuta din om în om, și cred că, mai ales, dintr-un anumit sentiment de solidaritate, care cam lipsea. Generația (sau generațiile precedente) acoperiseră cu un soi de suficiență cerul literaturii, noi căutam spărturi prin umbrele largi ale "înaintașilor"... Vezi ce introducție lungă? De fapt voiam să te întreb cum ai ajuns la Piatra Neamț și cum ne-ai găsit tu pe noi, cei de acolo? Eu cred că nu destinul, ci istoria mi-a legat cîțiva ani din viață
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]